ข้าไม่ยอมเป็นเมียเจ้าหรอก! EP1. การต่อสู้แย่งชิง

ณ ยามห้าย(21.00-22.59) ค่ำคืนที่ผู้คนหลับไหลอยู่ใต้ราตรี มีเสียงกระซิบกระซาบน่ารำคาญเเต่น่าเปลกใจ ที่ไม่ได้ยินเสียงพวกนั้น

ณ ประสาทมังกรสุดยิ่งใหญ่

？？？

นี้ เบาๆหน่อยสิ เดียวก็มีคนจับได้หรอก// กระซิบ

？？？

เจ้านั้นเเหละพูดคนเเรกเลย//กระซิบ

？？？

เจ้าก็เดินระวังหน่อยสิ เจ้าเดินมันเสียงดัง // กระซิบ

？？？

เจ้านั่นเเหละ // กระซิบ

？？？

เจ้านั่นเเหละ// กระซิบ

？？？

จ-//โดนขัด

？？？

จ-//โดนขัด

？？？

พวกเจ้าจะเงียบกันได้รึยัง? // เสียงเอ่ยเบาๆเย็นๆ ได้เอ่ยกล่าวขึ้น

？？？

ขอโทษ// กระซิบ

？？？

ขอโทษ เราเพื่อนกันไม่เห็นต้องทำเสียงน่ากลัวขนาดนี้เลยนี่น่า เจ้าโทสะ(โกรธ)ใครงั้นรึ? // กระซิบ

？？？

นั้นสิ // กระซิบ

？？？

ไม่มีอะไรหรอก เริ่มเลย พ่อเเม่ของข้านะจะลงมือกันเเล้ว ดูราดราวให้ด้วยล่ะ // กระซิบเเล้วก็ได้กระโดดไปที่ซอกๆหนึ่ง

？？？

หลับงั้นรึ? ฮึ! จะได้จัดการง่ายหน่อย // ง้างมีดสั้นปาไปทางคนที่กำลังหลับไหลอยู่

หานอี้หวัง( ร่างอ่อนเเอ )

เจ้าเป็นใคร!? ถึงบังอาจมารุกรานห้องของข้า! // ตื่น + จับมีดสั้นเเล้วปากลับคืนไป

หานอี้หวัง(พระเอก(ตร.)

ทางพ่อเเม่ของทั้งสอง

หานเหม่ยหนิง(เเม่พระเอก)

เจ้าบังอาจนัก! ถึงได้มาบุกรุกที่ของข้า! // จับกระบี่ขึ้นมา

โึคซิ่วอิง( เเม่ นายเอก )

เเล้วข้าจำเป็นต้องบอกด้วยรึ // ฟันไปที่กลางตัวของหานเหม่ยหนิง

หานเหม่ยหนิง(เเม่พระเอก)

ฮักห์! หน็อย! "วารีบานสพรั่ง" // กวั่นเเกว่งดายไปมาเหมือนกระเเซ่น้ำ

โึคซิ่วอิง( เเม่ นายเอก )

ฮือ~ งั้นก็ได้ "ภาพล่วงทำร้ายจิต" // กวั่งเเกว่งดาบไปมาเหมือนลมที่พัดอย่างรุนเเรง

หานปู๋จื่อ(พ่อพระเอก)

เจ้า! เหตุอันใดกัน ถึงได้ทรยศข้า! // จับกระบี่

โคจวินเฟิ่ง( พ่อ นายเอก )

เเล้วเหตุอันใดข้าต้องบอกเจ้า // ชักกระบี่

โคซูเม่ย( น้องสาวนายเอก )

สวัสดี หานนี่ซี่ ไม่ได้เจอกันนานนะ

หานนี่ซี(น้องสาวพระเอก)

ซูเม่ย จ...เจ้า? ทำไมล่ะ? // สงสัย

โคซูเม่ย( น้องสาวนายเอก )

ฮึๆๆ ทำไมน่ะเลอ? ก็เจ้าทรยศพวกข้าก่อนนิ! ข้าไม่คิดเลยว่าเพื่อนรักข้าจะทำเช่นนี้กับข้า! // ชักดาบ

หานนี่ซี(น้องสาวพระเอก)

ซูเม่ย เจ้าใจเย็นๆก่อนนะ พวกข้าไม่ได้ทรยศเจ้านะ! เชื่อข้าสิ!

น่าสงสารซูเม่ยเเละหานนี่ซีจัง โดนพ่อเเม่ใส่ร้ายครอบครัวหานนี่ซี

หานหลิงซือ(น้องพระเอก)

// เดินมาสูดอากาศยามราตรีข้างนอก

พึบ~พึบ~พึบ~ เสียงพัดที่พัดไปพัดมาอย่างเบามือ

หานหลิงซือ(น้องพระเอก)

เอ๋? ยังมีคนมาอยู่ข้างนอกอีกรึ? // เดินไปหาที่มาของเสียง

หานหลิงซือ(น้องพระเอก)

เจ้า? // เดินไปถามคนตรงหน้า

หานหลิงซือ(น้องพระเอก)

เจ้ามาที่นี- อักห์! // โดนทีบ

โคหรังหลิน(น้องชายนายเอก)

เจ้าไม่จำเป็นต้องรู้หรอก // ถือพัก เเล้วเอามาบังครึ่งหน้าล่าง เสียงไร้อารมณ์กล่าว

หานหลิงซือ(น้องพระเอก)

เจ้า! เจ้าเป็นผู้บุกลุกสินะ!? // หยิบกระบี่เเล้วพุ่งตรงมาหาโคหรังหลิน

โคหรังหลิน(น้องชายนายเอก)

โอ๊ะ!โอ!โอ้! ใจร้อนจังนะคับ // เสียงที่เอ่ยดูไร้อารมณ์ ใช้พัดปัดป้องดาบเเล้วทีบหานหลิงซือตกปราสาทไป

โคหรังหลิน(น้องชายนายเอก)

น่าเบื่อจัง สู้เเค่นี้เอง // เสียงไร้อารมณ์กล่าวเเล้ววาร์ปหายไป

เเต่ก็น่าเเปลงใจที่เสียงดังขนาดนี้ทหารก็ยังหลับสนิทไม่ยอมตื่นขึ้นมา

มังกรเป็นฝ่ายเเพ้ให้กับอุบายเเละความเจ้าเลห์ของจิ้งจอก สัตว์มีอยู่ 6 เผ่า เเล้วมีนามเเต่ละนามเเตกต่างกันไป คือ มังกร พละกำลัง จิ้งจอก เจ้าเลห์ หงค์ดำ คำสาป งู พิษ กวาง รักษา เเต่ก็มีอยู่ 1 เผ่าที่ไม่ค่อยมีใครรับรู้ คือ ปีศาจ ความตาย

มังกร ชนชั้นสูงได้สิ้น(ตุย)กันจนหมดเหลือเพียงหานอี้หวัง

พอทุกเผ่าได้รู้ว่า หัวหน้าของเผ่ามังกรสิ้น(ตุย)กันหมดเเล้วก็ได้เกิดการประชุมครั้งใหญ่ขึ้น

ณ ห้องประชุม

เวียงหงัน(หัวหน้าเผ่างู)

นี่น้องชูหวังน้องชูเนี่ย สามารถรักษาได้ไหม?

กู๋ชูหวัง(หัวหน้ากวางพี่)

ข้ารักษาให้เเล้วพี่หงัน เเต่ต้องรอเวลา เเต่มิทราบว่าจะตื่นขึ้นมาตอนไหนหรือจะเรียกง่ายๆว่า "ร่างกายนินทรา"

กู๋ชูเนี่ย(หัวหน้ากวางน้อง)

ข้าได้ให้ยาใว้กับคนใช้เเล้ว เพื่อให้ตื่นไวขึ้น

อินเหม่ยซัง

เเล้วเจ้าหายามาจากไหนรึ?

กู๋ชูเนี่ย(หัวหน้ากวางน้อง)

มันไม่มีหรอก ข้าทำขึ้นมาเอง เเล้วไม่ใช่จะง่ายด้วย

อินเหม่ยซัง

อ่อ

จินเสี่ยว(เพื่อนนายเอก(หงส์ดำ))

เเล้วพวกท่านสามารถหาคนร้ายได้รึไหม?

หงอี้ซาน(เพื่อนนายเอก(หงค์ดำ))

ข้าคิดว่ามันไม่ง่ายเลยเเฮะ

โซน่า ( เเอด )

ถามโคนันสิคับ จะได้รู้ไวๆ

โซน่า ( เเอด )

เห้ย! ไม่ใช่ๆ ผิดเรื่อง😂 ต่อๆ

(⁠@⁠_⁠@⁠) What! มาไงฟะ!?

โึคซิ่วอิง( เเม่ นายเอก )

ข้าก็มิรู้เหมือนกัน ถ้าให้คิดดีๆ ก็น่าจะโดนยาพิษ ไม่ก็ฆ่าตะกรรม เเต่ทีคอของหานเหม่ยหนืงมีรอยเชือกนะ เพราะข้าก็เข้าไปดูเเล้วเจอน่ะ คิดว่ามันเป็นอะไรได้บางล่ะ?

โคจวินเฟิ่ง( พ่อ นายเอก )

จากที่ข้าไปดูของหานปู๋จือ เขามีการเสียเลือดอย่างมาก ผิวซีดน่ะนะ

เวียงหงัน(หัวหน้าเผ่างู)

เเล้วพวกเจ้ารู้ได้เยียงไรกันรึ?

อินเหม่ยซัง

นั้นสิ ที่พวกเจ้าพูดมาก็มีเหตุผลนะ

กู๋ชูหวัง(หัวหน้ากวางพี่)

// เงียบคิดอยู่

กู๋ชูเนี่ย(หัวหน้ากวางน้อง)

// เงียบ คิดอยู่เหมือนกัน

โคจวินเฟิ่ง( พ่อ นายเอก )

มันคือการสันนิษฐานของข้าเท่านั้น บางทีก็อาจใช่หรือไม่ใช่ก็ได้

โึคซิ่วอิง( เเม่ นายเอก )

อืม

คุยกันบลาๆ จนถึง

เวียงหงัน(หัวหน้าเผ่างู)

เเล้วใครจะเป็นหัวหน้าเผ่าทั้งปวงล่ะ?

กู๋ชูหวัง(หัวหน้ากวางพี่)

นั้นสิ

กู๋ชูเนี่ย(หัวหน้ากวางน้อง)

ลืมคิดไปเลย

อินเหม่ยซัง

อืม~

โึคซิ่วอิง( เเม่ นายเอก )

ข้าขอปฎิเสธ

โคจวินเฟิ่ง( พ่อ นายเอก )

ข้าด้วย

เวียงหงัน(หัวหน้าเผ่างู)

งั้นก็ใครอายุเยอะสุดเเล้วกันนะ

จินเสี่ยว(เพื่อนนายเอก(หงส์ดำ))

// มองไปทางโคจวิงเฟิ่ง

หงอี้ซาน(เพื่อนนายเอก(หงค์ดำ))

// มองไปทางโคจวิงเฟิ่ง

เวียงหงัน(หัวหน้าเผ่างู)

// มองไปทางโคจวิงเฟิ่ง

อินเหม่ยซัง

// มองไปทางโคจวิงเฟิ่ง

กู๋ชูหวัง(หัวหน้ากวางพี่)

// มองไปทางโคจวิงเฟิ่ง

กู๋ชูเนี่ย(หัวหน้ากวางน้อง)

// มองไปทางโคจวิงเฟิ่ง

สรุปได้ก็คือเผ่าจิ้งจอกคือหัวหน้าทั้งปวง ด้วยความดีของเผ่าจิ้งจอกที่ทำเสเเสร่ง

ณ ประสาทจิ้งจอก

ณ ห้องขังกักขังเวทย์

ครืน~ ครืน~ ครืน~ เสียงโซ่ขยับไปมา

หานอี้หวัง( ร่างอ่อนเเอ )

ปล่อยข้า! ไอ้พวกทรยศ! // ดิ้น