นามของข้า ซูหยานเหม่ย chapter 5

ฟ่อ!!!!

เสียงขู่อันน่าสยดสยองดังขึ้นทั่วทั้งเมือง

แต่ไม่มีใครได้ยิน

นอกจากผู้บำเพ็ญพลังวิญญาณ

ซูหยานเหม่ย

เสียงอะไร

ซูหยานเหม่ย

(มองชิงอวิ๋นที่หลับอยู่)

ซูหยานเหม่ย

(เดินออกไป)

ซูหยานเหม่ย

!!!

ซูหยานเหม่ย

ทำไมมีงูพลังวิญญาณเกลื่อนถึงเพียงนี้!

ภาพที่เห็นคือ อสรพิษตัวโปร่งแสง

ที่เลื้อยเต็มทางเดิน ทะลุผ่านผู้คนเหล่านั้น

ซูหยานเหม่ย

!!!!

ซูหยานเหม่ย

นายของพวกมันต้องการทำอะไรกันแน่?

ซูหยานเหม่ย

ไม่ถูก

ซูหยานเหม่ย

นี่ต้องเป็นการตามหาตัวใครบางคนอย่างแน่นอน

ซูหยานเหม่ย

ข้าต้องออกจากเมือง!

เธอเดินกลับเข้ามาในหอสุรา

ซูหยานเหม่ย

เถ้าแก่ทั้งหมดเป็นเงินเท่าไหร่

เป็นหินเจ็ดพันก้อนเจ้าค่ะ

ซูหยานเหม่ย

(ยื่นให้)

🤩

ขอบพระคุณที่ใช้บริการเจ้าค่ะ

ซูหยานเหม่ย

อืม แล้วนี่คือค่าดูแลเขา

ซูหยานเหม่ย

คุณชายที่นอนอยู่ในห้องเป็นสหายข้า

🤩

(รับมา)

ข้าจะดูแลเขาเป็นอย่างดีเจ้าค่ะ

ซูหยานเหม่ย

(เดินออกมา)

อีกด้านหนึ่งของเมือง

ฟางเซียน

?!?

ฟางเซียน

งูพวกนี้มาจากไหนกัน

ฟางเซียน

แล้วกำลังมุ่งหน้าไปไหน?

ฟางเซียน

ไม่สิ เราต้องออกจากเมืองก่อนค่อยว่ากัน

ซูหยานเหม่ย

(ใช้วิชาตัวเบา)

ซูหยานเหม่ย

(เหยียบบนหลังคา)

ซูหยานเหม่ย

เหตุใดงูพวกนั้นถึงมากมายปานนั้น

" เอ๋?คนของเเคว้นเกร็ดเงินไม่มีใครล่วงรู้เจ้าค่ะ แต่ข้ามักเห็นแผ่นป้ายที่เขานำติดตัว "

"เป็นป้ายสัญลักษณ์งูเจ็ดหัวเจ้าค่ะ นั่นน่าจะเป็นป้ายของกองทัพ"

ซูหยานเหม่ย

หึ

ซูหยานเหม่ย

เป็นฮั่นอ๋องสินะ

ซูหยานเหม่ย

ไม่นึกเลย ว่าเขาจะเป็นราชาอสรพิษเจ็ดเศียร

ซูหยานเหม่ย

น่าสนใจ..

บุรุษชุดขาว เกศาขาว ยืนอยู่บนยอดหอสูง

สายตาของเขากำลังมองลงมายังแคว้นที่ตนปกครองอยู่

อ๋องฮั่น (ฮั่นตง)

ของขวัญของข้า

อ๋องฮั่น (ฮั่นตง)

เจ้าไปอยู่หนใดกัน

เฉินชวน

ท่านอ๋อง

เฉินชวน

หากนางปลอมตัวออกจากเมืองล่ะขอรับ?

อ๋องฮั่น (ฮั่นตง)

กักตัวผู้ฝึกพลังวิญญาณที่หน้าด่านไว้ให้ทุกคน

อ๋องฮั่น (ฮั่นตง)

ข้าจะไปตรวจสอบด้วยตัวเอง

เฉินชวน

ขอรับ!

ด่านตรวจคนเข้าเมือง

เฉินชวน

ท่านอ๋องนี่ในนี้เป็นผู้ฝึกพลังวิญญาณขอรับ

อ๋องฮั่น (ฮั่นตง)

(เดินเข้ามา)

คนเหล่านั้นเห็นเขาบางคนก็ทำความเคารพ

แต่บางคนก็ไม่รู้จักเขา

อ๋องฮั่น (ฮั่นตง)

เฉินซวน

อ๋องฮั่น (ฮั่นตง)

คนที่ช่วยเจ้าไว้มีรูปลักษณ์เช่นใด

เฉินชวน

งดงาม ขอรับ

อ๋องฮั่น (ฮั่นตง)

(มอง)

เฉินชวน

อ..เอ่อ

เฉินชวน

พูดจริงขอรับ

เฉินชวน

นางงดงาม โดนเด่นเหนือผู้ใด

เฉินชวน

เป็นสตรีร่างอรชรแต่ท่วงท่าแข็งแกร่ง

อ๋องฮั่น (ฮั่นตง)

(มองหาคน)

อ๋องฮั่น (ฮั่นตง)

เจ้ามาช่วยข้าตรวจสอบคนพวกนี้

เฉินชวน

ขอรับ(เดินมาข้างๆ)

: ท่านอ๋องตามหาใครกัน : นั่นสิ : ข้าได้ยินว่าเป็นสตรีงดงามผู้หนึ่ง : ข้าได้ยินว่านางช่วยองครักษ์เฉินไว้

ฟางเซียน

(ก้มหน้า)

อ๋องฮั่น (ฮั่นตง)

เจ้า...

อ๋องฮั่น (ฮั่นตง)

เงยหน้าขึ้นมา

ฟางเซียน

(ก้มหน้า)

อ๋องฮั่น (ฮั่นตง)

ข้าบอกให้เงยหน้าขึ้นมา

ฟางเซียน

(เงยหน้า)

อ๋องฮั่น (ฮั่นตง)

ทันใดเขาก็ลงมือกับฟางเซียน

ฟึ่บ! พลั่ก! ฟลึ่บ!

ทั้งสองประทะฝีมือกัน

เฉินชวน

ท่านอ๋อง!

ฟางเซียน

(พลิกฝ่ามือ)

ฟางเซียน

ผู้คนโดยรอบถอยร่นออกไป

รวมถึงเฉินซวน

:.นะ..นั่น! นางเป็นเซียน! : ข้าพึ่งเคยพบเห็นครั้งแรก : นั่นเซียนจริงๆด้วย : แคว้นของเรามีท่านเซียน!

อ๋องฮั่น (ฮั่นตง)

ผู้บำเพ็ญเซียน?

อ๋องฮั่น (ฮั่นตง)

ไม่ทราบว่าท่านมีนามว่าอะไร

ฟางเซียน

ไม่อาจบอกท่านได้

ฟางเซียน

ขอเพียงปล่อยข้าไป ประชาชนของท่านจะไม่ได้รับบาดเจ็บ

อ๋องฮั่น (ฮั่นตง)

เจ้าต้องการออกจาก เมืองงั้นรึ?

อ๋องฮั่น (ฮั่นตง)

มาจากแคว้นใด

ฟางเซียน

ข้ามาจากจักรวรรดิซีป๋อ

อ๋องฮั่น (ฮั่นตง)

....

อ๋องฮั่น (ฮั่นตง)

เช่นนั้นก็ไปเถิด

อ๋องฮั่น (ฮั่นตง)

ทหาร! เปิดทางให้นาง

ทหารหลายร้อยคนที่ประจำอยู่ เปิดทางให้โดยอัตโนมัติ

ฟางเซียน

(พุ่งตัวออกไป)

อ๋องฮั่น (ฮั่นตง)

.....

เฉินชวน

นางเป็นคนจากจักรวรรดิอื่นหรือขอรับ?

อ๋องฮั่น (ฮั่นตง)

อืม จักรวรรดิซีป๋อ

เฉินชวน

มิน่าน่าเป็นถึงผู้ฝึกเหมันต์ธาตุ

เฉินชวน

พึ่งเคยเห็นขอรับ

อ๋องฮั่น (ฮั่นตง)

ตามหานางต่อไป

เฉินชวน

ขอรับ!

ซูหยานเหม่ย

(ยืนมอง)

ซูหยานเหม่ย

เป็นเขาจริงๆด้วย

ซูหยานเหม่ย

อ๋องฮั่นกำลังตามหาข้า

อ๋องฮั่น (ฮั่นตง)

(รับรู้ได้ถึงสายตา)

อ๋องฮั่น (ฮั่นตง)

(หันมามอง)

ซูหยานเหม่ย

!!!

ฟิ้วววววว

เข็มเงินพุ่งมาทางฮั่นตง

อ๋องฮั่น (ฮั่นตง)

(หลบ)

อ๋องฮั่น (ฮั่นตง)

เฉินซวน! ตามสตรีนางนั้นไป!

เฉินชวน

ขอรับ!

ซูหยานเหม่ย

(ใช้วิชาตัวเบา)

ซูหยานเหม่ย

แย่แล้ว

ซูหยานเหม่ย

ข้าควรทำอย่างไร

ฝีเท้าของคนด้านหลังยังคงไล่ล่านาง

ทันใดก็มีคนมาขวางทางเธอไว้

ซูหยานเหม่ย

(หยุด)

ซูหยานเหม่ย

....

อ๋องฮั่น (ฮั่นตง)

ในที่สุดก็หาตัวเจ้าเจอ

อ๋องฮั่น (ฮั่นตง)

ของขวัญของข้า

ซูหยานเหม่ย

[ในเมื่ออยู่ในที่มืดไม่ได้ เช่นนั้นข้าก็จะอยู่ในที่แจ้ง]

ซูหยานเหม่ย

[จะกำจัดเจ้า ก็ต้องอยู่ข้างตัวเจ้า]

ซูหยานเหม่ย

(ยิ้ม)

ซูหยานเหม่ย

ไม่ทราบว่าท่านอ๋องทำเช่นนี้หมายความว่าอย่างไร

อ๋องฮั่น (ฮั่นตง)

ข้าเพียงต้องการเชิญเจ้าไปเป็นแขกร่วมดื่มน้ำชา

ซูหยานเหม่ย

ไม่นึกว่าท่านอ๋องจะมีอารมณ์สุนทรีย์เช่นนี้ด้วย

ซูหยานเหม่ย

(ยิ้ม)

อ๋องฮั่น (ฮั่นตง)

มีเพียงเพื่อเจ้าเท่านั้น

ซูหยานเหม่ย

.....

ซูหยานเหม่ย

หากข้าไม่อยากไปเล่า?

อ๋องฮั่น (ฮั่นตง)

อยู่ในที่ของข้า เจ้าคิดว่าตัวเองเป็นใครหรือ?

หยานเหม่ยหัวเราะเบาๆ

ซูหยานเหม่ย

ข้าเพียงถามเท่านั้น

ซูหยานเหม่ย

ท่านอ๋องมาเชิญด้วยตัวเอง

ซูหยานเหม่ย

จะไม่ไปได้อย่างไรเล่า

อ๋องฮั่น (ฮั่นตง)

หึ

ซูหยานเหม่ยตามเขามาจนถึงพระราชวัง

หวังหลวงแห่งแคว้นเกร็ดเงิน

อ๋องฮั่น (ฮั่นตง)

(หยุดเดิน)

อ๋องฮั่น (ฮั่นตง)

นั่งก่อนสิ

ซูหยานเหม่ย

(เดินตาม)

ซูหยานเหม่ย

เพคะ

ซูหยานเหม่ย

(นั่งลง)

อ๋องฮั่น (ฮั่นตง)

เฉินชวน

อ๋องฮั่น (ฮั่นตง)

เรียกนางกำนัลยกน้ำชามา

เฉินชวน

ขอรับ

เฉินชวน

(เดินออกไป)

ซูหยานเหม่ย

(ยิ้ม)

อ๋องฮั่น (ฮั่นตง)

หึ

อ๋องฮั่น (ฮั่นตง)

(จ้อง)

ซูหยานเหม่ย

หม่อมฉันไม่คิดว่าวังหลวงของแคว้นเกร็ดเงินจะวิจิตรถึงเพียงนี้

ซูหยานเหม่ย

ช่างงดงามยิ่งเพคะ

อ๋องฮั่น (ฮั่นตง)

.....

อ๋องฮั่น (ฮั่นตง)

แล้วงดงามกว่าที่ที่เจ้าจากมาด้วยหรือไม่?

ซูหยานเหม่ย

[หรือเขาจะรู้ว่าข้ามาจากไหน]

ซูหยานเหม่ย

(ยิ้มอ่อน)

ซูหยานเหม่ย

ต้องงดงามกว่าแน่นอนเพคะ

ซูหยานเหม่ย

หม่อมฉันเป็นเพียงหญิงสาวบ้านป่าคนหนึ่งเท่านั้น

ซูหยานเหม่ย

บ้านของหม่อมฉันเทียบไม่ได้กับวังของท่านอ๋อง

ซูหยานเหม่ย

(ยิ้ม)

อ๋องฮั่น (ฮั่นตง)

งั้นรึ

อ๋องฮั่น (ฮั่นตง)

เช่นนั้นก็มาเป็นคนของข้าสิ

อ๋องฮั่น (ฮั่นตง)

เจ้าอยากพักเรือนไหน ก็บอกข้า

ซูหยานเหม่ย

[เขาต้องการอะไร?]

ซูหยานเหม่ย

[งั้นก็ถือโอกาสนี้ทำภารกิจเลยแล้วกัน]

ซูหยานเหม่ย

แม้ว่าหม่อมฉันจะเป็นสาวบ้านป่า

ซูหยานเหม่ย

แต่ก็ยังไม่คุ้นชินกับประเพณีของคนที่นี่

ซูหยานเหม่ย

เกรงว่าจะล่วงเกินท่าน

อ๋องฮั่น (ฮั่นตง)

ไม่ต้องกังวลไป

อ๋องฮั่น (ฮั่นตง)

เจ้ามีหน้าที่แค่ทำตามคำสั่งข้า

อ๋องฮั่น (ฮั่นตง)

เรื่องเล็กน้อยเหล่านั้น ล้วนไม่สำคัญ

อ๋องฮั่น (ฮั่นตง)

เจ้าเคยปฏิบัติตัวเช่นใด

อ๋องฮั่น (ฮั่นตง)

อยู่ที่นี่ ก็ทำเช่นนั้นเถิด

ขณะเดียวกัน นางกำนัลก็นำน้ำชามาถวาย

: ท่านอ๋อง ชาเจ้าค่ะ

อ๋องฮั่น (ฮั่นตง)

(รินชา)

ซูหยานเหม่ย

(มอง)

ซูหยานเหม่ย

(ได้กลิ่นชา)

ซูหยานเหม่ย

[ยาพิษ?]

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ