ยอมแล้วครับแค่งับเล่นน่ะเจ้านาย
ตอนที่15
อิรุมะ(พอ.)
สงสัยว่าเหงาอยู่หรือเปล่านะ
ฮินะคุง(นอ.)
หะ..หา!?ทำไมฉันต้องเหงาด้วยล่ะ
อิรุมะ(พอ.)
เปล่าหมายถึงสุนัข
ฮินะคุง(นอ.)
//สตั้นสักพัก
ฮินะคุง(นอ.)
อะ..อ๋อเจ้าพวกนั้นสินะ!!
ฮินะคุง(นอ.)
ก็ร่าเริงดีอยู่นะ
อิรุมะ(พอ.)
หรองั้นก็ดีแล้วเพราะแองเจล่าชอบเหงาเวลาเจ้านายไม่อยู่
อิรุมะ(พอ.)
แล้วฮานะคุงเหงาหรือเปล่า
ฮินะคุง(นอ.)
ก็บอกแล้วว่าต่อให้เจ้านายไม่อยู่ฉันก็ไม่เหงาหรอก
ฮินะคุง(นอ.)
แต่ฉันไม่ได้ถูกเลี้ยงอยู่นะ!?
อิรุมะ(พอ.)
ดูท่าทางร่าเริงดีนี่
อิรุมะ(พอ.)
อ๊ะโทษที ถูกเรียกแล้วต้องไปแล้วล่ะ
ฮินะคุง(นอ.)
อืมแล้วเจอกัน
ฮินะคุง(นอ.)
ที่ผ่านมาอยู่คนเดียวมาตลอดแท้ๆพอ(รู้ตัวแค่ไม่กี่วันก็โหยหาสัมผัสคนแล้ว)
ฮินะคุง(นอ.)
(ไม่สมกับเป็นเราเลย)//หบับ
หูและหางของนายเอกได้โผล่ออกมา
ฮินะคุง(นอ.)
//ยืนส่องกระจก
ฮินะคุง(นอ.)
(จะว่าไปก็ถึงช่วงนั้นแล้ว มีข้าวที่บ้านด้วย พาเจ้าพวกนั้นไปเดินเล่นตอนกลางคืนก็ได้คงไม่เป็นไรแล้วนะ)
ฮินะคุง(นอ.)
เหม็นน้ำยาปรับผ้านุ่ม//ปัดออก
ฮินะคุง(นอ.)
//เดินไปห้องนั่งเล่น
ฮินะคุง(นอ.)
(ที่ประสาทรับกลิ่นละเอียดอ่อนขึ้นก็ลำบากเหมือนกัน)//เกาหัว
ฮินะคุง(นอ.)
//คิดตอนที่เรามีไรกัน
ฮินะคุง(นอ.)
(หลังจากนั้นก็เช็ดตัวสะอาดแล้วจะแท้แต่ว่าไป....)
ฮินะคุง(นอ.)
กลิ่นนี้มีของหมอนั่นปนอยู่ด้วย//ก้มไปดม
ฮินะคุง(นอ.)
อยากได้มากกว่านี้
Comments