บทที่ 3: การเผชิญหน้าครั้งแรก

วันที่ 3

ฉันตื่นขึ้นมาพร้อมกับเสียงลมหายใจหนักๆ ของตัวเอง ข้างนอกยังคงมืดสนิท อากาศเย็นจนรู้สึกหนาวไปถึงกระดูก แม้ฉันจะไม่ได้หลับสนิทเพราะต้องคอยระวังตัวจากเสียงแปลกๆ รอบข้าง แต่ร่างกายก็เริ่มปรับตัวได้กับสถานการณ์แบบนี้แล้ว

เมื่อคืนฉันเจอเบาะแสเกี่ยวกับ "เขตปลอดภัยทางทิศเหนือ" จากบันทึกในศูนย์วิจัยร้างแห่งนี้ ถ้าข้อมูลนี้เป็นเรื่องจริง นั่นอาจเป็นที่เดียวที่ฉันจะสามารถหาคำตอบเกี่ยวกับโลกนี้ได้ ฉันต้องไปที่นั่นให้เร็วที่สุด

แต่ก่อนจะออกเดินทาง ฉันต้องหาอาหารและน้ำเพิ่มก่อน ของที่ฉันเก็บมาเมื่อวานมันไม่พอ ฉันต้องมีพลังงานพอที่จะเอาตัวรอดหากต้องต่อสู้

07:30 น. – สำรวจศูนย์วิจัย

หลังจากเตรียมตัวเสร็จ ฉันเดินเข้าไปสำรวจส่วนที่ยังไม่ได้เข้าไปเมื่อวาน ศูนย์วิจัยแห่งนี้เต็มไปด้วยร่องรอยของการต่อสู้ ประตูบางบานถูกพังไปแล้ว และมีคราบเลือดเปรอะอยู่ทั่วกำแพง แต่ฉันยังไม่เจอศพเลยแม้แต่ศพเดียว

"พวกเขาหนีไปกันหมดแล้ว หรือไม่ก็..."

ฉันไม่อยากคิดถึงความเป็นไปได้ที่เหลือ ฉันกวาดตามองไปที่โต๊ะทำงานด้านใน เจอกองเอกสารและเครื่องมือวิจัยกระจัดกระจาย ฉันหยิบสมุดบันทึกเล่มหนึ่งขึ้นมาเปิดดู

"โครงการ AEGIS – ปรสิตกลายพันธุ์"

มันเป็นชื่อโครงการที่เกี่ยวข้องกับปรสิตที่ทำให้คนกลายเป็นซอมบี้ ฉันไล่อ่านข้อมูลแบบคร่าวๆ แต่มีบางหน้าถูกฉีกออกไปแล้ว เหมือนกับว่ามีใครบางคนไม่อยากให้คนอื่นรู้เรื่องนี้

"แปลว่ามีใครบางคนเอาข้อมูลพวกนี้ไปแล้ว"

ฉันเก็บสมุดบันทึกติดตัวไปด้วย เผื่อในอนาคตฉันอาจต้องใช้มัน แล้วฉันก็เริ่มออกเดินทางออกจากศูนย์วิจัย

09:00 น. – ออกจากศูนย์วิจัย

ฉันออกเดินทางไปทางทิศเหนือ ถนนร้างเต็มไปด้วยซากรถยนต์ที่ถูกทิ้งไว้แบบไม่เป็นระเบียบ บางคันมีรอยกระสุนพรุนไปทั้งคัน บางคันมีคราบเลือดแห้งเกรอะกรังแต่ไม่มีศพอยู่ข้างใน

"พวกเขากลายเป็นซอมบี้ไปหมดแล้วงั้นเหรอ?"

ทุกอย่างมันเงียบผิดปกติ ฉันไม่เห็นซอมบี้เลยแม้แต่ตัวเดียวในระยะสายตา นี่อาจเป็นโอกาสดีที่ฉันจะเคลื่อนที่ได้เร็วขึ้น

แต่สัญชาตญาณของฉันกำลังเตือนว่ามันไม่ใช่เรื่องดีเลย

10:30 น. – พบผู้รอดชีวิต?

ฉันเดินผ่านอาคารพาณิชย์ร้างที่เหมือนเคยเป็นร้านสะดวกซื้อมาก่อน ข้างในมันถูกกวาดของไปเกือบหมดแล้ว ฉันพยายามหาของที่ยังพอใช้ได้ และในขณะที่กำลังหยิบขวดน้ำจากชั้นวาง ฉันก็ได้ยินเสียงฝีเท้าเบาๆ อยู่ด้านนอก

ฉันรีบก้มตัวต่ำ ซ่อนตัวอยู่หลังเคาน์เตอร์ มือขวากำมีดแน่น ในใจคิดว่ามันอาจเป็นซอมบี้ที่เร่ร่อนมาแถวนี้ แต่ทันใดนั้น ฉันได้ยินเสียงกระซิบเบาๆ

"นายว่าในร้านนั้นมีของเหลืออยู่มั้ย?"

ฉันชะงักไปทันที นี่มันเสียงคน!

ฉันค่อยๆ ชะเง้อหน้าขึ้นมองผ่านกระจกที่แตกร้าวของร้าน เห็นเงาคนสองคนยืนอยู่หน้าร้าน พวกเขาดูมอมแมม ผอมโซ และถือมีดไว้ในมือทั้งคู่

"ผู้รอดชีวิต..."

แต่ฉันไม่แน่ใจว่าพวกเขาจะเป็นมิตรหรือศัตรู ฉันต้องระวังให้มากกว่านี้

"ถ้าเข้าไปกันทั้งสองคน มันอาจจะอันตรายนะ" หนึ่งในนั้นพูดขึ้นมา "เราไม่รู้ว่าข้างในมีอะไร"

"ฉันหิวจะตายอยู่แล้ว ไม่เสี่ยงก็ไม่ได้" อีกคนตอบกลับ

ฉันกำมีดในมือแน่นขึ้น ถ้าพวกเขาเข้ามาแล้วเป็นมิตร ก็ดีไป แต่ถ้าเป็นศัตรู ฉันต้องพร้อมรับมือ

10:35 น. – การเผชิญหน้าครั้งแรก

ชายคนหนึ่งตัดสินใจเดินเข้ามาในร้าน ฉันย่อตัวลงให้ต่ำที่สุด ซ่อนตัวอยู่หลังเคาน์เตอร์ เขากวาดตามองไปรอบๆ ค่อยๆ เดินเข้ามาอย่างระมัดระวัง

ฉันตัดสินใจเอ่ยปากขึ้นมาทันที

"อย่าขยับ"

เสียงของฉันทำให้ชายคนนั้นสะดุ้ง เขารีบชักมีดขึ้นมา ฉันค่อยๆ ยกมือขึ้นแสดงว่าไม่ได้มีเจตนาโจมตี

"ฉันไม่ใช่ศัตรู" ฉันพูด "ฉันแค่ต้องการอาหารเหมือนกัน"

ชายคนนั้นจ้องมองฉันอย่างระแวง แต่ก็ลดมีดลงเล็กน้อย "นายเป็นใคร?"

"แค่คนหลงทาง" ฉันตอบ "ฉันไม่ต้องการปัญหา ถ้านายไม่โจมตีฉัน ฉันก็จะไม่โจมตีนาย"

เขามองฉันอย่างลังเล ก่อนจะพยักหน้าเล็กน้อย "เราเองก็ไม่อยากสู้เหมือนกัน"

ฉันถอนหายใจโล่งอกไปเปลาะหนึ่ง ดูเหมือนว่าสถานการณ์นี้จะไม่บานปลายเป็นเรื่องแย่ๆ

จากนั้น ชายอีกคนก็เดินเข้ามาสมทบ และหลังจากพูดคุยกันเล็กน้อย ฉันก็ได้รู้ว่าพวกเขาสองคนชื่อ กร และ วุฒิ พวกเขาเคยเป็นชาวบ้านธรรมดา แต่ติดอยู่ในเมืองนี้ตั้งแต่การระบาดเริ่มขึ้น พวกเขาพยายามเอาชีวิตรอดด้วยการหาอาหารตามซากอาคารต่างๆ

"พวกนายรู้เรื่องเขตปลอดภัยทางเหนือมั้ย?" ฉันถาม

กรและวุฒิมองหน้ากัน ก่อนที่กรจะพูดขึ้น "เคยได้ยินมาบ้าง แต่ไม่แน่ใจว่ามันยังมีอยู่รึเปล่า"

ฉันพยักหน้า "ฉันจะลองไปดู ถ้าพวกนายอยากมากับฉัน ก็ช่วยกันเอาตัวรอด แต่ถ้าพวกนายอยากอยู่กันเอง ฉันจะไม่บังคับ"

กรกับวุฒิมองหน้ากันอีกครั้ง ก่อนที่วุฒิจะพูดว่า "ถ้านายไม่รังเกียจ... เราขอไปกับนายด้วย"

12:00 น. – จุดเริ่มต้นของทีม

ฉันไม่เคยคิดเลยว่าจะได้เจอผู้รอดชีวิตที่ไม่ได้เป็นศัตรูในโลกนี้ แต่ตอนนี้ดูเหมือนฉันจะมีพวกแล้ว

แม้เราจะเพิ่งรู้จักกัน แต่ตอนนี้เป้าหมายของเราคือเอาชีวิตรอดไปด้วยกัน

และฉันรู้ว่า... นี่เป็นเพียงจุดเริ่มต้นของสิ่งที่รอเราอยู่ข้างหน้า

บทสรุปของวันนี้

1.ฉันได้เจอเข้ากับกองเอกสารครื่องมือวิจัย และสมุดบันทึก"โครงการAEGIS-ประสิตกลายพันธ์ุ

2.วันนี้ฉันได้เจอผู่ฝ้รอดชีวิตทั้งหมด2คนเขาชื่อ วุฒิกับ กร

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***