ข้าไม่ยอมเป็นเมียเจ้าหรอก!
ร่าง
หานอี้หวัง(พระเอก(ตร.)
ว่า~น้องนี่ ดูสิว่าเราเจอใคร? // อุ้มโคลี่ซาน
หานนี่ซี(น้องสาวพระเอก)
นั้นสินะคะ // อุ้มโคซูเม่ย
โคลี่ซาน( นายเอก )
ปล่อยข้าลงไปเดียวนี้นะ! บอกให้ปล่อยไง! // ดิ้น
โคซูเม่ย( น้องสาวนายเอก )
ปล่อยข้า! ฮึก! // สดุง
โคลี่ซาน( นายเอก )
ย..อย่า // โดนจับหู
หานอี้หวัง(พระเอก(ตร.)
ปล่อยไป ก็ยากนะ เดียวพวกข้าพาชม // อุ้มเเล้วเดินไป
โคลี่ซาน( นายเอก )
วางผมก็ได้นะขอรับ
หานอี้หวัง(พระเอก(ตร.)
ไม่ :) // เดินต่อ
โคลี่ซาน( นายเอก )
// หงุดหงิดเเต่ทำอะไรไม่ได้
หานนี่ซี(น้องสาวพระเอก)
ไปกัน เดียวข้าพาไปดูตรงนู่นนะ // อุ้มพาไป
โคซูเม่ย( น้องสาวนายเอก )
อือ // พยักหน้า
โคหวายชู๋(น้องนายเอก)
( ถึงสักที หนักเป็นบ้า เเด*ควายไปรึไงวะ ) ฮึบ // วางซินลงบนเตียง
โคหวายชู๋(น้องนายเอก)
ขอบคุณที่นำทาง ข้าไปเเล้วนะขอรับ องค์ชาย // เดินออก
หานโยวซาน(น้องชายพระเอก)
เดียว ตามข้ามาได้หรือไหม?
โคหวายชู๋(น้องนายเอก)
( ไม่ไอ้เ*ีย! ) ไม่ขอรับ // เดินออกไป
หานโยวซาน(น้องชายพระเอก)
จะขัดข้าหรือ? ถ้าไม่ตามไปอาจโดนหนักนะ // ขว้าเเขน
โคหวายชู๋(น้องนายเอก)
( ไอ้เวรตะไล! ไอ้ชิงหมามาเกิด! ไอ้คนขาดความรัก! ไอ้คนไม่มีเเฟน! ไอ้ห่า! ) ขออภัยนะคับ // วาร์ปหนี
หานโยวซาน(น้องชายพระเอก)
โฮ้? กล้าด่ากูขนาดนั้นเลยเหรอ? ได้ // วาร์ปตามเพราะผูกเชือกติดกับเอวหวายชู๋
โคหวายชู๋(น้องนายเอก)
ล้า~ ลั้นล้า~ ลั้นล้า~ ลั้นล้า~ // ผูกเชือกกับตันไม้วาร์ปหนี
โคหวายชู๋(น้องนายเอก)
ใครจะไปโง่วะ เเค่เชือกเเค่นี้ ฮึ! // เอนนอนลงกับเตียง ถ้ำที่ตนมักชอบอยู่
หานโยวซาน(น้องชายพระเอก)
น่าจะเหนื่อยน่าดูนะเนี้ย นอนตัก เเล้วก็ด่าซะมันปากเลยเนาะ // จับหู
โคหวายชู๋(น้องนายเอก)
อึกห์!~ ปล่อยข้า// จะลุก
หานโยวซาน(น้องชายพระเอก)
ขอปฏิเสธ // จับเอวลงมา ทำให้ล่างบางหน้าเเดงก่ำ ที่ถูกเอ็นร้อนที่เเข็งตัว ที่ยังไม่ถอดถอนอาภรณ์ ก็ยังรู้สึกได้
โคหวายชู๋(น้องนายเอก)
ไอ้หื่น-!! โอ้ย! เจ็บนะโว้ย! // นิสัยที่ซ่อนเอาใว้ถูกเปิดเผย หลังจากที่ถูกเชือกมัดใว้เเล้ว ยังถูกดันอย่างเเรง
หานโยวซาน(น้องชายพระเอก)
อาจารย์บอกเเล้ว ใช่ไหมเรื่องมารยาท // คล้อม
โคหวายชู๋(น้องนายเอก)
หรือว่าเเก ไอ้เเก่บ้าอำนาจนั้น // ตกใจเเต่ก็โกรธในเวลาเดียวกัน
โคหวายชู๋(น้องนายเอก)
อึกห์!~ อ่าส์!~ เจ็บ อือห์!~ ฮึก ( ใหญ่ฉิบหาย ) // เจ็บเเละเสียวในเวลาเดียวกัน
หานโยวซาน(น้องชายพระเอก)
ต้องถูกลงโทษ :) // กระเเทก
โคหรังหลิน(น้องชายนายเอก)
เอาน้ำไป ( ทำไมกลายเป็นคนใช้ได้เนี้ย? ) // โกรธ
หานหลิงซือ(น้องพระเอก)
พูดดีๆสิ // หยิบเเก้วไป เทลงพื้น
หานหลิงซือ(น้องพระเอก)
ยาพิษ?
โคหรังหลิน(น้องชายนายเอก)
ฮึก!? ( ได้ไงกัน? ) // ตกใจมาก เเต่เก็บสีหน้าเอาใว้
หานหลิงซือ(น้องพระเอก)
ฮึ ทนการลงโทษให้ดีๆล่ะ :)
เหล่าภรรยานั้น ก็โดนกันที่ละนาว เเต่ก็ผ่อนเเรงเอาใว้ อย่างน้อย พวกเขาก็ไม่ทำรุงเเรงเหมือนใครบางคน
หานปู๋จื่อ(พ่อพระเอก)
ฮัดชิ้ว! เอ๋? จามหรือ สงสัยจะไม่สบาย ที่รัก~
หานเหม่ยหนิง(เเม่พระเอก)
อย่าเข้ามา ไม่งั้น ตาย // โกรธมาก
โซนี่( น้องเเอด)
ตัดจบเเต่เพียงเท่านี้นะคะ บัย!
Comments
Cell
สนุกจังเลย แต่อ่านจบเร็วมาก แอดอัพให้ไวนะ
2024-04-22
1