นามของข้า ซูหยานเหม่ย chapter 3

เฉินชวน

เรื่องนี้มิใช่เจ้าที่ตัดสินใจได้ ทำได้เพียงไปกับพวกเรา

ฮวาซี

ที่แท้คนจากแคว้นเกร็ดเงินก็รังแกกันเช่นนี้

ฮวาซี

เจ้าเห็นองค์รักษ์ของเจ้าทำข้าหรือยัง

ฮวาซี

นี่ แล้วก็ตรงนี้

ฮวาซี

ฮวาซี

ปฏิบัติต่อชาวต่างแคว้นเช่นนี้หรือ

เฉินชวน

....

ฮวาซี

แม่นาง...

ฮวาซี

ขอเพียงช่วยข้า ข้ายินดีรับใช้เจ้า!

ซูหยานเหม่ย

(มอง)

เฉินชวน

ไม่ ไม่ได้

เฉินชวน

แม่นางเจ้าก็ต้องไปกับข้าด้วยเช่นกัน

ซูหยานเหม่ย

หืม?ไปด้วยสาเหตุอันใด

เฉินชวน

ท่านช่วยข้าไว้ ท่านอ๋องจึงจะมอบรางวัล

[นางช่วยองค์รักษ์เฉินไว้งั้นรึ?]

[ดูท่าไม่ธรรมดา]

ซูหยานเหม่ย

ข้าช่วยเพียงเพราะเจ้าช่วยคนในเรือไว้เท่านั้น

ซูหยานเหม่ย

ถือเป็นการตอบแทนจากข้าก็แล้วกัน ส่วนรางวัลอะไรนั่นข้าไม่ต้องการ

เฉินชวน

แต่ท่านอ๋องต้องการพบท่าน

เฉินชวน

เช่นนั้นขอเชิญท่านไปเยือนวังหลวงด้วยฐานะแขกเป็นเช่นไร

ซูหยานเหม่ย

(ยิ้ม)

ซูหยานเหม่ย

ไม่ล่ะ ข้าต้องการสิ่งของในมือเขามากกว่า

ซูหยานเหม่ย

(มองฮวาซี)

ฮวาซี

ได้ๆ ถ้าข้ามีข้าให้แม่นาง

เฉินชวน

...

เฉินชวน

ขอเพียงเราจับตัวเขาไปไต่สวน ล้วนยึดสิ่งของของเขามาทั้งหมด

เฉินชวน

ท่านอยากได้อะไรของเขา ล้วนเอาไปได้

ซูหยานเหม่ย

แต่ดูเหมือนว่าของสิ่งนี้ หากเขาไม่ยินยอมเทพก็เอามาไม่ได้

เฉินชวน

(ขมวดคิ้ว)

เฉินชวน

ของอันใด?

ซูหยานเหม่ย

(ยิ้ม)

ซูหยานเหม่ย

เอาเถิด นี่ไม่เกี่ยวกับเจ้า

ซูหยานเหม่ย

ปล่อยเขามาเสีย

ฮวาซี

😃

. . .

เฉินชวน

ไม่ได้

ซูหยานเหม่ย

(ยิ้ม)

ซูหยานเหม่ย

นี่ก็มิใช่สิ่งที่เจ้าควบคุมได้เช่นกัน

เข็มสี่เล่มพุ่งไปยังจุดเสินเชวี่ย

พรึ่บ!

แกร๊ง!⚔️✨

อั่ก!

อ่อก!

เอื้อก!

😵

ทหารสี่คนล้มลงไป

เฉินชวน

.....

เฉินชวน

เจ้ากำลังบังคับข้าให้ลงมือ!?

ซูหยานเหม่ย

เป็นพวกเจ้าที่บังคับข้าก่อน

ซูหยานเหม่ย

ข้าบอกแล้วว่าไม่ต้องการรางวัล

ซูหยานเหม่ย

และข้าต้องการเขา//มองฮวาซี

เฉินชวน

(มอง)

ฟรึ่บ!

เงาร่างสีดำหายมายืนอยู่หลังฮวาซี

ฮวาซี

อึ่ก! ปล่อยข้า!

เฉินชวน

หากเจ้ายอมไปได้ด้วยกัน ข้าจะไว้ชีวิตเขา

ซูหยานเหม่ย

....

ซูหยานเหม่ย

(ยิ้ม)

ซูหยานเหม่ย

เอาชีวิตเขาเป็นเครื่องมือเช่นนี้

ซูหยานเหม่ย

เจ้าไม่กลัวว่าเขาจะเป็นองค์ชายของแคว้นอื่นหรือ?

เฉินชวน

เจ้าก็ดูฉลาดเฉลียวเหตุใดถึงทำตัวพูดยากเช่นนี้

เฉินชวน

ไม่เคยได้ยินหรือ ว่าคนตายมิอาจพูดได้

ซูหยานเหม่ย

หึ

ตุ้มม!💥

ควันสีม่วงโอบล้อมพวกเขาไว้

มองไม่เห็นทัศนียภาพใดใด

แค่ก!แค่ก!

จนกระทั่งควันหายไป

เฉินชวน

คนล่ะ?

เฉินชวน

โถ่เว้ย!

ฮวาซี

(ถอนหายใจ)

ฮวาซี

ขอบคุณแม่นางมาก

ฮวาซี

ข้านามว่าฮวาซี

ซูหยานเหม่ย

ข้าไม่รับคำขอบคุณปากเปล่าหรอกนะ

ฮวาซี

ไม่ทราบแม่นางต้องการสิ่งใด

ฮวาซี

เชิญกล่าวมาเถิด ข้าต้องพยายามหามาให้แน่นอน

ซูหยานเหม่ย

เมื่อครู่เจ้าประมือกับองค์รักษ์สิบคนนั้น แต่กลับจัดการไปได้ถึงสองคน

ซูหยานเหม่ย

นับว่าน่าเหลือเชื่อ

ซูหยานเหม่ย

เพียงแต่...วรยุทธเจ้าแค่ขั้น3เท่านั้น

ซูหยานเหม่ย

เป็นไปได้เพียงสองอย่าง หากไม่ได้ใช้ยาก็ใช้อาวุธวิเศษ

ฮวาซี

(อึ้ง)

ฮวาซี

จ..เจ้ามองวรยุทธข้าออก เจ้าก็เป็นผู้ฝึกยุทธรึ?

ซูหยานเหม่ย

(ยิ้ม)

ซูหยานเหม่ย

เมื่อครู่ที่ข้าใช้ระเบิดพิษ เจ้าก็ไม่ป้องกัน

ซูหยานเหม่ย

เจ้าคงไม่มีความรู้เรื่องยาพิษกระมัง เช่นนั้นก็เหลือเพียงอาวุธวิเศษ

ซูหยานเหม่ย

ข้าต้องการกระบี่เล่มนั้นที่เจ้าใช้

ฮวาซี

.....

ซูหยานเหม่ย

แม้ว่าพวกเขาจะมองไม่ออก ทว่าข้ามองออก

ซูหยานเหม่ย

นั่นคืออาวุธวิเศษใช่หรือไม่?

ฮวาซี

ช..ใช่

ซูหยานเหม่ย

ข้าจะไม่ล้ำเส้นถามว่าเจ้าได้มาอย่างไร

ซูหยานเหม่ย

ข้าเพียงต้องการมัน

ฮวาซี

😥

ซูหยานเหม่ย

ทำไม เจ้าไม่ยินยอมแล้วหรือ?

ซูหยานเหม่ย

เช่นนั้นข้าก็จะส่งเจ้าเข้าคุกวังหลวงด้วยตนเองเสียตอนนี้

ฮวาซี

!!!😠

ฮวาซี

หน้าตาก็งดงาม เหตุใดเจ้าถึงได้โหดเหี้ยมเพียงนี้

ซูหยานเหม่ย

(ยิ้ม)

ซูหยานเหม่ย

หากไม่โหดเหี้ยมแล้วจะได้สิ่งที่ต้องการหรือ?

ซูหยานเหม่ย

ทว่าอาวุธวิเศษได้รับเจ้าเป็นนายแล้ว มีเพียงเจ้าเท่านั้นที่นำมันออกมาได้

ซูหยานเหม่ย

ถึงข้าจะจับเจ้ากลับไป ก็ไม่อาจนำมันออกมา

ซูหยานเหม่ย

ถูกอย่างล้วนขึ้นอยู่กับเจ้าแล้ว

(กอด อก)

ฮวาซี

แต่นี่เป็นของสำคัญของบ้านข้าที่มอบให้ข้าซึ่งเป็นทายาทเพียงคนเดียว

ฮวาซี

อีกทั้งกระบี่เล่มนี้คือของวิเศษที่ปกป้องตระกูลพวกเรามาหลายร้อยปี

ฮวาซี

หากมันหายไป ข้าจะบอกพวกเขาว่าอย่างไรเล่า😟

ซูหยานเหม่ย

เช่นนั้น หากข้าเป็นคนในตระกูลเจ้า ก็หมดปัญหาแล้วใช่หรือไม่

ฮวาซี

ซูหยานเหม่ย

เจ้าเพียงบอกว่าข้าเป็นภรรยาของเจ้า

ฮวาซี

!!!!

ฮวาซี

นี่!

ฮวาซี

ไม่ได้!ไม่ได้เด็ดขาด!นี่เป็นการหยามเกียรติอย่างเห็นได้ชัด

ฮวาซี

วันหน้าเจ้าจะเอาชื่อเสียงไปไว้ไหน

ซูหยานเหม่ย

(ยิ้ม)

ซูหยานเหม่ย

ข้าไม่สนใจเรื่องพรรค์นั้นหรอก

ซูหยานเหม่ย

แต่ข้าก็มิใช่คนที่จะเอาเปรียบผู้ใด

ซูหยานเหม่ย

หากตระกูลมีอันตรายอันใด ข้าจะมอบมันกลับไปปกป้องตระกูลของเจ้า

ซูหยานเหม่ย

เท่านี้ก็ได้แล้วกระมัง?

ฮวาซี

....

ฮวาซี

แม่นางนี่เจ้าเป็นสตรีจริงรึ?

ฮวาซี

เหตุใดถึงเด็ดขาดไร้อารมณ์เช่นนี้

ซูหยานเหม่ย

เจ้าจะไม่ยอมมอบกระบี่ให้ข้าหรือ?

ฮวาซี

มิใช่เช่นนั้น

ฮวาซี

(เรียกกระบี่)

ฮวาซี

(ยื่นให้)

ฮวาซี

ให้เจ้า

ซูหยานเหม่ย

(รับมา)

ซูหยานเหม่ย

นับว่าเจ้ายังมีจิตสำนึก

ฮวาซี

แต่ว่าชื่อเสียงของเจ้า...

ซูหยานเหม่ย

เจ้าพูดมากเช่นนี้ ยังอาลัยอาวรณ์กระบี่อยู่ใช่หรือไม่

ซูหยานเหม่ย

เช่นนั้นข้าจะเลี้ยงเหล้าเจ้าเอง

ซูหยานเหม่ย

ไปกันเถอะ

ฮวาซี

(เม้มปาก)

หอสุราวิลัย

ฮวาซี

ดะ...เดี๋ยวก่อน

ฮวาซี

เจ้าจะเข้าไปจริงๆหรือ

ฮวาซี

ที่นี่มัน...

ซูหยานเหม่ย

(ยิ้ม)

ซูหยานเหม่ย

ข้าจะมาทำธุระที่พอดี ไปกันเถอะ

ทั้งสองเดินเข้าไปก็มีคนมาต้อนรับ

แขกสองท่านรับกี่ไหดีเจ้าคะ?

ซูหยานเหม่ย

(มองฮวาซี)

ฮวาซี

อะไร ข..ข้าไม่เอา

ซูหยานเหม่ย

(ส่ายหัว)

ซูหยานเหม่ย

เอา10ไห

ฮวาซี

!!!!

เจ้าค่ะ

ซูหยานเหม่ย

ดูสิเจ้าเป็นลูกผู้ชายประสาอะไร

ซูหยานเหม่ย

แม้แต่สุรายังกินไม่เป็น

ซูหยานเหม่ย

ดูท่าคงไม่เคยเชยชมสตรีด้วยใช่หรือไม่

ฮวาซี

จะ..เจ้า!!

ฮวาซี

(หน้าแดง)

ฮวาซี

ข้าไม่ใช่คนเช่นนั้น!😖

ซูหยานเหม่ย

เอาเถอะ ข้าจะให้เจ้าลอง

ซูหยานเหม่ย

เป็นลูกผู้ชายจะไม่รู้เรื่องเช่นนี้ไม่ได้

ซูหยานเหม่ย

(โบกมือ)

จากนั้นหญิงสาวนางหนึ่งก็เยื้องย่างเข้ามา

: ฮุฮุท่านชายเจ้าขา~~😍

ฮวาซี

ย..หยุด อย่ามาใกล้ข้านะ

หญิงนางนั้นหันมามองหยานเหม่ย

ซูหยานเหม่ย

(พยักหน้า)

: ท่านชายข้ามาปรนนิบัติท่านเจ้าค่ะ🤤😍

ฮวาซี

อ๊ากกกก!ปล่อย! หยานเหม่ยช่วยข้าด้วย!

ฮวาซี

มะ..ไม่เอา!!!!

ฮวาซี

ออกไป!

: ท่านชายอย่าผลักใสข้าสิเจ้าคะ

: ข้าจะนวดให้ท่าน

หมั่บ!

ฮวาซี

อ๊ากกกกกกกกก!

สุรามาแล้วเจ้าค่ะ

(มอง+ยิ้ม)

ซูหยานเหม่ย

วางไว้เถิด

คุณชายท่านนี้ดูไม่ค่อยมีความสุขเลยนะเจ้าคะ😅

ซูหยานเหม่ย

เรียกสตรีที่งามที่สุดในหอวิลัยนี้ มาให้เขาอีกหนึ่งคน

แต่ว่านาง

ซูหยานเหม่ย

ผลึกวิญญาณ5พันก้อนพอหรือไม่

😍เจ้าค่ะ (เดินออกไป)

ฮวาซี

มะ..ไม่! อ๊ากกกกปล่อยข้า

: โอบข้าแบบนี้สิเจ้าคะ!

ฮวาซี

😭😭

ซูหยานเหม่ย

(ถอนหายใจ)

: ชิงอวิ๋นเจ้าไปปรนนิบัติแขกท่านนั้น ทำให้ดีล่ะเขาไม่ใช่คนธรรมดา : เจ้าค่ะ!

ดรุณีงามชุดแดงเยื้องย่างเข้ามา

: ท่านชาย ข้านามว่าชิงอวิ๋นเจ้าค่ะ

ฮวาซี

😳

ฮวาซี

หยานเหม่ยนี่เจ้า

ซูหยานเหม่ย

เอาเถอะ มันก็ต้องมีบ้าง

ซูหยานเหม่ย

มา ดื่มสุราเถอะ

: ท่านชายชิงอวิ๋นจะรินสุราให้ท่านเจ้าค่ะ

: ดื่มสิเจ้าคะ

ฮวาซี

ไม่ ข้าไม่ดื่ม

: เช่นนั้นข้าจะป้อนท่านด้วยปากนะเจ้าคะ

ฮวาซี

ไม่..ไม่อื้ออออ><

ซูหยานเหม่ย

(มอง)

ซูหยานเหม่ย

ฮื้มม! นี่สุราดี

ซูหยานเหม่ย

แม่นางชิงอวิ๋นเจ้าดื่มด้วยกันเป็นเช่นไร // ยิ้ม

ชิงอวิ๋น: ไม่เป็นไรเจ้าค่ะ ข้าเกรงใจ

ซูหยานเหม่ย

เอาหน่อยเถิดข้าจ่ายค่าตัวเจ้ามามิใช่เพื่อแค่ปรนนิบัติเขาอย่างเดียวเสียหน่อย

ซูหยานเหม่ย

ต้องดื่มเป็นเพื่อนพวกเราด้วย

ชิงอวิ๋น: ก็ได้เจ้าค่ะ

ซูหยานเหม่ย

ฮวาซีเจ้ารออันใด

ซูหยานเหม่ย

ป้อนสุราให้แม่นางชิง อวิ๋นสิ

ฮวาซี

ขะ..ข้า

ซูหยานเหม่ย

(มอง)

ฮวาซี

ก็ได้!

: ท่านชายช่างรินสุราได้สง่างามเหลือเกินเจ้าค่ะ

ฮวาซี

😖

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ