เกิดใหม่ครั้งนี้ข้าจะเป็นหมอเทวดา บทที่ 11 เจ้าได้ ข้าก็ต้องได้

บทที่ 11

- -

หลังจากมื้ออาหารเย็นจบลง

ในห้องอาหารก็มีเพียงหวังเหล่ยและอวิ๋นจื่อ

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

ข้าอิ่มแล้ว ไปก่อนนะ

เซี่ย หวังเหล่ย [พ.อ.]

เดี๋ยวก่อน

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

หืม มีอะไรหรอ

เซี่ย หวังเหล่ย [พ.อ.]

เจ้านั่งลง

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

เอ่อ...//นั่ง

หวังเหล่ยหยิบยาทาออกมาจากด้านในเสื้อ

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

นี่คือ..?

เซี่ย หวังเหล่ย [พ.อ.]

เจ้าอย่าถามมาก

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

(เอ้า..🫥)

เซี่ย หวังเหล่ย [พ.อ.]

ยื่นมือมานี่

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

มือ? จะเอามือข้าไปทำอะไร

เซี่ย หวังเหล่ย [พ.อ.]

จิ๊ //ดึงมือ

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

เอ๊ะ!!..นี่!เซี่ยเหล่ยเบาๆหน่อยสิ

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

ข้าเป็นคนเจ็บนะ😾

เซี่ย หวังเหล่ย [พ.อ.]

อ..อืม

หวังเหล่ยค่อยๆทายาลงมาบนข้อมือสีช้ำของอวิ๋นจื่อ

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

ซี๊ด..

เซี่ย หวังเหล่ย [พ.อ.]

เจ็บหรอ?

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

ไม่ขนาดนั้นหรอก

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

ท..ท่านรีบทาเถอะ

หวังเหล่ยตั้งใจบรรจงทายาบนข้อมือของอวิ๋นจื่อเบาๆอย่างตั้งอกตั้งใจ

เซี่ย หวังเหล่ย [พ.อ.]

//จดจ้อง

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

😶 นี่เซี่ยเหล่ย ท่านห่วงข้าขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กันน้าา

เซี่ย หวังเหล่ย [พ.อ.]

//ชะงัก

เซี่ย หวังเหล่ย [พ.อ.]

ยาทาเสร็จแล้ว เจ้าไปนอนเถอะ

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

เอ้า นี่ตั้งใจจะปัดคำถามข้าหรอ😾

เซี่ย หวังเหล่ย [พ.อ.]

งั้นเจ้าก็บอกข้ามาก่อน ว่าข้อมือของเจ้า

เซี่ย หวังเหล่ย [พ.อ.]

ไปโดนอะไรมา...?

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

(เอ๊ะ ทำไมวนมาเรื่องนี้อีกแล้ว!?)

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

ก็ข้าบอกท่านแล้วไม่ใช่หรอว่าข้าซุ่มซ่ามน่ะ

เซี่ย หวังเหล่ย [พ.อ.]

เจ้าจะโกหกข้าให้ได้อะไร

เซี่ย หวังเหล่ย [พ.อ.]

ให้เด็ก5ขวบดูยังรู้ว่าเป็นรอยบีบ

เซี่ย หวังเหล่ย [พ.อ.]

บอกมา เจ้าไปหาเรื่องตบตีมาอย่างนั้นหรอ?

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

(ห๊าาาา!!!??)😦

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

(นี่ท่านเห็นข้าเป็นเด็กเกเรงั้นหรอ!!)

เซี่ย หวังเหล่ย [พ.อ.]

//จ้อง

เซี่ย หวังเหล่ย [พ.อ.]

อย่าหลบตาข้า

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

เห้ออ โถ่เอ๊ยย

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

นี่ท่านคงทำงานหนักจนสมองเพี้ยนหมดแล้วสินะ

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

เดี๋ยวพรุ่งนี้ข้าจะให้สาวใช้เอาน้ำแกงบำรุงมาให้ท่านแล้วกัน

เซี่ย หวังเหล่ย [พ.อ.]

นี่! ข้าไม่ได้ต้องกา---

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

อ๋อจริงสิ ท่านไม่ต้งจ่ายเงินก็ได้

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

ถือว่าตอบแทนยาวันนี้

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

เอาเป็นว่าข้าไปก่อนดีกว่า ฝันดีนะแม่ทัพเซี่ย😁

พูดจบอวิ๋นจื่อก็วิ่งออกจากห้องอาหารทันที

เซี่ย หวังเหล่ย [พ.อ.]

นี่เจ้า!!

เซี่ย หวังเหล่ย [พ.อ.]

เห้อ

- -

จวนสกุลเจียง

หลังจากที่เยว่ผินออกไปซื้อของกับคุณชายลั่วเสร็จแล้ว ก็มุ่งตรงกลับจวนทันที

ตึง ๆ ๆ ๆ ๆ [เสียงเดินกระแทกเท้า]

จาง หว่านเอ๋อร์ [ฮูหยินเจียง]

แค่กๆๆ //สำลักชา🍵

จาง หว่านเอ๋อร์ [ฮูหยินเจียง]

นั่นใครเดินเสียงดังอย่างกันยักษ์เดินขนาดนั้น!!!

ฮูหยินที่กำลังนั่งจิบชาอย่างสบายใจในเรือนรับแขกถึงกันเกือบสำลัก

เจียง เยว่ผิน

ท่านแม่!😠

จาง หว่านเอ๋อร์ [ฮูหยินเจียง]

อ..อ่าวผินเอ๋อร์ เหตุใดหน้าบูดบึ้งอย่างนั้นล่ะลูก

จาง หว่านเอ๋อร์ [ฮูหยินเจียง]

หรือคุณชายลั่วทำให้ลูกแม่ไม่พอใจกัน?

เจียง เยว่ผิน

ไม่ใช่! เดิมทีข้าก็ไม่ได้อยากไปกับคุณชายลั่วขนาดนั้น

เจียง เยว่ผิน

ยิ่งเดินไปเจอน้องรองที่ได้ออกเรือนกับผู้สูงส่งข้าก็ยิ่งโมโห!

จาง หว่านเอ๋อร์ [ฮูหยินเจียง]

เอ๋ นี่เจ้าบังเอิญเจอกับยัยหนูรองงั้นหรอ?

เจียง เยว่ผิน

ก็ใช่น่ะสิท่านแม่

เจียง เยว่ผิน

เฮอะ แต่ได้ฝากรอยไว้ที่มือนางก็ถือว่าได้ระบายแค้นไปบ้าง😏

จาง หว่านเอ๋อร์ [ฮูหยินเจียง]

ผินเอ๋อร์นี่เจ้า...

เจียง เยว่ผิน

จะอะไรได้อีกล่ะท่านแม่ ข้าไม่ใช่คนอดทนกับความอัปยศได้ขนาดนั้นหรอกนะ

จาง หว่านเอ๋อร์ [ฮูหยินเจียง]

โถ่เอ๊ยย ผินเอ๋อร์ เดิมทีเจ้าก็อยากออกเรือนกับคุณชายลั่วไม่ใช่หรือ

จาง หว่านเอ๋อร์ [ฮูหยินเจียง]

เหตุใดเปลี่ยนใจเล่า

เจียง เยว่ผิน

ก็เพราะว่าข้าได้แต่งกับคุณชายลั่วน่ะสิ

เจียง เยว่ผิน

แต่น้องรองกลับได้แต่งกับแม่ทัพผู้สูงส่ง

เจียง เยว่ผิน

ชาวบ้านเค้าก็พูดไปต่างๆนาๆว่าน้องรองวาสนาดี

เจียง เยว่ผิน

ท่านแม่! ท่านต้องช่วยข้านะ!

จาง หว่านเอ๋อร์ [ฮูหยินเจียง]

อย่างไรเล่า

เจียง เยว่ผิน

ยกเลิกสัญญาหมั้นหมายกับคุณชายลั่ว

จาง หว่านเอ๋อร์ [ฮูหยินเจียง]

ห๊ะ!

จาง หว่านเอ๋อร์ [ฮูหยินเจียง]

น..นี่ลูกรัก

จาง หว่านเอ๋อร์ [ฮูหยินเจียง]

การที่ลูกแต่งกับสกุลลั่วก็เป็นเรื่องดีไม่ใช่หรือ

จาง หว่านเอ๋อร์ [ฮูหยินเจียง]

อีกทั้ง ปู่ของคุณชายลั่วเป็นถึงขุนนางบุ๋น¹ชั้นสูงเลยนะ

เจียง เยว่ผิน

แล้วอย่างไร

เจียง เยว่ผิน

หากนางได้แต่งกับแม่ทัพ

เจียง เยว่ผิน

ข้าก็ต้องได้แต่งกับท่านอ๋องซักคน

เจียง เยว่ผิน

หรือไม่ก็...รัชทายาท😏

- -

จบบทที่ 11

หอมแดง'เองง

ขุนนางบุ๋น¹ หมายถึง เป็นขุนนางฝ่ายพลเรือน เป็นเสนาบดีในส่วนของการวางแผนพัทนาบ้านเมือง หรือ สิ่งที่เกี่ยวกับชาวบ้าน ต่างๆนาๆ

หอมแดง'เองง

กลับมาแล้ววว คือไม่รู้มีคนอ่านมั้ยแต่ขอมั่นไว้ก่อน🤣

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ