คนโปรดของผม ไปเที่ยว

คนโปรดของผม

ต่อๆ

หลังจากที่รินหายป่วย พรรษก็พารินไปเที่ยวสวนสาธารณะใกล้ๆ มหาวิทยาลัย ต้นไม้เรียงรายตามทางเดินให้ความร่มรื่น ลมเย็นพัดมาเบาๆ ท่ามกลางเสียงนกร้องประสานเสียง สวนดูสงบและมีบรรยากาศผ่อนคลาย ทั้งคู่เดินไปเรื่อยๆ หยุดชมดอกไม้บ้าง ถ่ายรูปบ้าง รู้สึกสบายใจที่ได้อยู่ด้วยกัน

พี่ริน ชอบที่นี่ไหมครับ?

ชอบสิ

บรรยากาศดีมากเลย

แถมมีดอกไม้สวยๆ เยอะด้วยนะ

ดีเลยครับ

งั้นวันนี้ไม่ต้องคิดเรื่องอะไรเลยนะครับ

ผมอยากให้พี่ได้พักเต็มที่

พรรษพารินเดินไปยังม้านั่งใต้ต้นไม้ใหญ่ ร่มเงาของต้นไม้ทำให้บรรยากาศเย็นสบาย ทั้งคู่หยุดนั่งพัก รินมองบรรยากาศรอบๆ อย่างมีความสุข ขณะที่พรรษาแอบมองรินแล้วยิ้ม ก่อนตัดสินใจพูดสิ่งที่อยู่ในใจมานาน

พี่ริน...ผมมีอะไรอยากบอกครับ

อะไรเหรอ?

พี่ริน ผมไม่เคยรู้สึกแบบนี้กับใครมาก่อนเลย

เเล้วทุกครั้งที่ได้อยู่กับพี่

ผมรู้สึกว่าตัวเองเป็นตัวเองที่สุด

ผมแค่มีความสุขทุกครั้งที่เราได้ใช้เวลาร่วมกัน

พูดอะไรออกมาน่ะ...

(ยิ้มเขินๆ)พี่เขินเป็นนะ

แต่ผมอยากให้พี่รู้จริงๆ นะครับ

ว่าผมชอบพี่มากแค่ไหน

ผมอยากดูแลพี่ อยากให้พี่สบายใจ ไม่ว่าจะเมื่อไหร่

ผมก็อยากให้พี่อยู่กับผมแบบนี้

รินมองหน้าพรรษและเห็นแววตาจริงจัง ทำให้รินรู้สึกอุ่นใจและหวั่นไหวไปพร้อมกัน

ขอบใจนะ พรรษ...

ที่รู้สึกแบบนี้กับพี่

ผมอยากให้มันเป็นความจริงที่พี่จะยอมรับผม

ให้ผมได้เป็นคนสำคัญของพี่นะครับ

รินเงียบไปสักพักแต่ยิ้มออกมาเบาๆ หันมามองพรรษด้วยสายตาที่อบอุ่น

จริงๆ แล้วพี่ก็...

...มีความสุขที่มีนายอยู่ข้างๆ เหมือนกันนะ

พรรษยิ้มกว้างขึ้น ยื่นมือมาแตะมือรินอย่างนุ่มนวล ทั้งคู่มองกันและกันท่ามกลางบรรยากาศที่เงียบสงบและเต็มไปด้วยความรู้สึกอบอุ่นในสวนสาธารณะ ยิ่งทำให้ทั้งสองรู้ใจตัวเองและกันและกันมากขึ้น

(จับมือรินไว้อย่างแผ่วเบา)พี่ริน...

ผมสัญญานะ

ว่าผมจะอยู่ตรงนี้เสมอ

จะดูแลพี่ทุกอย่าง ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม

(หัวเราะเบาๆ)พรรษทำตัวเหมือนจะเป็นฮีโร่ให้พี่เลยนะ

ผมพร้อมจะเป็นฮีโร่ให้พี่ได้ทุกเมื่อครับ

"ถ้าพี่ต้องการ"

รินเงียบไปครู่หนึ่ง มองพรรษด้วยสายตาที่อ่อนโยน ก่อนจะเอนศีรษะลงพิงไหล่พรรษาอย่างแผ่วเบา พรรษตกใจเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้ดึงตัวออก เขายิ้มอย่างอ่อนโยน พลางเงยหน้ามองท้องฟ้าที่มีแสงแดดอ่อนๆ สาดส่องลงมา รู้สึกเหมือนกับว่าโลกทั้งใบมีแค่พวกเขาสองคน

ขอบคุณนะ พรรษ

ที่อยู่ข้างพี่มาตลอด

พี่อาจจะไม่ได้พูดออกมาตรงๆ

แต่พี่ดีใจมากนะที่มีพรรษอยู่ตรงนี้

สำหรับพี่ ผมจะอยู่ตรงนี้ตลอดไปครับ

พรรษใช้มือลูบหลังรินเบาๆ อย่างอ่อนโยน ทั้งคู่ต่างนั่งด้วยกันในความเงียบสงบแต่เปี่ยมด้วยความรู้สึกอบอุ่นใจ เสียงนกร้องและลมเย็นๆ พัดผ่านเบาๆ เหมือนกำลังเป็นพยานให้กับความสัมพันธ์ที่กำลังเบ่งบาน ราวกับไม่จำเป็นต้องมีคำพูดใดๆ เพิ่มเติม เพราะแค่การได้อยู่เคียงข้างกันในตอนนี้ก็เพียงพอแล้วสำหรับทั้งคู่

(พิงไหล่พรรษา)พี่ไม่เคยคิดเลยนะ

ว่าจะมีใครมานั่งอยู่ข้างๆ แบบนี้

ช่วงนี้ชีวิตวุ่นวายจนพี่ไม่เคยมีเวลาให้ใคร

แต่พรรษก็ยังมาอยู่ตรงนี้

(ยิ้ม) เพราะพี่เป็นคนสำคัญของผมครับ

ผมเต็มใจจะอยู่ข้างๆ พี่

ไม่ว่าจะวุ่นวายแค่ไหน ผมก็ไม่หนีไปไหนหรอก

รินหลับตาพริ้ม รู้สึกอุ่นใจที่ได้มีพรรษาอยู่เคียงข้าง จนกระทั่งรู้สึกถึงมือพรรษที่เอื้อมมาประคองมือของเขาไว้

พี่รินครับ ผมไม่ได้อยากให้พี่กังวลหรืออึดอัด

ถ้าพี่รู้สึกว่าผมเร่งรัดเกินไป

ผมก็พร้อมจะถอยได้ แค่ขอให้พี่ได้รู้ไว้

ว่าผมจะอยู่ข้างๆ พี่เสมอ

จะเป็นที่พักใจให้พี่เวลาพี่เหนื่อยหรือท้อใจ

ขอบใจนะ พรรษ

นายเป็นคนแรกเลยที่ทำให้พี่รู้สึกว่ามีคนอยู่ข้างๆ พี่จริงๆ

พรรษยิ้มกว้างขึ้นเมื่อได้ยินคำพูดนั้น เขาเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าที่เริ่มมีแสงจันทร์สะท้อนส่องลงมาเบาๆ ก่อนจะหันกลับมามองรินด้วยความรู้สึกเต็มตื้น

ผมดีใจที่ได้เป็นคนคนนั้นนะครับ

พี่ริน ผมอยากให้พี่รู้ว่าผมจะดูแลพี่ไปตลอด

ไม่ว่าจะมีอะไรก็จะอยู่เคียงข้างพี่เสมอ

รินยิ้มและก้มหน้าลง เขารู้สึกถึงความอบอุ่นจากคำพูดของพรรษ ราวกับว่าความหวั่นไหวและกังวลทั้งหมดถูกแทนที่ด้วยความสุข ความรู้สึกที่เคยกลัวจะโดดเดี่ยวกลับหายไปเมื่อมีคนที่พร้อมจะอยู่ด้วยกันแบบนี้

งั้น...ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะ พรรษ

ครับ พี่ริน ผมสัญญา

ทั้งสองนั่งมองท้องฟ้าด้วยกัน ท่ามกลางความเงียบสงบที่เต็มไปด้วยความรู้สึกอบอุ่น บรรยากาศรอบข้างเงียบสงบ แต่ภายในใจของพวกเขากลับเต็มไปด้วยความรู้สึกที่อบอุ่นและมั่นคง เหมือนว่าความสัมพันธ์นี้จะค่อยๆ เติบโตอย่างมั่นคงและงดงามตลอดไป

ตัดดด

ไม่ชอบมะเขือเทศ!!

เป็นไงบ้างคะ

ไม่ชอบมะเขือเทศ!!

แอดเริ่มจะคิดม่ะออกแล้วสิ

ไม่ชอบมะเขือเทศ!!

ตอนหน้าจะเป็นของธามกับเมลนะคะ

ไม่ชอบมะเขือเทศ!!

ฝากทุกคนด้วยน้าา

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ