เกิดใหม่ครั้งนี้ข้าจะเป็นหมอเทวดา บทที่ 10 คู่หมั้นเก่า

บทที่ 10

- -

จวนสกุลมู่

ห้องของมู่ซูอิ๋ง

มู่ ซูอิ๋ง

โอ๊ยยยย ฮ้าววววว//หาว

มู่ ซูอิ๋ง

หื้อ นี่ห้องเก่าข้านี่!

มู่ ซูอิ๋ง

งื้ออออ คิดถึงสุดๆ//กอดที่นอน

เซี่ย หนิงฮวา [น้องพ.อ.]

//มอง

มู่ ซูอิ๋ง

อุ๊ย!

มู่ ซูอิ๋ง

แหะโทษที ข้าไม่เห็นเจ้าน่ะ

เซี่ย หนิงฮวา [น้องพ.อ.]

ไมเป็นไรเจ้าค่ะ

มู่ ซูอิ๋ง

เอ๊ะ แล้วเสี่ยวจื่อล่ะ

เซี่ย หนิงฮวา [น้องพ.อ.]

พี่หญิงอยู่กับพี่ชิงเกอที่เรือนต้อนรับเจ้าค่ะ

มู่ ซูอิ๋ง

เอ๋!! เจ้าหมาบ้านี่กล้าคุยกับเสี่ยวจื่อของข้า!

มู่ ซูอิ๋ง

ไม่ได้การละ ข้าไปก่อนนะ

เซี่ย หนิงฮวา [น้องพ.อ.]

อ้าว😶

พูดจบซูอิ๋งก็วิ่งไปที่เรือนต้อนรับทันที

ณ เรือนต้อนรับ

มู่ ซูอิ๋ง

ชิงเกอเจ้าหมาบ้า มีสิทอะไรมายุ่งกับเสี่ยวจื่อกันห๊ะ!!!

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

เอ๊ะ

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

เจ้าตื่นเร็วจัง

มู่ ชิงเกอ

อาอิ๋งเจ้าพูดเหลวไหลอะไรกัน

มู่ ชิงเกอ

เมาแดดเมืองหลวงรึยังไง

มู่ ซูอิ๋ง

เอ้าแล้วพวกเจ้ากำลังทำไรกันง่ะ...

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

ชิงเกอมาให้ข้าดูของขวัญที่เจ้าเตรียมมาน่ะสิ

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

เยอะแยะไปหมดเลย

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

เหตุใดเจ้าสิ้นเปลืองเช่นนี้ล่ะ

มู่ ซูอิ๋ง

โถๆๆๆ เยอะที่ใหน

มู่ ซูอิ๋ง

เราไม่เจอกันตั้งนานนะ

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

ถ้าอย่างนั้นข้าขอแค่สิ่งนี้ได้มั้ย

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

อย่างอื่นไม่เอาดีกว่า

มู่ ซูอิ๋ง

เอ๋...นั่นคือ รากสมุนไพรหายากนี่

มู่ ซูอิ๋ง

เจ้าจะเอาไปทำอะไรหรอ

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

แหะ ช่วงนี้ข้าศึกษาตำหรับยาน่ะ

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

ของพวกนี้ไม่เลวเลย

มู่ ซูอิ๋ง

งั้นก็ได้

มู่ ซูอิ๋ง

งั้นเครื่องประดับพวกนี้ข้าให้น้องสามีเจ้าก็ได้

มู่ ซูอิ๋ง

ที่ชื่อฮวาๆอะไรซักอย่างน่ะ

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

ดีเลย! นางหน้าตางดงาม

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

จับแต่งตัวนิดหน่อยข้าว่าก็ดีเหมือนกัน

มู่ ซูอิ๋ง

อื้อๆๆ

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

เอ่อ...ซูอิ๋ง

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

ข้าฝากนางไว้กับเจ้าครึ่งวันได้หรือไม่

มู่ ซูอิ๋ง

เจ้าจะไปไหนน่ะ

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

เอาน่า ข้าไปเดี๋ยวเดียวก็กลับ

มู่ ซูอิ๋ง

ก็ได้ๆ

- -

ตลาด

หนานอี [สาวใช้น.อ.]

คุณหนู ท่านยังไม่ได้บอกข้าเลยว่ามาทำอะไรกันแน่

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

ก่อนหน้านี้ข้าได้ยินชิงเกอบอกว่า

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

ที่ตรอกหลงจิ่งมีร้านขายสมุนไพร

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

ก่อนหน้านี้เราหาจนทั่วก็ไม่รู้ว่ามีร้านขายสมุนไพรนี่นา

หนานอี [สาวใช้น.อ.]

จริงเจ้าค่ะ ตอนนั้นหาได้แค่นิดเดียวจริงๆ

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

เพราะฉะนั้นวันนี้ซื้อไปเยอะๆดีกว่า

หนานอี [สาวใช้น.อ.]

เจ้าค่าาา

ในขณะที่อวิ๋นจื่อกำลังเดิน จู่ๆก็โดนชนเข้า

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

อ๊ะ!

？？？

ขอโทษแม่นางด้วย ข้าเดินไม่ระวัง

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

ไม่เป็นไรๆ

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

//เงยหน้ามอง

ลั่ว เจาจวิน

จื่อเอ๋อร์...

คุณชายลั่วมีท่าทางตกใจเล็กน้อย

ลั่ว เจาจวิน

เอ่อ...ขอโทษด้วย

ลั่ว เจาจวิน

เจ้าเจ็บตรงไหนหรือไม่

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

ไม่เจ็บๆ

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

เอ่อ..ท่านคือ

หนานอี [สาวใช้น.อ.]

คุณหนูนี่คู่หมั้นเก่าท่านไงเจ้าคะ//กระซิบ

หนานอี [สาวใช้น.อ.]

คุณชายลั่ว เจาจวิน//กระซิบ

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

(ห้ะ!!)

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

(โจทย์เก่าของข้าหล่อขนาดนี้เลยหรอ!?)

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

(แต่ตอนนี้เค้าคือคู่หมั้นของนังพี่สาวข้า)

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

เอ่อ...คุณชายลั่ว

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

ข้าเสียมารยาทแล้ว//คารวะ

ลั่ว เจาจวิน

ไม่เป็นไร//ยิ้ม

ลั่ว เจาจวิน

เจ้าจะไปไหนหรอ

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

ข้าจะไปซื้อ---

เจียง เยว่ผิน

อ้าวน้องหญิง

เจียง เยว่ผิน

บังเอิญจริงๆ//ยิ้มร้าย

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

(เหตุใดข้าต้องมาเจอยัยป้าจิ้งจอกที่นี่ด้วยนะ)

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

แหะๆพี่หญิง ไม่ยักรู้ว่าท่านก็อยู่ด้วย

เจียง เยว่ผิน

แน่นอนสิ ข้าก็มากับคู่หมั้นไง

ลั่ว เจาจวิน

...🙁

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

อ๋อ เจ้าค่ะๆ

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

งั้นข้าไปก่อนนะเจ้าคะ

เจียง เยว่ผิน

เอ๊ะ เดี๋ยวก่อนสิน้องหญิง

เจียง เยว่ผิน

เหตุใดถึงมาคนเดียวล่ะ

เจียง เยว่ผิน

สามีเจ้าไม่ใส่ใจงั้นหรอ//ยิ้ม

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

(ชิ หน้าไม่อาย ข้ารู้ว่าท่านอยากได้สามีข้าน่ะสิ)

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

พอดีท่านพี่งานเยอะ

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

ไม่รบกวนพี่หญิงเป็นห่วงหรอกเจ้าค่ะ

เจียง เยว่ผิน

น้องหญิงพูดเกินไป

เจียง เยว่ผิน

ข้าเป็นห่วงเจ้าจริงๆนะ

เยว่ผินยื่นมือไปจับมือของอวิ๋นจื่อ

แต่ไม่ใช่แค่จับมือธรรมดา แต่เยว่ผินบีบมืออวิ๋นจื่อแรงมาก

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

อึก..//เก็บสีหน้า

เจียง เยว่ผิน

//ยิ้ม

เจียง เยว่ผิน

เราไปกันเถอะเจ้าค่ะคุณชายลั่ว

ลั่ว เจาจวิน

อ..อืม

หลังจากที่ทั้งสองเดินจากไปแล้ว

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

โอ้ย!

หนานอี [สาวใช้น.อ.]

เอ๊ะคุณหนู ข้อมือท่าน!

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

ไม่เป็นไร ใส่ยานิดหน่อยก็ดีขึ้น

หนานอี [สาวใช้น.อ.]

คุณหนูใหญ่ทำเกินไปแล้ว!!

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

หนานอี ไปกัน

- -

เรือนสกุลเซี่ย

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

ถือระวังๆนะหนานอี

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

ของพวกนี้ข้าไม่อยากให้มีตำหนิ

หนานอี [สาวใช้น.อ.]

เจ้าค่าา//ถือสมุนไพร

เซี่ย หนิงฮวา [น้องพ.อ.]

พี่หญิง ท่านกลับมาซักที

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

เอ๊ะ! หนิงหนิง!

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

เจ้างดงามมากเลย!

เซี่ย หนิงฮวา [น้องพ.อ.]

ท่าน..อย่าชมข้าเยอะสิ//หน้าแดง

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

55555 ไม่แซวแล้วๆๆ

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

ซูอิ๋งนี่ตาถึงจริงๆเลยน้าาา

เซี่ย หนิงฮวา [น้องพ.อ.]

พี่หญิงมู่แต่งตัวให้ข้าไม่รู้จักเหนื่อยเลย

เซี่ย หนิงฮวา [น้องพ.อ.]

แต่ข้าดันเหนื่อยแทนซะงั้น...

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

โถๆๆ งั้นเราไปกินข้าวกันเถอะ

เซี่ย หนิงฮวา [น้องพ.อ.]

เจ้าค่ะ😄

หนิงฮวาเอื้อมมือไปจับมืออวิ๋นจื่อ

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

อ๊ะ!

เซี่ย หนิงฮวา [น้องพ.อ.]

เอ๊ะ! พี่หญิงไปโดนอะไรมา

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

เอ่อ..อุบัติเหตุนิดหน่อยน่ะ

เซี่ย หนิงฮวา [น้องพ.อ.]

แต่ข้อมือท่านแดงมากเลย

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

(ผิวพรรณอวิ๋นจื่อบอบบางเกินไปแล้ว!)

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

ทายานิดหน่อยก็หายน่าา

เซี่ย หวังเหล่ย [พ.อ.]

หนิงเอ๋อร์

เซี่ย หนิงฮวา [น้องพ.อ.]

ท่านพี่//เคารพ

เซี่ย หนิงฮวา [น้องพ.อ.]

วันนี้ท่านพี่กลับเร็วมากเลย

เซี่ย หวังเหล่ย [พ.อ.]

วันนี้พี่ชายเสร็จงานไวไม่ดีหรอ

เซี่ย หนิงฮวา [น้องพ.อ.]

ดีเจ้าค่ะ😁

เซี่ย หวังเหล่ย [พ.อ.]

//มองอวิ๋นจื่อ

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

😶

เซี่ย หวังเหล่ย [พ.อ.]

ข้อมือเจ้า

เซี่ย หนิงฮวา [น้องพ.อ.]

เอ่อท่านพี่ ข้าหิวมาก ไปก่อนนะเจ้าคะ

เซี่ย หวังเหล่ย [พ.อ.]

อืม

เซี่ย หนิงฮวา [น้องพ.อ.]

//ลากหนานอีไปด้วย

หนานอี [สาวใช้น.อ.]

เอ๋ ช้าๆเจ้าค่าาา

หลังจากทั้งสองเดินออกไป

เซี่ย หวังเหล่ย [พ.อ.]

ไปโดนอะไรมา

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

ก..ก็ข้าซุ่มซ่ามล่ะมั้ง

เซี่ย หวังเหล่ย [พ.อ.]

เหตุใดถึงมี "ล่ะมั้ง"

เซี่ย หวังเหล่ย [พ.อ.]

เจ้าใช้ชีวิตไม่ระวังตั้งแต่เมื่อไหร่กัน

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

โถ่เซี่ยเหล่ย เรื่องแค่นี้ท่านไม่จำเป็นต้องสอบสวนก็ได้มั้ง

เซี่ย หวังเหล่ย [พ.อ.]

ก็ได้ ไม่บอกก็เรื่องของเจ้า

พูดจบหวังเหล่ยก็เดินไปที่ห้องอาหารทันที

เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]

คนอะไรปากเสียขนาดนี้😾

- -

จบบทที่ 10

หอมแดง'เองง

ตอนนี้ยาวอยู่น้าา พยายามตรวจคำผิดแล้วไม่รู้มีหลุดรึปล่าว🥲

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ