บทที่ 6: ทางเลือกของผู้รอดชีวิต

วันที่ 6

00:30 น. – การหลบหนีที่สิ้นหวัง

ฉันกับกรและวุฒิยังคงวิ่งอย่างสุดกำลัง เสียงกรีดร้องของฝูงซอมบี้ดังไล่หลังมาติดๆ หัวใจฉันเต้นรัวด้วยความตื่นเต้นและความกลัวในเวลาเดียวกัน

“เลี้ยวซ้าย! ทางนั้นมีตรอกแคบ!” ฉันตะโกนบอก

พวกเราพุ่งตัวเข้าไปในตรอกแคบระหว่างตึกสูง ฝูงซอมบี้บางตัวพยายามเบียดเข้ามา แต่พื้นที่มันคับแคบเกินไป ทำให้พวกมันเคลื่อนไหวได้ช้าลง เราใช้โอกาสนี้วิ่งทะลุไปอีกฟากของตรอก ก่อนที่วุฒิจะกระแทกประตูเหล็กบานหนึ่งเข้าไปในโกดังร้าง

01:00 น. – ที่ซ่อนชั่วคราว

ข้างในโกดังเงียบสงัด มีเพียงเสียงหายใจหอบของพวกเรา ฉันรีบลากลังไม้มากั้นประตู กันไม่ให้พวกมันพังเข้ามาได้ง่ายๆ

“เกือบไปแล้ว…” วุฒิพึมพำ พลางทรุดตัวนั่งลงกับพื้น

กรก็ฟุบตัวลงข้างๆ กัดฟันแน่นเพราะเหนื่อยจนแทบหมดแรง ฉันเองก็ไม่ต่างกัน แต่ตอนนี้ยังไม่ใช่เวลาพัก

ฉันเดินสำรวจไปรอบๆ โกดัง ภายในมีลังไม้และถังโลหะวางกระจัดกระจาย มีบางส่วนที่ดูเหมือนเคยถูกใช้เป็นที่พักมาก่อน ฉันเปิดกระเป๋า หยิบไฟฉายออกมาแล้วค่อยๆ ส่องไปรอบๆ

ทันใดนั้น ฉันสังเกตเห็นร่องรอยบางอย่างบนพื้น—รอยเท้าสดๆ!

ฉันหยุดนิ่งทันที ก่อนจะกระซิบเรียกพวกเขาเบาๆ

“เราไม่ได้อยู่ที่นี่คนเดียว…”

02:30 น. – การเผชิญหน้ากับคนแปลกหน้า

กรกับวุฒิพยุงตัวขึ้นมาอย่างระมัดระวัง ทุกคนเตรียมอาวุธไว้พร้อม ฉันค่อยๆ ก้าวไปตามร่องรอยเท้า จนไปหยุดอยู่หน้าห้องเก็บของห้องหนึ่ง

ประตูปิดอยู่ แต่ฉันสัมผัสได้ถึงการเคลื่อนไหวบางอย่างด้านใน

“มีใครอยู่ในนั้นรึเปล่า?” ฉันถามเสียงเบา

เงียบ… ไม่มีเสียงตอบกลับ

ฉันส่งสัญญาณให้กรเปิดประตู ส่วนฉันกับวุฒิเตรียมอาวุธไว้พร้อม กรค่อยๆ ดันประตูออก และในวินาทีต่อมา—

เสียงปืนดังขึ้น!

03:00 น. – เพื่อนหรือศัตรู?

ฉันหลบไปข้างๆ อย่างรวดเร็ว เสียงกระสุนฝังเข้ากับลังไม้ด้านหลัง ฉันรีบตะโกนออกไป

“หยุดยิง! เราไม่ใช่ศัตรู!”

มีเสียงหายใจหนักๆ ดังออกมาจากในห้อง ไม่นานนักเสียงกลไกปืนก็เงียบลง ก่อนที่ประตูจะเปิดออก

ชายคนหนึ่งยืนอยู่ตรงนั้น ดูเหมือนเขาจะอ่อนล้าและบาดเจ็บที่แขน สายตาของเขาเต็มไปด้วยความระแวง

“พวกนายเป็นใคร…” เสียงของเขาแหบแห้ง “เป็นพวกมันรึเปล่า…”

“ถ้าหมายถึงซอมบี้… ไม่ใช่” ฉันตอบ “เราเป็นผู้รอดชีวิตเหมือนกัน”

เขามองฉันอย่างไม่ไว้ใจ แต่สุดท้ายก็ลดปืนลง

“ผม… อรรถ” เขาแนะนำตัว “เป็นอดีตทหาร ผมติดอยู่ที่นี่มา 3 วันแล้ว”

04:00 น. – ข้อมูลสำคัญ

หลังจากทำความเข้าใจกัน เราก็ช่วยดูแลแผลของอรรถ เขาบอกว่าเขากำลังเดินทางไปยังสถานที่แห่งหนึ่ง—ฐานทดลองรองของโครงการ AEGIS

“พวกนายรู้เรื่องนี้ด้วยเหรอ?” อรรถถามหลังจากที่เราเล่าเรื่องบันทึกที่เราพบเมื่อวาน

“แสดงว่าฐานทดลองรองมีอยู่จริง…” ฉันพึมพำ

อรรถพยักหน้า “และมันอาจเป็นกุญแจสำคัญในการหยุดยั้งเชื้อนรกนี่”

06:00 น. – ทางเลือกที่ยากลำบาก

ฟ้าสางแล้ว เสียงซอมบี้ด้านนอกเริ่มซาลง เรามีสองทางเลือก

มุ่งหน้าไปยังฐานทดลองรอง ตามข้อมูลที่เราได้รับ แม้ว่ามันจะเสี่ยง แต่ถ้าเราหาคำตอบเกี่ยวกับต้นเหตุของเชื้อโรคได้ มันอาจช่วยให้เรามีโอกาสรอดมากขึ้น

เดินทางต่อไปยังเขตปลอดภัยตามแผนเดิม หลีกเลี่ยงความเสี่ยงและเอาตัวรอดก่อนเป็นอันดับแรก

“พวกนายคิดว่ายังไง?” อรรถถาม

ฉันหันไปมองกรกับวุฒิ ทั้งสองคนดูลังเล แต่สุดท้ายกรก็พูดขึ้น

“ฉันว่าเราไม่มีทางเลือกมากนัก… ถ้าฐานทดลองรองยังมีข้อมูลที่ช่วยเราได้ ก็คงต้องลองดู”

วุฒิถอนหายใจยาว “งั้นก็แปลว่า… เรากำลังจะเสี่ยงตายกันอีกครั้งสินะ”

ฉันพยักหน้า “ใช่… แต่ถ้ามันทำให้เรามีโอกาสรอดมากขึ้น มันก็คุ้มที่จะลอง”

08:00 น. – การเดินทางครั้งใหม่เริ่มต้น

หลังจากเตรียมตัวเสร็จ เราออกเดินทางไปพร้อมกับอรรถ จุดหมายของเราคือฐานทดลองรองของโครงการ AEGIS

เราไม่รู้ว่าอะไรจะรอเราอยู่ที่นั่น แต่มันอาจเป็นกุญแจสำคัญในการไขปริศนาทั้งหมด

บทสรุปของวันนี้:

เราหนีจากฝูงซอมบี้และซ่อนตัวในโกดังร้าง

พบกับ "อรรถ" อดีตทหารที่กำลังมุ่งหน้าไปยังฐานทดลองรอง

ได้รับข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับโครงการ AEGIS

ตัดสินใจออกเดินทางไปยังฐานทดลองรอง

การเดินทางครั้งใหม่กำลังจะเริ่มต้น…

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***