ยอมแล้วครับแค่งับเล่นน่ะเจ้านาย
ตอนที่14
ฮินะคุง(นอ.)
ในที่สุดก็เก็บกว่าเสร็จ//ยืดตัว
ฮินะคุง(นอ.)
พวกนายพอหมอไม่อยู่ก็เหงาหรอ
ฮินะคุง(นอ.)
//มองไปนอกหน้าต่าง
ฮินะคุง(นอ.)
(ห้องกว้างขนาดนี้เลยงั้นหรอ)
ตัวประกอบ
//เดินหันหลังหนี
แม่ของนายเอกได้ทิ้งนายเอกตั้งแต่อายุ6ขวบพอนายเอกโตมานายเอกได้ไปหาทำงานแต่กันโดนไบ่ออกสะก่อน
โคเท็ตสึ
//กัดสายจูงมาหานายเอก
ฮินะคุง(นอ.)
(งั้นหรอหมอนั่นไม่อยู่สินะ)//ใส่รองเท้า
อิรุมะ(พอ.)
งั้นฝากที่เหลือด้วยนะ//โบกมือบ๊ายบาย
ฮินะคุง(นอ.)
//คิดไปเรื่องเปื่อย
ฮินะคุง(นอ.)
// ยืนมองดูปฏิทิน
ฮินะคุง(นอ.)
//อุ้มโคเท็ตสึ
ฮินะคุง(นอ.)
ทำไมต้องมานั่งนับวันด้วยนะเนี่ย
ฮินะคุง(นอ.)
(หมอนั่นจะกลับมาเมื่อไหร่ก็ไม่เห็นต้องสน)
PLLLL(เสียงคนโทรมาเราเอาเสียงมาจากสมุดในนิยายน้าอย่าดาม่าา)
ตัวประกอบ
โรงพยาบาลสัตวอิรุมะหรือเปล่าครับ?
ฮินะคุง(นอ.)
อ๊ะเปล่าครับ...
ฮินะคุง(นอ.)
วันนี้เป็นวันหยุดตรวจครับ
ฮินะคุง(นอ.)
ไม่ต้องมามองฉันด้วยสายตาแบบนี้เลย
PLLLL(เสียงคนโทรมาเราเอาเสียงมาจากสมุดในนิยายน้าอย่าดาม่าา)
ฮินะคุง(นอ.)
อ๊าาปัดโธ่ก็บอกว่าวันนี้หยุด
ฮินะคุง(นอ.)
อ๊ะ เอ่อ มะ..มีอะไรล่ะหมอ
Comments