สามีของผมคือนายเอกนิยายวายน้ำเน่า
ใครที่กำลังสนุก?
ณ ทุ่งนากลางป่าในขณะนั้น
.
.
.
นัยน์เนตร
งืมมมมม ทุกค้นนน
นัยน์เนตร
ทุกคนหายไปหนายหว่าาาาา//มองไปรอบๆ
เสียงจากพงหญ้าดังขึ้นไม่ไกล จากที่ๆนัยน์เนตรอยู่
นัยน์เนตร
ทำเสียงบรรยากาศรอบๆมันถึงได้.....
นัยน์เนตร
อะ...อะไรน่ะ//ตัวสั่น
นัยน์เนตร
อ..อ้อ...แมวนี่เอง หวัดดีนะจ๊ะเจ้าแมวเหมียววฮ่าฮ่าฮ่า//สั่นกลัว+สร่างเมา
นัยน์เนตรค่อยๆเดินไปหาพุ่มไม้นั้น
จู่ๆก็ปรากฏดวงตาหลายคู่เรืองแสง ในขณะที่จ้องมองมายังเขาเอง
นัยน์เนตร
เฮ้..ฮะฮะฮะ//ล่ก
เสียงนั้นทั้งยานครางและทุ้มต่ำ
นัยน์เนตร
ฮะฮะฮะ ด...ดูเหมือนฉันต้องไปแล้วนะ...บาย//ยกมือบ๊ายบาย
หลังจากนั้นนัยน์เนตรก็วิ่งอย่างรวดเร็วโดยไม่คิดจะหันหลัง ก่อนที่เจ้าตัวจะสะดุดเข้ากับท่อนไม้เข้า
นัยน์เนตรรู้ตัวว่าคงวิ่งหนีไม่ทันจึงวิ่งเข้าไปหลบหลังต้นไม้แถวนั้น แล้วชะโงกหน้าออกไปดู
เหมียววววว มาเล่นกันสิ~~~
"คิดว่าพวกเราจะปล่อยนายไปงั้นเหรอ หลังจากสิ่งที่พวกนายทำ~"
เสียงทุ้มต่ำกล่าวด้วยน้ำเสียงนึกสนุก
นัยน์เนตร
ฮึก....ฮึก//พยายามกลั้นเสียง
นัยน์เนตร
ไม่ใช่ฉันนะ ฉันไม่ได้ทำ กูไม่ได้ทำ
ในประโยคแรกเขากล่าวกับตนเอง และในประโยคหลังเขากล่าวกับสิ่งนั้น
ก่อนที่เสียงๆหนึ่งจะดังขึ้น
ลลิน สุขสวัสดิ์
หยุดได้แล้ว
เจ้าสิ่งนั้นหยุดการกระทำของตนเอง แล้วหายกลับสู่ความมืด
นัยน์เนตร
ล...ลินอยู่ไหนน่ะ//หันไปมองรอบตัว
นัยน์เนตร
เอ้ะ//เหลือบมองไปหาดวงไฟสีขาวเล็กๆ
แม้จะเป็นเพียงดวงไฟเล็กๆแต่มันกลับส่องสว่างไปทั่วทั้งทุ่งนาและป่าไม้ สว่างราวกับเป็นตอนกลางวันก็มิปาน
ลลิน สุขสวัสดิ์
//ลอยไปอย่างเร็ว
นัยน์เนตร
ร..รอด้วย//วิ่งตาม
หลังจากนั้นลลินก็ทิ้งนัยน์เนตไว้ที่เส้นทางถนนที่เชื่อมกับหมู่บ้านก่อนจะหายไป
นัยน์เนตร
ฮึก//เดินไปตามทาง
ป้าผนี
ป้าเองจ้ะ//ฉีกยิ้มกว้างงงง
นัยน์เนตร
อ้ากกกกกก//วิ่งไปบ้านตัวเองแบบ4*1000
ลลิน สุขสวัสดิ์
ป้านีก็หาไปแกล้งเขานะครับ หึหึ//นั่งอยู่บนหลังคา
ป้าผนี
ป้าแค่ยิ้มให้เฉยๆเอง เห้อเด็กสมัยนี้นี่ขี้กลัวจริงๆ//แสร้งกุมขมับ
ป้าผนี
ว่าแต่ป้า เราอ่ะตัวดีเลยนะทั้งทิ้งเขาไว้คนเดียว ไหนจะปล่อยให้เขาโดนพวกนั้นอีกไหนจะทิ้งไว้กลางทางอีกน่ะ//เท้าสะเอว+ลอยอยู่ข้างๆลลิน
ลลิน สุขสวัสดิ์
ไม่ได้บอกซะหน่อยว่าจะส่งไหนนี่ แต่จะว่าไป เทพรอบตัวเขาไม่เหลือเลยแฮะ
ป้าผนี
โอ้ จริงด้วย//นึกได้
ป้าผนี
งั้นเขา...//เหลือบมองลลินกล้าๆกลัวๆ
ลลิน สุขสวัสดิ์
.....//หน้าดำ+คิ้วขมวด
ลลิน สุขสวัสดิ์
เหอะ...ของแบบนี้ต้องคอยดูครับป้า
ป้าผนี
น...นั่นสินะฮะฮะฮะฮ่าฮ่าฮ่า
ลลิน สุขสวัสดิ์
หึหึหึ ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า
เสียงประสานของทั้งคนและผีดังไปทั่วทั้งหมู่บ้านในคืนนั้น
นัยน์เนตร
ฮืออออฮึกฮืออออ//นอนขด
นัยน์เนตร
ฮึก//เอาหมอนปิดหู
เสียงเคาะดังไปทั่วทั้งบ้านของเนตร
ทางด้านตะวันที่กำลังนั่งสมาธิ
ตะวัน
โดนเล่นเข้าแล้วสินะ...เนตร:)
ตะวัน
ทำอะไรไว้มึงอย่าคิดว่าไม่มีใครรู้:)
ตะวัน
พวกมึง...ต้องตาย!!!!
ตะวัน
ไสหัวไป!!//ตะหวาดดัง
พิทักษ์
เสียงนั่น...ลลินเหรอ?
พิทักษ์
กับ....ป้านี!!//สั่นกลัว
พิทักษ์
อึก...ไม่นะ//นอนคลุมโปง
"เฮ้...ออกมาหาหน่อยสิ้~~"
พิทักษ์
อึก....แม่ง//สบถเสียงเบา
ลลิน สุขสวัสดิ์
อ่าาา สดชื่นชะมัด//บิดขี้เกียจ+ลุกขึ้นจากเตียง
ลลิน สุขสวัสดิ์
พายเนคทารีน~~~
ลลิน สุขสวัสดิ์
อื้มมมมมม~//ยิ้มภูมิใจ
แล้วลลินก็รับประทานอาหารเช้า ก่อนที่จะเข้าไปอาบน้ำแต่งตัว
นักเขียนเองจ้า
เหมือนจะมีใครคนหนึ่งกำลังสนุกอยู่ล่ะนะ ใช้ชีวิตแบบสงบสุขสันต์อยู่คนเดียวเลย
Comments