ในวันที่ฝนตก2

 .

                             .   

                             .

20:54

"ไอ้มิ้วหลับแล้วหรอป๊า"แม็กเอ่ยถามผู้เป็นพ่อที่มีมิ้วนั่งหลับอยู่บนตัก 

"ไง ไปเอาโทรศัพท์ที่ดาวพุธหรอ"เขาเอ่ยแซวลูกชาย

"ป๊า!! ผมก็แค่เผลอหลับแค่นั้นเอง"เลิ่กลั่ก

"เหอะ อย่าคิดว่าป๊าไม่รู้นะว่ามันเป็นแผนของแก"

"โห่ ก็ผมอยากได้มิ้วเป็นม๊าม๊าหนิ    แล้วตอนนี้ป๊าก็ดูสนใจมันกว่าแต่ก่อนไม่ใช่หรอ"เขาดูออกหน่าว่าป๊าสนใจไอ้มิ้วมากกว่าแต่ก่อนเสียด้วยสิ

"อืม"

"ป๊าถามได้ไหมทำไมแกถึงอยากให้หนูมิ้วมาเป็นม๊าม๊าอะไรของแกนัก"ภาคินเอ่ยถามในสิ่งที่สงสัยว่าทำไมลูกเขาถึงอยากจะได้มิ้วมาเป็นม๊าม๊า

"แหมมมมมม ทีลูกไม่เห็นเรียกหนู แต่ที่ไอ้มิ้วเรียกหนูมิ้วๆ เชอะ "

"ก็เขาน่ารัก น่าเอ็นดู ไม่เหมือนแก"

"พูดสะขนาดนี้ทำไมไม่รีบเอามันมาทำเมียสักที"เขารอคอยมานานแล้วนะ"ผมอยากจะเรียกมันว่าม๊าม๊าเต็มทีละ"

"แกยังไม่ตอบคำถามฉันเลยนะ"ร่างหนาเลือกจะไม่สนใจคำพูดก่อนหน้านั้นของลูกชายแล้วเอ่ยทวงคำถามที่ยังไม่ได้คำตอบ

"ไม่รู้สิ ผมรู้สึกเอ็นดูมันเหมือนกัน มันน่ารัก เห็นครั้งแรกก็อยากได้แล้วอ่ะ"ภาพในวัยเด็กที่เห็นมิ้วครั้งแรกยังจำได้ดี เด็กตาโตมองมาหาเขาตาแป๋ว ปากนิดๆ แก้มหน่อยๆ ผิวขาวอมชมพูตัวเล็กๆเหมือนตุ๊กตา รู้ตัวอีกทีก็อยากให้มาเป็นเมียพ่อแล้ว

"ดูสิขนาดท่านอนยังน่ารักเลย"พูดพร้อมกับมองไปยังร่างบางที่นอนหลับตาพริ้มอยู่บนตักพ่อตน แต่พอมองไปยังอีกคนกับมองเขาอย่างกับจะฆ่ากัน 

"อะไรอย่ามองผมแบบนั้นผมก็แค่ชมในฐานะเพื่อนแค่นั้น"(ไรท์:เพื่อนที่อยากได้เขามาเป็นม๊าม๊านะหรอ)

"กอดไม่ปล่อยเลยนะเอาขึ้นไปนอนที่ห้องด้วยเลยไหมละถ้าจะหวงขนาดนั้นหวงแม้กระทั้งกับลูก" หื้ย!เห็นแล้วหมั่นไส้

"อื้ม" ลุกขึ้น

"เดียวๆป๊าเอาจริงหรอ"

"ป๊าไม่เคยพูดเล่น"

เดินขึ้นบันได 

ที่ห้องของคุณภาคิน

พอมาถึงร่างหนาก็วางคนในอ้อมกอดลงบนเตียงนอนของเขาเบาๆเหมือนกับกลัวร่างบางจะตื่น พร้อมกับห่มผ้าให้ หลังจากนั้นเขาก็เตรียมตัวจะไปอาบน้ำ 

อื้อ ~

"ตื่นแล้วหรอนอนต่อเถอะ"เมื่อเห็นร่างบางลืมตาเขาจึงเดินเข้าไปหา

"ฉันจะไปอาบน้ำ"

"ทำไมผมมานอนห้องคุณฮะ"ร่างบางถึงกับตกใจเมื่อคุณภาคินเดินเข้ามาหาในสภาพที่ไม่ใส่เสื้อ  มีแค่ผ้าขนหนูพันรอบเอว 

"ฉันบอกว่าเรียกฉันยังไง"ร่างหนาเลือกจะไม่ตอบคนตัวเล็กเพราะไปโฟกัสคำที่เขาเอ่ยแทนตัวเอง

เขายังไม่ชินนิ พึ่งวันแรกเองเพราะอยากกินเค้กหรอกนะเลยตอบตกลง

"อะ..เออออ ทำไมน้องมิ้วมานอนห้องแด๊ดดี้หรอฮะ" พูดไปเขิลไปเพราะหุ่นของคนตรงหน้าดีมากก ซิกแพกแข็งเป็นลอน ยังหนุ่มยังแน่นอยู่เลย

"ห้องแม็กมันล็อคเข้าไม่ได้ สงสัยหลับไปแล้ว"ร่างหนาเอ่ยขึ้นโกหกและจ้องคนที่เอาแต่มองหุ่นตัวเอง

"ต..แต่ แม็กจะไม่ว่าหรอ"โดนจ้องนานๆเขาก็หลบตาก้มมองมือตัวเอง

"หนูมิ้วก็อย่าให้มันรู้สิ ถ้ามันรู้เดียวแม็กโกรธนาา"

ฮึก ฮึก ฮือ ฮึก ฮือ

"น้องมิ้วกลัวแม็กโกรธฮะ"เขากลัวเพื่อนเขาจะโกรธที่มานอนกับป๊า ถึงแม็กขะบอกให้เขาอ้อนเพื่อแลกกับเค้กก็เถอะแต่ไม่ได้บอกให้มานอนด้วย

"ฉันล้อเล่น หยุดร้องไห้"

"หนูมิ้วลืมไปแล้วหรอ

ว่าตอนเด็กๆมันอยากได้หนูมาเป็นม๊าม๊าจะตาย"

"จำได้ฮะ "

"แด๊ดดี้บอกว่ายังเด็ก"

"แต่ตอนนี้เป็นได้แล้วนะ "

"ฮะ "

"นอนซะ ฉันจะไปอาบน้ำ"

จุ๊บ

หลังจากที่ร่างหนาเข้าไปอาบน้ำร่างบางที่นั่งอยู่บนเตียงอย่างเหม่อลอยก็ได้สติ

"เป็นได้แล้วหรอ" ร่างบางพึมพำแล้วเอามือแตะที่ปากที่โดนร่างหนาจูบไป พร้อมกับหน้าแดงเป็นลูกมะเขือเทศ

"หลับแล้วหรอ"

ยืนมองคนตัวเล็กหลับสักพักก็ยื่นหน้าเข้าไปจุ๊บปากเล็กๆนั้นอีกรอบแล้วขึ้นไปบนเตียงดึงคนตัวเล็กเข้านอนมากอด

หอมจริงๆ

7:26

อื้อ เขารู้สึกหนักมาก แต่ก็มีความอบอุ่นแผ่ซ่านมาถึง

ลืมตาขึ้นมาก็เจอกับคุณภาคินนอนกอด ซุกหน้าอยู่ตรงอกแถมเสื้อเขากระดุมก็หลุดอีก

"แด๊ดดี้ฮะ"

"ปล่อยน้องก่อนฮะ"

"อย่าพึ่งสิ"

"แต่เสื้อน้องหลุดหมดแล้ว"

ร่างหนาได้ยินอย่างนั้นก็รีบลืมตา เป็นภาพที่ดูออดอ้อนและยั่วยวนเขามาก ร่างบางนอนหันหน้ามาหาเขาเสื้อสีขาวกระดุมหลุดทำให้เสื้อที่ตัวใหญ่อยู่แล้วหล่นลงไปถึงเอวจึงเห็นผิวที่ขาว หน้าอกเม็ดสีชมพูที่ตั้งชูชันล่อตาล่อใจเขานัก

แถมข้างล่างยังเห็นขาอ่อน แก้มก้นโผล่ออกมานิดๆ 

ร่างบางเห็นภาคินจ้องตนอยู่นานจึงทำตัวไม่ถูก ได้แต่อยู่นิ่งไม่กล้าขยับ

"จะทำอะไรฮะ" นี่คุณภาคินจะทำอะไรเขา

ร่างบางตกใจเพราะภาคินเอามือลูบไล้ช้าๆ ตั้งแต่ขาอ่อนมาจนถึงแก้มก้นแล้วขย้ำเบาๆ

เพี๊ยะ!

"ตีก้นผมทำไมฮะ"

"เธอเรียกผิด ต้องโดนลงโทษ"

ไม่รีรอร่างหนายื่นหน้าเข้าไปดูดหน้าอกของมิ้วทันทีโดยที่เขาไม่ทันตั้งตัว

อื้อ ฮึก อื้อ

อึก อื้อฮือ อื้อฮือ

"แด๊ดดี้ฮะมันเสียว น้องขอโทษ"

"ถ้าเธอเรียกผิดอีกจะโดนลงโทษแบบนี้อีก"

"ไม่ว่าจะอยู่ที่ใหนก็ตาม "

ห้องอาหาร

"ป๊า ทำไมเพื่อนผมลงมาในสภาพนี้"

อย่าบอกนะว่าป๊าเขาเองไอ้มิ้วเป็นเมียแล้ว

เยสส!

"ไชโย!!วู้ววว"

"เป็นอะไรของแก"

เขามองเพื่อนที่อยู่ๆก็ไชโยเสียงดังออกมาอย่างไม่เข้าใจ

"แม็กเป็นอะไรหรอ"

" ป่าว     นี่ๆป๊าได้มันแล้วใช่มั้ย"ปฏิเสธเพื่อนเสร็จก็หันมากระซิบถามผู้เป็นพ่อต่อ

"ยัง" 

"อ่าว แล้วทำไมมันดูเขิลๆหน้าแดงๆปากบวมเจ่อแบบนี้แถมเปลี่ยนเสื้อตัวใหม่ด้วย"

"อย่าบอกนะว่าที่ดีใจเพราะคิดว่าป๊าได้มิ้วแล้ว"

"ก็ใช่ไง เซ็งเลย"

นึกว่าจะได้ละเหยื่อเข้าไปในถ้ำขนาดนั้น

เขามองสองพ่อลูกกระซิบกับไปมาได้ยินบ้างไม่ได้ยินบ้างอยู่นานเห็นทั้งท่าผิดหวังของเพื่อนเป็นอะไรน้า

"รีบกินข้าวจะได้ไปส่งหนูมิ้วที่บ้าน"

"มิ้วไม่สนใจนอนที่นี่อีกหรอ"แม็กเกลี้ยกล่อมให้ผมอยู่ต่อ แต่ผมไม่อยู่หรอก

"ไม่ดีกว่าเราไม่อยากรบกวน"

" ไม่รบกวนหรอกมาอยู่ที่นี่ก็ได้       เนอะป๊าเนอะ" 

"อืม มานอนที่นี่ได้ตลอดแต่นอนได้แค่ห้องฉันคนเดียว"

ทานข้าวเสร็จผมก็ไปรอแม็กอยู่หน้าบ้าน

เพราะเขากำลังไปเอารถ แต่ในระหว่างรอนั้นคุณภาคินก็เดินมาทางผม 

"กลับดีๆนะ "

เขาพูดเสร็จผมยังไม่ทันได้ตั้วตัวก็ดึงตัวผมไปกอดพร้อมกับหอมแก้ม

ฟอดดดดดด

"หอมจังฉันซักจะชอบกลิ่นเธอแล้วสิ"

"ไม่หอมกลับบ้างหรอ เห้อกะว่าจะซื้อเค้กให้ซักชิ้น" ร่างหนาหลอกล่อด้วยเค้กอีกครั้ง มันต้องได้ผลแหละ 

ฟอดดดดดดดด

"อย่าลืมซื้อเค้กให้น้องมิ้วด้วย"

"ฮึ ฮึ"ร่างหนาหัวเราะให้กับความน่ารักซื่อๆของร่างบาง คนอะไรหลอกง่ายๆจริงๆ

บรื้นน

"หยุดสวีทกันได้แล้ว ขึ้นรถ"

ขึ้นรถได้ไม่นานก็ขับออกไปจากตัวบ้านใช้เวลาไม่ถึงชั่วโมงก็ถึงบ้านของผมแล้ว

"ขอบคุณนะที่มาส่ง"

"อืม "

"ถ้าอยากขอบคุณจริงๆมานี่จะบอก"

.........................

"อีกแล้วหรอ"

"ใช่ บายไปละ" ยืนมองเพื่อนขับรถออกไปแล้วก็เดินเข้าบ้านในหัวก็คิดเรื่องที่เพื่อนบอกไม่หยุด

............................................................

สองพ่อลูกนี้เอาอีกแล้ว หลอกล่อน้องเก่ง

                                .

                                .

Bonjour👋 นะทุกคน

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***