เกิดใหม่ครั้งนี้ข้าจะเป็นหมอเทวดา บทที่1 สกุลเจียง

บทที่ 1

- -

จวนสกุลเจียง

เรือนบ้านรอง

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

อื้อ...

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

ปวดหัวจัง

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

ที่นี่...

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

ทำไมไม่เหมือนห้องข้าเลยนะ

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

เดี๋ยวก่อน

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

หม้อยาข้าล่ะ

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

เอ้ะ

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

//รำลึกเหตุการ

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

ห้ะ!!//ตกใจ

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

ระ..ระเบิด

ปึ้ง! เสียงเปิดประตู

หนานอี [สาวใช้น.อ.]

เกิดอะไรขึ้น!

หนานอี [สาวใช้น.อ.]

คุณหนูเป็นอะไรเจ้าคะ

หนานอี [สาวใช้น.อ.]

ใหนให้บ่าวดูหน่อย

หนานอีจับอวิ๋นจื่อพลิกไปมาเพื่อดูอาการ

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

มะ..ไม่ๆๆๆๆ

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

ข้าสบายดี

หนานอี [สาวใช้น.อ.]

คุณหนู..?

หนานอี [สาวใช้น.อ.]

เมื่อวานจับไข้จนเบลอหรอเจ้าคะ

หนานอี [สาวใช้น.อ.]

แต่ทำไมคุณหนูดูสบายดีกว่าปกติล่ะ🧐

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

เอ่อ แล้วปกติข้าเป็นยังไงหรอ

หนานอี [สาวใช้น.อ.]

โถ่คุณหนู

หนานอี [สาวใช้น.อ.]

ท่านเปราะบางป่วยง่ายขนาดนี้ยังถามอีกหรือ

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

งั้นหรอ..

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

(เดี๋ยวนะ ทำไมปวดหัวแปลกๆ)

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

อ โอ้ย😖

หนานอี [สาวใช้น.อ.]

คุณหนูเป็นอะไรเจ้าคะ!

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

ไม่เป็นไรแล้วล่ะ

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

เจ้าออกไปก่อน

หนานอี [สาวใช้น.อ.]

งั้น มีอะไรเรียกข้านะเจ้าคะ

หนานอี [สาวใช้น.อ.]

//ออกจากห้อง

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

เมื่อกี้ ความทรงจำบ้าบออะไรนั่น

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

ใหลเข้าหัวข้าเป็นน้ำเลย😿

ความทรงจำที่ใหลเข้ามา เป็นของ "เจียง อวิ๋นจื่อ" บุตรคนรองที่เกิดจากอนุภรรยาของผู้นำสกุลเจียง

นางเป็นคนที่นับว่าเปราะบางมากๆ เพราะร่างกายอ่อนแอป่วยบ่อย

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

ช่างต่างกับข้าที่ร่างกายแข็งแรงเป็นหิน

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

แต่ว่าข้าก็ปกติดี

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

ไม่ได้รู้สึกไม่สบายเลยนะ

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

แต่ เหมือนางคนนี้จะตายตั้งแต่เมื่อคืนแล้วนี่นา

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

เศร้านิดนึงแฮะ

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

จะว่าไปนี่ก็เป็นจวนขุนนางสูงศักดิ์

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

ไปดูหน่อยดีกว่า

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

โอ้โฮ ยิ่งใหญ่สมฐานะดีจริงๆ

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

เป็นบุญตาของข้าแล้วล่ะ😁

？？？

อะไรกันน้องหญิงรอง

？？？

ร้อยวันพันปีไม่ออกจากห้อง

เจียง เยว่ผิน

วันนี้อากาศในห้องไม่บริสุทธิ์หรอน้องหญิง

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

(คุณหนูใหญ่เจียง?)

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

เอ่อ พี่หญิง

จูเอ๋อร์ [สาวใช้ เยว่ผิน]

นี่ คุณหนูรองเจ้าคะ

จูเอ๋อร์ [สาวใช้ เยว่ผิน]

ยังไม่รีบทำความเคารพคุณหนูใหญ่อีก

เจียง เยว่ผิน

จูเอ๋อร์ อย่าหยาบคายนักสิ//ยิ้ม

เจียง เยว่ผิน

ข้าเข้าใจ

เจียง เยว่ผิน

ว่าน้องหญิงไม่ได้ถูกอนุฉินสั่งสอนอย่างถูกต้องเท่าไหร่

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

(เดี๋ยวนะ)

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

(อนุฉินนั่นแม่ข้านี่!!)

อนุภรรยา. ฉิน เสี่ยวหรัน หรือ "แม่ของอวิ๋นจื่อ"

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

(หน๊อยย!!)

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

ขอโทษที่ทำให้พี่หญิงต้องเสียเวลาสั่งสอนเจ้าค่ะ

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

ข้าเองก็เข้าใจพี่หญิง

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

ว่าฮูหยินเจียงคงไม่ได้สั่งสอนให้พี่หญิงระวังคำพูด

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

ถึงได้พูดจาดูถูกอนุภรรยาของพ่อตัวเองได้ลง

ฮูหยินเจียง = จาง หว่านเอ๋อร์ หรือ "แม่ของเยว่ผิน"

เจียง เยว่ผิน

เจ้า!!

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

(เป็นถึงบุตรฮูหยิน แต่เที่ยวมาดูถูกคนอื่น)

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

(หน้าไม่อาย😾)

เจียง เยว่ผิน

เจ้ากล้าพูดแบบนี้กับพี่หญิงของเจ้างั้นหรอ

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

ถ้าพี่หญิงไม่ดูถูกท่านแม่ข้าก่อน

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

ข้าคงไม่พูดเช่นนี้หรอกเจ้าค่ะ

จูเอ๋อร์ [สาวใช้ เยว่ผิน]

นี่! มากกินไปรึปล่าวคุณหนูรอง

จูเอ๋อร์ [สาวใช้ เยว่ผิน]

เป็นแค่ลูกอนุอ่อนแอใกล้ตายแท้ๆ

หนานอี [สาวใช้น.อ.]

เจ้าว่าใคร!!

หนานอี [สาวใช้น.อ.]

กล้าว่าคุณหนูของข้า

หนานอี [สาวใช้น.อ.]

คงเตรียมใจโดนตบแล้วใช่หรือไม่

หนานอี [สาวใช้น.อ.]

//ยกแขนเสื้อ

จูเอ๋อร์ [สาวใช้ เยว่ผิน]

มาเส้ ใครกลัวเจ้ากัน!

เจียง เยว่ผิน

หยุดเดี๋ยวนี้!

เจียง เยว่ผิน

จูเอ๋อร์ กลับ

จูเอ๋อร์ [สาวใช้ เยว่ผิน]

ฮึ่ย เจ้าค่ะคุณหนู

หลังจากสองคนนั้นเดินออกไป

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

โอ้โฮ หนานอีเจ้าสุดยอดมาก

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

//ยกนิ้วให้👍

หนานอี [สาวใช้น.อ.]

โถ่คุณหนู

หนานอี [สาวใช้น.อ.]

ถ้าโดนรังแกอีกก็เรียกข้าดังๆสิเจ้าคะ

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

เห็นอย่างงี้ข้าก็สู้คนนะจะบอกให้

หนานอี [สาวใช้น.อ.]

เจ้าค่ะๆ

หนานอี [สาวใช้น.อ.]

คุณหนูเข้าห้องเถอะ เดี๋ยวจะจับไข้เอา

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

นี่หนานอี ข้าจะบอกเจ้าให้

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

ตอนนี้ข้าราวกับได้พลังช้างมาเลยล่ะ

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

ข้ารู้สึกว่าตัวเองแข็งแรงไร้เทียมทานมากม๊ากกก

หนานอี [สาวใช้น.อ.]

เอ่อ...คุณหนู

หนานอี [สาวใช้น.อ.]

ท่านคงจับไข้จนเพี้ยนสินะเจ้าคะ

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

นี่!

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

เจ้าอย่าล้อข้าเล่นสิ

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

//จับมือหนานอี

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

เจ้าช่วยพาข้าออกไปข้างนอกได้มั้ย

หนานอี [สาวใช้น.อ.]

คุณหนู!!

หนานอี [สาวใช้น.อ.]

ไม่ มี ทาง เจ้า ค่ะ

สิบนาทีต่อมา

หนานอี [สาวใช้น.อ.]

คุณหนูสวมผ้าคลุมหัวเอาไว้เจ้าค่ะ

หนานอี [สาวใช้น.อ.]

หญิงสาวยังไม่ออกเรือนไม่ควรเผยใบหน้านะเจ้าคะ

หนานอี [สาวใช้น.อ.]

แล้วก็

หนานอี [สาวใช้น.อ.]

เอาหัวลอดไปก่อน //ชี้กำแพง

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

นะ...นั่นคือ

หนานอี [สาวใช้น.อ.]

ใช่เจ้าค่ะ

หนานอี [สาวใช้น.อ.]

รู หมา ลอด

หนานอี [สาวใช้น.อ.]

😊

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

(โถ่ เจ้าช่างยิ้มได้...มาก)

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

เอาวะ

อวิ๋นจื่อค่อยๆคลานออกมาจากรูสุนัขลอดช้าๆ

ตามด้วยหนานอี

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

ข้าออกมาได้แล้ว!

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

(เปิดประสบการลอดรูสุนัขสุดๆ🤩)

หนานอี [สาวใช้น.อ.]

โถ่คุณหนู ที่ให้ข้าพาหนีเที่ยวนี่จะไปใหนเจ้าคะ

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

ก็ข้าแค่อยากเดินตลาด

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

เจ้าพาข้าไปนะ

หนานอี [สาวใช้น.อ.]

เจ้าค่าา

หนานอี [สาวใช้น.อ.]

ไปๆ

*เป็นเพียงภาพประกอบเท่านั่น*

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

คนที่นี่ครึกครื้นดีจัง

หนานอี [สาวใช้น.อ.]

ใช่เจ้าค่ะ

หนานอี [สาวใช้น.อ.]

คุณหนูไม่ได้ออกบ้านเป็นปีๆ คงไม่คุ้นชินสินะเจ้าคะ

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

ไม่เลยๆ

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

ข้าชอบนะ

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

คราวหลังเจ้าพาข้ามาบ่อยๆได้หรือไม่

หนานอี [สาวใช้น.อ.]

ได้เจ้าค่ะ ถ้าไม่ถูกจับได้ก่อนน่ะนะ

ประกอบ1

หลีกทาง หลีกทาง!

ประกอบ1

ขบวนทหารแม่ทัพเซี่ยเข้าเมืองง!!

ชาวบ้านที่เดินอยู่หลีกทางโดยอัตโนมัติ

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

นั่น...

หนานอี [สาวใช้น.อ.]

ขบวนแม่ทัพเซี่ยที่เดินทางกลับจากสนามรบเจ้าค่ะ

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

แม่ทัพเซี่ยงั้นหรอ...

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

(คุ้นจัง)

เสียงม้าดังขึ้นพร้อมกับองครักษ์และทหารไม่กี่นาย

แต่สิ่งที่ทำให้อวิ๋นจื่อยืนนิ่งอึ้ง นั่นก็คือ

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

นะ...นั่นมัน

เซี่ย หวังเหล่ย [พ.อ.]

...

หนานอี [สาวใช้น.อ.]

คุณหนู แม่ทัพเซี่ยมองมาที่ท่านด้วยเจ้าค่ะ//เขย่าแขน

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

อะ..อ๋อ งั้นหรอ

ขบวนทหารผ่านไปซักพักแล้วแต่อวิ๋นจื่อยังคงยืนนิ่งครุ่นคิดบางอย่าง

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

(เซี่ยเหล่ย)

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

(ท่านคงยังไม่รู้ว่าข้า...)

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

เฮ้อ

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

เรากลับดีกว่า

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

ข้าไม่มีอารมณ์เดินเที่ยวแล้ว

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

//เดินกลับ

หนานอี [สาวใช้น.อ.]

อ่าว คุณหนูรอข้าด้วยย

- -

จบบทที่ 1

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ