สัตว์เลี้ยงของข้า หาได้ธรรมดาไม่ !
วั่งจี14
วั่งจี
ถ้าให้เดา มันคงเป็นตัวที่เจ้าตามหาใช่ไหม ?
เว่ยอิง
(ไอ้เด็กนรกนี่อยู่ดีไม่ว่าดี)
เว่ยอิง
(เป็นจิ้งจอก 9 หางไม่สนุก เลยผันตัวมาเป็นสัตว์เลี้ยง)
เว่ยอิง
(หนำซ้ำยังหวังจะเคลมน้องชายเขา)
ผิงกั่ว
( ข้าอ่านใจได้นะ เผื่อท่านลืม )
เว่ยอิง
( โอ้ ได้ยินหมดหรือ ยินดียิ่งแล้ว )
ผิงกั่ว
(ไอ้ปีศาจโลกีย์ !!)
เว่ยอิง
( ช่างกล้านะไอ้ปีศาจหมาแก่ ! )
ผิงกั่ว
( บัดซบ ท่านแก่กว่าข้านะ ! )
เว่ยอิง
( แกมันไอ้หมาแก่ เพราะหวังจะกินเด็ก !! )
สองสายตา อิงอิงและกั่วกั่วสู้กันอย่างดุดัน ประหนึ่งสายตานั้นมันสามารถแปรเป็นอักษรได้
ชั่วขณะหนึ่งรอบด้านเงียบสงัด เสียงเล็ก ๆ เอ่ยขึ้นเรียบ ๆ
ซือเยี่ยน
ข.. ขอโทษครับ ผม ผมไม่ได้ตั้งใจจะกักขังมัน ผมรักษาแล้ว … แต่มันไม่ไปเองนะครับ
ในใจซือเยี่ยนรู้สึกผิดมาก เพราะกลัวว่าตนจะนำภัยมาแก่พี่ชาย
เว่ยอิง
ไม่เลย มันไม่ใช่สายเลือดข้า
เว่ยอิง
โอ้ หมายถึง ครอบครัว … สัตว์บ้านข้าน่ะ
วั่งจี
อ่า งั้นหรือ แต่เจ้ากับมัน ดูคุ้นเคยมากเลย
เว่ยอิง
ข้ารักสัตว์น่ะ คงเป็นสัมผัสพิเศษกระมัง … แต่สำหรับกั่วกั่วของท่าน ข้ารู้สึก อะแฮ่ม
จะบอกว่ารังเกียจเลยก็กลัวเยี่ยนเอ๋อร์เสียใจน่ะนะ
วั่งจี
ท่านเป็นคนร่าเริง กั่วกั่วชอบท่านแน่ ๆ
ผิงกั่ว
( ข้าชอบเจ้าปีศาจนี่ ข้ายอมตาย ! )
Comments