เกิดใหม่ครั้งนี้ข้าจะเป็นหมอเทวดา บทที่ 12 สัญชาตญาณ

บทที่ 12

- -

ยามเช้าอันสดใส 🌄

หนานอี [สาวใช้น.อ.]

คุณหนู ตื่นได้แล้วเจ้าค่ะๆๆ

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

อื้ออ มีอะไแต่เช้ากัน~ ฮ้าววว

หนานอี [สาวใช้น.อ.]

ไม่รู้เหมือนกันเจ้าค่ะ เห็นว่าลี่เฉี่ยวจะนำข่าวมาบอกเราเจ้าค่ะ

ก็อกๆ

ลี่เฉี่ยว [สาวใช้สกุลเซี่ย]

ฮูหยินเจ้าคะ

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

เข้ามาเถอะ

ลี่เฉียวเปิดประตูเข้ามาในห้องแล้วจึงเอ่ยเปิดประเด็น

ลี่เฉี่ยว [สาวใช้สกุลเซี่ย]

ฮูหยิน //คารวะ

ลี่เฉี่ยว [สาวใช้สกุลเซี่ย]

นายท่านให้ข้ามาบอกฮูหยินเกี่ยวกับงานเลี้ยงในวังเจ้าค่ะ

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

เอ๊ะ งานเลี้ยง?

หนานอี [สาวใช้น.อ.]

ในวังงั้นหรอ😲

ลี่เฉี่ยว [สาวใช้สกุลเซี่ย]

เป็นงานเลี้ยงที่ฮองเฮาทรงคิดขึ้นมา

ลี่เฉี่ยว [สาวใช้สกุลเซี่ย]

เพื่อให้เหล่าบรรดาฮูหยินของผู้สูงศักดิ์ทุกท่านได้มาพูดคุยกันเจ้าค่ะ

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

พูดคุยอะไรกัน ข้ารู้จักใครที่ใหน//หน้าเครียด

ลี่เฉี่ยว [สาวใช้สกุลเซี่ย]

ฮูหยินอย่าได้กังวล

ลี่เฉี่ยว [สาวใช้สกุลเซี่ย]

เพราะนายท่านก็ไปด้วยเจ้าค่ะ

หนานอี [สาวใช้น.อ.]

เอ๊ะ! นายท่านเนี่ยนะจะไปงานเลี้ยงของสาวๆในวัง

ลี่เฉี่ยว [สาวใช้สกุลเซี่ย]

เจ้าบ้ารึปล่าวหนานอี

ลี่เฉี่ยว [สาวใช้สกุลเซี่ย]

นายท่านก็ไปพูดคุยกับบรรดาขุนนางน่ะสิ

หนานอี [สาวใช้น.อ.]

อ..อ๋อ จริงด้วยแฮะ

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

แล้ว วันใหนหรอ?

ลี่เฉี่ยว [สาวใช้สกุลเซี่ย]

มะรืนเจ้าค่ะ

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

เร็วเพียงนั้นเชียว!

หนานอี [สาวใช้น.อ.]

ข้าต้องไปจัดหาชุดให้คุณหนูเดี๋ยวนี้เลย!!

ลี่เฉี่ยว [สาวใช้สกุลเซี่ย]

เดี๋ยวก่อน

หนานอี [สาวใช้น.อ.]

ห้ะ?

ลี่เฉี่ยว [สาวใช้สกุลเซี่ย]

เจ้าน่ะ เปลี่ยนสรรพนามเรียกฮูหยินได้แล้ว

ลี่เฉี่ยว [สาวใช้สกุลเซี่ย]

หากเข้าวังไปต้องเรียกว่าฮูหยินเท่านั้น

หนานอี [สาวใช้น.อ.]

เห้ออ ก็ได้ ไม่ค่อยชินปากเลย

- -

ห้องทานอาหาร

พออวิ๋นจื่อมาถึงก็พบว่าผู้เป็นสามีมานั่งรออยู่ก่อนแล้ว

เซี่ย หวังเหล่ย [พ.อ.]

//เหลือบมอง

เซี่ย หวังเหล่ย [พ.อ.]

นั่งลงสิ

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

//นั่ง

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

ได้ยินลี่เฉี่ยวพูดถึงงานเลี้ยงดอกเหมย

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

เรื่องนี้..ท่านรับปากหรือไม่

เซี่ย หวังเหล่ย [พ.อ.]

รับปากหรือไม่สำคัญด้วยงั้นรึ?

เซี่ย หวังเหล่ย [พ.อ.]

งานเลี้ยงดอกเหมยฮองเฮาทรงออกความคิดเห็นด้วยตนเอง

เซี่ย หวังเหล่ย [พ.อ.]

เจ้าคิดว่างานเลี้ยงนี้จะมีผู้ที่ปฏิเสธด้วยงั้นรึ?

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

นั่นสินะ

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

ข้าแค่กลัวจะทำท่านขายหน้าน่ะสิ

เซี่ย หวังเหล่ย [พ.อ.]

ขอแค่เจ้าไหลตามน้ำ ไม่สร้างปัญหาก็พอ

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

ข้าจะพยายาม

- -

ห้องปรุงยา

ตอนนี้อวิ๋นจื่อกำลังขมั่กเขม้นในการปรุงยาบางอย่าง

หนานอี [สาวใช้น.อ.]

แฮ่กๆ//หอบ

หนานอี [สาวใช้น.อ.]

มาแล้วเจ้าค่ะสมุนไพรที่ฮูหยินตองการ

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

ขอบใจ

เอ่ยขอบใจโดยไม่แม้แต่จะเงยหน้าขึ้นจากการปรุงยา

หนานอี [สาวใช้น.อ.]

ฮูหยิน เหตุใดปรุงยาแปลกๆมากมายเช่นนี้ล่ะ

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

ไม่รู้สิ สัญชาตญาณของข้ากำลังเตือนบางอย่าง

หนานอี [สาวใช้น.อ.]

หือ?

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

[คงเป็นสัญชาตญาณของอวิ๋นจื่อ]

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

[ถึงอย่างไรนางก็เป็นสตรีที่โตมาในเมืองหลวง]

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

เอ่อ..ข้าคิดว่าการเข้าวังครั้งนี้อาจจะไม่ธรรมดาอย่างที่คิดนี่สิ

หนานอี [สาวใช้น.อ.]

ท่านรู้อะไรมาหรือเจ้าคะ

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

เฮ้อ ขึ้นชื่อว่าพระราชวัง

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

เดินสดุดครั้งเดียวคงโดนเยาะเย้ยข้ามเดือนข้ามปี

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

เราไปครั้งนี้ไม่รู้ดีร้าย ป้องกันไว้ดีกว่า

หนานอี [สาวใช้น.อ.]

เพราะฉะนั้นยานี่คือ...?

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

ยา ถอน พิษ

หนานอี [สาวใช้น.อ.]

โอ้โห//ตาโต

หนานอี [สาวใช้น.อ.]

เอ่อ ว่าแต่มันถอนพิษอะไรเจ้าคะ

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

[หึ ยาของข้าย่อมถอนได้ทุกพิษอยู่แล้ว]

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

[แต่นางคงจะไม่เชื่อ..]

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

อืมม ก็พิษทั่วไปที่คนมักจะใส่ในอาหารละมั้ง

หนานอี [สาวใช้น.อ.]

โอ้โห ฮูหยินท่านจะเก่งเกินไปแล้ว!

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

//ยิ้ม

ผ่านไปซักพักลี่เฉี่ยวกึ่งเดินกึ่งวิ่งมาด้วยสีหน้าเร่งรีบ

ลี่เฉี่ยว [สาวใช้สกุลเซี่ย]

ฮูหยิน//คารวะ

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

อะไรกัน สีหน้าเร่งรีบเชียว

ลี่เฉี่ยว [สาวใช้สกุลเซี่ย]

ตอนนี้นายท่านหญิงรองสวีมาใกล้ถึงเรือนแล้วเจ้าค่ะ

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

คุณหญิงรองสวี?

หนานอี [สาวใช้น.อ.]

น่าจะเป็นน้าแท้ๆของนายท่านเขย//ตาโต

- -

จบบทที่ 12

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ