เกิดใหม่ครั้งนี้ข้าจะเป็นหมอเทวดา บทที่ 3 ราชโองการ

บทที่ 3

- -

จวนสกุลเจียง

ขันทีท่านหนึ่ง

มีราชโองการ

จาง หว่านเอ๋อร์ [ฮูหยินเจียง]

เอ๊ะ ไปดูเร็ว มีราชโองการมา

หยาง อวี้ถิง [อนุหยาง]

ไปๆเจ้าค่ะ

ฉิน เสี่ยวหรัน [อนุฉิน]

จื่อเอ๋อร์ไปกับแม่

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

เจ้าค่ะ

ทุกคนออกมารับราชโองการที่ลานกลางจวน

ขันทีท่านหนึ่ง

คุณหนูรองเจียง คือคนใหน

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

เอ่อ..ข้าเองเจ้าค่ะ

ฉิน เสี่ยวหรัน [อนุฉิน]

ออกไปรับราชโองการก่อน//กระซิบ

อวิ๋นจื่อเดินไปด้านหน้าเพื่อรับราชโองการ

ขันทีท่านหนึ่ง

คุณหนูรองสกุลเจียง เนื่องด้วยความสามารถ ความงาม

ขันทีท่านหนึ่ง

ที่ได้เป็นที่ประจักษ์ทั่วเมืองหลวง

ขันทีท่านหนึ่ง

ฮ่องเต้จึงได้พระราชทานสมรสระหว่างคุณหนูรองเจียง

ขันทีท่านหนึ่ง

และ...

ขันทีท่านหนึ่ง

แม่ทัพเซี่ย

ขันทีท่านหนึ่ง

จบราชโองการ

เจียง เยว่ผิน

...

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

ระ..รับราชโองการ//มือสั่น

ขันทีท่านหนึ่ง

ขอให้โชคดีนะยัยหนูเจียง//ยิ้มแห้ง

หลังจากขันทีผู้นั้นเดินออกจากจวนไป

ฟุบ. อวิ๋นจื่อล้มตัวนั่งลงกับพื้น

เจียง เยว่ผิน

จิ๊ ไปเถอะท่านแม่

จาง หว่านเอ๋อร์ [ฮูหยินเจียง]

ไปๆ

ฉิน เสี่ยวหรัน [อนุฉิน]

น..นี่มันอะไรกัน

ฉิน เสี่ยวหรัน [อนุฉิน]

ลูกสาวข้าบอบบางเช่นนี้

ฉิน เสี่ยวหรัน [อนุฉิน]

จะให้แต่งกับแม่ทัพผู้โหดเหี้ยมนั่นได้ยังไงกัน

ฉิน เสี่ยวหรัน [อนุฉิน]

//กุมอก

หยาง อวี้ถิง [อนุหยาง]

อนุฉินใจเย็นๆ

หยาง อวี้ถิง [อนุหยาง]

ถึงยังไงนี่ก็เป็นราชโองการ

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

ท่านแม่ ท่านอย่าเพิ่งสติแตก

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

ให้ตายยังไงกันขัดราชโองการไม่ได้

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

(ถึงแม้เซี่ยเหล่ยจะเป็นคนรู้จัก)

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

(แต่เค้าไม่รู้สถานะข้าตอนนี้เลย)

หยาง อวี้ถิง [อนุหยาง]

ยัยหนูจื่อเจ้าอย่ากังวลไปเลย

หยาง อวี้ถิง [อนุหยาง]

บางทีแม่ทัพนั่นอาจจะไม่ได้แย่อย่างที่คิด

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

(ใช่..เค้าไม่ได้โหดร้ายขนาดนั้นซะหน่อย)

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

หวังว่านะเจ้าคะ

ตัดภาพไปอีกฝั่ง

เยว่ผินและฮูหยินที่อยู่ในห้อง

เจียง เยว่ผิน

ท่านแม่นี่มันอะไรกัน

เจียง เยว่ผิน

เหตุใดนางถึงได้แต่งงานกับท่านแม่ทัพล่ะ!

เจียง เยว่ผิน

ข้าเป็นพี่ต้องแต่งก่อนสิถึงจะถูก

จาง หว่านเอ๋อร์ [ฮูหยินเจียง]

ผินเอ๋อร์ เจ้าลืมหรอ

จาง หว่านเอ๋อร์ [ฮูหยินเจียง]

ตอนนี้เจ้าเองก็หมั้นหมายกับคุณชายสกุลลั่วอยู่

จาง หว่านเอ๋อร์ [ฮูหยินเจียง]

อีกทั้งเจ้าก็เป็นคนแย่งเค้ามาจากหนูจื่อนี่

เจียง เยว่ผิน

ท่านแม่!

เจียง เยว่ผิน

ก็ข้านึกว่าคุณชายลั่วเจาจวินนั่นเป็นจุดสูงสุดของพวกเราแล้ว

เจียง เยว่ผิน

แต่ที่ใหนได้ อยู่ๆน้องรองก็ได้แต่งกับผู้ชายที่เพรียบพร้อมกว่าข้า

เจียง เยว่ผิน

นี่มันได้ที่ใหนกัน!

- -

ในห้องของอวิ๋นจื่อ

หนานอี [สาวใช้น.อ.]

ฮืออ คุณหนูท่านจะออกเรือนแล้วข้าล่ะเจ้าคะ

หนานอี [สาวใช้น.อ.]

ข้าจะอยู่ยังงายย ฮืออ~😭

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

หนานอี เจ้าก็ต้องไปกับข้าอยู่ดี อย่าลืมสิ

หนานอี [สาวใช้น.อ.]

เอ่อ ก็จริงเจ้าค่ะ

หนานอี [สาวใช้น.อ.]

แต่ว่าๆ

หนานอี [สาวใช้น.อ.]

หรือเมื่อวานก่อนที่คุณหนูออกไปด้านนอก

หนานอี [สาวใช้น.อ.]

แม่ทัพเซี่ยถูกตาต้องใจคุณหนูตั้งแต่ตอนนั้น!

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

เจ้าจะบ้าหรอ ข้าปิดหน้าปิดตาขนาดนั้น

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

เฮ้อ ยิ่งคิดยิ่งไม่เข้าใจ

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

(เซี่ยเหล่ยตัวดี)

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

(กลับมาเมืองหลวงก็คิดจะแต่งภรรยาเลยนะ😾)

ก็อกๆ

เจียง หูอี้ [พ่อน.อ.]

จื่อเอ๋อร์

เจียง หูอี้ [พ่อน.อ.]

พ่อเอง

หนานอี [สาวใช้น.อ.]

//ไปเปิดประตู

หนานอีออกจากห้อง ปล่อยให้เจ้านายคุยกัน

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

ท่านพ่อ?

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

มีอะไรหรอเจ้าคะ

เจียง หูอี้ [พ่อน.อ.]

เฮ้อ เจ้าน่ะคงต้องออกเรือนก่อนผินเอ๋อร์

เจียง หูอี้ [พ่อน.อ.]

ตามจริงข้าอยากจะให้ฮ่องเต้ประทานสมรสนี้ให้ผินเอ๋อร์

เจียง หูอี้ [พ่อน.อ.]

แต่นางดันหมั้นหมายกับคุณชายลั่วนี่สิ

เจียง หูอี้ [พ่อน.อ.]

ถ้าข้ารู้อย่างงี้ข้าไม่ปล่อยให้นางแย่งเค้ามาจากเจ้าหรอก

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

(ผู้นำสกุลเจียงรักบุตรสาวคนโตเป็นที่สุด)

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

(ไม่คิดว่างานมงคลของลูกสาวคนรองเป็นเรื่องน่ายินดี)

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

(แต่กลับมาเสียดายเนี่ยนะ)

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

(น่าโมโห)

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

ก็เพราะท่านตามใจนางทุกอย่างไง

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

พอนางอยากได้อะไรท่านก็หามาสุดกำลัง

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

ไม่คิดหรอว่านางจะเคยตัวจนเสียนิสัย

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

ชอบมาแย่งของที่เป็นของข้าเสียทุกอย่าง

ปึ้ง!! .เสียงทุบโต๊ะ

เจียง หูอี้ [พ่อน.อ.]

นี่เจ้ากล้าว่าพี่สาวของเจ้างั้นหรอ!!

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

ใช่เจ้าค่ะ แต่ข้าพูดความจริง

เจียง หูอี้ [พ่อน.อ.]

น..นางลูกตัวดี

เจียง หูอี้ [พ่อน.อ.]

พอจะแต่งออกก็คิดจะทำตัวเหิมเกริม!

เจียง หูอี้ [พ่อน.อ.]

คิดหรอว่าจวนเซี่ยจะคุมกะลาหัวเจ้าได้

เจียง หูอี้ [พ่อน.อ.]

เจ้าก็แค่บุตรที่ป่วยใกล้ตาย

เจียง หูอี้ [พ่อน.อ.]

ข้าจะให้ผินเอ๋อร์ถอนหมั้น

เจียง หูอี้ [พ่อน.อ.]

เมื่อเจ้าตายนางก็จะมีโอกาส!

พูดจบเจียงหูอี้ก็เดินกระแทกเท้าออกจากห้อง

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

เฮ๊อะ!

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

คิดว่าข้าจะตายง่ายๆงั้นหรอ

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

ไม่มีทางหรอกตาแก่

ในขณะที่ประตูห้องเปิดอยู่ จู่จู่ก็มีคนโผล่มา

เจียง อี้เฉิน

จ๊ะเอ๋พี่หญิงรอง!

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

ว๊าย!

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

น..นี่เจ้า

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

(บุตรชายคนเดียวของสกุลเจียง)

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

(เป็นน้องเล็กสินะ)

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

ข้าตกใจหมด

เจียง อี้เฉิน

พี่หญิงๆ

เจียง อี้เฉิน

เมื่อกี้ข้าเห็นสีหน้าแม่ท่านไม่ค่อยดี

เจียง อี้เฉิน

เกิดอะไรขึ้นหรอ

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

นี่เจ้าไปอยู่ใหนมาตั้งหลายวัน

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

เรื่องที่เกิดขึ้นที่บ้านย่อมไม่รู้ตลอดเลย

เจียง อี้เฉิน

โถ่พี่หญิง วันก่อนท่านป่วยนี่นา

เจียง อี้เฉิน

ข้ามีเพื่อนเป็นหมอผู้เก่งกาจเลยบุกน้ำลุยไฟไปหา

เจียง อี้เฉิน

เพื่อนนำตำหรับยามาให้ท่านเลยน้าา

เจียง อี้เฉิน

//ยื่นตำหรับยาให้

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

เจ้าเด็กคนนี้

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

//ดู

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

(ฮึ..ยาอ่อนหัด)

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

(เป็นแค่ตำหรับประคองอาการเท่านั้น)

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

เอาเป็นว่าขอบใจเจ้ามาก

เจียง อี้เฉิน

แล้ววันนี้เกิดอะไรขึ้น

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

มีราชโองการน่ะ

เจียง อี้เฉิน

ห้ะ!!

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

เจ้าจะเสียงดังทำไม!

เจียง อี้เฉิน

อะ..เอ่อ ร้อยวันพันปีไม่เคยมีนี่

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

ข้าต้องแต่งออกไปให้สกุลเซี่ย

เจียง อี้เฉิน

เดี๋ยวนะ

เจียง อี้เฉิน

บุตรชายสกุลเซี่ยมีคนเดียว

เจียง อี้เฉิน

คือ...

เจียง อี้เฉิน

ห้ะ!//ตาโต

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

อือ

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

เค้านั่นแหละ

เจียง อี้เฉิน

ไม่น้าาาาา!!!!

- -

จบบทที่ 3

หอมแดง'เองง

น้องเล็กงอแงนิดหน่ย🫠

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ