บรรพจารย์ที่รักของข้า วิชามารหมื่นปีปรากฏ

อวี๋ซานเหนียง

บรรพจารย์

สวีหยาง(พ.อ)

อย่าขยับ ข้ารักษาอาการบาดเจ็บให้เจ้าเสร็จแล้ว

สวีหยาง(พ.อ)

กำลังสร้างเส้นลมปราณทั้งตัวให้เจ้าใหม่

สวีหยาง(พ.อ)

เหลือแค่นิดเดียวจะเห็นผลเป็นทวีคูณ

ลั่วเซวียน(น.อ)

อาจารย์ไม่ไกลจากที่นี่มีหญ้าวิเศษอยู่เยอะเลยขอรับ

สวีหยาง(พ.อ)

หญ้าวิเศษงั้นหรอ น่าสนใจไม่น้อย

สวีหยาง(พ.อ)

//ฟื้นฟูเส้นลมปราณเสร็จ

สวีหยาง(พ.อ)

ต่อไปอย่าทำเรื่องโง่ๆแบบนี้อีก

สวีหยาง(พ.อ)

มีข้าอยู่ไม่ว่าเกิดอะไรขึ้น

สวีหยาง(พ.อ)

เจ้าก็จะไม่เป็นอะไรเข้าใจมั๊ย

อวี๋ซานเหนียง

ซานเหนียงแค่ไม่อยากให้บรรพจารย์ตกแต่งเบี้ยล่างคนอื่น

อวี๋ซานเหนียง

ยิ่งไม่อยากเป็นภาระบรรพจารย์

สวีหยาง(พ.อ)

ภาระ เจ้าเป็นคนของข้า

สวีหยาง(พ.อ)

ข้าย่อมต้องแบกรับทุกอย่างของเจ้าอยู่แล้ว

อวี๋ซานเหนียง

(บรรพจารย์บอกว่าข้าเป็นคนของเขา)

ลั่วเซวียน(น.อ)

ซานเหนียง

ลั่วเซวียน(น.อ)

ทีหลังก็อย่าทำเรื่องแบบนี้อีกก็แล้วกัน

ลั่วเซวียน(น.อ)

ไม่ใช่แค่อาจารย์ที่เป็นห่วงข้าเองก็เป็นห่วง

ลั่วเซวียน(น.อ)

อย่างน้อยเราก็เป็นศิษย์ร่วมสำนักเดียวกัน

อวี๋ซานเหนียง

ท่านเป็นห่วงข้าด้วยหรอ

ลั่วเซวียน(น.อ)

ถึงแม้ข้าจะเคยโจมตีเจ้าในฐานะศัตรูมาก่อน

ลั่วเซวียน(น.อ)

แต่เมื่ออยู่ภายใต้สำนักเทียนหลันก็คือศิษย์พี่ศิษย์น้องกัน

สวีหยาง(พ.อ)

ตอนที่เจ้าจะระเบิดพลังวิญญาณลั่วเซวียนนี่แหละที่เป็นคนพุ่งเข้าไปช่วยเจ้าก่อน

อวี๋ซานเหนียง

ขอบคุณท่านที่เมตตา

สวีหยาง(พ.อ)

เอาล่ะ

สวีหยาง(พ.อ)

ในป่าลี้ลับนี้ต้องมียาวิเศษอื่นๆอีกแน่

สวีหยาง(พ.อ)

เราไปหากันเถอะ

ลั่วเซวียน(น.อ)

//ยื่นมือมาให้จับ

อวี๋ซานเหนียง

อื้ม//จับมือ+ลุกขึ้น

สวีหยาง(พ.อ)

//มอง

ลั่วเซวียน(น.อ)

อาจารย์หญ้าวิเศษนี้ไม่ถูกใจท่านหรือ

สวีหยาง(พ.อ)

หญ้าวิเศษนี้ไม่เลวแต่การเก็บยุ่งยากนิดหน่อย

สวีหยาง(พ.อ)

ถ้าข้าใช้กระบี่ฟันแล้วก็ป่าทั้งป่าต้องถูกทำลายแน่

สวีหยาง(พ.อ)

ใช้แรงกี่ส่วนดีนะ

ลั่วเซวียน(น.อ)

ฮึๆๆ อาจารย์

ลั่วเซวียน(น.อ)

ท่านกลุ้มเรื่องนี้หรือเนี่ย

อวี๋ซานเหนียง

ฮ่าๆๆๆ

สวีหยาง(พ.อ)

โอว มีคนมาช่วยข้าแบ่งเบาแล้ว

ต.ป.ก(ชาย)

เราระดับปราณทองขั้นสมบูรณ์ทั้งคู่ตัดสินชะตาในท่าเดียวไปเลย

ต.ป.ก(ชาย)

คนชนะเอากล้วยไม้จันทราประกายหยกไป

ต.ป.ก(ชาย)

ข..ข้าก็คิดแบบนี้เหมือนกัน

ต.ป.ก(ชาย)

ก..กระบี่อหังการ

ต.ป.ก(ชาย)

ไอ้ลูกชายวิชากระบี่ไม่เร็วนี่

ต.ป.ก(ชาย)

ห..ห้าม อ..เอาเปรียบข้า

สวีหยาง(พ.อ)

//ดึงดอกกล้วยไม้ประกายหยกมา

ต.ป.ก(ชาย)

ร..ร..ระดับฝึกลมปราณมาจากไหนปล่อยกล้วยไม้จันทราประกายหยกนะ

ต.ป.ก(ชาย)

//โจมตี

ลั่วเซวียน(น.อ)

//เอาขลุ่ยปัดพลังออก

ต.ป.ก(ชาย)

ถ..ถ..ถูกปักออกไปแล้ว

สวีหยาง(พ.อ)

ก็แค่ดอกไม้วิเศษระดับนิลชั้นสูง

สวีหยาง(พ.อ)

ไม่มีค่าควรแก่การพูดถึง

สวีหยาง(พ.อ)

โอว จริงสิพวกเจ้าสองคน

ต.ป.ก(ชาย)

กระบี่วชิระสมบัติคู้สำนักเรา

ต.ป.ก(ชาย)

หักแบบนี้เลยหรือ

สวีหยาง(พ.อ)

มีเรื่องจะให้พวกเจ้า 2 คนทำ

ต.ป.ก(ชาย)

ฝ..ฝ..ฝันไปเถอะ

ตู้มม!!!

ต.ป.ก(ชาย)

ห๊ะ

อวี๋ซานเหนียง

ห๊ะ

สวีหยาง(พ.อ)

หืม

ลั่วเซวียน(น.อ)

//หันไปมอง

ไป๋หนิงเหมย

ช่วยๆ ช่วยข้าด้วย

ต.ป.ก(ชาย)

หนี เจ้าหนีอีกสิ

ต.ป.ก(ชาย)

ยุ่งยาก ถูกพวกลูกกระจ๊อกเห็นเข้าซะได้

ต.ป.ก(ชาย)

ไม่เป็นไร ฆ่าทิ้งซะหมดเรื่อง

ต.ป.ก(ชาย)

มีแต่คนตายถึงปิดปากสนิท

สวีหยาง(พ.อ)

(วิชานี้เหมือนจะเป็น)

ลั่วเซวียน(น.อ)

ห๊ะ วิชานี้มัน

สวีหยาง(พ.อ)

//จับไหล่

ต.ป.ก(ชาย)

ไปตายซะ

สวีหยาง(พ.อ)

//ดีดพลังออกไป

ต.ป.ก(ชาย)

ตกใจหมดเลย

ต.ป.ก(ชาย)

ที่แท้ก็แค่ระดับฝึกลมปราณ

ต.ป.ก(ชาย)

รอข้าฆ่าสวะปราณทองพวกนี้เสร็จก็ตาเจ้าแล้ว

สวีหยาง(พ.อ)

พวกเขาสองคนยังต้องเก็บหญ้าวิเศษให้ข้าอีก

สวีหยาง(พ.อ)

แต่พวกเจ้าสองคนเหมือนจะเหมาะมากกว่า

ต.ป.ก(ชาย)

ให้นักบำเพ็ญเพียรระดับปราณพิสุทธิ์อย่างข้า

ต.ป.ก(ชาย)

เก็บหญ้าวิเศษให้กับคนระดับฝึกลมปราณอย่างเจ้า

ต.ป.ก(ชาย)

ไปตายซะเถอะ

สวีหยาง(พ.อ)

//ปัด

ต.ป.ก(ชาย)

เจ้าหก

สวีหยาง(พ.อ)

//ปัดออก

สวีหยาง(พ.อ)

ข้านึกออกแล้วนี่คือวิชามารโลหิต

ลั่วเซวียน(น.อ)

//กำหมัด

ต.ป.ก(ชาย)

เจ้า เจ้ารู้ได้อย่างไร

สวีหยาง(พ.อ)

ทั้งๆที่คนที่ใช้วิชาชั่วร้ายแบบนี้ถูกฆ่าเรียบไปตั้งแต่หมื่นปีก่อนแล้วชัดๆ

สวีหยาง(พ.อ)

พวกเจ้าไปเรียนมาจากไหน

ต.ป.ก(ชาย)

เจ้ายุ่งอะไรด้วยว่าใครสอนข้า

สวีหยาง(พ.อ)

แปลงร่าง เพิ่มพลังสิบเท่า

สวีหยาง(พ.อ)

พอๆกับปราณพิสุทธิ์ระยะกลาง

ต.ป.ก(ชาย)

ไปตายซะ

ต.ป.ก(ชาย)

ห๊ะ ทำไมเจ้าไม่เป็นอะไร

สวีหยาง(พ.อ)

ไสหัวไป

อวี๋ซานเหนียง

สมกับเป็นบรรพจารย์แค่คำเดียวก็ซัดระดับปราณพิสุทธิ์กระเด็น

สวีหยาง(พ.อ)

ลั่วเซวียนเจ้าดูไม่ค่อยสบายใจเป็นอะไรรึเปล่า

ลั่วเซวียน(น.อ)

ข้า ข้าไม่เป็นไรขอรับ

ต.ป.ก(ชาย)

วิชามารโลหิตขั้นสิบ

ต.ป.ก(ชาย)

พวกเจ้าร้ายกาจแล้วอย่างไร

ต.ป.ก(ชาย)

โดนไอศพเน่ามารโลหิตของข้า

ต.ป.ก(ชาย)

จะต้องไม่เหลือแม้แต่ซาก

ต.ป.ก(ชาย)

ส่วนเจ้าข้าจะพากลับไปสั่งสอนอย่างดี

อวี๋ซานเหนียง

ฮึ บรรพจารย์กับศิษย์พี่ลั่วเซวียนใช่คนที่จะโค่นได้หรือ

ลั่วเซวียน(น.อ)

//จะใช้พลังมาร

สวีหยาง(พ.อ)

//จับมือไว้

สวีหยาง(พ.อ)

ไม่จำเป็นต้องใช้หรอกแค่นี้ไม่ต้องถึงมือเจ้าหรอก

ลั่วเซวียน(น.อ)

อาจารย์วิชามารโลหิตของเขาไม่ใช่ของดั่งเดิมเป็นแน่

สวีหยาง(พ.อ)

อื้ม

สวีหยาง(พ.อ)

//ถอนหายใจ

สวีหยาง(พ.อ)

วิชามารโลหิตของเจ้าไม่ใช่ของดั่งเดิมไออาฆาตมากปราณปีศาจน้อย

ต.ป.ก(ชาย)

เป็นไปไม่ได้

ต.ป.ก(ชาย)

//วิ่งหนี

สวีหยาง(พ.อ)

//โจมตี

ต.ป.ก(ชาย)

ทำไมกัน เจ้าก็แค่คนระดับฝึกลมปราณชัดๆทำไมแกร่งแบบนี้

สวีหยาง(พ.อ)

แกร่ง ก็เป็นแบบนี้มาตั้งแต่เกิด

ลั่วเซวียน(น.อ)

//กระอักเลือด

ขออธิบายเกี่ยวกับการบาดเจ็นนิดนึงนะคือลั่วเซวียนเนี่ยได้ปลดผนึกมารไปเส้นหนึ่งนะเลยบาดเจ็บ

สวีหยาง(พ.อ)

(คิดไปเองหรือ)//ประคองตัว+จับมือลั่วเซวียน

สวีหยาง(พ.อ)

(พอเจอปราณมารของลั่วเซวียนแล้วเขตแดนของข้าหย่อยลงนิดหน่อย)

ถูเยว่

ใครฆ่านักฆ่าระดับปราณพิสุทธิ์ของข้า

ถูเยว่

ถึงสองคนในแค่ไม่กี่อึดใจ

ถูเยว่

จี้ไท่เจ้าไปสืบดู

？？？

ขอรับ

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ