ยอมแล้วครับแค่งับเล่นน่ะเจ้านาย
ตอนที่11
ฮินะคุง(นอ.)
(ที่ผ่านมานอนไม่สบายเลยแหะ)
ฮินะคุง(นอ.)
(ฮึ่ย!!นุ่มจัง)
ฮินะคุง(นอ.)
อารู้สึกดีจัง
ฮินะคุง(นอ.)
แย่ล่ะเผลอหลับจนได้
ฮินะคุง(นอ.)
//จัดที่นอนให้
อิรุมะ(พอ.)
เดิมทีก็ตั้งใจจะให้นอนตรงนี้อยู่แล้วเพราะไม่มีฟูกสำหรับแขกด้วย
ฮินะคุง(นอ.)
ดะ....เดี๋ยวฉันจะนอนที่พื้นเอง
ฮินะคุง(นอ.)
กะ...ก็นายจะทำเรื่องแปลกไม่ใช่รึไง
อิรุมะ(พอ.)
ไม่ทำหรอกมาเถอะนะ//ยื่นมือ
ฮินะคุง(นอ.)
ก็บอกว่าไม่เอาไง
อิรุมะ(พอ.)
มานี่//ยื่นมือ
อิรุมะ(พอ.)
อาอุ่นจริงๆด้วย
อิรุมะ(พอ.)
รู้รึป่าวอุณหภูมิของหมาป่าสูงกว่ามนุษย์ธรรมดานะ
ฮินะคุง(นอ.)
ฉะ....ฉันเป็นมนุษย์.....
ฮินะคุง(นอ.)
(ความรู้สึกเมื่อกี้มันคืออะไรกันนะ)
อิรุมะ(พอ.)
//เปิดเสื้อของฮินะคุงเล็กน้อยแล้วลูบไปมา
ฮินะคุง(นอ.)
นี่ไหนบอกจะไม่ไรไง
ฮินะคุง(นอ.)
ไม่มีทางได้อยู่....
ฮินะคุง(นอ.)
(แปลกๆยังไงไม่รู้...)
ฮินะคุง(นอ.)
วันนี้ก็เลิกก่อนได้เหมือนกันหรอ
อิรุมะ(พอ.)
เหนื่อยหน่อยนะ
ฮินะคุง(นอ.)
นายหันหน้าเข้าคอมตลอดเลยนะ
อิรุมะ(พอ.)
อื้อ สุดสัปดาห์มีสัมมนาวิชาการน่ะ
อิรุมะ(พอ.)
เพราะงั้นเลยจะงดตรวจประมาณ 5 วันฝากที่บ้านกับพวกนั้นด้วยน
ฮินะคุง(นอ.)
กะทันหันจัง....ก็ได้อยู่หรอก
ฮินะคุง(นอ.)
(ทำเป็นได้ใจใหญ่อีกแล้ว)
ฮินะคุง(นอ.)
หา!?กลับจะดีใจสิไม่ว่าจะยึดเตียงไว้คนเดียวให้ดู
นิยายเรื่องนี้มีตัวละครน้อยนะค่า
Comments