ยอมแล้วครับแค่งับเล่นน่ะเจ้านาย
สุนัขตัวใหม่
อิรุมะ(พอ.)
เกิดอะไรขึ้นมาเอาเวลาป่านนี้แผลเปิดงั้นหรอ!?
ฮินะคุง(นอ.)
เห็นมันวางไว้ตรงทางเข้าน่ะ
อิรุมะ(พอ.)
อ๋อนานๆทีก็มีมาน่ะนะ
อิรุมะ(พอ.)
คนไร้สามัญสำนึกที่ชอบเอาไปทิ้งไว้ตามร้านขายสัตว์เลี้ยงหรือสถานที่ที่น่าจะยอมรับไว้แบบนั้น...
ฮินะคุง(นอ.)
//ทำหน้าเศร้า
อิรุมะ(พอ.)
//จับหน้าอีกฝ่าย
อิรุมะ(พอ.)
เคยบอกแล้วไม่ใช่หรอว่าปล่อยสุนัขที่กำลังลำบากไว้ไม่ได้น่ะ
ฮินะคุง(นอ.)
//มองหน้าอีกฝ่าย
ฮินะคุง(นอ.)
//นั่งมองหมาตัวใหม่
อิรุมะ(พอ.)
แต่ประกาศหาคนเลี้ยงไว้ที่กระดาษข่าวของที่นี่แล้วแต่จะหาเจอทันทีหรือเปล่าก็....
ฮินะคุง(นอ.)
ฉะ...ฉันจะเลี้ยงเจ้านี่เอง!
อิรุมะ(พอ.)
แต่ตอนนี้ไม่มีงานไม่ใช่หรอ
ฮินะคุง(นอ.)
อ๊ะ...ลืมคิดไปเลนแหะ
ฮินะคุง(นอ.)
เดี๋ยวก็หาเจอทันทีนั่นแหละบ้านด้วย...
อิรุมะ(พอ.)
ทันทีคงเป็นไปไม่ได้หรอกมั้ง
อิรุมะ(พอ.)
แต่มีงานที่เงื่อนไขดีๆอยู่นะ
ชั้น 2 ของโรงพยาบาลสัตว์ที่อยู่ในเมืองเล็กๆ
ถูกหว่านล้อมจนกลายเป็นต้องมาอาศัยอยู่กับคนโรคจิตสุดๆอย่างเลี่ยงไม่ได้เข้าจนได้
ฮินะคุง(นอ.)
สะ....สกปรกสุดๆไปเลยไม่ใช่เรอะเนี่ย
Comments