สัตว์เลี้ยงของข้า หาได้ธรรมดาไม่ !
วั่งอิง7
วั่งจี
// ทำไมดูเหมือนเขากัดฟันพูด
วั่งจี
// เมื่อกี้เขากัดฟันไหมนะ
วั่งจี
ท่านบาดเจ็บตรงไหน ตอนข้าผ่านป่ามา นั่นเสียงท่านไหม ?
เว่ยอิง
อ่า เสียงข้าเอง ขอโทษด้วย .. โรคเก่าน่ะ
วั่งจี
เช่นนั้นก็ไปโรงหมอเถอะ ปล่อยนานคงไม่ดี
เว่ยอิง
ไม่ต้อง ๆ ตอนนี้ข้าดีขึ้นแล้ว ไม่น่าเป็นอะไรแล้ว
เว่ยอิง
ท่านจะไปแล้วใช่หรือไม่
วั่งจี
ก็ใช่ แต่ข้าไม่สบายใจหากทิ้งท่านไว้ตรงนี้ มิสู้ .. ไปด้วยกัน ?
อยู่ ๆ ก็ชวนไปด้วยกัน เขาจะคิดว่าข้าโรคจิตไหมเนี่ย !
วั่งจี
ท่านนี่นะ … ทีหลังต้องระวังตัวบ้าง หากใครชวนไปไหน ท่านไปหมด จะเกิดอันตรายได้
เว่ยอิง
ไม่หรอก อยู่มานาน เจ้านี่แหละชวนคนแรก
เว่ยอิง
น่าจะมีแค่เจ้าแล้วล่ะ
วั่งจีอมยิ้มน้อย ๆ พอไม่ให้เป็นที่สังเกต ก่อนจะเข้าไปพยุงคนตรงหน้า
พอลุกขึ้นแล้ว ความสูงของอิงอิงเกือบจะเท่าเขาแล้วเชียว
หนุ่มรูปงามประจำหมู่บ้านที่ท่านป้าชอบตั้งให้นั้น บัดนี้คงมีคู่แข่งแล้ว
เว่ยอิง
เจ้าตั้งใจมาหาอะไรนะ ข้าช่วยเอง !
วั่งจี
ฮะ … เอ่อ หา หา … สัตว์เลี้ยง !
วั่งจี
ใช่ น้องข้าอยากได้สัตว์เลี้ยงเพิ่มน่ะ
เว่ยอิง
งั้นหรือ … เช่นนั้นข้าเป็นไง
เว่ยอิง
ข้าไง … เป็นสัตว์เลี้ยงให้ท่านเอง !
Comments