นามของข้า ซูหยานเหม่ย chapter 1

ตำหนักอักษรสำนักเงา

ซูหยานอี

ท่านพี่ ท่านอ๋องเรียกพบท่าน

ซูหยานเหม่ย

อืม เตรียมรถม้าให้ข้าด้วยข้าจะเข้าวัง

ซูหยานเหม่ย

เจ้าไปได้แล้ว

ซูหยานอี

(กำหมัด)

ซูหยานอี

[ท่านอ๋องสนใจเพียงแค่นาง!]

ซูหยานอี

[และก็เป็นเพราะเจ้า ท่านอ๋องถึงไม่ใยดีข้า]

ราชวังหลวง แคว้นเหินฟ้า

ซูหยานเหม่ย

ทูลฝ่าบาท มีอะไรจะรับสั่งรึเพคะ

ซืออ๋อง(ซือหาน)

ไม่ต้องปกปิดรูปลักษณ์หรอก

ซืออ๋อง(ซือหาน)

อยู่ต่อหน้าข้า เจ้ากังวลอันใด

ซูหยานเหม่ย

เพคะ

ซูหยานเหม่ย

(ถอดผ้าคลุม)

ซืออ๋อง(ซือหาน)

(ยิ้มพอใจ)

ซืออ๋อง(ซือหาน)

พระขนิษฐาขององค์จักรพรรดิสิ้นพระชนม์แล้ว

ซูหยานเหม่ย

....

ซูหยานเหม่ย

เพคะ

ซืออ๋อง(ซือหาน)

ไม่ถามหน่อยหรือว่าเป็นฝีมือของผู้ใด?

ซูหยานเหม่ย

....

ซูหยานเหม่ย

เมื่อ14ค่ำเดือนก่อน มีมือสังหารถูกส่งเข้าไปในวัง ลอบสังหารพระขนิษฐาจักรพรรดิ

ซูหยานเหม่ย

ที่มาของพวกมือสังหารมาจากทิศบูรพา

ซูหยานเหม่ย

เกรงว่ามาจากแคว้นเกร็ดเงินเพคะ

ซืออ๋อง(ซือหาน)

ไม่เลว

ซืออ๋อง(ซือหาน)

ข้อมูลของหน่วยองครักษ์เงา ช่างรวดเร็วเสียจริง

ซูหยานเหม่ย

....

ซูหยานเหม่ย

ท่านอ๋องเรียกข้ามาวันนี้เพื่อส่งตัวเข้าเเคว้นเกร็ดเงินใช่หรือไม่

ซืออ๋อง(ซือหาน)

นับว่าเจ้ายังรู้ใจข้าที่สุด

ซืออ๋อง(ซือหาน)

หลังจากพระขนิษฐาจักรพรรดิสิ้นพระชนม์

ซืออ๋อง(ซือหาน)

เเคว้นของพวกเรา เป็นด่านหน้าจึงได้รับคำสั่งจากหลวง

ซืออ๋อง(ซือหาน)

กำหราบแคว้นเกร็ดเงินให้ราบคาบ

ซูหยานเหม่ย

ข้าน้อยรับบัญชา

ซืออ๋อง(ซือหาน)

จำไว้ จับโจรต้องจับหัวโจก

ซูหยานเหม่ย

ข้าน้อยทราบแล้ว

ซูหยานอี

ท่านพี่

ซูหยานอี

ท่านอ๋องให้ท่านพี่ทำอันใดรึ

ซูหยานเหม่ย

(มอง)

ซูหยานเหม่ย

เจ้าไม่รู้หรือว่าภารกิจของหน่วยเงาไม่อาจแพร่งพราย

ซูหยานอี

ซูหยานเหม่ย

หากท่านอ๋องรู้เข้า หัวเจ้าคงไม่อยู่บนบ่าแล้ว

ซูหยานอี

ท่านพี่!

ซูหยานอี

แต่ข้าเป็นน้องสาวท่าน!

ซูหยานเหม่ย

ข้าก็หวังว่าเจ้าจะเติบโตแล้วแข็งแกร่งขึ้น

ซูหยานเหม่ย

แต่ดูท่าทางของเจ้าในยามนี้ไม่น่าชมเลยสักนิด

ซูหยานอี

แต่พวกเราเป็นสตรี! เเข็งแกร่งไปเพื่ออันใด ทำไมท่านถึงกลายเป็นเช่นนี้!

ซูหยานเหม่ย

หยานอี เจ้าอยู่ในฐานะอันใดเจ้ารู้ตัวดี

ซูหยานเหม่ย

ในเมื่อเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งขององครักษ์เงาแล้วควรทำตัวให้เหมาะสมปฏิบัติตามกฏ

ซูหยานเหม่ย

เจ้าไม่ใช่คุณหนูผู้แสนร่ำรวยอีกแล้ว

ซูหยานเหม่ย

อย่าได้ทำตัวไร้แก่นสารเช่นนั้นอีก

ซูหยานอี

นี่เจ้า!

ซูหยานอี

หยานเหม่ย! หากไม่ใช่เพราะเจ้าพ่อกับแม่ก็คงไม่ต้องเอาชีวิตไปแลก

ซูหยานอี

ทุกคนรักท่านทุกคนปกป้องท่าน แต่ท่านกลับเย็นชาต่อทุกสิ่ง

ซูหยานอี

ท่านสำนึกบ้างหรือไม่!

ซูหยานเหม่ย

หึ

ซูหยานเหม่ย

กำแพงมีหูประตูมีช่องเจ้ากล่าววาจาไร้สาระอันใดกัน กลับไปเสีย!

ซูหยานเหม่ย

อย่าได้มารบกวนข้าอีก

ซูหยานอี

ชิ! (เดินจากไป)

ซูหยานเหม่ย

....

ซูหยานเหม่ย

เห้อ..

"หยานเหม่ย หากไม่ใช่เพราะเจ้าพ่อกับแม่ก็คงไม่ต้องเอาชีวิตไปแลก"

"ทุกคนรักท่านทุกคนปกป้องท่าน แต่ท่านกลับเย็นชาต่อทุกสิ่ง ท่านสำนึกบ้างหรือไม่!"

ซูหยานเหม่ย

เพราะข้าเหลือแค่เจ้ายังไงล่ะ

ซูหยานเหม่ย

หยานอี เจ้าคือครอบครัวคนเดียวของข้าที่เหลืออยู่

ซูหยานเหม่ย

หากข้าไม่เข้มแข้ง หากข้าต้องสูญเสียเจ้าไปอีกคน ข้าจะทำอย่างไร

ซูหยานเหม่ย

ข้าเพียงอยากแข็งแกร่งและปกป้องคนข้างกายได้เท่านั้น

เรือบรรทุกผ้าฝ้าย

แม่นางขอดูตั๋วโดยสารด้วยขอรับ

ซูหยานเหม่ย

เอาไป

เรียบร้อยแล้วขอรับเชิญแม่นางทางนี้

เรือบรรทุกสินค้าขนาดใหญ่แล่นผ่านแม่น้ำซีเหิงมุ่งสู่หน้าด่าน

⛴️...

กรี้ด!!!!!

ช่วยด้วย!!

ส่งผลึกวิญญาณมาให้หมด!

: เอาไปๆ เอาไปให้หมดเลย : นี่ก็ของข้า ข้ามีแค่นี้

โกหก! ยายแก่เช่นนั้นก็ตายซะเถอะ!

ฉึ่ก!

:อึ่ก! : ว๊ายยยยย! : ฆ่าคนแล้ว พวกเขาฆ่าคนแล้ว!

ซูหยานเหม่ย

(มอง)

ถ้าไม่อยากตายเหมือนอิแก่นี่ก็ส่งผลึกวิญญาณมาให้พวกเรา!

: ข้ายอมแล้วๆ : นี่ของข้าเอาไปเถิด : นี่ของข้า โปรดไว้ชีวิตด้วย

(เดินมา)

เจ้าล่ะ?! ส่งผลึกวิญญาณมา

เฉินชวน

....

ข้าบอกให้ส่งผลึกวิญญาณมาไม่ได้ยินรึไง!

เฉินชวน

(เตะ)

โครมมม!

อ้ากกกกกกกก!

ปั่ก! อ้ากกกก

ฉึก! ตุ้มมมมมม

กล่องสินค้าที่เรียงรายอยู่โค่นล้มระเนระนาด

เฉินชวน

(ปัดมือ)

ซูหยานเหม่ย

(มอง)

ซูหยานเหม่ย

[ผู้ฝึกยุทธงั้นรึ?]

เฉินชวน

พวกเจ้าเอาผลึกวิญญาณกลับไป

: พ่อหนุ่มเป็นใครช่างเก่งกาจเหลือเกิน : นี่เป็นของกินที่ข้าซื้อมา ข้าให้ เอาไปเถิด : ขอบคุณท่านมากที่ช่วยพวกเราไว้ พวกเราไม่มีอันใดตอบแทนมีเพียงของพวกนี้

เสี่ยวเอ้อร์ : ท่านผู้นี้ หากไปถึงฝั่งข้าน้อยจะรายงานให้หัวหน้าทราบทางกระทรวงต้องตอบแทนรางวัลให้ท่านแน่นอนขอรับ

เฉินชวน

มิจำเป็น

เสี่ยวเอ้อร์: แต่ว่า

เฉินชวน

(มอง)

เสี่ยวเอ้อร์: ข..ขอรับ

ซูหยานเหม่ย

ท่านถูกพิษแล้ว

เฉินชวน

?(หันมามองหยานเหม่ย)

เฉินชวน

หมายความว่าอย่างไร

ซูหยานเหม่ย

เสื้อชั้นนอกของพวกเขามีพิษ

ซูหยานเหม่ย

เมื่อครู่ท่านซัดฝ่ามือเพียงนั้น เกรงว่าหากไม่รีบกำจัดพิษคงเข้าสู่ร่างกายแล้ว

เฉินชวน

เจ้ารู้ได้อย่างไร เหตุใดข้าถึงไม่รู้สึกอันใดเลยเล่า?

ซูหยานเหม่ย

(ยื่นโอสถเม็ดหนึ่ง)

ซูหยานเหม่ย

กลืนโอสถนี้เข้าไปก็เพียงพอแล้ว

เฉินชวน

(มองโอสถเม็ดนั้น)

เฉินชวน

หึ พิษอันใดกัน ไม่แน่โอสถนี้ต่างหากที่มีพิษ

ซูหยานเหม่ย

....

เฉินชวน

เจ้าเป็นใคร

ซูหยานเหม่ย

....

เฉินชวน

แม่นางเจ้าทำตัวมีพิรุจไม่ยอมเอ่ยอันใดเช่นนี้ข้าคงต้องเสียมารยาท

ซูหยานเหม่ย

(สบสายตา)

ซูหยานเหม่ย

เช่นนั้นก็ลองดู

เฉินชวน

ผู้ฝึกพลังวิญญาณ?

ซูหยานเหม่ย

...

ยามโหย่ว(17:00)

เรือจอดเทียบท่าแล้ว ผู้คนจึงพากันลงจากเรือ

เฉินชวน

อึ่ก!

เฉินชวน

อ่อก!!!!

เฉินชวน

: เลือด!? : ท่านผู้มีพระคุณเป็นอันใดหรือไม่ขอรับ : หรือเขาจะถูกพิษ? : ข้าเคยเรียนแพทย์ เลือดที่มีพิษจะเป็นสีคล้ำ เขาถูกพิษเข้าแล้ว

ซูหยานเหม่ย

(หยุดฝีเท้า หันไปมอง)

เฉินชวน

(ล้มลง)

: แย่แล้ว เสี่ยวเอ้อร์ เจ้ารีบพาเขาไปที่สำนักงานหน้าด่านที : ขอรับๆ ข้าพาไปเดี๋ยวแหละขอรับ

ซูหยานเหม่ย

เดี๋ยว (เดินเข้าไปหา)

ซูหยานเหม่ย

เอานี่ป้อนให้เขา (ยื่นยาเม็ดหนึ่ง)

เสี่ยวเอ้อ: จะดีหรือขอรับ มันคืออะไร?

ซูหยานเหม่ย

หากเจ้าไม่เชื่อเกรงว่าผู้มีพระคุณของพวกเข้าคงต้องพิการเป็นแน่

ซูหยานเหม่ย

ยังรออันใดอีก

: ให้เขากินเถอะ ดูแม่นางก็ไม่ได้มีเจตนาร้ายกับเขา : ใช่ๆ ชีวิตคนสำคัญที่สุด

เสี่ยวเอ้อร์นำยาเม็ดนั้นใส่ปากเขา

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ