พวกเรากลับมาแล้ว!! SS5 (ชินบิหอพักอลเวง)
ไม่เจอกันนาน
//= การกระทำ
//+= ทำตาม
*....*= โทรทางจิต
(..)= คิดในใจหรือพูดในใจ
".."= เน้นคำ
[...] = กระซิบ
✨✨= ตาเป็นประกาย หรือ อ้อน
🔮 =ใช้เวทมนตร์
🌟 = เสกของ
ทุกคนแอดขอข้ามไปตอนที่8 เลยนะคะ เนื้อเรื่องมันเยอะเกินแอดทำไม่ไหว5555😭😢
เหล่านักเวทย์อีจิส
1://จุดไฟในตะเกียง+เดินไป
เหล่านักเวทย์อีจิส
2:ถึงเวลาเปลี่ยนเวรหรือยัง..//ลุกขึ้น+เดินไปหาอีกคน
เหล่านักเวทย์อีจิส
1://เดินมา
เมื่อผู้มาใหม่ได้เดินผ่านเหล่ากรงขัง ที่กักขังเหล่าปีศาจชั่วร้ายไว้ในนั้น พวกมันส่งเสียงดังเหมือนยังเคย เป็นคุกที่ดูน่ากลัวและอันตรายหากไม่ได้รับการดูแลอย่างดี ก็อาจเกิดเหตุไม่คาดฝันขึ้นได้เสมอ
เหล่านักเวทย์อีจิส
2:นี่คงจะเป็นครั้งแรกของนายสินะ ที่ได้รับหน้าที่มาดูแลใต้คุก ใช่หรือเปล่า
เหล่านักเวทย์อีจิส
1:นี่เป็นครั้งแรกตั้งแต่ก้าวเข้าสู่อีจิสเลยครับ....ปีศาจพวกนี้ดูๆแล้วคงจะอันตรายไม่น้อยเลย
เหล่านักเวทย์อีจิส
2:ใช่ ปีศาจที่ถูกขังอยู่ที่นี่อันตรายมาก ถ้าเกิดมันถูกปล่อยออกมาล่ะก็ โลกนี้คงต้องถึงกาลอวสาน
เหล่านักเวทย์อีจิส
1://มองกรงขังที่อยู่ด้านขวาของตน
เหล่านักเวทย์อีจิส
1:ว่าแต่..เด็กคนนั้นก็เป็นปีศาจด้วยงั้นเหรอ?
เหล่านักเวทย์อีจิส
1:เขาดูไม่ค่อยอันตรายเป็นพิเศษเลย..
เหล่านักเวทย์อีจิส
2://ยื่นกุญแจห้องขังให้
เหล่านักเวทย์อีจิส
1://รับมา
เหล่านักเวทย์อีจิส
2:นายไม่สามารถตัดสินเพียงเพราะแค่รูปลักษณ์ภายนอกนั่นหรอกนะ//เดินไป
？？？
(คิกๆ...คงจะสนุกดีนะ..)//แสยะยิ้ม
เหล่านักเวทย์อีจิส
1://มองเด็กชายในกรงขัง
เหล่านักเวทย์อีจิส
2:อึก!..
เหล่านักเวทย์อีจิส
1://หันไปมอง
เมื่อนักเวทย์อีจิสหน้าใหม่ ได้ยินเสียงบางอย่างมากจากนักเวทย์อีจิสคนที่สองที่ตอนนี้กำลังส่งเสียงร้องอย่างทุกข์ทรมาน
เหล่านักเวทย์อีจิส
2:อ๊ากก!!//ล้งลงไป
เหล่านักเวทย์อีจิส
1:!!!!//วิ่งไปดู
เหล่านักเวทย์อีจิส
1:ท่านโชมิน!?
เมื่อเขาได้ทำการจับชายอีกคนให้ผลิกหน้ามาหาตน ปฏิกิริยาท่าทีตกอกตกใจของเขาก็ปรากฏขึ้น ชายที่ชื่อโชมินมีสภาพที่ไม่สู้ดีนัก กรอบหน้าด้านบนแปรเปลี่ยนเป็นสีแดงคล้ายกับกำลังถูกบางอย่างจู่โจมทางตา
พื้นที่รอบบริเวณก็มีไอพลังสีแดงปรากฏจางๆอย่างไม่ทราบสาเหตุ
เหล่านักเวทย์อีจิส
1:ตื่นสิครับ!..//เขย่าตัวอีกคน
เหล่านักเวทย์อีจิส
1:ท่านผู้อาวุโส! มะ..ไม่มีทาง!..นี่มันโรคตาแดง!!
ไม่นาน อาการปวดนึบที่ตาของชายหนุ่มก็เกิดขึ้นกับเขา ทั้งเจ็บปวดและทรมาน
เหล่านักเวทย์อีจิส
1:อ๊ากกก!!! //เอามือกุมตาทั้งสองข้าง
ก่อนที่ร่างของนักเวทย์อีจิสจะหมดสติล้มลงไปนอนกับพื้น พร้อมกับกุแจที่ถูกกระเด็นออกมายังหน้าห้องกรงขังแห่งหนึ่ง
？？？
อ่า..ทำไมฉันถึงโชคดีอย่างงี้นะ//ยื่นมือไปหยิบกุญแจ
คู ฮารี
ลีอน! ไม่เจอกันนานเลยนะ!
ลีอน
อ่า..ทุกคนไม่เจอกันนานเลยนะ สบายดีใช่ไหม?//ยิ้ม
คู ดูรี
ว่าแต่..พี่ลีอนมีอะไรรึเปล่า..เกิดอะไรขึ้นถึงได้มาหาพวกเรากัน??
ลีอน
พอดีฉันได้รับภารกิจใหม่มาน่ะ
ลีอน
คาดว่าคงจะได้กลับมาอยู่ที่นี่สักพัก
โคชิ โยรัน
เป็นเรื่องที่ทางอีจิสไหว้วานมาสินะ
ลีอน
ตอนนี้ฉันกำลังตรวจสอบเกี่ยวกับเรื่องred eye หรือโรคตาแดงที่กำลังละบาดอยู่ตอนนี้น่ะ
คู ดูรี
red eyeงั้นเหรอครับ!?
โคชิ โยรัน
(จริงสิ..ตอนนี้เจ้าred eye อะไรนั่นเริ่มจะแพร่ระบาดอย่างหนักเลยนี่นา...แถมกาอึนเองก็โดนไปด้วย..)
คิม ฮยุนวู
ก็เลยเป็นเหตุผลให้นายมาที่นี่สินะ
ลีอน
Red eye ฉันไม่คิดว่ามันจะเป็นโรคระบาดธรรมดา..แต่ที่เลวร้ายกว่าอาจจะเป็นฝีมือของผีที่เป็นคนทำก็ได้..
ลีอน
แต่ว่า..ฉันเองก็ยังไม่แน่ใจมากนัก..เลยต้องรอตรวจสอบอีกหน่อย..ถึงจะรู้ว่ามันใช่อย่างที่ฉันคิดไว้รึเปล่า
โคชิ โยรัน
นายมาถูกทางแล้วล่ะ..
โคชิ โยรัน
อื้ม..เป็นฝีมือของผี..
โคชิ โยรัน
แล้วก็ไม่ใช่ผีธรรมดาๆที่เราเคยเจอซะด้วยสิ//เอียงคอ+นิ้วชี้ป้องมุมปาก
โคชิ โยรัน
ฉันพอจะรู้วิธีรักษาอยู่..ไม่ต้องห่วง
โคชิ โยรัน
ฉันไม่ปล่อยเพื่อนของฉันให้เกิดอันตรายแน่นอน
ลีอน
เธอนี่ไม่เปลี่ยนไปเลยนะ//มองโยรัน+ยิ้ม
โคชิ โยรัน
(จริงสิ..ลีอนเองก็ไม่ได้มีพลังของอีจิสเพียงอย่างเดียวด้วยสิ..ถ้าจำไม่ผิด.."คาอิน"คงจะได้โชว์ตัวไม่ช้าก็เร็ว..)
ลีอน
แล้ว..พวกคิโดล่ะ..ไม่เห็นหน้าเห็นตาเลย..
คู ฮารี
พวกนั้นเห็นบอกว่าไปทำธุระน่ะ...เลยไม่ค่อยได้เห็นก็ปกติแหละ
โคชิ โยรัน
ก็เกี่ยวกับเรื่องนี้เหมือนกัน...
โคชิ โยรัน
ไม่ช้าก็เร็วก็เจอตัวการล่ะนะ
ลีอน
เจ้าพวกนั้น....ทำงานกันรวดเร็วชะมัด
คิม ฮยุนวู
ถ้างั้นตอนเย็นพวกเราไปเยี่ยมกาอึนที่โรงพยาบาลกันไหม?
ลีอน
ถ้างั้นฉันขอไปด้วยคนนะ
คู ฮารี
กาอึนคงจะดีใจที่นายเองก็มาเยี่ยมเช่นกัน
คู ฮารี
กาอึน..//มองผ่านกระจก
ภายในห้องที่มีหญิงสาวผมสีดำอมม่วงสวยที่กำลังนอนอยู่บนเตียงใหญ่..สภาพร่างกายของเธอดูย่ำแย่เป็นอย่างมาก
ลี กาอึน
ฮารี..โยรัน..//หันไปมอง
คู ฮารี
เป็นยังไงบ้าง..เจ็บมากรึเปล่า..//น้ำตาคลอ
ลี กาอึน
ไม่เป็นไร..โชคดีที่อาการไม่ได้รุนแรงมาก
ลี กาอึน
ดูรีกับลีอนเองก็มาด้วยสินะ
ลีอน
ไม่ได้เจอกันนานเลยนะกาอึน
คู ดูรี
พี่ฮยุนวูติดธุระนิดหน่อย อาจจะมาช้านิดนึงนะฮะ//เป็นห่วง
คู ดูรี
และก็นี่! ผมซื้อมาฝากพี่ด้วยล่ะ!//ยกกระเช้าผลไม้ให้กาอึนดู
ลี กาอึน
ขอบใจนะทุกๆคน//ยิ้ม
โคชิ โยรัน
อยู่ๆก็เข้าโรงบาล...เล่นเอาใจฉันจะหลุดออกมาเลยนะรู้ไหม..
ลี กาอึน
ขอโทษด้วยนะ..ฉันพลาดเองแหละ..ที่ไม่ระวังให้มากกว่านี้
โคชิ โยรัน
เธอไม่ผิดหรอก..
โคชิ โยรัน
ช่วยดูคนให้หน่อยสิ //มองลีอนและฮารี
คู ฮารี
เข้าใจแล้วล่ะ//พยักหน้า+เดินไปดูต้นทาง
โคชิ โยรัน
จะทำอะไรนิดหน่อยน่ะ
คู ฮารี
ไม่มีคน..ตรงนี้โล่ง//ส่งสัญญาณ
เมื่อโยรันได้ยินดังนั้น ร่างสวยสมส่วนก็ได้เดินถอยหลังจากกระจกห้องกักกันไปประมาณ2-3ก้าว ก่อนที่จะกุมมือทั้งสองเข้าหากันไว้ในระดับหน้าอก
ก่อนที่ตรงกลางหน้าผากของเธอจะปรากฏสัญลักษณ์ที่มีลวดลายสวยงามน่าจับจ้อง พร้อมกับแสงสีเขียวอ่อนส่องแสงออกมา
เมื่อดวงตาสีดำเทาถูกปิดลง ใต้ร่างของหญิงสาวผมขาวสวยก็ปรากฏวงแหวนเวทย์ขึ้น
วงแหวนเวทย์ขนาดกลางถูกทำให้ปรากฏแกสายตาของพวกฮารี วงแหวนสีเขียวที่มีลวดลายสวยรอบๆส่องแสงสีเขียนสว่างจ้าไปทั่วบริเวณ
ลี กาอึน
(เธอกำลัง..รักษาฉันงั้นเหรอ...)//มองโยรัน
ไม่นานนักก็มีเหล่าดอกหญ้าและเถาวัลย์โผล่พ้นเหนือวงแหวนเวทย์ พวกมันต่างรายล้อมรอบๆตัวของโยรัน
ลีอน
(เป็นพลังเยียวยาที่แข็งแกร่ง...และสวยมากเลย..)//มองโยรัน
ลี กาอึน
(รู้สึก...อบอุ่นจัง...อาการเจ็บปวดที่ตาทั้งสองก็เริ่มจางลงไปมากเลย...)
และแล้วแสงเหล่านั้นก็ได้ถูกถ่ายโอนไปยังร่างของกาอึนที่นอนอยู่บนเตียง พลังที่คอยเยียวยารักษากาอึน เริ่มที่จะสำแดงฤทธิ์ให้เห็นทันตา
คู ฮารี
(เจ๋ง! พลังของโยรันสุดยอดไม่เคยเปลี่ยน!!)//ยกยิ้ม
เมื่อการเยียวยาจบลงแสงสีเขียวที่คอยสาดส่องไปมาก็ค่อยๆหายวับไป ร่างบางคอยๆลืมตาขึ้นอย่างข้าๆ
โคชิ โยรัน
//ลืมตา+เอามือลง
ลี กาอึน
ขอบใจนะโยรัน..ดีขึ้นมากๆเลยล่ะ//ยิ้ม
โคชิ โยรัน
ฉันช่วยให้ยับยั้งอาการเจ็บปวด หวังว่าจะพอช่วยได้นะ
ลี กาอึน
อื้ม..ดีมากเลยล่ะ..
ลี กาอึน
แสงนั้นน่ะ..อบอุ่นสุดๆไปเลย//ยิ้มตาปิด
โคชิ โยรัน
เธอชอบ..ก็ดีแล้ว
ลีอน
สุดยอดไท่เคยเปลี่ยนเลยนะท่านเทพของเรา//เดินมาหาโยรัน
โคชิ โยรัน
อย่าเรียกแบบนั้นสิ....ฉันไม่ชินสักเท่าไหร่นะ//หันหน้าหนี
โคชิ โยรัน
หัวเราะอะไรของนายกัน!
คิม ฮยุนวู
//เดินออกมาจากลิฟท์
คิม ฮยุนวู
เอ่อ..แล้ว..ต้องไปทางไหนต่อล่ะเนี่ย...//มองซ้ายมองขวา
คิม ฮยุนวู
เดินไปอีกทางนึง//เดินถอยหลัง+หันไปชนกับใครบางคน
เมื่อฮยุนวูได้ชนกับหญิงสาว ทั้งคู่ต่างก็ล้มลงไปนั่นกับพื้น พร้อมกับกระเช้าของหญิงส่วที่กระจัดกระจายเต็มพื้น
คิม ฮยุนวู
อึก!!?//ล้งลงกับพื้น
คิม ฮยุนวู
โอ้ยย...!//มองอีกคน+ตกตลึง
จองนาฮยอน
อ่ะ..//มองฮยุนวู
เมื่อทั้งสองได้สบตากัน ฮยุนวูที่ตกตลึงในความสวยของหญิงสาว ก็ได้มีเสียงของหัวใจเต้นตึกตักอยู่ในตัวของเขา
คิม ฮยุนวู
อะ..เอ่อ..ขอโทษนะ//แก้มแดง
เมื่อกล่าวคำขอโทษเสร็จ ฮยุนวูที่จะช่วยเก็บผลไม้ที่ตกพื้นอยู่ตรงหน้าเขา ก็ได้ยื่นมือจะไปหยิบ แต่ดันเหมือนทั้งคู่ใจตรงกันทำให้มือของฮยุนวูและนาฮยอนได้สัมผัสกัน
คิม ฮยุนวู
!!//หน้าแดง+เอามือออก
คิม ฮยุนวู
ขะ..ขอโทษจริงๆนะ! เมื่อกี้ฉันแค่จะเก็บส้มให้นะ!
จองนาฮยอน
ไม่เป็นไรจ้ะ//ยิ้มให้ฮยุนวู
คิม ฮยุนวู
แหะๆ..//มองนาฮยอน+แก้มแดง
คิม ฮยุนวู
เพื่อนของเธอก็เป็น โรคตาแดงด้วยงั้นเหรอ?
จองนาฮยอน
อื้ม เขาเป็นเพื่อนสนิทของฉันน่ะ ฉันเลยมาเยี่ยมเขา
คิม ฮยุนวู
ไม่ต้องห่วงนะ ยังไงเพื่อนเธอต้องไม่เป็นอะไรอยู่แล้ว!
จองนาฮยอน
ขอบใจนะ นายนี่น่ารักมากจริงๆ//ยิ้ม
คิม ฮยุนวู
(เธอชมฉันด้วยล่ะ!..)//แก้มแดง+ยิ้ม
คิม ฮยุนวู
จริงสิ ฉันคิม ฮยุนวู นะ อยู่โรงเรียนประถม...(แอดจำชื่อบ่ได้😢)
จองนาฮยอน
ฉันจอง นาฮยอน อยู่โรงเรียนประถมจังมีจ้ะ//ยิ้ม
คิม ฮยุนวู
อยู่ใกล้กับโรงเรียนของฉันเลย!
จองนาฮยอน
อ๋อ! เพื่อนของฉันพักอยู่ที่ห้องนี้งั้นขอตัวไปก่อนนะ
จองนาฮยอน
ไว้เจอกันครั้งหน้านะฮยุนวู //ยิ้ม+เดินไป
คิม ฮยุนวู
อะ..อืม..ลาก่อน//ทำหน้าเศร้า
คิม ฮยุนวู
ไว้เจอกันนะ..//ยิ้มอ่อนๆ
คู ฮารี
//นั่งเท้าคาง+กังวลใจ
โคชิ โยรัน
//นั่งเป็นเพื่อนฮารี
โคชิ โยรัน
(คงไม่สบายใจเพราะเรื่องของคังริมแน่ๆ..)
คิม ฮยุนวู
(ไว้เจอกันคราวหน้า..นาฮยอน)//เดินไปมา+เหม่อลอย
คิม ฮยุนวู
(บางทีเธออาจจะสนใจในตัวฉันก็ได้!...เฮ้อ..ไม่สิ..เป็นไปไม่ได้)//คอตก+เดินไปมา
โคชิ โยรัน
พอเจอเขาก็เพ้อใหญ่เลยแฮะ...//ส่ายหัว+มองฮยุนวู
โคชิ โยรัน
(ตัวเองจะโดนเล่นงานอยู้แล้วแท้ๆ..)
โคชิ โยรัน
(ส่วนนี่ก็นั่งกังวลเรื่องของคังริมไม่หยุดเลย..เจ้าหมอบ้านั่นก็ไม่มาบอกหรืออธิบายอะไรสักนิด..)
โคชิ โยรัน
(ให้ตายสิ..)//กุมขมับ
ชินบิ
นี่เจ้าพวกนั้นเป็นอะไรอ่ะ..กินอะไนผิดสำแดงรึเปล่า!?
ชินบิ
ทำไมถึงทำหน้าทำตาแบบนั้นกันทั้งคู่เลยล่ะนั่น
กึมบิ
นั่นนะสิ..//มองฮารีและฮยุนวู
ลีอน
อ้าว ทุกคนไม่เจอกันนานเลยนะ//เดินมา+ทักทายพวกชินบิ
กึมบิ
อร๊าย!! พี่ลีอนสุดหล่อของฉัน!//ยิ้มดีใจ
กึมบิ
ไม่ได้เจอกันนานเลยนะจ๊ะพี่ชาย!
ชินบิ
อะไรกันเนี่ยไม่เจอกันตั้งนานน่านายดูดีมากเลยนะ
ชินบิ
หึ แต่ว่าดูๆแล้วยังไงใบหน้าอันหล่อเหลาของฉันก็ หล่อกว่าหมอนี่เยอะ//มองลีอน+ขิง
ลีอน
ขอบใจที่ชมนะ//ยิ้มแห้ง
ลีอน
เอ๋?..แล้วโทเกบีตัวนั้น..//มองจูบิ
ชินบิ
อ๋อ! นี่น่ะคือโทเกบีแห่งเวหา จูบิ!
กึมบิ
เขาเป็นเจ้าชายแห่งเวหา เขามาอยู่กับเราเพราะมีเหตุผลบางอย่างน่ะ
ลีอน
สวัสดีครับเจ้าชาย//ยิ้ม+มองจูบิ
จูบิ
จุกกะ จุกกะปิกะปุก!//เชิดหน้า
คิม ฮยุนวู
เอาล่ะ! มันคือพรหมลิขิต มันคือความรัก! //วิ่งออกไปจากหอพัก
คู ดูรี
พี่จะไปไหนน่ะ พี่ฮยุนวู!
ลีอน
นายจะไปไหนน่ะ!?//มองฮยุนวู
Comments
rui
อัพเถอะน้าาา
2025-02-02
0
rui
ขอบคุณที่มาอัพต่อน้าาา
2025-01-25
2
バラ. [ BARA ]
สนุกมากกกเลยค่าาา
2025-01-25
0