ยอมแล้วครับแค่งับเล่นน่ะเจ้านาย
ตอนที่10
อิรุมะ(พอ.)
เลิกได้แล้วล่ะ
อิรุมะ(พอ.)
ไปกินข้าวข้างในเถอะ
ฮินะคุง(นอ.)
อ๊าหิวจริงๆ//บิดตัว
อิรุมะ(พอ.)
ถ้ามีเวลาจะเล่นเป็นเพื่อนเด็กก็ได้นะ
อิรุมะ(พอ.)
หรือถ้าคนไข้กลับไปแล้วจะมาที่ห้องพักเจ้าหน้าที่ก็ได้
ฮินะคุง(นอ.)
ก็บอกให้นั่งจนกว่าจะเรียกนี่
อิรุมะ(พอ.)
นั้นน่ะรู้ตัวเปล่า
ฮินะคุง(นอ.)
เอ๊ะระ...รู้อะไรหรอ?
อิรุมะ(พอ.)
ถ้าไม่รู้ก็ช่างเถอะ
อิรุมะ(พอ.)
(ทั้งที่ปากบอกว่าอย่าทำกันเหมือนเป็นสุนัขขนาดนั้นแท้ๆเชียวนะ)
ฮินะคุง(นอ.)
จะให้รู้ตัวเรื่องอะไรเล่า
ฮินะคุง(นอ.)
กลับมาแล้วหมอบอกว่ายังมีงานอยู่นะ
ฮินะคุง(นอ.)
ห้องเละจัง...
ฮินะคุง(นอ.)
หมอนั่นรู้ตัวหรือเปล่านะว่าห้องมันสกปรก
ฮินะคุง(นอ.)
(เสื้อผ้ากลายเป็นของเล่น....)
ฮินะคุง(นอ.)
กองทิ้งไว้เยอะขนาดไหนกันแน่
ฮินะคุง(นอ.)
เฮ้ย แค่เรื่องเก็บกวาดก็ทำให้มันเรียบร้อยทีเถอะถ้าเจ้าพวกนั้นกินอะไรแปลกๆเข้าไปจะทำไง
แองเจล่า
(ไม่เป็นไรหรอกเพราะฉลาด)
ฮินะคุง(นอ.)
//หันไปมองบนที่นอน
Comments