คนโปรดของผม คำชวนที่แสนพิเศษ

คนโปรดของผม

ณ คณะมนุษยศาสตร์

รินกำลังนั่งทำรายงานอยู่กับเพื่อน ๆ ที่มุมหนึ่งของคณะ จู่ ๆ ก็มีเสียงเรียกเบา ๆ ดังขึ้นจากด้านหลัง

พี่รินครับ

รินหันไปมองอย่างแปลกใจ

อ้าว พรรษ

มาหาพี่ถึงคณะเลย

มีอะไรหรือเปล่า?

ผมอยากชวนพี่ไปงานเทศกาลตอนเย็น…

ที่ข้างมหาลัย

จะสะดวกไหมครับ?

รินรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยเพราะไม่เคยมีน้องปีหนึ่งที่ไหนกล้าชวนเขาออกไปไหนแบบนี้ เขามองไปที่เพื่อน ๆ ที่แอบยิ้มเชิงแซว ๆ อยู่ข้าง ๆ ก่อนจะหันมาตอบพรรษ

😗

ถ้าไปกับเรา…พี่จะไม่อึดอัดใช่ไหม?

พรรษยิ้มมุมปากและสบตารินตรง ๆ

ผมตั้งใจจะดูแลพี่ให้ดีที่สุดครับ

ไม่ต้องห่วง พี่รินสะดวกเมื่อไหร่ก็บอกได้เลย

รินแอบหน้าแดงเล็กน้อยและพยักหน้าเบา ๆ

งั้น…เจอกันตอนเย็นนะ

เพื่อน ๆ รอบข้างเริ่มส่งเสียงแซวเบา ๆ อย่างสนุกสนานเมื่อพรรษเดินจากไป รินได้แต่ยิ้มเขิน ๆ พลางคิดว่าเย็นนี้อาจจะเป็นค่ำคืนที่พิเศษกว่าที่เคย

แหมม

มีเด็กมาชวนถึงที่

จริงจ๊ะแม่

พูดอะไรเนี่ยยย!!

โอ๊ะๆ

เขินหรือจ๊ะ

ว๊ายย

แรงมาก

ก็นิดนึง

นั่นไงง

เย็นนี้เพื่อนเราคงไม่ว่างไปกับเราหรอกเนาะซันน

ช่ายย

ควย

รินที่โดนเพื่อนแซวจนเขินหนักเเละเขาได้เดินออกไปสงบสติที่ด้านนอก

...

ตัดมาตอนเย็น

เมื่อถึงช่วงเย็น รินก็เตรียมตัวเสร็จเรียบร้อย พรรษมารออยู่แล้วที่หน้าคณะ รินเดินออกมาแล้วต้องหยุดชะงักเล็กน้อย เพราะพรรษยืนรอเขาด้วยสายตาที่ดูอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก

พี่ริน…สวยครับ (พูดพร้อมรอยยิ้มอบอุ่น)

รินยิ้มเขินๆ หันหน้าไปทางอื่นเล็กน้อย

พอเลย จะไปได้ยัง

ได้ครับ งั้นไปกันเถอะ

พรรษเดินเคียงข้างรินไปตลอดทาง เมื่อถึงงานเทศกาล เขาแอบเหลือบมองรินที่ดูตื่นตาตื่นใจกับแสงไฟประดับรอบๆ งาน เสียงดนตรีเบาๆ และบรรยากาศโรแมนติก

ดีใจที่พี่รินมาเป็นเพื่อนผมคืนนี้

เพื่อนกัน มันต้องมาอยู่แล้ว

เป็นได้เเค่เพื่อนสินะ😔

พรรษยิ้มและเอื้อมมือไปจับมือรินอย่างกล้าๆ กลัวๆ

แล้ว…พี่รินล่ะครับ

รู้สึกยังไงบ้าง? ที่มากับผม

พี่ดีใจมากก

งั้นขอให้ค่ำคืนเป็นของเราสองคนนะ

ครับ

ทั้งสองคนต่างยิ้มให้กัน บรรยากาศรอบตัวเต็มไปด้วยความโรแมนติก ขณะที่พวกเขาเดินชมงานเทศกาลด้วยกัน ประหนึ่งว่าคืนนี้เป็นค่ำคืนพิเศษที่ทั้งคู่จะจดจำไปนานแสนนาน

ต่อจากบรรยากาศในงานเทศกาล พรรษและรินเดินมาถึงโซนเกม ซึ่งเต็มไปด้วยเกมสนุกๆ และเสียงหัวเราะของคนที่มาร่วมงาน

พรรษหยุดมองไปที่ซุ้มยิงปืนตุ๊กตาตัวใหญ่ เขายิ้มแล้วหันมาพูดกับริน

พี่ริน ชอบตัวไหนเป็นพิเศษไหมครับ?

เอาจริงๆ

พี่ก็ไม่ค่อยถนัดเรื่องตุ๊กตาหรอก…

แต่ไอ้ตัวหมีนั่นก็น่ารักดีนะ

งั้นเดี๋ยวผมยิงให้ครับ

พรรษายืนเล็งปืนของเล่นที่ดูท้าทาย เขาหันมายิ้มให้รินเป็นเชิงให้กำลังใจ ก่อนจะตั้งท่ายิงอย่างจริงจัง รินยืนดูอยู่ข้างๆ ทั้งลุ้นและแอบตื่นเต้น พรรษากดยิงทีละนัดอย่างตั้งใจ และท้ายที่สุดก็ทำสำเร็จ ยิงโดนตุ๊กตาตัวใหญ่จนได้

คนในซุ้มเกมปรบมือให้เบาๆ พรรษายิ้มภาคภูมิใจแล้วหยิบตุ๊กตาหมีตัวใหญ่ที่ได้รางวัลมาให้ริน

ของพี่รินครับ

ขอบคุณนะ

ไม่คิดว่าพรรษจะทำได้จริงๆ

คิดว่าเป็นพี่รินของพรรษนะคะ

เพื่อพี่ริน ผมทำได้ทุกอย่างแหละครับ

รินหน้าแดงขึ้นมาเล็กน้อย แต่ก็ยิ้มรับความอบอุ่นนั้นอย่างเต็มใจ ขณะที่พวกเขาเดินถือมือกับตุ๊กตากลับไป เสียงหัวใจของรินก็เต้นแรงอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ความรู้สึกที่อบอุ่นและใกล้ชิดระหว่างเขากับพรรษาก็ยิ่งชัดเจนขึ้น

เพราะพี่รินสำคัญมากสำหรับผม

ไม่รู้จะพูดยังไงดี แต่ขอบใจนะ

ไม่ต้องขอบคุณหรอกครับ

พี่รินเป็นคนพิเศษของผมอยู่แล้ว

พรรษ... อย่าพูดแบบนั้น

ทำไมครับ? ผมพูดความจริง

มันทำให้พี่ใจเต้นไปหมด

"ก็เพราะพี่รินน่ารักมากไงครับ"

พรรษ...

พี่รินดูเหมือนจะไม่ค่อยพูดถึงตัวเองเลยนะครับ

พี่เป็นคนที่ค่อนข้างปิดกั้นความรู้สึกใช่ไหม?

อาจจะ... แต่ก็ไม่อยากให้ใครมองพี่ในทางที่แย่