ยอมแล้วครับแค่งับเล่นน่ะเจ้านาย
ตอนที่18
ฮินะคุง(นอ.)
....!!!//สดุ้ง
อิรุมะ(พอ.)
อ้าวถ้าไม่รีบจะทิ้งไว้นะ
อิรุมะ(พอ.)
// หยุดเดินแล้วหันหลังไปมอง
อิรุมะ(พอ.)
ไม่มีใครมองอยู่เพราะงั้นไม่เป็นไรหรอก
ฮินะคุง(นอ.)
นี่กลับบ้านกันเถอะ
อิรุมะ(พอ.)
ขอแวะแค่ร้านสะดวกซื้อได้หรือเปล่า
ฮินะคุง(นอ.)
(หลังจากนั้นก็กลายเป็นว่าเราถูกหมอนั่นที่ได้ใจกล่อมให้ทำตามแต่โดยดีอยู่เรื่อยจนได้)
ฮินะคุง(นอ.)
ถ้าถูกคนอื่นเห็นเข้าในสภาพแบบนี้จะทำไงกันเล่า
อิรุมะ(พอ.)
แกล้งเกินไปซะแล้วรึเปล่านะ?
ฮินะคุง(นอ.)
//พุ่งเข้าไปจูบ
ฮินะคุง(นอ.)
อึกเอาไอนั้นออกไป
อิรุมะ(พอ.)
อ๋อไม่ไหวแล้วแต่นี่รู้สึกดีไม่ใช่หรอ
อิรุมะ(พอ.)
ดูสิตรงนี้เปื้อนสุดๆไปเลย
ฮินะคุง(นอ.)
เดี๋ยวก็บอกว่า จับตรงนั้น ไม่ได้
อิรุมะ(พอ.)
ตรงนี้หรอรู้สึกดีตรงนี้ นี่เอง
ฮินะคุง(นอ.)
อะ...อะ..อึก//สั่น
อิรุมะ(พอ.)
จำตรงนี้เอาไว้นะ
ฮินะคุง(นอ.)
พอได้แล้วรีบๆออกไปสักทีสิ
ฮินะคุง(นอ.)
รสนิยมแย่จริงๆนาย...
อิรุมะ(พอ.)
ก็มันอยากแกล้งขึ้นมานี่นา
อิรุมะ(พอ.)
//ขำด้วยความเอ็นดู
อิรุมะ(พอ.)
เพราะฮินะคุงน่ารัก
ฮินะคุง(นอ.)
(บังอาจมาพูดกับเราเหมือนสุนัข)
ฮินะคุง(นอ.)
ก็บอกว่าฉันไม่ใช่สุนัขไง!
Comments