คนโปรดของผม นอนค้าง

คนโปรดของผม

ตัดมาตอนดูหนังเสร็จ

เมื่อหนังจบลง พรรษพารินออกมาจากโรงหนัง และฝนเริ่มตกลงมาอย่างหนัก รินมองไปที่ฟ้าในขณะที่พรรษหันมายิ้มให้เขา

(ยิ้ม) พี่ริน ฝนตกแบบนี้พี่ไม่ต้องกลับบ้านตอนนี้หรอกครับ

ไปนอนบ้านผมมั้ยครับ?

ล่อละหนึ่งง

รินรู้สึกอึดอัดเล็กน้อย เขายังไม่รู้สึกคุ้นเคยกับการอยู่ที่บ้านพรรษ แต่เขาก็ไม่สามารถปฏิเสธคำชวนของพรรษได้

(มองพรรษ) เอ่อ...พี่ไม่อยากเป็นภาระนะครับ

(ยิ้มอ่อน) ไม่เป็นไรหรอกครับ

นั่งรถไปตอนฝนตกแบบนี้มันอันตรายนะ

พี่มานอนที่บ้านผมก่อนเถอะครับ

ความอ่อนโยนในน้ำเสียงของพรรษทำให้รินรู้สึกผ่อนคลายลง เขาพยักหน้ารับคำและเดินไปที่รถของพรรษ

เมื่อถึงบ้านพรรษ พรรษจัดเตรียมที่นอนให้รินอย่างดี แล้วก็ออกไปเตรียมอาหารให้ริน

(ยิ้ม) พี่รินครับ

ถ้าพี่ไม่สะดวกหรือไม่สบายใจ บอกผมได้นะครับ

ผมอยากให้พี่รู้สึกสบายๆ ที่นี่

รินมองพรรษด้วยความขอบคุณ เขารู้สึกดีใจที่พรรษแสดงออกถึงความใส่ใจ

(ยิ้ม) ขอบคุณมากนะพรรษ พี่โอเค

ทั้งสองนั่งทานอาหารด้วยกัน พรรษก็พูดคุยกับรินอย่างเป็นกันเอง ไม่มีอะไรที่ทำให้รินรู้สึกอึดอัด ทุกอย่างดูเป็นธรรมชาติไปหมด

(มองไปที่ริน) พี่รินครับ ผมดีใจนะที่ได้รู้จักกับพี่

รินยิ้มเล็กน้อย เขารู้สึกถึงความจริงใจในคำพูดของพรรษ ถึงแม้จะยังไม่รู้จักกันมากพอ แต่ก็รู้สึกอบอุ่นจากท่าทางของพรรษ

(ยิ้ม) ขอบคุณครับพรรษ ผมเองก็รู้สึกดีที่ได้อยู่ใกล้ๆ พรรษ

พรรษมองรินด้วยดวงตาที่อ่อนโยน เขาไม่เคยรู้สึกอย่างนี้มาก่อน ทุกครั้งที่ได้อยู่ใกล้รินมันทำให้เขารู้สึกพิเศษ

(ยิ้ม) พี่รินครับ ถ้าพี่ไม่รังเกียจ อยากให้พี่พักที่นี่จนกว่าฝนจะหยุดตกนะครับ

รินมองพรรษด้วยความซาบซึ้ง เขารู้ว่าพรรษไม่เคยมีเจตนาอะไรเกินเลย เขาคงแค่เป็นห่วงเขาจริงๆ

(ยิ้ม) ขอบคุณครับพรรษ พี่ไม่รังเกียจหรอก

พรรษยิ้มกว้างขึ้นอีกครั้ง เมื่อเห็นว่ารินยอมที่จะอยู่ เขารู้สึกว่าความสัมพันธ์ของเขากับรินเริ่มเติบโตมากขึ้นแล้ว ในคืนนั้น พรรษและรินนั่งดูหนังด้วยกัน รินเริ่มรู้สึกสบายใจขึ้นเรื่อยๆ บรรยากาศเงียบสงบเหมือนเวลานั้นหยุดอยู่แค่ตรงนี้

(ยิ้ม) พี่รินครับ ขอบคุณที่มาอยู่ที่นี่ครับ ผมดีใจมากที่ได้รู้จักพี่

(ยิ้ม) พี่เองก็รู้สึกดีครับ ขอบคุณที่ดูแลพี่นะ

พรรษหันมายิ้มให้รินด้วยความอ่อนโยน ความรู้สึกอบอุ่นในใจเขาเริ่มทวีความเข้มข้นมากขึ้นทีละนิด ทีละนิด จนเขาไม่สามารถปิดบังมันได้

(เสียงเบา) พี่รินครับ... ผมอยากให้พี่รู้ไว้นะครับว่า... พี่เป็นคนที่พิเศษสำหรับผม

รินมองพรรษด้วยดวงตาอ่อนโยน เขารู้สึกถึงความจริงใจจากพรรษมากขึ้นทุกวัน แม้จะยังไม่ถึงเวลาที่เขาจะตอบอะไรออกไป แต่เขาก็รู้สึกว่าเขาเริ่มเปิดใจให้พรรษมากขึ้นเรื่อยๆ

---

ในตอนนี้ ทั้งพรรษและรินได้เริ่มมีความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดขึ้นอย่างช้าๆ รินยังคงมีความอึดอัดบ้างเล็กน้อยในบางครั้ง แต่พรรษก็แสดงความใส่ใจและให้ความอบอุ่นทำให้รินเริ่มเปิดใจให้มากขึ้น

ตัดดด

ไม่ชอบมะเขือเทศ!!

สนุกไหมคะ

ไม่ชอบมะเขือเทศ!!

คนสวยทั้งหลายย

ไม่ชอบมะเขือเทศ!!

ไว้มาอัพให้นะ

ไม่ชอบมะเขือเทศ!!

ตอนต่อไปจะเป็นของธามแล้วก็เมลนะงับบ

ไม่ชอบมะเขือเทศ!!

ฝากติดตามด้วยน้า

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ