บทที่4: การเดินทางเริ่มต้น

ตอนที่ 4: การเดินทางเริ่มต้น

วันที่ 4

ตอนที่ฉันตื่นขึ้นมาอีกครั้ง หลังจากที่ได้หลับตาไปเพียงไม่กี่ชั่วโมง รู้สึกได้ถึงความเหนื่อยล้าที่สะสมจากการเดินทางที่ยาวนาน รวมถึงการต้องอยู่ในสถานการณ์ที่ตึงเครียดตลอดเวลา กรกับวุฒินอนอยู่ข้างๆ พวกเขาก็ไม่ต่างจากฉัน พวกเราต่างก็รู้ดีว่า ทุกวันเป็นการต่อสู้เพื่อเอาตัวรอด

วันนี้เรามีแผนที่จะเดินทางไปยัง "เขตปลอดภัยทางทิศเหนือ" ข้อมูลในบันทึกที่ได้จากศูนย์วิจัยน่าจะพาเราไปยังที่ที่อาจจะมีคำตอบบางอย่าง และถ้าโชคดี บางทีเราอาจพบแหล่งที่หลบภัยที่จริงจังขึ้น บางทีมันอาจจะเป็นที่ที่ยังมีผู้รอดชีวิตที่สามารถให้ความช่วยเหลือได้

07:00 น. – เตรียมตัวออกเดินทาง

บรรยากาศตอนเช้าค่อนข้างเงียบสงบ อากาศเย็นชื้นจากน้ำค้างที่ยังคงมีอยู่บนพื้นดิน ทำให้การเดินทางครั้งนี้ยิ่งดูหนักหน่วงขึ้นไปอีก ฉันเก็บข้าวของที่จำเป็นทั้งหมดในกระเป๋าเตรียมพร้อม กรและวุฒิก็เตรียมตัวเสร็จแล้วเช่นกัน

"เราจะเดินทางไปทางทิศเหนือครับ" ฉันพูดเสียงต่ำ พวกเขาพยักหน้าให้กับการตัดสินใจของฉัน

"ไปกันเถอะ" กรกล่าว พร้อมกับยิ้มบางๆ

เราเริ่มเดินทางกันไปในทิศทางที่บันทึกในสมุดระบุไว้ ความมืดค่อยๆ คลายตัวจากท้องฟ้า และแสงแรกของวันเริ่มส่องผ่านเมฆฝนลงมาที่ผืนดิน เราต้องรีบไปให้ถึงจุดหมายให้เร็วที่สุด ก่อนที่สถานการณ์จะเลวร้ายเกินควบคุม

09:00 น. – ตัดสินใจเดินผ่านเมืองร้าง

การเดินทางไปทางทิศเหนือไม่ใช่เรื่องง่าย ถนนเต็มไปด้วยซากอาคารพาณิชย์และบ้านเรือนที่ถูกทิ้งร้างหลายปี พวกเราเลือกที่จะเดินผ่านใจกลางเมือง เพราะมันเร็วที่สุด ถึงแม้จะมีความเสี่ยงที่เราจะเจอกับซอมบี้หรือปรสิตที่หลงเหลืออยู่

"ระวังตัวหน่อยนะ" วุฒิพูดขณะมองไปรอบๆ บางครั้งเขาก็หันมามองฉันเหมือนกำลังเตือนอะไรบางอย่าง "ไม่รู้ว่ามันจะปลอดภัยหรือเปล่า"

"ใช่ ฉันก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน" ฉันตอบสั้นๆ พยายามไม่แสดงความวิตกกังวลออกไปให้เห็น

แต่แม้จะมีความระมัดระวังอยู่ตลอดเวลา กรกับวุฒิก็เริ่มมีท่าทีที่ผ่อนคลายขึ้นนิดหน่อย เมื่อเราเดินผ่านไปได้ระยะหนึ่ง โดยที่ยังไม่พบอันตรายใดๆ

11:00 น. – อุปสรรคแรก

เราเดินมาถึงเส้นทางหลักในเมืองที่มีการสู้รบเกิดขึ้นอย่างรุนแรงเมื่อสองเดือนก่อน ซากรถยนต์และอาคารร้างทำให้การเดินทางช้าลงอย่างเห็นได้ชัด บางจุดต้องใช้การปีนป่ายเพื่อหลีกเลี่ยงซากปรักหักพังที่ขวางทาง

ในขณะที่เรากำลังเดินไปอย่างระมัดระวัง กรที่เดินนำหน้าไปข้างหน้า สะดุดเข้ากับเศษซากของรถที่ล้มลงมาจากการต่อสู้ เขาหลุดร้องเสียงดังจนทุกคนต้องหยุดเดินและหันไปมอง

"อะไรน่ะ!" วุฒิถามเสียงต่ำ ขยับไปข้างหน้าเพื่อมองดูว่าเกิดอะไรขึ้น

กรลุกขึ้นมาจากเศษซากรถและพยายามปัดฝุ่นออกจากตัว "ไม่ได้อะไรครับแค่สะดุด" เขาตอบ แต่หน้าของเขาดูไม่ค่อยสบายใจเท่าไหร่

"ระวังหน่อยนะ" ฉันเตือนเขา "ที่นี่ไม่ปลอดภัยเหมือนที่เราคิด"

12:30 น. – เส้นทางที่คุ้นเคย

เราเดินไปเรื่อยๆ โดยไม่พบกับปัญหาอะไรเพิ่มเติมจนถึงเขตที่ไม่เคยมีใครเดินผ่านมาก่อน จนกระทั่งมาถึงบริเวณที่เต็มไปด้วยซากอาคารเก่า พวกเราตัดสินใจพักช่วงกลางวันในที่ๆ ดูปลอดภัยที่สุด

ระหว่างที่เรานั่งพัก กรเริ่มเล่าเรื่องราวเกี่ยวกับการเอาชีวิตรอดในช่วงที่เขาและวุฒิต้องอยู่ในเมืองหลังการระบาด

"เราต้องปรับตัวให้เร็ว พวกเรามักจะหาของจากในเมือง และบางครั้งก็ต้องพึ่งพาผู้รอดชีวิตคนอื่นๆ" กรพูด ขณะจ้องมองไปที่ถนนที่อยู่ไกลออกไป

"การเอาชีวิตรอดในที่แบบนี้มันไม่ง่ายเลยใช่ไหม?" วุฒิถามด้วยเสียงเครียด

"แน่นอน มันไม่ง่ายเลย" ฉันตอบ "แต่มันก็เป็นสิ่งที่เราต้องทำ"

14:00 น. – การพบกับศัตรู

ขณะที่พวกเรากำลังจะเดินออกจากที่พัก กลิ่นแปลกๆ ลอยมาในอากาศ ฉันเริ่มรู้สึกถึงความไม่ปกติของสถานการณ์

"มีอะไรผิดปกติหรือเปล่า?" วุฒิถาม ท่าทางเขาค่อนข้างตื่นตัวขึ้น

ทันใดนั้น เสียงฝีเท้าหนักๆ ก็เริ่มดังขึ้นมาจากมุมหนึ่งของถนนซึ่งซ่อนอยู่ในเงามืด

"มันมาแล้ว" ฉันพูดเสียงเบา ท่ามกลางความเงียบ

จากเงามืดนั้น ปรากฏเงาซอมบี้สามตัวที่เดินเข้ามาอย่างเชื่องช้า แต่มีท่าทางคุกคาม

"พร้อมกันไหม?" ฉันถามพวกเขา ทั้งสองพยักหน้า พวกเราต้องเตรียมตัวให้พร้อม

ตอนนี้ไม่ใช่แค่การเอาชีวิตรอดจากการเดินทาง แต่ยังต้องฝ่าฝันอันตรายที่ไม่มีใครคาดคิด

16:00 น. – การเผชิญหน้ากับซอมบี้

การต่อสู้กับซอมบี้ไม่ใช่เรื่องง่าย ฉันและกรต้องร่วมมือกันใช้มีดที่มีอยู่ในมือ สู้กับมันอย่างทุลักทุเล วุฒิยืนคุมพื้นที่รอบๆ เพื่อป้องกันไม่ให้มีซอมบี้เพิ่มเข้ามา

เราไม่รู้ว่าคนเหล่านี้จะเป็นศัตรูหรือมิตร แต่การเดินทางในโลกแบบนี้ ไม่สามารถหยุดได้ แม้จะเป็นเพียงแค่การเริ่มต้น

บทสรุปของวันนี้

พวกเราเริ่มเดินทางไปยังเขตปลอดภัยทางทิศเหนือ

เจอกับอุปสรรคและศัตรูที่ไม่คาดคิด

พวกเราพร้อมที่จะเผชิญหน้ากับทุกอันตราย

ตอนนี้ เราเริ่มรู้แล้วว่า การเดินทางครั้งนี้จะไม่ง่ายเลย แต่ถ้าเราทำงานร่วมกัน เราจะสามารถเอาชีวิตรอดได้

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***