ข้าไม่ยอมเป็นเมียเจ้าหรอก!
เด็กนี้มันร้าย
หานอี้หวัง(พระเอก(ตร.)
ข้าขอโทษ
โคลี่ซาน( นายเอก )
ไม่ขอรับ // เขยิบหนี
โคลี่ซาน( นายเอก )
ใครบอกจะเบา บอกใจเย็นๆ ใครกันเเน่ที่ต้องกล่าวคำนี้ หื่นไม่เข้าเรื่อง บ้า // หันหน้าหนี
หานอี้หวัง(พระเอก(ตร.)
บ้าก็รักนะครับ ภรรยาข้า // กอดจากด้านหลัง
โคลี่ซาน( นายเอก )
อือ // หน้าเเดง ยอบรับ
หานอี้หวัง(พระเอก(ตร.)
เเสดงว่ายอมรับข้าเป็นสามีเเล้วใช่ไหม?
โคลี่ซาน( นายเอก )
// ดึงเสื้อมาจูบ
โคลี่ซาน( นายเอก )
นี้คือคำตอบนะขอรับ คิดว่าไงล่ะ? 😏 // ถอนออก เชยค้าง
เเต่ถึงกระนั้น ได้สัมผัสน้ำหวาน ที่ถูกรุกร้ำก่อน ใยเขาจะปล่อยไป
โคลี่ซาน( นายเอก )
อึกห์~ อือห์!~ // ไม่ทันตั้งตัว
หานอี้หวัง(พระเอก(ตร.)
// จูบ
โคลี่ซาน( นายเอก )
( ข้ามิยอม ถูกกระทำฝ่ายเดียวหรอกนะ ) // กอดคอหานอี้หวัง ให้ชิดกว่าเดิม
โคลี่ซาน( นายเอก )
// ผลักออก
โคลี่ซาน( นายเอก )
หึ ใครจะไปให้ทำอีกรอบล่ะ ฝันไปเถอะ คุณสามี~ // ลากเสียงยาว เดินออกไป
หานอี้หวัง(พระเอก(ตร.)
งั้นสัปดาห์ให้เจ้าพักก็เเล้วกัน เเต่กระนั้น ท่านพ่อก็คงจะไม่พอเเค่นี้เเน่ๆ
หานอี้หวัง(พระเอก(ตร.)
น่าสงสารท่านเเม่ซะจริง
หานปู๋จื่อ(พ่อพระเอก)
เมื่อไรจะถึงกลางคืนกันนะ
หานเหม่ยหนิง(เเม่พระเอก)
ไม่กระทำอย่างว่า สักวันจะตายไหม!? // โกรธ
หานปู๋จื่อ(พ่อพระเอก)
// กระอักเลือด
หานเหม่ยหนิง(เเม่พระเอก)
เอ่อ โชคดี ( กระอักเลือดตายไปเลยก็ดี ) // เดินออกไป
หานหลิงซือ(น้องพระเอก)
หรังหลิน~ ทำไม ไม่ทำสีหน้าตอนเจอกับข้าครั้งเเรกล่ะ? ฮืม?~ อ่อลืมไป โดนลงโทษจนเดินไม่ได้เลยสิ // นั่งอยู่ข้างๆ เยาะเย้ย
โคหรังหลิน(น้องชายนายเอก)
ท่านนี้มัน!
หานหลิงซือ(น้องพระเอก)
มัน? มันอะไรรึ? อยากโดนอีกสักทีไหม? // เข้าไปใกล้ๆ
โคหรังหลิน(น้องชายนายเอก)
ขอน้ำ ไม่สิข้าไปเอาเองดีกว่า // เดินไปไม่ถึง2 ก้าวล้ม
หานหลิงซือ(น้องพระเอก)
ล้มซะเเล้วรึ?
โคหรังหลิน(น้องชายนายเอก)
เเล้วใครทำให้ข้า ต้องอย่ดูสภาพนี้ล่ะ? // ลูก ยันกำเเพง
หานหลิงซือ(น้องพระเอก)
( ใจเอาอีกเเล้ว ถ้าหยิบน้ำให้คงถูกปฎิเสธ )// พยุงหริงกลิน ไปเอาน้ำ
หานหลิงซือ(น้องพระเอก)
ถึงเเล้ว รีบกินเดียวไปหาอะไรให้กิน // เดินออกไป
โคหรังหลิน(น้องชายนายเอก)
// นั่งที่เตียง
โคหรังหลิน(น้องชายนายเอก)
อะไรของเจ้านั้น ไบโพล่าเหรอ? ว่าเเต่จะให้ข้า กินเเก้วเข้าไปรึไง?// ดื่มน้ำ
หานนี่ซี(น้องสาวพระเอก)
ท่านพี่ซู ทำไมทำหน้าโกรธขนาดนั้นล่ะเจ้าคะ? // นั่งใกล้ เอาเเก้วน้ำให้
โคซูเม่ย( น้องสาวนายเอก )
นี้เบาเเล้วถูกปะ?
หานนี่ซี(น้องสาวพระเอก)
ถูกเจ้าค่ะ ท่านพี่ซู เพื่อน เอ๊ะ หรือภรรยาดี // ยิ้ม
โคซูเม่ย( น้องสาวนายเอก )
เอ๊ะ?
？？？
`ถูกค่ะ พี่หนานๆ เพื่อน เอ๊ะ? หรือภรรยาดี // ยิ้ม
？？？
อะไรของเธอเนี้ย!? // เขิน
โคซูเม่ย( น้องสาวนายเอก )
อะไรของเจ้ากัน!?
หานนี่ซี(น้องสาวพระเอก)
หน้าเเดงหมดเเล้ว
โคซูเม่ย( น้องสาวนายเอก )
อินซา
หานนี่ซี(น้องสาวพระเอก)
ฮีอินซา? อะไรรึเจ้าคะ
โคซูเม่ย( น้องสาวนายเอก )
ฮีอินซา
หานนี่ซี(น้องสาวพระเอก)
ใครหรือเจ้าคะ?
โคซูเม่ย( น้องสาวนายเอก )
งั้นข้าอยากถามอะไรเจ้าหน่อย
หานนี่ซี(น้องสาวพระเอก)
ได้สิ
โคซูเม่ย( น้องสาวนายเอก )
ทำไหมเจ้า ถึงรู้ล่ะว่าเป็นชื่อ?
หานนี่ซี(น้องสาวพระเอก)
ก็ชื่อขนมไม่ใช่หรือคะ?
？？？
ชื่อจองเธอนี้ หมายความว่าอะไรหรือ?
โคซูเม่ย( น้องสาวนายเอก )
ฮีอินซา เธอตั้งใจให้ฉันรู้ใช่ไหม? ขี้โกง
หานนี่ซี(น้องสาวพระเอก)
ก็ไม่ได้โกงนะ ก็รักไงจึงหยอกเล่น
โคซูเม่ย( น้องสาวนายเอก )
เธออ่ะ~ // ตบเบาๆ
หานนี่ซี(น้องสาวพระเอก)
5555 ค่ะๆ ขอโทษค่ะ // โดนตีเเขน
โคลี่ซาน( นายเอก )
ว้าว เมืองพัฒนาขึ้นเยอะ เลยนะเนี้ย? // ยิ้ม เดินไป
โคลี่ซาน( นายเอก )
( เหมือนถูกจ้องมองเลย คิดไปเองมั้ง? ) // กินถังหูลู่
โคลี่ซาน( นายเอก )
( เอาอีกล่ะ ) // เดินไปที่ ที่ไม่มีคน
โคลี่ซาน( นายเอก )
เจ้าเป็นใคร?
หนิงลู่ฟาง( เด็กขอทาน )
ฮึก? ฮือ ข..ข้าขอโทษขอรับ ข้า...ข้า....// น้ำตาคลอ
โคลี่ซาน( นายเอก )
หิวไหม?
หนิงลู่ฟาง( เด็กขอทาน )
ฮึก อืม // พยักหน้า
โคลี่ซาน( นายเอก )
งั้น อ่านี้เอาไปให้หมดเลยล่ะกัน // ยื่นกระบอกไม้ไผ่ ที่มีถังหูลู่อยู่ 10 ไม้ให้
หนิงลู่ฟาง( เด็กขอทาน )
ข..ขอบคุณ...ขอบคุณขอรับพี่ชาย
โคลี่ซาน( นายเอก )
เจ้าชื่ออะไรรึ? // ถามเด็กน้อย
หนิงลู่ฟาง( เด็กขอทาน )
ข..ข้า...ข้าไม่มีชื่อขอรับ
โคลี่ซาน( นายเอก )
งั้น ต่อจากนี้ไป นายชื่อ หนิงลู่ฟาง เเล้วกันนะ // ลูบหัว
หนิงลู่ฟาง( เด็กขอทาน )
ขอรับ
โคลี่ซาน( นายเอก )
ไปอยู่กับข้าไหม?
หนิงลู่ฟาง( เด็กขอทาน )
ได้ขอรับ เเต่ข้าสกปรกนะขอรับ
โคลี่ซาน( นายเอก )
ใครกล้าพูดเเบบนี้กับเจ้า?
หนิงลู่ฟาง( เด็กขอทาน )
ไม่มีขอรับ // บายเบียง
โคลี่ซาน( นายเอก )
เป็นไปไม่ได้หรอก เจ้ายังเด็ก เเถมเเปลงกายก็ไม่เนียน
หนิงลู่ฟาง( เด็กขอทาน )
อะไรนะขอรับ? นี้ร่างจริงๆของข้า
โคลี่ซาน( นายเอก )
เอาเถอะๆ ข้าไม่ถามก็ได้ จะไปไหม?
หนิงลู่ฟาง( เด็กขอทาน )
ไปก็ได้ขอรับ
โคลี่ซาน( นายเอก )
ขออีกที กล่าวใหม่อีกที
หนิงลู่ฟาง( เด็กขอทาน )
ไปขอร้บ ข้าไป
โคลี่ซาน( นายเอก )
ดีมาก นี้เเหละ ข้าไม่อยากฟื้นใจเจ้าก็เลยให้พูดออกมาน่ะ จับมือข้าสิ จะเรียกข้าว่าอะไรก็ได้ ข้ามิว่าเจ้าหรอก // ยื่นมือไปให้
หนิงลู่ฟาง( เด็กขอทาน )
ครับ ภรรยา // พูดเบามากๆ เพื่อไม่ให้อีกฝ่ายได้ยิน ยิ่งมีหูที่ดีเเล้ว ยิ่งพูดเบาเข้าไปใหญ่
โคลี่ซาน( นายเอก )
เจ้าว่าอะไรนะ?
หนิงลู่ฟาง( เด็กขอทาน )
ขอรับ อาจารย์ ศิษย์คนนี้ อยากฝึกวิชากับท่าน // กล่าวประโยคยาวๆ
โคลี่ซาน( นายเอก )
ได้สิ ศิษย์ขออะไร อาจารย์ก็มอบให้ได้ เเต่ต้องเป็นเด็กดีนะ // ลูบหัวเดินไป
หนิงลู่ฟาง( เด็กขอทาน )
ขอรับ^^
หานอี้หวัง(พระเอก(ตร.)
เด็กคนนั้นเนี้ย ดูไม่น่าใว้ใจเลยสักนิด
หานอี้หวัง(พระเอก(ตร.)
เเถมยังน่าหมั่นไส้อีก ฮ่า? // สังเกตุเห็นอะไรบ้างอย่าง
หนิงลู่ฟาง( เด็กขอทาน )
// มองหานอี้หวัง ยิ้มเยาะ
หานอี้หวัง(พระเอก(ตร.)
อ่าว ไอ้เด็กวรนุช // กล่าวอย่างสุภาพ
Comments