เกิดใหม่ครั้งนี้ข้าจะเป็นหมอเทวดา บทที่ 8 หนิงหนิง

บทที่ 8

- -

ภายใน เรือนตะวันออก

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

(ถึงแม้ภายนอกดูน่ากลัว แต่ภายในกลับสะอาดสะอ้าน)

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

(ราวกับมีสาวใช้คอยทำความสะอาด)

？？？

ท่าน

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

เอ่อ ข้าไม่ยักรู้ว่าที่นี่มีสตรีอาศัยอยู่ด้วย..

？？？

บ้าน

？？？

ที่นี่เป็นบ้านข้า

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

//ยิ้ม

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

อื้ม

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

ที่นี่คือบ้านของเจ้า

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

เพราะฉะนั้นเจ้าอย่าได้กลัวเลย

？？？

ขนาดเป็นบ้านข้า..

？？？

ยังมีคนมาพรากท่านพ่อท่านแม่ไป

？？？

ข้า...

？？？

อยู่ที่ใหนจึงจะปลอดภัย

？？？

//นั่งกอดเข่า

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

เจ้าคงจะโดดเดี่ยวมากสินะ

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

เอาอย่างนี้ เจ้าบอกชื่อแซ่ของเจ้ามาได้หรือไม่

？？？

เซี่ย...

เซี่ย หนิงฮวา [น้องพ.อ.]

เซี่ย หนิงฮวา

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

ห้ะ!//ตาโต

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

เจ้า แซ่เซี่ยงั้นหรอ

เซี่ย หนิงฮวา [น้องพ.อ.]

อือ//หลบตา

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

(นี่มันเรื่องอะไรกัน!)

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

(เหตุใดข้าไม่ยักรู้ว่าเซี่ยเหล่ยมีน้องสาว)

เซี่ย หนิงฮวา [น้องพ.อ.]

แล้วนามของพี่สาวล่ะ

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

เจียงอวิ๋นจื่อ เรียกข้าว่าพี่หญิงก็ได้

เซี่ย หนิงฮวา [น้องพ.อ.]

...พี่หญิงจื่อ

เซี่ย หนิงฮวา [น้องพ.อ.]

พี่สะใภ้หรอ

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

เอ๊ะ!//หน้าแดง

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

เจ้ารู้หรอ!?

เซี่ย หนิงฮวา [น้องพ.อ.]

สาวใช้ที่มาทำความสำอาดพูด

เซี่ย หนิงฮวา [น้องพ.อ.]

บอกว่าท่านขี้โรค

เซี่ย หนิงฮวา [น้องพ.อ.]

..ใกล้ตาย

เซี่ย หนิงฮวา [น้องพ.อ.]

จริงหรอ

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

แหะ ไม่จริงหรอกน่า

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

ข้ายังอยู่ได้อีกนาน

เซี่ย หนิงฮวา [น้องพ.อ.]

...

บรรยากาศเงียบ

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

(เอ่อ..ไม่มีเรื่องคุยแล้วแฮะ)

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

จริงด้วย!!

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

หนิงหนิง พี่หญิงมีลูกอมรสหวาน

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

ให้เจ้า😸//ยื่น

เซี่ย หนิงฮวา [น้องพ.อ.]

...

เซี่ย หนิงฮวา [น้องพ.อ.]

ข้ากินได้หรอ

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

ทำไมจะไม่ได้ล่ะ

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

หรือเจ้าไม่เคยกิน;-;

เซี่ย หนิงฮวา [น้องพ.อ.]

อ..อื้ม

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

งั้นเจ้าก็ลองสิ

เซี่ย หนิงฮวา [น้องพ.อ.]

ข..ขอบคุณพี่หญิงจื่อ

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

(นี่เป็นยาเกี่ยวกับการการทบกระเทือนทางใจโดยเฉพาะ)

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

(ยานี้ใช้ได้ผลมาโดยตลอด)

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

(หวังว่าเจ้าจะดีขึ้นในเร็ววัน)

- -

ตกเย็น

ณ เรือนรับรอง

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

กลับมาแล้วว

หนานอี [สาวใช้น.อ.]

คุณหนูท่านไปใหนมา!

หนานอี [สาวใช้น.อ.]

ข้าหาจนทั่วก็ไม่เจอ

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

แหะๆ ไม่ได้ไปไหนหรอก

หนานอี [สาวใช้น.อ.]

จริงๆเลยนะคุณหนู

หนานอี [สาวใช้น.อ.]

มาเลยเจ้าค่ะ รีบแต่งตัวไปทานอาหารเจ้าค่ะ

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

ปกติข้ากินที่เรือนนิ

หนานอี [สาวใช้น.อ.]

ก็นายท่านเขยเป็นคนให้ท่านไปนิเจ้าคะ

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

เซี่ยเหล่ยอยากกินข้าวกับข้างั้นหรอ..

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

(มีอะไรแปลกๆแน่ๆ)

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

อืม งั้นเราไปเถอะ

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

ไม่ต้องแต่งตัวอะไรมันเล้ว

หนานอี [สาวใช้น.อ.]

เอ๊ะ! ก็ได้เจ้าค่ะ

ห้องอาหาร

ภายในห้อง มีเพียงหวังเหล่ยที่กำลังนั่งทานอาหาร

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

มาแล้วๆ

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

//เดินเข้ามานั่ง

เซี่ย หวังเหล่ย [พ.อ.]

อืม

เซี่ย หวังเหล่ย [พ.อ.]

//กินต่อ

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

เอ่อ..เหตุใดวันนี้ใจดีให้ข้ามาร่วมโต๊ะล่ะ

เซี่ย หวังเหล่ย [พ.อ.]

//มอง+วางตะเกียบ

เซี่ย หวังเหล่ย [พ.อ.]

วันนี้ก่อนยามโหย่วเจ้าอยู่ที่ไหน

* ยามโหย่ว = 15.00-17.00

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

เอ่อ...

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

ข้าก็อยู่ห้องยาน่ะสิ

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

จะไปไหนได้ล่ะ//เลิ่กลั่ก

เซี่ย หวังเหล่ย [พ.อ.]

หึ เจ้าคิดว่าคนอย่างข้าจะเชื่อหรอ

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

อะไรกัน เหตุใดข้าเหมือนถูกสอบสวนล่ะ

เซี่ย หวังเหล่ย [พ.อ.]

ตอนนี้ข้ากำลังสอบสวนเจ้าอยู่//สายตาอำมหิต

เซี่ย หวังเหล่ย [พ.อ.]

เหตุใดคนรับใช้บอกว่าเห็นเจ้าเข้าไปในเรือนตะวันออก

เซี่ย หวังเหล่ย [พ.อ.]

เจ้า...กำลังทำอะไรกันแน่

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

เอ่อ...ข้า

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

เห้อ..ยังไงท่านก็รู้แล้วว่าข้าแอบเข้าไป

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

งั้นข้าจะพูดตรงๆเลยนะ

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

น้องสาวที่อยู่ในเรือนตะวันออก

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

เป็นน้องของท่านใช่หรือไม่

เซี่ย หวังเหล่ย [พ.อ.]

...

เซี่ย หวังเหล่ย [พ.อ.]

อืม

เซี่ย หวังเหล่ย [พ.อ.]

แต่เรื่องนี้เจ้าไม่มีสิทมายุ่ง

เซี่ย หวังเหล่ย [พ.อ.]

ทางที่ดี เจ้าควรอยู่เงียบๆดีกว่า

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

เฮ๊อะ เหตุใดข้าจะยุ่งไม่ได้

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

ข้าเป้นหมอ--

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

เอ่อ ข้ามีตำหรับยาที่จะช่วยน้องท่านได้เชียวนะ

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

ไม่คิดจะเปิดใจให้หน่อยหรอ

เซี่ย หวังเหล่ย [พ.อ.]

ถือสิทอะไรให้ข้าเชื่อใจเจ้า

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

ก็ถือสิทที่ข้าเป็นฮูหยินของท่าน

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

แล้วก็เป็นพี่สะใภ้ของหนิงหนิงยังไงล่ะ

เซี่ย หวังเหล่ย [พ.อ.]

...

เซี่ย หวังเหล่ย [พ.อ.]

หนิงหนิง?

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

หนิงฮวาไง

เซี่ย หวังเหล่ย [พ.อ.]

นางให้เจ้าเรียกอย่างนี้หรอ//เสียงแผ่ว

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

อื้อ ก็ใช่น่ะสิ

เซี่ย หวังเหล่ย [พ.อ.]

(หนิงเอ๋อร์ให้นางเรียกอย่างสนิทสนมเช่นนี้?...)

เซี่ย หวังเหล่ย [พ.อ.]

...

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

นี่ เซี่ยเหล่ย

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

เซี่ยเหล่ย!

เซี่ย หวังเหล่ย [พ.อ.]

//มอง

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

ท่านเหม่ออะไรองท่าน

เซี่ย หวังเหล่ย [พ.อ.]

เจ้าทำไปเถอะ

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

หืม?

เซี่ย หวังเหล่ย [พ.อ.]

รักษาหนิงเอ๋อร์...

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

ท่าน ยอมแล้วหรอ

เซี่ย หวังเหล่ย [พ.อ.]

ที่ผ่านมาไม่ว่าจะหมอจากในวังก็ช่วยนางไม่ได้

เซี่ย หวังเหล่ย [พ.อ.]

ข้าก็ไม่ได้คาดหวังกับเจ้าหรอก

เซี่ย หวังเหล่ย [พ.อ.]

แค่อยากให้หนิงเอ๋อร์มีเพื่อนคุยบ้างเท่านั้น

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

ท่านวางใจ ข้าต้องช่วยนางได้แน่

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

แต่การรักษาครั้งนี้

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

ข้าอาจจะต้องยืมตัวท่านมาบางครั้งนะ//ยิ้ม😁

เซี่ย หวังเหล่ย [พ.อ.]

ข้า?

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

ท่านเป็นพี่ชายนางนะ

เซี่ย หวังเหล่ย [พ.อ.]

อืม ข้าจะไป

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

(เรื่องนี้เค้าดูยอมง่ายจัง)

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

(คงรักน้องสาวมาก)

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

ดี งั้นข้ากินแล้วนะ

เซี่ย หวังเหล่ย [พ.อ.]

อืม

- -

จบบทที่ 8

หอมแดง'เองง

เฉลยแล้วจ้าาา ไม่ปล่อยให้รี้ดต้องรอนาน55555

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ