สัตว์เลี้ยงของข้า หาได้ธรรมดาไม่ !
วั่งอิง8
วั่งจีรู้สึกสมองขาวโพลนฉับพลัน ยิ่งท่าทางตอนอิงอิงยื่นหน้าเข้ามา เพื่อบอกว่าเขาจะเป็นสัตว์เลี้ยงให้ตน
วั่งจี
ท่านเลิกล้อข้าเล่นได้แล้ว …
เว่ยอิง
ฮ่า ๆๆๆ เจ้าหน้าแดงล่ะวั่งจี
เว่ยอิง
เอาล่ะ ๆ ไม่ล้อแล้ว ไปสิ ข้าจะพาไปหาสิ่งที่ต้องการ
วั่งจี
ท่านรู้สถานที่หรือ ?
เว่ยอิง
ไม่ใช่ว่าสัตว์เลี้ยงจำพวกกระต่ายหรอกหรือ
วั่งจี
นั่นสิ … ประมาณนั้น
เว่ยอิง
ไปเถอะ วันก่อนข้าพึ่งช่วยมันจากเหวร้างน่ะ
เว่ยอิง
มีคนสนใจรับเลี้ยง มันคงยินดีไม่น้อย !
เว่ยอิงไม่รอช้า เดินนำหน้าวั่งจีไปในทันที
วั่งจี
ช้า ๆ สิ ! เผื่อข้างหน้ามีสัตว์ร้าย !
แปลกนัก เดินมาตั้งไกล แต่ไม่เคยเจอสัตว์ร้ายสักตัว แม้แต่เศษเสี้ยววิญญาณก็ไม่เจอ
อีกทั้งอิงอิงสามารถเดินได้คล่องแคล่ว ตรงใดเป็นหลุมเขาจำได้หมดเลย
ราวกับ … นี่เป็นบ้านเกิดเขา
วั่งจีมองร่างของชายหนุ่มตรงหน้า อายุเขาราว ๆ 17-18 ปี ได้
ระดับพลังวิญญาณมองไม่ออก ระหว่างไม่มี กับ มีเกินจนปิดบัง อย่างไหนมีความเป็นไปได้มากกว่า
Comments