สามีของผมคือนายเอกนิยายวายน้ำเน่า
สืบหาต้นตอ[2]
พวกเขาทั้งหมดต่างเดินมุ่งหน้าไปยัง
กระท่อมแห่งหนึ่งกลางป่าดิบชื้นท้ายหมู่บ้าน
ในยามค่ำคืนที่ไร้ซึ่งแสงจันทร์และแสงดาว มีเพียงแสงสลัวจากกระบอกไฟฉายเท่านั้น พวกเขามุ่งหน้าเข้สหาหลักฐานที่มีชีวิต
ลลิน สุขสวัสดิ์
ถามตรงๆเลยนะ
ลลิน สุขสวัสดิ์
ไฟฉายมันสว่างได้แค่นี้เหรอวะ?😑
ตะวัน
มันก็สว่างได้แค่นี้แหละ😅
นัยน์เนตร
ไอเหี้ย!! ไม่เห็นมีใครบอกกูเลยว่าเราจะมาที่กระท่อมนี่อะ!!!
ตะวัน
ก็แค่กระท่อม//เหลือบมอง
ตะวัน
....ที่มีตำนานเล่าว่-:)
พิทักษ์
ไม่ต้องเล่าหรอก//หันมองตะวัน+ยิ้ม
พิทักษ์
ปล่อยให้มันเจอเองดีกว่า~~:)
นัยน์เนตร
ลิน ก...กูกลับนะ//เตรียมวิ่ง
ลลิน สุขสวัสดิ์
ไปด้วยกันสิ...แค่นี้เอง
ลลิน สุขสวัสดิ์
ไหนมึงบอกว่าไม่กลัวไง
นัยน์เนตร
กูไม่ได้กลัว กูแค่เกรงใจเฉยๆ
นัยน์เนตร
ก็แบบ...ที่มีตำนานแบบนี้ก็เพราะไม่อยากให้ใครมายุ่งไง
พิทักษ์
แต่เราเดินมาขนาดนี้แล้วนะเพื่อน//ทำหน้าเศร้า
ลลิน สุขสวัสดิ์
จะได้พิสูจน์ตำนานพร้อมกับหาหลักฐานด้วยไง~
ลลิน สุขสวัสดิ์
นัยน์เนตร อย่ากลัวไปเลยน่า~//ยิ้ม
นัยน์เนตร
จะไมให้กลัวได้ยังไงเล่า ก็แบบ
นัยน์เนตร
(ก็กูไม่มีเทพคุ้มครองแล้วนี่ไง)
ตะวัน
แบบอะไรเหรอ//เอียงคอ+ยิ้ม
นัยน์เนตร
....แบบนั่นไง//ชี้ไปข้างหลัง
ลลิน สุขสวัสดิ์
จับมันมาให้กู!!!
พิทักษ์
....อย่ารุนแรงกับเพื่อนนักสิ ฮ่าฮ่า
ตะวัน
//วิ่งไปจับนัยน์เนตร
ตะวัน
จะกลัวอะไรมีลลินและกูอยู่ทั่งคน
ตะวัน
หรือกลัวว่าความจะแตกล่ะ//กระซิบ
พิทักษ์
เฮ้ หยุดนะ!!หยุดเลย!!//ผลักตะวัน
ลลิน สุขสวัสดิ์
ใจเย็นๆก่อน
ลลิน สุขสวัสดิ์
ไอ่เนตรถ้ามึงกลัวนักก็มากับกูเลยสิสิ//ยื่นมือ
นัยน์เนตร
//วิ่งเข้าหาลลิน
นัยน์เนตร
กู..กูไปด้วย//มองตะวันตาขวาง
พิทักษ์
//มองตะวันด้วยหางตา
ตะวัน
ไปกับกู//จับมือพิทักษ์
ลลิน สุขสวัสดิ์
...งั้นเราแยกกันเนอะ เอาเป็นว่าฉันกับเนตรจะเดินดูแถวข้างนอกก่อน
ลลิน สุขสวัสดิ์
ส่วนพวกนายก็เข้าไป//มองตะวัน
ลลิน สุขสวัสดิ์
แล้วเราค่อยมารวมตัวกันทีหลัง
ลลิน สุขสวัสดิ์
มืดมากเลยเนอะ
นัยน์เนตร
ช.ช.ใช่!!//เกาะลลิน
ลลิน สุขสวัสดิ์
น่ากลัวเนอะ
ลลิน สุขสวัสดิ์
ถ้ามีอะไรโผล่มานายคงแย่เลยเนอะ
บรรยากาศรอบข้างเปลี่ยนไป ภาพตรงหน้าเต็มไปด้วยหมอกควันอันมืดมิดท้วมตัว
???
ถ้าเกิดว่า...นายดันแยกออกมาจากท่านนั้นล่ะก็~~~//เสียงยาน
นัยน์เนตร
//ค่อยหันไปมองแขนที่เกาะ+กลัว
???
นาย คง เจอ ดี เข้า แล้วล่ะ เนอ~~
นัยน์เนตร
อ.อ.อ้ากกกกกก//ขยับหนี
???
จะไปไหนล่ะ~เราต้องหาหลักฐาน~นะ//เอียงคอ+จับนัยน์เนตร
นัยน์เนตร
ปล่อย! ปล่อยกู ปล่อยกู ปล่อยกู//พนมมือ+ร้องไห้
ป้าผนี
แฮ่~หึหึ//ปรากฏตัว+ขวางหน้านัยน์เนตร
นัยน์เนตร
ไม่ๆๆๆ อย่าทำกู อย่าทำกู//ล้ม
ป้าผนี
อยู่นี่เองสินะหลานรัก~~//หักคอ
นัยน์เนตร
ฮือออ//กอดเข่า+ร้องไห้
เสียงฝีเท้าเบาหวิวแต่มั่นคงดังขึ้นใกล้เข้ามาเรื่อยๆ
ทันใดนั้นเงาดำก็เขมือนเนตรเข้าไป
ลลิน สุขสวัสดิ์
ไอเนตร!!!//ตะโกนสุดลูกคอ
ลลิน สุขสวัสดิ์
(อะไรน่ะ เงาดำนั่น)//มองตรงที่เนตรอยู่
ลลิน สุขสวัสดิ์
(อ้อ งั้นสินะ)//มำเป็นไม่รู้เรื่อง
นัยน์เนตรตะโกนและกรีดร้องออกมาอย่างสุดเสียง แม้ว่าเสียงเหล่านั้นจะส่งไม่ถึงลลินเหรอ?
พลังงานสีดำเหล่านั้นต่างไหลเข้าทวารทั้ง8อย่างรวดเร็ว
นัยน์เนตร
(ช่วยด้วย ใครก็ได้ช่วยกูด้วย)
นัยน์เนตร
....(มืดไปหมดเลย หนาวจัง กลัวจัง! ทำไม? ทำไม!!!!)
ลลิน สุขสวัสดิ์
....(เหอะ นึกว่าจะทนได้มากกว่านี้ซะอีกนะ)
ลลินเดินไปยังจุดที่มีพลังงานเงาสีดำนั้น ก่อนจะค่อยๆเอื้อมมือพาดผ่านเข้าไปข้างใน
เงาสีดำเหล่านั้นค่อยๆหายไป คงเหลือไว้แค่พลังงานลบของตัวนัยน์เนตรเอง
ฝ่ามือเรียวเล็กและนุ่มค่อยๆยื่นไปลูกกลางกระหม่อมของนัยน์เนตร
ก่อนที่นัยน์เนตรจะยื่นหน้าเข้าไปใกล้
ลลิน สุขสวัสดิ์
ตื่นได้แล้ว ไอขี้เซา//เขากระซิบอย่างแผ่วเบาที่ข้างใบหูของนัยน์เนตร
ลลิน สุขสวัสดิ์
ตื่นได้แล้ว ปลอดภัยแล้ว//อ่อนโยน
ลลิน สุขสวัสดิ์
กูบอกให้ตื่น!!!//ตบหน้า
นัยน์เนตร
โอยย//ค่อยๆลืมตา
นัยน์เนตร
ลิน....ลลิน ฮือออออออ//กอดขา
นัยน์เนตร
เมื่อกี้...เมื่อกี้กู....กู ...ฟืด//สูดน้ำมูก
ลลิน สุขสวัสดิ์
หุบปากแล้วมองไปรอบๆ
ลลิน สุขสวัสดิ์
มึงมาทำเชี่ยไรที่นี้!!! ทำไมมึงเดินห่างออกจากกูห้ะ!!!
นัยน์เนตร
ก็กูเดินตามมึงม-
ลลิน สุขสวัสดิ์
เดินตามเชี่ยไร!!! กูเห็นมึงเดินมาคนเดียวไอสัส!!!(จริงๆกูเห็นมันเดินกับผีทวงแค้น)
ลลิน สุขสวัสดิ์
กูเรียกก็ไม่ตอบ กํบอกแล้วใช่ไหมว่าให้ดูดีๆ!!
ลลิน สุขสวัสดิ์
เห้อ ไม่ต้องพูด!คราวนี้มึงตามกูมาไอสัส!
ลลิน สุขสวัสดิ์
//แอบเหลือบมองไปที่ป่า
นัยน์เนตร
ม..มึงพูดกับใคร//พูดเบา+เกาะลลิน
ป้าผนี
(ขอบคุณที่ให้ยืมตัวนะจ๊ะ)
ลลิน สุขสวัสดิ์
(แกล้งแรงไปมั้ง มันฉี่ราดแล้วเนี่ย!!!)//เหลือมองนัยน์เนตร
นัยน์เนตร
มึงถอนหายใจทำไมบ่อยจังวะ
ลลิน สุขสวัสดิ์
//เหลือบมอง
นัยน์เนตร
อ.อะไร//หยุดนิ่ง
ลลิน สุขสวัสดิ์
//เดินกลับไม่รอ
นัยน์เนตร
ร..รอด้วย!!//วิ่งตาม+เกาะลลิน
ลลิน สุขสวัสดิ์
คราวหน้าอย่าออกห่างจากกูไม่วั้นกูไม่ช่วย
ลลิน สุขสวัสดิ์
เข้าใจมั้ย
ลลิน สุขสวัสดิ์
เข้าใจมั้ย!!//ตะโกน
นัยน์เนตร
ค.ครับเข้าใจครับ!!
หลังจากนั้นลลินกับนัยน์เนตรก็ค่อยๆเดินออกสำรวจรอบกระท่อมอีกครั้ง โดยที่พวกเขาคอยระวังเหล่าสัมภเวสีและเหล่าผีทวงแค้นพวกนั้น
โดยเฉพาะนัยน์เนตร ที่ดูระหวาดระแวงเป็นพิเศษ
ลลิน สุขสวัสดิ์
เขยิบไปหน่อย
ลลิน สุขสวัสดิ์
เหยิบหน่อย
ลลิน สุขสวัสดิ์
กูบอกให้เขยิบไปหน่อย!!//ถีบนัยน์เนตร
นัยน์เนตร
เอ้อะ//โดนถีบ+ล้ม
ลลิน สุขสวัสดิ์
//เดินต่อไม่รอนัยน์เนตร
นัยน์เนตร
ฮือออออออ//วิ่งตาม
ก่อนหน้านั้นที่นัยน์เนตรจะโดนเล่น
ลลิน สุขสวัสดิ์
มืดมากเลยเนอะ
ลลิน สุขสวัสดิ์
น่ากลัวเนอะ//หันมองเนตร
นัยน์เนตร
อ.อืม//เดินตามเงาผีทวงแค้นและสัมภเวสี
ป้าผนี
ป้าขอยืมตัวนัยน์เนตรแป๊ปนึงได้มั้ยจ๊ะ
ป้าผนี
ไม่ต้องห่วง สัญญาว่าจะไม่ทำให้บาดเจ็บมากและไม่เอาถึงตายแน่นอนจ้ะ:)
ลลิน สุขสวัสดิ์
เห้อ~แป๊ปเดียวนะป้า
ป้าผนี
จ้ะ//หันไปมองพลังงานอัปรีย์
ลลิน สุขสวัสดิ์
ป้ายังไม่ตอบผมเลยนะ ว่าเอาเชาไปทำไม?
ลลิน สุขสวัสดิ์
ผมจะตามไป//เดินคามไป
ป้าผนี
เดี๋ยวก่อนจ้ะหนูลิน!!//ดักทางไว้
ลลิน สุขสวัสดิ์
ป้ากล้าเหรอ
ป้าผนี
แต่ป้าขอเวลาเดี๋ยวเดียวเองจ่ะ//อ้อนวอน
ลลิน สุขสวัสดิ์
หลีกไปครับ...
ลลิน สุขสวัสดิ์
ป้าครับ//กดเสียงต่ำ+มองแรง
ป้าผนี
ก็ได้จ้ะ//หลีกทาง+วาป
นัยน์เนตร
ล.แล้วมึงมาหากูถูกได้ไงวะ?
ลลิน สุขสวัสดิ์
....//มองด้วยหางตา
นัยน์เนตร
(ไม่น่าถามเลยกู😥)
Comments