พวกเรากลับมาแล้ว!! SS5 (ชินบิหอพักอลเวง)
โกสต์บอลซีโร่
//= การกระทำ
//+= ทำตาม
*....*= โทรทางจิต
(..)= คิดในใจหรือพูดในใจ
".."= เน้นคำ
[...] = กระซิบ
✨✨= ตาเป็นประกาย หรือ อ้อน
🔮 =ใช้เวทมนตร์
🌟 = เสกของ
ยามท้องฟ้าราตรีในคืนมืดมิดที่ยังคงมีดวงจันทร์กลมโตส่องประกายสาดแสงสว่างไปทั่วพร้อมกับมีดวงดาวน้อยใหญ่ปรากฏระยิบระยับอยู่บนท้องฟ้า คำคืนอันแสนเงียบสงบกับมีเสียงเพลงอันไพเราะดังขึ้นมา
และเสียงเพลงอันไพเราะก็ดังระงมไปทั่วบริเวณ
ก่อนที่ทำนองของเพลงจะเริ่มเร็วขึ้นเรื่อยๆ และเรื่อยๆจนน่ากลัว
มือของเด็กสาวที่จับคันชักไวโอลินอยู่นั้น จู่ๆก็เร่งจังหวะเร็วขึ้นเรื่อยๆ ทำให้เสียงไวโอลินมีความแหลมเสียดหู
เด็ก.ญ
//มือเริ่มเร่งจังหวะขึ้น
เด็ก.ญ
อ่ะ!! อึก!!..//เริ่มกลัว
เธอไม่สามารถควบคุมร่างกายของเธอได้เลย แขนที่ขยับไปเองโดยที่เธอไม่ได้สั่งหรือต้องการ กับขยับเองจนน่ากลัว มันเหมือนกับว่า..มีคนอื่นกำลังเข้าควบคุมร่างกายของเธออยู่
เด็ก.ญ
อ่ะ! หยุดนะ!!//แขนยังคงขยับเองไปเรื่อยๆ
นานเข้าจากที่จังหวะเคยเร็วกว่าปกติแล้ว ก็ยิ่งเพิ่มความเร็วเข้าไปอีก ทำให้เสียงเพลงที่เคยไพเราะกับกลายเป็นเสียงไวโอลินอันแสบแก้วหู
เด็ก.ญ
อะ..อ่ะ!!!//หน้าซีด
เด็ก.ญ
ใครก็ได้...หยุดมันที...//สีหน้าเปลี่ยน
จูบิ
จุ๊กกู๋ ปิกาจู จุกกรู๊ ปิกะจู จุกะปิกาปิก!!!
ลี กาอึน
นาย..ดูเหมือนจะพูดไม่ออกเลย
กึมบิ
อื้ม ฉันเองก็คิดแบบนั้นเหมือนกัน
คู ฮารี
แต่ตอนที่เจอจูบิกันครั้งแรกกับตอนนี้ดูแตกต่างไปเหมือนกันแฮะ
โคชิ โยรัน
ตอนเจอครั้งแรกก็ยังปกติอยู่เลยนี่น่า..ไหงตอนนี้กลับเปลี่ยนไปซะแล้ว?//ครุ่นคิด
คู ดูรี
อ่า! อย่าบอกนะว่า พอหลังจากกลับไปที่ดินแดนท้องฟ้า ก็เกิดเรื่องไม่ดีขึ้นงั้นเหรอ!
คู ดูรี
อาจจะเป็นไปได้ไหม ที่จูบิเป็นแบบนี้//สงสัย
คิม ฮยุนวู
ถ้างั้นมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่??
คิม ฮยุนวู
อยู่ๆจูบิก็ตกลงมาจากฟ้า
คิม ฮยุนวู
แถมโกสต์บอลก็ยังมาพังอีก??
จูบิ
จุ๊กกะปิกกะจุ๊กก้า!!//มองหาโกสต์บอล
ทันทีที่จูบิได้ยินดังนั้นก็เริ่มมองหาโกสต์บอลอย่างร้อนรน
คู ดูรี
ดีจัง! นายจะซ่อมโกสต์บอลให้พวกเรางั้นเหรอ!✨//ตาเป็นประกาย
ไม่นานจูบิก็ได้เริ่มเรียกคาถาของโทเกบีประจำตัวของเขาออกมา ก่อนที่จะใช้อาวุธประจำกายของเขาทุบไปที่โกสต์บอล
จูบิ
จุกกะปิก กะปุกก้า!! ฮ่า!//ทุบไปที่โกสต์บอล
ทุกคนต่างจ้องมองมาที่จูบิเป็นตาเดียวด้วยความหวังว่า จูบิอาจจะสามารถซ่อมโกสต์บอลของพวกเขาได้ก็ได้
โคชิ โยรัน
เอ่อ..//เหงื่อตก
เพียงแค่เสี้ยววินาทีเท่านั้น...กับไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลยแม้แต่น้อย โกสต์บอลก็ยังคงอยู่สภาพเดิมไม่มีการเปลี่ยนแปลงไปใดๆ
ชินบิ
นี่นาย...กำลังทำอะไรอยู่กันแน่เนี่ย!!?
ชินบิ
นายแน่ใจนะว่าต้องทำแบบนี้อ่ะถึงจะถูก?? //เอาขาอีกข้างไปแตะโกรต์บอล
ชินบิ
อะจ๊ากกกก!!! //โดนไฟดูด
เมื่อชินบิอยากเช็คให้แน่ใจจึงเอาเทาน้อยๆของตนไปแตะตรงโกสต์บอล ก่อนที่จะถูกกระแสงไฟจากพลังของจูบิเล่นงาน
โคชิ โยรัน
แฮะ...//ยิ้มเจื่อน
คิม ฮยุนวู
เอ๋?? ขนาดจูบิใช้พลังแล้ว แต่โกสต์บอลก็ยังเหมือนเดิมเลยอ่ะ!?
โคชิ โยรัน
ปัญหางานช้างอยู่เหมือนกันแฮะ..┐( ˘_˘)┌
กึมบิ
ดูเหมือนว่าพลังของจูบิเอง..ก็ลดน้อยลงไปเหมือนกัน
กึมบิ
นี่ไม่ใช้พลังสายฟ้าระดับสูง..แต่เป็นแค่พลังระดับธรรมดาที่ไม่สามารถทำอะไรได้เลย
จูบิ
จุกกะปิกก้า~...//หงอย
ชินบิ
แต่ถ้าเป็นแบบนี้แล้ว..จะซ่อมโกสต์บอลได้ยังไงกันเล่า..//ลุกขึ้น
กึมบิ
อื้ม..แต่ก็ช่วยไม่ได้
ชินบิ
เอาล่ะ! ทุกคนรอเดี๋ยวนะ!//หยิบโกสต์บอลไป
ชินบิ
รออยู่นี่กันก่อนล่ะ!..เดี๋ยวพวกฉันกลับมา!//มองหน้ากึมบิ+หายไป
กึมบิ
//มองหน้าชินบิ+หายไป
สองโทเกบีที่จู่ๆก็นำโกสต์บอลไปคนละอัน ก่อนที่จะพูดทิ้งทายเอาไว้และหายไปพร้อมกัน
เวลาผ่านไปนับนาที ฝาท่อที่ชินบิและกึมบิอาศัยอยู่นั้นก็เกิดแสงประกายวับวาวขึ้นมาสักพักก่อนที่จะดับไป
ชินบิ
อึก..//ปีนขึ้นมาจากท่อ+เหนื่อย
คู ฮารี
ชินบิ..กึมบิ...พวกนายโอเคใช่ไหม?
กึมบิ
อะ..อืม//เอาโกสต์บอลออกมา
เมื่อทั้งคู่นำโกสต์บอลอันใหม่เอียมที่อัพเกรดแล้วออกมาให้เป็นที่ประจักษ์แก่สายตาของเหล่าพวกฮารี
ชินบิ
เอาๆ ลองดูให้ดี..นี่คืนโกสต์บอลซีโร่!
กึมบิ
พวกเราซ่อมให้เสร็จแล้วล่ะ แต่ว่ามีขีดจำกัดแค่เพียง10 นาทีเท่านั้นนะ
คู ดูรี
ถ้างั้น..ถ้าเวลาหมดผีที่ถูกอัญเชิญมาก็จะไปหายงั้นเหรอ!?
ชินบิ
ไม่ต้องกังวลไป มันสามารถปลุกพลังและเพิ่มพลังให้กับผีที่จะอัญเชิญได้
ชินบิ
แต่ว่า..ถ้าพวกนายใช้การเพิ่มพลังให้กับผี เวลาก็จะผ่านไปเร็วขึ้นระวังกันด้วยล่ะ!
โคชิ โยรัน
(อัพเกรดแล้วสินะ..แต่ก็สวยดีใช้ได้ๆ..)//มองพวกฮารี
โคชิ โยรัน
ยินดีด้วยนะฮารี ดูรี
เด็ก.ช
1:ว้าว..ดูเหมือนเธอจะฝึกไว้โอลินมานานมากเลยนะเนี่ย!
เด็ก.ญ
1:อื้ม! แถมยังได้รับรางวัลอีกตั้งมากมายเลย!
อาจารย์สอนไวโอลิน
//เดินมา
" สวัสดีดีครับ/ค่ะคุณครู"
อาจารย์สอนไวโอลิน
อ่า..เด็กๆ เดินเข้าไปกันก็ระวังๆหน่อยนะจ๊ะ//เดินไปที่ห้องฝึก
เด็ก.ญ
1:คุณครูสอนไวโอลินนี่ก็สุดยอดจริงๆเลยเนอะ แถมยังชนะการแข่งขันตั้งหลายรอบเลยแหนะ! //มองตาม
เด็ก.ญ
2:อ่า..บางที่ฉันอาจจะคิดไปเองก็ได้..
ไม่นาน..ห้องฝึกที่อยู่ห่างจากเบื้องหน้าของเด็กทั้งสามก็มีเสียงเพลงบรรเลงขึ้น ด้วยความที่บทเพลงยังบรรเลงได้ยังไม่สมบูรณ์แบบมากนัก จึงมีเสียงของครูฝึกไวโอลินสบถดังขึ้น
เป็นนำเสียงที่ฟังแล้วดูไม่สบอารมณ์มากสักเท่าไร เด็กๆทั้งสามที่ยืนอยู่ด้านนอกต่างก็ได้ยินเป็นเสียงเดียวกัน
บทเพลงได้เริ่มบรรเลงขึ้นอีกครั้งแต่เล่นไปยังไม่ถึงครึ่งเพลงคุณครูที่ฝึกสอนไวโอลินก็พูดขึ้นมาอีกครั้ง
" หยุด..เริ่มใหม่อีกรอบ!.."
และเสียงเพลงก็ถูกบรรเลงแล้วบรรเลงเล่า แต่ถึงยังงั้นก็ยังไม่ถูกใจคุณครูฝึกสอนไวโอลินอยู่ดี
เด็ก.ญ
1:เอ่อ...//เหงื่อตก
เหล่าเด็กๆทั้งสามที่ต่างได้ยินก็ยืนอึ้งอยู่สักพัก..
ก่อนที่จะมีเสียงตะโกนดังออกมาจากห้องฝึกซ้อมด้วยความไม่พอใจของคุณครูฝึกไวโอลิน
เด็ก.ญ
2:อึก! //สะดุ้งตกใจ
เด็ก.ญ
2:นะ..น่ากลัวจัง..//เหงื่อตก
เด็ก.ญ
2:คุณครูในห้องฝึกนั่นดูโหดมากเลย....
ฮเยวอน
//เล่นไวโอลิน+บรรเลงเพลง
ดูเหมือนการเล่นบรรเลงบทเพลงของเธอดูจะมีปัญหา จึงหยุดชะงักไปในทันที ก่อนที่จะมีเสียงวางปากกาดังขึ้น
อาจารย์สอนไวโอลิน
เรื่องการบรรเลงเพลงเนี่ยเล่นได้ห่วยมาก..
อาจารย์สอนไวโอลิน
ถ้ายังทำพลาดอีก ฉันก็ไม่รู้จะทำไงแล้ว
ฮเยวอน
อ่ะ..ขะ..ขอโทษค่ะ..คุณแม่..//หน้าหงอย
อาจารย์สอนไวโอลิน
ฉันเคยบอกไปแล้วนี่..ว่าถ้าอยู่ที่นี่ห้ามเรียกฉันว่าแม่..//ขมวดคิ้ว
ฮเยวอน
ขะ..ขอโทษค่ะ..คุณครู..
อาจารย์สอนไวโอลิน
จับคอร์ตให้ตรงจังหวะแล้วก็ตั้งเสียงให้ตรง ฉันเคยบอกไปหลายครั้งแล้วนะ
ฮเยวอน
คือว่า..มันมีอยู่ท่อนหนึ่งที่เล่นไมาค่อยได้....เพราะว่ามันดูยากนะคะ..
อาจารย์สอนไวโอลิน
งั้นเธอก็ต้องทำมันให้ได้ ทำเพื่อให้เป็นที่หนึ่ง!
อาจารย์สอนไวโอลิน
ทำได้ไหม!?
อาจารย์สอนไวโอลิน
ทั้งหมดที่ฉันทำมาก็เพื่อให้แกได้มีชีวิตที่ดี เข้าใจที่ฉันพูดใช่ไหม!?
อาจารย์สอนไวโอลิน
เฮ้อ..//ลุกขึ้นจากเก้าอี้+เดินไปตรงประตู
อาจารย์สอนไวโอลิน
ฉันล่ะเหนื่อยใจจริงๆ ฝึกฝนต่อไปจนกว่าจะทำได้ก็แล้วกัน //เดินออกไป
ก่อนที่เสียงปิดประตูจะดังขึ้นทำให้เด็กสาวถึงกับร้องตกใจขึ้นอีกครั้ง..
สีหน้าที่ดูเหน็ดเหนื่อยและเศร้ามองต่างก็แสดงออกมาจากใบหน้าของเธอ..
ก่อนที่จะมีน้ำสีใสไหลออกมาจากดวงตาคู่สวยลงมาอาบแก้มของเธอ และในตอนนั้นเองเธอจึงปล่อยไว้โอลินทิ้งอย่างจังด้วยความเศร้าใจ
ฮเยวอน
ฉันไม่ได้อยากเล่นมันสักหน่อย..ฮึก..
ฮเยวอน
ฉันไม่ได้ต้องการอยากได้ที่หนึ่งแบบนั้นสักหน่อย..ฮึก..//ร้องไห้
แม่ของกาอึน
//ออกมาจากร้านไวโอลิน
แม่ของกาอึน
เป็นยังไงบ้างจ๊ะ
แม่ของกาอึน
ลูกชอบไวโอลินอันใหม่ของลูกรึเปล่า?//มองกาอึน
ลี กาอึน
ค่ะ..หนูจะพยายามฝึกฝนเพื่อการแข่งขันในเร็วๆนี้นะคะ//ยิ้ม
แม่ของกาอึน
งั้นขอให้ลูกสนุกแล้วมีความสุขกับมันนะ//ยิ้ม
อาจารย์สอนไวโอลิน
เฮ้อ..จริงๆเลย
อาจารย์สอนไวโอลิน
ทำไมถึงพังได้กัน
อาจารย์สอนไวโอลิน
ไปทำอีกท่าไหนถึงแป็นแบบนั้นล่ะ!?
ฮเยวอน
หนูเผลอทำมันหล่นโดยไม่ได้ตั้งใจนะคะ..//ก้มหน้า
ตปก.ช
เจ้าของร้าน:โอ้! ยินดีต้อนรับครับ//ยิ้ม
อาจารย์สอนไวโอลิน
พอดีฉันต้องการซื้อไวโอลินให้ลูกสาวนะคะ..
อาจารย์สอนไวโอลิน
ขอดูอันที่แพงที่สุดในร้านหน่อยได้ไหมคะ?
ตปก.ช
เจ้าของร้าน:อะ..อันที่แพงที่สุดในร้านเลยเหรอครับ!?
ฮเยวอน
//มองแม่ของตน+ทำหน้าเศร้า
อาจารย์สอนไวโอลิน
ใช่แล้วล่ะค่ะ สำหรับลูกสาวของฉันมันจะต้องดีที่สุดค่ะ
ตปก.ช
เจ้าของร้าน:ฮ่าๆ งั้นเหรอครับ
ตปก.ช
เจ้าของร้าน:ไม่ต้องห่วงนะครับทางร้านเราจะบริการให้เป็นอย่างดีเลย!
ฮเยวอน
อ่ะ..//เห็นไวโอลินอันเก่า
เมื่อเด็กสาวเดินหนีออกมาจากตรงนั้นที่แม่ของเธอกำลังพูดคุยกับเจ้าของร้านอยู่ ก็เดินมาดูฝั่งไวโอลินจนไปมีไวโอลินอันหนึ่งที่ต้องตาเธอเป็นอย่างมาก..
สภาพของไวโอลินนั้นทั้งเก่าแถมมีฝุ่นเกาะเคอะ
ฮเยวอน
//มองไวโอลินอันนั้น
ถึงจะมีสภาพที่เก่าและโทรมเท่าไรเธอก็ดูเหมือนจะสนใจเจ้าไวโอลินอันเก่าอันนี้อยู่ดี
ฮเยวอน
(อ่า..ใช่แล้ว..เธอก็ดูเหมือนฉันสินะ..)
เหมือนฮเยวอนจะเข้าใจที่ไวโอลินเครื่องนี้มีสภาพเป็นแบบนั้น เธอเองเคยมีความรู้สึกท้อ..เหนื่อยกับสิ่งที่กดดันรอบๆตัวของเธอ..ก็เหมือนกับไวโอลินอันเก่าที่ถูกใช้งานอย่างหนักแถมไม่ได้รับการดูแลอย่างดี จนทำให้มีสภาพให้เห็นเป็นแบบนั้น
ฮเยวอน
//หยิบขึ้นมาลองเล่น
และแล้วบทเพลงก็ได้ถูกบรรเลงขึ้น โดยที่เธอนั้นไม่รู้เลยว่าต่อจากนี้จะเจอกับเหตุการที่ไม่คาดฝันขึ้นในภายภาคหน้า
และใช่..ไม่นานนักบรรยากาศรอบๆตัวเธอก็เปลี่ยนไปไวโอลินอันเก่าที่เธอกำลังลองเล่นอยู่นั้น ก็มีหมอกสีดำม่วงปรากฏขึ้นบนไวโอลินก่อนที่จังหวะมันจะเริ่มเร็วขึ้นเรื่อยๆ
สีหน้าของเธอนั้นดูไม่ดีเป็นอย่างมาก เธอตกใจกับสิ่งที่เห็น ก่อนจะมีมือปริศนามาวางลงบนไหล่ของเธอ
อาจารย์สอนไวโอลิน
//มองฮเยวอน
ฮเยวอน
อ่ะ..ทำไมไวโอลินมัน..//งุนงง
อาจารย์สอนไวโอลิน
หือ? มีไวโอลินแบบนี้อยู่ด้วยงั้นเหรอเนี่ย?
อาจารย์สอนไวโอลิน
แบบนี้ก็ดีเลย ซื้ออันนี้แหละ..
ฮเยวอน
จะ..จะซื้ออันนี้งั้นเหรอคะ?...//เหงื่อตก+มองไวโอลินในมือ
โคชิ โยรัน
(ตอนแรก..ฉันสัมผัสได้ถึงพลังต้องห้ามได้จากที่นี่...)
โคชิ โยรัน
(แต่ไหนอยู่ๆ..ก็หายไปซะแล้วล่ะ!?)
ป่าแห่งนี้เป็นป่ารกร้างที่เต็มไปด้วยรากไม้มากมายเกาะเลื้อยไปตามต้นไม้ มีแสงจากดวงอาทิตย์ที่สาดส่องมาถึงเพียงเล็กน้อยเท่านั้น
บรรยากาศโดยรอบต่างเงียบสงัดมีเพียงแค่แมลงตัวน้อยบินไปมาอยู่ตามต้นไม้เท่านั้น
โคชิ โยรัน
อ่ะ..//หยุดเดิน
โยรันที่กำลังสำรวจพื้นที่อยู่นั้นก็หยุดเดินชะงักทันที เพราะดูเหมือนว่าเธอจะพบเจอเข้ากับบางสิ่ง
โคชิ โยรัน
(แสดงว่าจะต้องมีคนเข้ามาในป่านี้ก่อนหน้าแน่...)
โคชิ โยรัน
อ่ะ..//ลุกขึ้นยืน+มองรอบๆ
ยังไม่ทันได้ตั้งข้อสงสัยใดๆ โยรันก็รีบลุกพรวดขึ้นมาพร้อมกับมองหาต้นเสียงนั้นทันที
โคชิ โยรัน
ฉันถามว่า...ใคร?//นำมีดสั้นออกมา
ไม่นานนักเสียงปริศนาก็เงียบลง ก่อนที่โยรันจะเดินไปดูตรงหลังต้นไม้ต้นใหญ่ที่ไม่ห่างจากเธอเพียงไม่กี่ก้าว
โคชิ โยรัน
//เดินไปดูหลังต้นไม้
โคชิ โยรัน
(หรือว่าฉัน...คิดไปเอง..)
โคชิ โยรัน
อ่ะ!!!//โดนมือใครบางคนดึงไป+ โดนปิดตา
ยังไม่ทันที่โยรันจะได้ตั้งตัว จู่ๆก็มีมือปริศนาจับดึงตัวของเธอให้เข้ามาหาตนก่อนที่จะใช้มืออีกข้างปิดไปที่ตาคู่สวยของหญิงสาว..
โคชิ โยรัน
แก..เป็นใคร?..//นิ่ง
โคชิ โยรัน
นี่..เป็นใบเหรอ?
ถึงจะอยู่ในสถานการณ์ที่อันตรายโยรันเองก็ยังคงท่าทีใจเย็นและนิ่งอยู่เสมอ..ทำให้เธอดูไม่กลัวอันตรายใดๆทั้งสิ้น
???
ท้ายสิ..//เอ่ยเสียงแผ่ว
ชายปริศนาเอ่ยเสียงแผ่วเบาข้างหูของโยรัน ทำให้เธอรู้สึกจั๊กจี้ที่หูของตนเองนิดๆ
จนถึงตอนนี้..ชายปริศนาก็ยังคงไม่บอกว่าตนเป็นใคร..แต่ที่แน่ๆโยรันสัมผัสไม่ได้ถึงความอันตรายจากชายคนนี้เลยสักนิด..
โคชิ โยรัน
(ใครกัน...รูปแบบพลังแบบนี้ไม่คุ้นเลยสักนิด..)//ครุ่นคิด
โคชิ โยรัน
(แต่ที่แน่ๆ..หมอนี่คงมาดี..สัมผัสไม่ได้ถึงภัยอันตรายใดๆจากเขาเลย...)
???
หึ..//ยิ้มอย่างพึงพอใจ
แอดคนดีคนเดิมงับเตง🤧
ใครกันนะ..ใครกันน้อออ
Comments
โคโจ มานาริ
จะเป็นใครก็ไม่สนแต่ถ้าทำอะไรไม่ดี เจอเรากระทืบบาทาใส่แน่
2024-11-30
0