ว่ากันว่า...
กินรีนางหนึ่ง หากินยามรัตติกาล เธอไม่ต่างจากเงาเงียบงันที่เลื้อยไปตามลำแสงจันทร์ ล่อลวงมนุษย์ด้วยเสียงหัวเราะอ่อนหวานราวสายลมฤดูใบไม้ผลิ ทว่าแฝงไว้ด้วยเล่ห์กลอันเร้นลึก ราวกับกลิ่นหอมของดอกไม้ยามค่ำ ที่งดงามเพียงผิวเผิน แต่แฝงพิษไว้ในเกสร
มนุษย์ที่ได้ยินเสียงนั้น...เหมือนผีเสื้อหลงแสงจันทร์ โบยบินเข้าไปโดยไม่รู้ว่าปลายทางคือกับดักของความตาย
และแล้ว...ในทุกค่ำคืนที่จันทราลอยเด่น มนุษย์ก็หายไปทีละคน ทีละคน ราวกับดาวตกที่ดับสูญโดยไม่มีใครล่วงรู้
ความกลัวก่อตัวเงียบเชียบดั่งหมอกหนา ปกคลุมหัวใจผู้คน มนุษย์เริ่มหวาดระแวงเงาทุกเงา เสียงทุกเสียงยามค่ำคืน กลายเป็นราวกับเสียงกระซิบจากยมทูต
สุดท้าย...
หัวใจที่เคยเปิดรับแสงแห่งตำนาน กลับแข็งกระด้างราวหินที่ถูกลมหนาวกัดเซาะ มนุษย์รวมตัวกัน ร่ายเวทมนต์แห่งความกลัวและความโกรธ เกิดเป็นเปลวไฟแห่งการล่า จุดเริ่มต้นของสงครามที่ไม่อาจหวนคืน
นี่คือจุดเริ่มต้น...ของเรื่องเล่าในเงาจันทร์
เมื่อมนุษย์มิใช่เหยื่อเพียงฝ่ายเดียว
และกินรี...ก็ไม่ใช่นางในนิทานอีกต่อไป
มีเท่าไรเอามาให้หมดเลยนะมอบหมายให้NovelToonตีดพิมพ์ผลงานเรื่องนี้ เนื้อหาเป็นเพียงความคิดเห็นของนักเขียน ไม่เป็นตัวแทนทางNovelToon
เรื่องราวที่เล่าขานตำนานรักนางพยากินรี คอมเมนท์