นามของข้า ซูหยานเหม่ย chapter 6

ซูหยานเหม่ย

[ พิษนิทรา? ]

อ๋องฮั่น (ฮั่นตง)

ดื่มสิ

ซูหยานเหม่ย

(ยิ้มอ่อน)

ซูหยานเหม่ย

(ดื่มชานั้น)

ซูหยานเหม่ย

ขอบพระทัยฝ่าบาท

อ๋องฮั่น (ฮั่นตง)

(มอง)

อ๋องฮั่น (ฮั่นตง)

ข้าเพียงอยากแสดงการขอบคุณแก่เจ้า

อ๋องฮั่น (ฮั่นตง)

ครั้งก่อนเฉินสวนถูกพิษก็เป็นเจ้าที่ช่วยชีวิตเขาไว้

อ๋องฮั่น (ฮั่นตง)

ในฐานะเจ้านาย ข้าควรตบรางวัลให้เจ้าสักหน่อย

อ๋องฮั่น (ฮั่นตง)

หวังว่าเจ้าจะไม่รังเกียจ

ซูหยานเหม่ย

[ หึ ตอบแทนคุณเช่นนี้รึ? ]

ซูหยานเหม่ย

ท่านอ๋องทรงเมตตา

ซูหยานเหม่ย

แต่ช่วยเหลือองค์รักษ์ของท่าาในครั้งนี้ก็เพียงเพราะเขาได้ช่วยคนในเรือไว้

ซูหยานเหม่ย

หากพระองค์ต้องการตบรางวัลหม่อมฉันคิดว่าควรเป็นเขามากกว่าเพคะ

อ๋องฮั่น (ฮั่นตง)

เรื่องนี้ก็จริงอยู่

อ๋องฮั่น (ฮั่นตง)

เช่นนั้นข้าจะให้รางวัลเขา เจ้าว่าควรเป็นอะไรดี?

ซูหยานเหม่ย

😊

ซูหยานเหม่ย

เขาเป็นองค์รักษ์ของท่านอ๋องเกรงว่าคงมิได้ขัดสนอันใด

ซูหยานเหม่ย

เช่นนั้นก็ควรมอบรางวัลให้แก่ครอบครัวของเขาดีหรือไม่เพคะ?

อ๋องฮั่น (ฮั่นตง)

[ หึ น่าสนใจ]

อ๋องฮั่น (ฮั่นตง)

ดี

อ๋องฮั่น (ฮั่นตง)

เช่นนั้นพรุ่งนี้ข้าจะส่งเครื่องทองไปที่ตระกูลของเขา

ซูหยานเหม่ย

เพคะ😊

อ๋องฮั่น (ฮั่นตง)

ส่วนเจ้า หลังจากนี้ก็มาเป็นมือซ้ายของข้าเถิด

| ซูหยานเหม่ยชะงักงัน มองเขา อย่างอึ้งๆและรีบคุกเข่าลง ยื่นมือประสานเอ่ยอย่างร้อนรน |

ซูหยานเหม่ย

หม่อมฉันมิคู่ควรเพคะ!

ซูหยานเหม่ย

หม่อมฉันไม่มีความรู้ไม่มีขนบประเพณีและยิ่งไม่อาจใช้ชีวิตอยู่ในวังให้ท่านอ๋องต้องเสียหน้า!

ซูหยานเหม่ย

ตำแหน่งที่สูงส่งนี้ เกรงว่าหยานเหม่ยคงรับไว้มิได้!

อ๋องฮั่น (ฮั่นตง)

หากข้าต้องการ เจ้าจะตัดสินได้อย่างไร?

ซูหยานเหม่ย

อึก!....

| นี่ทำให้ซูหยานเหม่ยอดที่จะแหงนหน้ามองเขาอีกครั้งไม่ได้ ยามนี้เธอถึงเข้าใจแจ่มชัดว่า แท้จริงแล้วเขาวางยาพิษในน้ำชา เพื่อให้เธอยอมรับข้อเสนอนี้ของเขา |

ซูหยานเหม่ย

[ หึ ในเมื่อท่านแส่หาเรื่องเช่นนี้ก็นับว่าเป็นโอกาสที่ดีของข้าในการกำจัดท่าน ]

อ๋องฮั่น (ฮั่นตง)

😏

ซูหยานเหม่ย

อึก! พลังวิญญาณข้า...

อ๋องฮั่น (ฮั่นตง)

เจ้าถูกพิษแล้ว

ซูหยานเหม่ย

พิษ?

ซูหยานเหม่ย

ท่านอ๋อง..ท่าน..

ซูหยานเหม่ย

นี่ท่านวางยาพิษข้าหรือ?

อ๋องฮั่น (ฮั่นตง)

หากเจ้ายอมรับตำแหน่งมือซ้ายของข้า

อ๋องฮั่น (ฮั่นตง)

ยาถอนพิษจะมอบให้เจ้า

อ๋องฮั่น (ฮั่นตง)

ข้ารู้ว่าเจ้าชำนาญเรื่องยา ทว่าพิษชนิดนี้แม้แต่ปรมาจารย์โอสถไม่มีทางแก้ได้

ซูหยานเหม่ย

.....

ซูหยานเหม่ย

[ ใช่ ข้าไม่สามารถแก้ได้ เพราะนี่คือพิษนิทรา ]

ซูหยานเหม่ย

[ เป็นพิษของอสรพิษเจ็ดเศียร และมีเพียงเลือดแห่งราชาเจ็ดเศียรเท่านั้นที่ทำลายพิษได้ ]

ซูหยานเหม่ย

[ แต่หากข้าสังหารท่านได้วันนั้นข้าจะนำเลือดของท่านมากลั่นยาแก้พิษนี้ด้วยตนเอง ]

อ๋องฮั่น (ฮั่นตง)

ข้ามอบทางเลือกที่ดีที่สุดให้เจ้าไว้แล้ว

อ๋องฮั่น (ฮั่นตง)

เหตุใดยังลังเลเล่า?

ซูหยานเหม่ย

ก็ได้เพคะ

ซูหยานเหม่ย

หม่อมฉันจะเป็นมือซ้ายของท่านอ๋อง

ซูหยานเหม่ย

หม่อมฉันยินดีถวายแรงรับใช้แคว้นเกร็ดเงินเพคะ!

| ซูหยานเหม่ยเอ่ยคำสาบานนายบ่าวขึ้นพลางเรียกสายฟ้าหนึ่งสายมาเป็นสักขีพยาน |

เปรี้ยง!!!!

อ๋องฮั่น (ฮั่นตง)

(แตะหน้าผากหยานเหม่ย)

อ๋องฮั่น (ฮั่นตง)

ข้าขอมอบตำแหน่งแก่เจ้าในฐานะมือซ้ายแห่งราชาเจ็ดเศียร

ซูหยานเหม่ย

[ เขาคือราชาเจ็ดเศียรอย่างที่คิดไว้ไม่ผิด ]

| เมื่อสายฟ้าผ่าลงมา แสงสีทองวาบผ่านกลางหน้าผากของซูหยานเหม่ยและเลือนหายไป |

เช้าวันต่อมา

ข้าได้ยินมาว่าท่านอ๋องรับแม่นางคนหนึ่งเข้ามาอยู่ในหนักเยี่ยนอันจริงรึ?

เจ้าถามข้า ข้าจะไปรู้ได้ยังไงเล่า เดิมทีตั้งแต่ข้าทำงานเป็นคนใช้ในจวน ก็ไม่เห็นมีสตรีนางใดอยู่ข้างกายท่านอ๋องมาก่อน

เอ๊ะ! หรือว่าแม่นางคนนี้จะเป็นนางในดวงใจของท่านอ๋อง?

นี่! เสี่ยวซิน เจ้าอย่าได้พูดมั่วซั่วนะ เดี๋ยวก็ถูกโบยเอาหรอก!

อ๊ะ! พี่ซวง ท่านจะนำอาหารไปส่งใครหรือ?

ท่านอ๋องให้ข้านำไปส่งให้แม่นางหยานเหม่ย

!!!!!! ใช่คนที่อยู่ในตำหนักเยี่ยนอันใช่มั้ยเจ้าคะ!?

ก็ใช่น่ะสิ เจ้ามีอะไรหรือไม่?

😲❗

ข้าไปก่อนล่ะ

ตำหนักเยี่ยนอัน

แม่นางหยานเหม่ย

สำรับมาส่งเเล้วเจ้าค่ะ

ซูหยานเหม่ย

ท่านอ๋องสั่งให้เจ้านำมาส่งหรือ?

เจ้าค่ะ

ซูหยานเหม่ย

วางไว้เถิด เดี๋ยวอีกสักครู่ข้าค่อยกิน

เจ้าค่ะ

(วาง)

(เดินออกไป)

ซูหยานเหม่ย

😌

ซูหยานเหม่ย

| ซูหยานเหม่ยหยิบเข็มเงินออกมาและปักลงบนอาหารทุกจาน |

| เมื่อเห็นว่าไม่มีพิษแล้วเธอจึงเริ่มกิน |

ซูหยานเหม่ย

อื้ม! อาหารของแคว้นเกร็ดเงินอร่อยกว่าที่นั่นจริงๆ

ซูหยานเหม่ย

| หยานเหม่นกินอย่างเอร็ดอร่อย |

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ