สามีของผมคือนายเอกนิยายวายน้ำเน่า
สืบหาต้นตอ[3]
พิทักษ์
มึงอย่ามาทำเป็นไม่รู้นะไอเวรนี่!!!
พิทักษ์
มึงแยกกูกับมันทำไม//กดเสียง
ตะวัน
หึ กูไม่ได้แยก//หน้านิ่ง
ตะวัน
มันเลือกของมันเองว่าจะไปกับลลิน
พิทักษ์
มึงคิดจริงๆเหรอว่ากูไม่รู้ว่ามึงจะทำอะไร?!!//เดินเข้าใกล้+เสียงแข็ง
ตะวัน
ทำไมมึงไม่ห้ามล่ะ อ้อใช่ก็มึงไม่กล้านี่นะ หึ//กอดอก+เยาะเย้ย
พิทักษ์
มึงมันไอทรยศน่ารังเกียจ!!!
พิทักษ์
มึงมันโง่น่ารังเกียจ!!!!
พิทักษ์
น้ำหน้าอย่างมึงจะทำอะไรกูได้ เหอะ//เหยียดหยาม
พิทักษ์
มึงอ่าเอาแต่เงียบดิวะ ไอห่านี่!!!//จะตบหน้าตะวัน
ตะวัน
มึงคิดว่ามึงจะทำอะไรได้?
ตะวัน
มึงคิดว่าพวกนั้นจะปล่อยพวกเราไปเหรอ
ตะวัน
มึงคิดว่าลลินจะปล่อยเราไปเหรอ?//ยิ้ม
ตะวัน
ไม่//ส่ายหัว+ยิ้มร้าย
ตะวัน
ไม่มีใครจะปล่อยเราไปหรอกนะ..... และกูก็จะไม่ปล่อยพวกมึงเหมือนกัน :)
ตะวัน
....พวกมึงก็ต้องลงนรกมากับกู!!!!
พิทักษ์
ไอตะวัน//เข้าไปต่อย
ตะวัน
มึง....//เช็ดเลือดมุมปาก
ตะวัน
กลัวงั้นเหรอ//ยิ้มเยาะ
พิทักษ์
//ง้างหมัดจะต่อยอีกครั้ง
ตะวัน
กูจะไม่มีวันยอมพวกมึง//เสียงแข็ง
พิทักษ์
งั้นกูก็จะไม่มีทางให้มึงมาขวางพวกกูเหมือนกัน//เสียงต่ำ+ก้าวร้าว
ก่อนที่พวกเขาจะทะเลาะกันไปมากกว่านี้ เสียงฮัมเพลงก็ดังขึ้น
เสียงนั้นเป็นเสียงของผู้หญิง ที่ดังขึ้นจากท้ายกระท่อมนั้น
พิทักษ์
เสียงนั่น//สั่นกลัว
พิทักษ์
ไม่ๆๆๆๆๆๆ//หวาดกลัว
ตะวัน
(เหอะ)//เดินไปหาต้นตอของเสียง
พิทักษ์
ป.ไปไหน.ก..กูก็จะไปด้วย!//สั่น
หนึ่งหญิงสาวนั่งชิงช้าไกวไปมาพลางฮัมเพลงอย่าสงบสุข
แต่เสียงเพลงนั้นกลับฟังดูเศร้าและหลอนประสาท ทำให้พวกเขาต้องแอบดู
ตะวัน
.....//มองอย่างเศร้าๆ
พิทักษ์
.....//หันไปมองตามตะวัน
พิทักษ์
อุบ!!!.//ปิดปากตัวเองแน่น+ซ่อนอยู่หลังตะวัน
ตะวัน
ขอนั่ง...ด้วยคนได้ไหม//เสียงแผ่ว
ตะวัน
ขอโทษ//แผ่วเบา+ลูบหัวอ.ฝ
???
ทำไมไม่ไปผุดไปเกิดสักทีล่ะ
ตะวัน
ถามทำไมในเมื่อเธอ...ก็ไม่ต่างกับฉัน
???
....ตะวันตายแล้ว...ร่างกายของตะวัน
???
ทำไมถึงยังใช้ร่างนี้ล่ะ
ตะวัน
ฉันยังไม่ตายหรอก...แค่ในตอนนี้
ตะวัน
ยังไม่ใช่ตอนนี้//ยิ้มเศร้า
???
ฉันจะรอนะ...//ยิ้มให้ตะวัน
ตะวัน
เราจะเจอกันที่นรกฉันสัญญา:)
???
//หันไปมองพิทักษ์ที่แอบอยู่
???
รออยู่น...ะตะวัน...รอให้เรา...มาเป็นส่วนเดียวกันทั้งหมด:)
???
ในนรก...ชั่วนิรันดร์//ค่อยจางหายไป
ตะวัน
.....ชั่วนิรันดร์//แผ่วเบา
พิทักษ์
(ไม่ได้ยินเลยว่าพูดอะไรกัน)
พิทักษ์
คงจะพูดเรื่องเลวกันอยู่น่ะสิ หึ//แผ่วเบา
ตะวัน
ถ้ากูเลวมึงก็เลว!!//พูดทั้งๆที่นั่งอยู่ชิงช้า
ตะวัน
ออกมาสิ จะซ่อนอยู่ทำไมล่ะ//มองที่ซ่อนด้วยหางตา
ตะวัน
อ้อนั่นสินะ คนชั่วอย่างมึงก็คงกลัวคนชั่วอย่างกูนี่เนอะ
พิทักษ์
ใครจะกลัวมึง มึงมันก็แค่ลูกน้องต้อกต๋อยไอลลินเท่านั้นเอง//เดินออกจากที่ซ่อน
ตะวัน
....อย่ามาเรียกลลินอย่างนั้น!!//เสียงเหี้ยม
พิทักษ์
เป็นลลินนี่ดีเนาะ มีคนคอยเอาใจและปกป้องอย่างนี้//เหยียดหยาม
ตะวัน
ไอเวร//เสียงเหี้ยม+พุ่งเข้าใส่พิทักษ์
พิทักษ์
อึก//จะขาดอากาศหายใจตุย
พิทักษ์
ปล่อย.กู!!//ควานหาของตามพื้น
พิทักษ์
ย้ากกก//หยิบหินมาฟาดหัวตะวัน
ตะวัน
อึด.ฮึ่ม!!//ล้ม+เลือดอาบ
พิทักษ์
คนที่ต้องตาย คือ มึง!!!//ขึ้นคร่อม+ฟาดไม่ยั้ง
ตะวัน
//ใช้พลังผลักอีกฝ่ายจนปลิว
พิทักษ์
กึก...//โดนผลักอย่างแรง
พิทักษ์
เฮือก//หอบหายใจ+พยายามลุกขึ้น
ตะวัน
เหอะ ทำได้แค่นี้เหรอวะ~//ใช้พลังกดอ.ฝไว้
เสียงฝีเท้าอันแผ่วเบาและมั่นคงดังขึ้น พร้อมกันกับเสียงนุ่มอ่อนโยน
ลลิน สุขสวัสดิ์
ไปไหนกันหมดวะเนี่ย//เกาหัว
นัยน์เนตร
ข.เขาทิ้งเราไปแล้ว!!!
ลลิน สุขสวัสดิ์
คิดมากไอนี่//เขกหัว
ตะวัน
!!!//เผลอหยุดใช้พลัง
พิทักษ์
ล.ลลินช่วยด้วย ไอตะวันมันบ้าไปแล้ว!!!
ลลิน สุขสวัสดิ์
ใจเย็นๆก่อน เกิดอะไรขึ้น?
พิทักษ์
ไอตะวันมันบ้าไปแล้ว!!! เราต้องหนี ต้องรีบหนี
ลลิน สุขสวัสดิ์
ตะวันทำไม??
พิทักษ์
ไม่เห็นหรือไง มันบีบคอกู!!! มึงไม่เห็นรอยรึไง!!!
ลลิน สุขสวัสดิ์
!!!!(ปกติพิทักษ์ไม่เคยตะคอกใส่เลยนะ)
พิทักษ์
ต้องหนี!!! กูจะหนีแม่งเอ้ย!
ลลิน สุขสวัสดิ์
ใจเย็นก่อนน่า~//เข้าไปจับ
พิทักษ์
//ปัดมืออกอย่างแรง
ลลิน สุขสวัสดิ์
!!!!(เจ็บ)
ตะวัน
....//ค่อยๆเดินออกมา
นัยน์เนตร
ใจเย็นก่อนนะพิทักษ์
พิทักษ์
มันบีบคอกู มึงเห็นรอยที่คอกูไหม!!! มัน!!!!//ชี้ไปที่ตะวัน
นัยน์เนตร
กูไม่เห็นอะไรเลย
พิทักษ์
เป็น..เป็นไปได้ไง!! ก็มันบีบคอกูไหนจะ..จะเลือด!!!
ลลิน สุขสวัสดิ์
ไม่มีเลือดนะพิทักษ์?
พิทักษ์
ได้ไง ทำไม...แต่กู...//อึ้ง
ตะวัน
พิทักษ์...พูดอะไรน่ะเราไม่เข้าใจ...เลยสักนิด//เดินเข้าใกล้
สภาพของตะวันนั้นปกติดี ไร้ซึ่งรอยขีดข่วนไม่มีเลือดหรือแผลอะไรทั้งนั้น
ในขณะเดียวกันสภาพของพิทักษ์เองก็ปกติไม่มีรอยแผลหรือร่องรอยการถูกทำร้ายใดๆเลย
ลลิน สุขสวัสดิ์
พิทักษ์...กลางค่ำกลางคืนมันก็มีอะไรเกิดขึ้นได้หมดนั่นแหละ//ตบบ่าพิทักษ์
ลลิน สุขสวัสดิ์
บางทีสิ่งที่นายเจอ อาจเป็นภาพหลอนยามกลางคืน...หรือไม่ก็คงเป็นผีทวงแค้นพวกนั้นนั่นแหละนะ
นัยน์เนตร
ใช่แล้ว ใช่แล้ว...ฉันเองก็โดนเหมือนกัน!!//เข้าหาพิทักษ์
พิทักษ์
.....(ไม่ ไม่ใช่ เมื่อกี้)//กระวนกระวาย
ตะวัน
สงสัยจะโดนเล่นเข้าแล้วนั่นแหละ....ก็นี่มันกลางค่ำกลางคืนนี่นา
ตะวัน
ก็บอกไปแล้วแท้ๆ ว่าให้ระวังตัวไว้ให้ดี
ตะวัน
เพราะผีแถวนี้ เขากะเอาตาย!!!//ยิ้ม
ลลิน สุขสวัสดิ์
เห้อ แล้วนี่เจออะไรไหม? ได้เข้าไปในบ้านหรือยัง//มองไปที่กระท่อม
นัยน์เนตร
ใจเย็นนะๆ//พูดกับพิทักษ์
พิทักษ์
//มองตะวันตาขวาง+เข้าหาลลิน
"ลลินช่วยอะไรมึงไม่ได้หรอก"
พิทักษ์
!!!//มองซ้ายมองขวา
"คนทำผิด ย่อมได้รับโทษของการกระทำนั้น "
"ไม่มีใครหนีความผิดได้~"//เสียงทั้งหญิงและชายทั้งเด็กและผู้ใหญ่ประสานเสียงกัน
???
แม่แต่มึง!!!//กระซิบข้างหูทั้งสองคน
ตะวัน
....เราว่าค่อยมาตอนเช้าจะดีกว่านะ...ที่นี่มืดมาก...อุบัติเหตุอาจเกิดขึ้นได้ง่ายๆ//ชำเลืองมองทั้งคู่
ลลิน สุขสวัสดิ์
เอาดิ....มืดจริงๆนั่นแหละ ไหนจะไอไฟฉายซังกะบ๊วยนี่อีก เห้อ
ลลิน สุขสวัสดิ์
กลับกันเลยไหม//หันไปถามทั้งคู่ที่ด้านหลัง
ลลิน สุขสวัสดิ์
โอเคงั้นกลับกันเลยเถอะ!!
พิทักษ์
คือ...เมื่อกี้เราขอโทษนะ//กระซิบ
ลลิน สุขสวัสดิ์
หืมอะไรเหรอ อ้อเรื่องเมื่อกี้เหรอ?
พิทักษ์
อ.อืมใช่//เสียงเบา
ลลิน สุขสวัสดิ์
ช่างเถอะ..อะไรก็เกิดขึ้นได้หมดนั่นแหละ
ลลิน สุขสวัสดิ์
แต่ครั้งแรกเลยนะที่นายหยาบคายใส่แบบนี้น่ะฮ่าฮ่าฮ่า ทำเอาเหวอไปเลย~
ตะวัน
//เดินตามอยู่หลังสุด+ได้ยินทุกอย่าง
พิทักษ์
//พยายามจับมือลลิน
ลลิน สุขสวัสดิ์
เห้อ มืดจังน้าาา ขนาดท้องฟ้าก็ไม่มีดาวสักดวง เมฆก็บังดวงจันทร์อีก
ลลิน สุขสวัสดิ์
เห้อ//เดินเร็วขึ้น
พิทักษ์
อ.อืม(อีกนิดเดียวแท้ๆ)
นัยน์เนตร
(คิดจะทำอะไรน่ะ)
นัยน์เนตร
//เดินประกบข้างพิทักษ์
ลลิน สุขสวัสดิ์
เน่~เดินเร็วๆหน่อยสิ~โดยเฉพาะนายเลยตะวัน~~
ลลิน สุขสวัสดิ์
เร็วเข้า~~//โบกมือให้
ตะวัน
อืม~เรารู้แล้ว//ยิ้มหวาน+โบกมือให้
ลลิน สุขสวัสดิ์
ฉันบอกเลยว่าฉันจะนอนยาวววววถึงบ่ายเลย~~
นัยน์เนตร
จากคืนนี้ฉันคงนอนไม่หลับ
ตะวัน
นั่นสินะ...คงต้องนอนยาวเลย//มองมือตัวเอง
ตะวัน
(พลังอ่อนแรงลงมากไหนจะเรื่องที่ทำไป คงต้องสวดภาวนาอีกนานเลย)
ตะวัน
งั้นเราแยกย้ายกันตรงนี้เนอะ!
นัยน์เนตร
ไปส่งหน่อยไม่ได้เหรอ//กอดตัวเอง+มองรอบข้าง
ตะวัน
ให้ไปส่ง...ไหมล่ะ//เสียงเย็น
ลลิน สุขสวัสดิ์
บาย!//โบกมือ
นัยน์เนตร
จ.เจอกัน//เสียงสั่น+รีบเดินกลับบ้าน
ตะวัน
//ยิ้มให้ลลิน+ยืนอยู่ที่เดิม
หลังจากนั้นทุกคนก็กลับบ้านตัวเอง มีเพียงแค่ตะวันที่ยืนนิ่งอยู่
ด้านหลังของตะวันมีเหล่าเงาผีทวงแค้นขนาดใหญ่
???
มา...อยู่...ด้วย..กัน~~\\เสียงเย็น
นักเขียนเองจ้า
อีกนานเท่าไหร่หนอ~
นักเขียนเองจ้า
ถึงจะเข้าเนื้อเรื่องหลัก~ที่ตั้งมั่นไว้~~~//ร้องเพลง
Comments