สามีของผมคือนายเอกนิยายวายน้ำเน่า
กลับบ้าน'เรา'[2]
หลังจากที่ลลินมาถึงบ้าน เขาก็พบว่าข้างในบ้านนั้นมีแต่ฝุ่นเต็มไปหมด ลลินจึงลงมือทำความสะอาดบ้านทั้งหลัง โดยใช้เวลาทั้งคืน
ลลิน สุขสวัสดิ์
โอยยย ทั้งฝุ่นทั้งอะไรเต็มไปหมดเลย
ลลินยกของเก่าที่ไม่ใช้แล้วออกมาข้างนอก ไม่ว่าจะเป็นเตียงหมอนมุ้งหรือแม้แต่เสื้อผ้าเก่ากับโซฟาเก่าก็ตาม
ลลิน สุขสวัสดิ์
แถวนี้มีร้านฟอนิเจอร์ดีๆบ้างไหมนะ
ลลิน สุขสวัสดิ์
'เห้ออออ แม้จะเสียดายแค่ไหนก็คงต้องทิ้งสินะ'
ลลิน สุขสวัสดิ์
//เหลือบไปเห็นผู้ชายคนหนึ่ง
ในขณะที่ลลินกำลังบ่นก็เหลือบไปเห็นชายหนุ่มคนหนึ่ง ใส่แว่นตาหนาเตอะกับหนวดเครารุงรัง ที่กำลังมองเข้ามายังบ้านของเขาอยู่
ลลิน สุขสวัสดิ์
สวัสดีครับ//โบกมือให้
ตะวัน
!!!//โบกมือกลับไปให้อีกฝ่ายพลางก้มหัวให้
ตะวัน
เอ่อ บ้านนี้เป็นของคุณเหรอครับ แหะแหะ//ยกมือขึ้นเกาหัว
ตะวัน
ผมไม่ได้จะว่านะ...แค่
ลลิน สุขสวัสดิ์
ครับ บ้านนี้เป็นมรดกตกทอดจากครอบครัวผมน่ะครับ//ยิ้มหวาน
ตะวัน
ง...งั้นเหรอครับแหะ//หลบตา
ตะวัน
คุณบอกว่า....ได้รับ...เป็นมรดกเหรอครับ??//จ้องเขม็งที่ลลิน
ตะวัน
......//ขมวดคิ้ว+จ้องเขม็ง
ลลิน สุขสวัสดิ์
???//เอียงคอสงสัย
ตะวัน
ลลิน....ใช่ไหม?//ถามหยั่งเชิง
ลลิน สุขสวัสดิ์
โอ้ครับ ผมนี่แหละลลิน สุขสวัสดิ์!!//ยิ้มกว้าง
ตะวัน
ดีใจที่...ได้เจอ...นะ....ลลิน:)
ลลิน สุขสวัสดิ์
'คุ้นจังแหะไอ้ปฏิกิริยาแบบนั้น'
ตะวัน
ใช่ เราเองตะวัน ฮะฮะ//ยิ้มกว้าง
ลลิน สุขสวัสดิ์
ไม่ได้เจอกันนานเลยเนอะ
ลลิน สุขสวัสดิ์
นายเปลี่ยนไปมาก นัยเนตรเองก็เปลี่ยนไป
ลลิน สุขสวัสดิ์
ดีที่นิสัยยังเหมือนเดิมนะเนี่ย 5555
ลลิน สุขสวัสดิ์
เอ๊ะ อ่าก็ใช่ เมื่อวานน่ะ//ลูบคาง
ลลิน สุขสวัสดิ์
เข้ามาข้างในก่อนสิตะวัน//เปิดประตูรั้ว+ผายมือเชิญ
ตะวัน
ขอรบกวนด้วย//เดินเข้าไป
ตะวัน
ทำไม...เหมือนไม่ได้นอนนะ//มองอีกฝ่าย
ลลิน สุขสวัสดิ์
อ้อ คือว่า...เราทำความสะอาดบ้านทั้งหลังแต่เมื่อคืนน่ะ//ยิ้มกว้างด้วยใบหน้าเหนื่อยๆ
ตะวัน
ยัง...รักความสะอาด...เหมือนเคยเลยนะ//ยิ้มแบบไม่ถึงดวงตา
ลลิน สุขสวัสดิ์
'ไม่เห็นอะไรเลยแหะ ทั้งๆที่ควรมีไม่ใช่เหรอ?'
ทันใดนั้นก็มีเสียงทะเลาะกันดังขึ้นมา โดยที่มีเสียงของจักรยานดังเอี้ยดอ้าดดังขึ้นพร้อมกันนั้นเอง
นัยน์เนตร
โอ้ย ขับดีๆหน่อยจักรยานกูแพงนะเว้ย
พิทักษ์
ก็ขับอยู่นี่ไง แม่ง
เสียงทะเลาะกันก็หยุดลงที่หน้าบ้านของตระกูลสุขสวัสดิ์
นัยน์เนตร
โอ้ไอลิน อยู่ไหม//ตะโกน
ลลิน สุขสวัสดิ์
กูก็นั่งอยู่หน้าบ้านนี่ไง ตะโกนทำไมก่อนวะ!!//ตะโกนกลับ
นัยน์เนตร
อุ้ย 555//เหลือบไปเห็นลลินที่นั่งอยู่แคร่ไม้
นัยน์เนตร
มาด้วยเหรอ5555 มาไม่บอกพวกกูเลยนะ:)
ลลิน สุขสวัสดิ์
โอ้ไง เอ่อ....'ใครว้าา นึกสินึก!!'//ยิ้มค้าง
พิทักษ์
เราไง พิทักษ์ จำกันไม่ได้แบบนี้เสียใจนะเนี่ย//เช็ดน้ำตาทิพย์
ลลิน สุขสวัสดิ์
อ๋อพิทักษ์นี่เอง//ยิ้มสดใส
พิทักษ์
เป็นไงบ้าง5ปีที่ผ่านมา ขอเข้าไปได้ไหม??//มองประตูรั้วที่ใกล้พัง
ลลิน สุขสวัสดิ์
เข้ามาเลยพิทักษ์ไอเนตร เข้ามาๆ//กวักมือเรียก
ลลิน สุขสวัสดิ์
'หืม ทำไมเทพของไอเนตรร้องไห้??'
นัยน์เนตร
ไมกูโดนเรียกไออยู่คนเดียววะ แม่ง😑
พิทักษ์
บ่นทำเหี้ยไร เข้าไปสิวะ เปิดประตูระวังๆด้วยเดี๋ยวพัง
ลลิน สุขสวัสดิ์
'พลังงานลบเต็มตัวเลยแหะ'
ตะวัน
ลินกลับมา...เราดีใจนะ
ลลิน สุขสวัสดิ์
ลินเองก็ดีใจที่ได้กลับมาเหมือนกัน ถึงแม้ว่าบ้านเมืองจะดูแปลกๆก็เถอะ//มองไปยังบ้านเรือนที่มีแต่พลังลบ
ลลิน สุขสวัสดิ์
แต่ช่างเถอะ เดี๋ยวค่อย"จัดการ"ละกัน//ยิ้มกว้าง
ลลิน สุขสวัสดิ์
แถวนี้มีร้านเฟอร์นิเจอร์ไหม?
พิทักษ์
ม..ไม่มีนะ//สะดุ้ง
นัยน์เนตร
คือทุกคนในหมู่บ้านเขา จะว่าไงดี//กังวล
ตะวัน
ตายหมดแล้ว เหลือแค่"พวกเรา"//มองไปที่สองคนก่อนหน้า
หลังจากที่ตะวันพูดจบ ทั้งนัย์เนตร พิทักษ์ และ ตะวันก็จ้องเม็งใส่กันด้วยแววตาเอาเรื่อง
ลลิน สุขสวัสดิ์
อ้อ เหรอ???//หน้านิ่ง
ลลิน สุขสวัสดิ์
แย่จังเนอะ อย่างงี้คงต้องเข้าไปในเมืองสินะเนี่ย//ยิ้มกว้าง
จริงๆแล้วยัยเนตรต้องการถามเรื่องราวตลอด5ปีของอีกฝ่าย แต่ก่อนนั้นพิทักษ์เองก็ลองถามและโดนปัดตกคำถามนั้นแล้ว
นัยน์เนตร
//มองที่ลลินอย่างกังวล
นัยเนตรจึงเปลี่ยนคำถาม เพราะเขาไม่อยากมีเรื่องด้วย
ลลิน สุขสวัสดิ์
จักรยานมึงอะนะ??//😑
นัยน์เนตร
ปล่าว กระบะกูอ่ะ//ถามยิ้มๆ
ลลิน สุขสวัสดิ์
มึงขับรถได้...ใช่ไหม?//หรี่ตามอง
นัยน์เนตร
ไว้ใจกูได้!!!//ยืดอกภูมิใจ+เชิดหน้า
ลลิน สุขสวัสดิ์
โอเค ดีล!!😃
ลลิน สุขสวัสดิ์
ฝากตัวด้วยนะพิทักษ์
พิทักษ์
แน่นอน เราขับรถเก่งอยู่แล้ว☺️
ลลิน สุขสวัสดิ์
ทำไมถามงั้น??...ก็ต้องไปด้วยกันอยู่แล้วสิ เราเพื่อนกันนี่เนอะ!!!
ตะวัน
ใช่...เรา...เพื่อน...กัน:)
นัยน์เนตร
......//หรี่ตามองตะวัน
แล้วทั้งสี่ก็ขึ้นรถกระบะของเนตรขับเข้าไปยังตัวเมือง โดยที่ลลินนั่งอยู่หลังกระบะกับเนตร และ พิทักษ์นั่งหน้ากับตะวัน
เมื่อมาถึงร้านเฟอร์นิเจอร์ ลลินก็ทำการเลือกซื้อสิ่งของต่างๆ ทั้งเครื่องใช้ไฟฟ้าและอื่นๆมากมาย
รวมทั้งขายเฟอร์นิเจอร์ของเก่าๆในบ้านทิ้งไป
พิทักษ์
ระวังหน่อยไอเนตร เดี๋ยวมันก็ร่วงหรอก!!
นัยน์เนตร
กูก็ระวังอยู่นี่ไง ๆไอสัสนี่อย่าบ่นได้ป่ะ?!
ลลิน สุขสวัสดิ์
เห้ๆซ้ายหน่อย นั่นล่ะๆ วางเลยๆ//โบกไม้โบกมือ
ทั้งสี่ใช้เวลาจัดบ้านให้ลลินจนเที่ยง
ตะวัน
ไป...หาอะไร....กินกันไหม?//มองไปที่ลลิน
ลลิน สุขสวัสดิ์
อื้ม เอาสิไปก่อนเลย
พิทักษ์
ไปด้วยกันสิ//มองไปที่ลลิน
ลลิน สุขสวัสดิ์
เดี๋ยวตามไป ขอจัดห้องก่อนแป๊ปนึง//เดินหันหลังเข้าบ้าน
พิทักษ์
....//มองหน้านัยเนตรและตะวัน
นัยน์เนตร
....//มองหน้าพิทักษ์และตะวัน
เมื่อลลินดลับเข้าไปยังในบ้าน บรรยากาศระหว่างทั้งสามคนก็พลันอบอวลไปด้วยความไม่ไว้ใจกันและกัน
ตะวัน
ว้า~~ไปซะแล้ว~//ยิ้ม+หันหน้าไปหาทั้งสอง
ตะวัน
กิน...อะไรดี...นะ?:)
นัยน์เนตร
//มองอย่างเย็นชาให้ตะวัน
นัยน์เนตร
อย่าคิดว่ากูไม่รู้นะว่ามึง--
ตะวัน
กูทำไม!! อย่าคิดนะ...ว่ากูไม่รู้ว่าพวกมึงทำอะไร!!!//:(
ตะวัน
กูจะไม่ให้มันเกิดขึ้น!!! สิ่งที่พวกมึงทำหรือจะทำต่อจากนี้จะไม่มีวันเกินขึ้นหรอก!!:)
พิทักษ์
มึงอย่าหวังเลย ว่าจะทำอะไรพวกกูได้ สิ่งที่มึงทำมันไร้ค่า ตะวัน//มองอย่างเอาเรื่อง
นัยน์เนตร
เหอะ อย่าหวังว่าสิ่งที่มึงทำจะได้ผลนะไอ้ตะวัน //มองตะวันด้วยหางตา
ลลิน สุขสวัสดิ์
อ่า นี่มันนาฬิกาเก่าสมัยรุ่นทวดนี่นา
ในขณที่ลลินเอื้อมมือไปจับ ก็มีบางอย่างตกลงมาจากนาฬิกา
ลลิน สุขสวัสดิ์
จดหมายเหรอ?? สองฉบับเลย??//เปิดอ่าน
ลลิน สุขสวัสดิ์
.....งั้นเหรอ
ลลิน สุขสวัสดิ์
น่าผิดหวังจริงๆ:(
ลลิน สุขสวัสดิ์
คงต้องทำให้"มัน"เผยตัวของมันเองแล้วสินะ:)
ลลิน สุขสวัสดิ์
เสียดายเวลาที่เคยเป็นเพื่อนกันจริงๆ;)
ลลินทั้งยิ้มและร้องไห้ออกมาหลังจากอ่านจดหมาย ที่มีลายมือและชื่อของพ่อและแม่
ก่อนจะปั้นหน้ายิ้มและเดินออกไปพบทั้งสามคนที่กำลังรอคอยอยู่
ลลิน สุขสวัสดิ์
คิดไว้รึยังว่ากินอะไรดี
ลลิน สุขสวัสดิ์
//มองทั้งสามคน
ลลิน สุขสวัสดิ์
งั้นก๋วยเตี๋ยวนั่นแหละ เดี๋ยวทำให้
ลลิน สุขสวัสดิ์
แต่ไปบ้านตะวันนะ เพราะเรายังไม่มีเครื่องครัว
ตะวัน
ยินดีอย่างยิ่ง....เชิญ
ทั้ง4คนใช้เวลาในมื้ออาหารด้วยกัน ที่บ้านของตะวัน
เฝ้ามองทั้งสามคนด้วยความไม่ไว้ใจอยู่ลึกๆ
Comments