บรรพจารย์ที่รักของข้า กำจัดมดปลวกทุกตัว

ต.ป.ก(ชาย)

นี่มันนักบำเพ็ญเพียรปราณทองจากสำนักที่ไหนกัน

ต.ป.ก(ชาย)

ถึงได้ถูกทำร้ายจนพิการแล้วนำมาทิ้งไว้บนถนน

ต.ป.ก(ชาย)

เบาเสียงหน่อยนี่เป็นคนของโรงประมูลสมบัติวิเศษนะ

ต.ป.ก(ชาย)

โรงประมูลสมบัติวิเศษหรือ

ต.ป.ก(ชาย)

พวกเขาวางอำนาจในเมืองฉีโจว

ต.ป.ก(ชาย)

ใครกันที่กล้าลงมือกับพวกเขาเช่นนี้

ต.ป.ก(ชาย)

จะมีใครได้เล่าสำนักเทียนหลันอย่างไรล่ะ

ต.ป.ก(ชาย)

บรรพจารย์ของเขาฟ้าไม่กลัวดินไม่เกรงเชียวแหละ

ต.ป.ก(คนแก่ชาย)

ดีนักนะสวีหยาง

ต.ป.ก(คนแก่ชาย)

แย่งชิงกระบี่ฟางเทียนของข้าสังหารจ้าวหลง

ต.ป.ก(คนแก่ชาย)

ซ้อมจนหลิวซานหลงพิการ

ต.ป.ก(คนแก่ชาย)

ตอนนี้ยังรับสมัครคนอย่างไร้ความเกรงกลัว

ต.ป.ก(คนแก่ชาย)

หน้าโรงประมูลสมบัติวิเศษของข้าอีก

ต.ป.ก(คนแก่ชาย)

ไป ติดประกาศจับ

ต.ป.ก(คนแก่ชาย)

ผู้ใดสังหารสวีหยางได้ตกรางวัลสิบล้านมุกทองพร้อมโอสถวิเศษอีกหนึ่งร้อยเม็ด

ต.ป.ก(คนแก่ชาย)

ครานี้ข้าไม่เชื่อหรอกว่าสวีหยางนั่นจะดวงดีไม่ถึงฆาตอีก

ต.ป.ก(ชาย)

ขอรับ

ต.ป.ก(คนแก่ชาย)

กลับมานี่

ต.ป.ก(คนแก่ชาย)

เฮ้อ เจ้า

ต.ป.ก(คนแก่ชาย)

แวะไปที่สำนักเมฆามารหน่อย

ต.ป.ก(ชาย)

เอ่อ...หัวหน้า

ต.ป.ก(ชาย)

สำนักเมฆามารก็ใช่ว่าจะเป็นคนดีนัก

ต.ป.ก(ชาย)

ไปให้พวกเขาช่วยเหลือ

ต.ป.ก(ชาย)

เกรงว่า ขอให้ช่วยเหลือน่ะง่าย แต่ว่า...

ต.ป.ก(คนแก่ชาย)

ไม่มีเวลาสนใจอะไรมาก็แล้วเจ้าไปหาคนที่ชื่อจ้าวไป๋

ต.ป.ก(คนแก่ชาย)

บอกแค่ว่า น้องชายของเขาถูกสวีหยางฆ่าตายแล้ว

ณ สำนักเทียนหลัน

อวี๋ซานเหนียง

ทุกคนคงเหนื่อยกันแล้ว

อวี๋ซานเหนียง

ข้าทำขนมพลังวิญญาณมาเล็กน้อยลองชิมดูสักหน่อยเถิด

กูตู๋ถิงเฟิง

อะไรนะ ของกินหรอ

หลิงชิงซู

ไปเถอะ

ศิษย์(สำนักเทียนหลัน)

//รีบวิ่งไปมุง

หลิงชิงซู

//สังเกตขนม

หลิงชิงซู

จะนำไปให้บรรพจารย์กับลั่วเซวียนด้วยใช่หรือไม่

อวี๋ซานเหนียง

//ยิ้ม

หลิงชิงซู

ลั่วเซวียนคงอยู่กับบรรพจารย์ล่ะ

หลิงชิงซู

ดูเหมือนว่าน่าจะหลอมโอสถอยู่ที่หลังเขากันนะ

อวี๋ซานเหนียง

เอ่อ..ข้าจะไปสักครู่

เติ้งเสวียน

นี่มันอวี๋ซานเหนียงมิใช่หรือ

เติ้งเสวียน

นี่เจ้าจะไปยั่วยวนผู้ใดอีกเล่า

อวี๋ซานเหนียง

ทำไมเจ้าถึงมาอยู่ตรงนี้

เติ้งเสวียน

แน่นอนว่ามาสังหารสวีหยางพร้อมทั้งโคตรสำนักเทียนหลันไงล่ะ

เติ้งเสวียน

คงไม่เกะกะการซื้อขายของเจ้าใช่มั๊ย

อวี๋ซานเหนียง

ตอนนี้สำนักเทียนหลันเป็นบ้านของข้า

อวี๋ซานเหนียง

เจ้าอย่าริอาจที่จะแตะต้อง

เติ้งเสวียน

บ้านหรือ ปลาที่อยู่ในดินโคลนอย่างเจ้าคู่ควรที่จะมีบ้านด้วยหรือ

อวี๋ซานเหนียง

ทุกคนรีบ ..//กำลังวิ่งไปบอกทุกคน

เติ้งเสวียน

//ปิกปากซานเหนียง

เติ้งเสวียน

เห็นที่ คงต้องใช้ไม้แข็งแล้วสินะ

สวีหยาง(พ.อ)

คิดไม่ถึงว่าผ่านมาหมื่นปีดอกไม้วิเศษกับแก้ววิเศษหายากหลังนี้ที่มิมีผู้ใดสนใจ

สวีหยาง(พ.อ)

กับขยายพันธุ์ราวกับต้นหญ้าธรรมดา

ลั่วเซวียน(น.อ)

เมื่อหมื่นปีก่อนดอกไม้วิเศษกับหญ่าวิเศษเหล่านี้เคยเป็นสิ่งของหายากหรอ

สวีหยาง(พ.อ)

ถูกต้องเมื่อหมื่นปีก่อนดอกไม้วิเศษกับหญ้าวิเศษเป็นสิ่งของที่หายากมากแล้วก็มีมูลค่ามากเช่นกัน

ลั่วเซวียน(น.อ)

//สัมผัสได้

ลั่วเซวียน(น.อ)

อาจารย์เหมือนกับว่ามีคนมาหานะขอรับ

สวีหยาง(พ.อ)

คนที่รนหาที่ตายช่างมากมายเหลือเกิน

หลิงชิงซู

พวกเจ้าชอบกินขนมพลังวิญญาณขนาดนี้เลยหรือ

ลั่วหลิงซี

สุดๆล่ะ//ตาเป็นประกาย

หลิงชิงซู

คราวหน้าข้าก็จะทำให้พวกเจ้าบ้าง

ศิษย์(สำนักเทียนหลัน)

//ตกใจ

ลั่วหลิงซี

//ตกใจ

กูตู๋ถิงเฟิง

//ตกใจ

ข่งเหยียน

//ตกใจ

อวี๋ซานเหนียง

//กระเด็นมา

ลั่วหลิงซี

ซานเหนียง

ข่งเหยียน

ซานเหนียง

ลั่วหลิงซี

บาดเจ็บเยอะเลย

ข่งเหยียน

ต้องรีบปกป้องชีพจรหัวใจทันที

เติ้งเสวียน

มีแค่ลูกแมวลูกหมาไม่กี่ตัวเองหรือ

เติ้งเสวียน

ไม่สนุกเลย

เติ้งเสวียน

บรรพจารย์ของพวกเจ้าล่ะ

เติ้งเสวียน

ไปเรียกเขาออกมา

ลั่วหลิงซี

จะบ้านี่มาจากไหนอยากพบอาจารย์ของข้าต้องเจอขบวนท่านี้เสียก่อน

ลั่วหลิงซี

ฝนดาวตกเพลิงนิลกาฬ

เติ้งเสวียน

ฮึก อ้ากก

เติ้งเสวียน

ระดับเนตรทิพย์ขั้นต้น

เติ้งเสวียน

คิดว่าข้ากลัวหรือ

หลิงชิงซู

บังอาจ

เป็นไปตามเนื้อเรื่อง

สวีหยาง(พ.อ)

อย่างเจ้านะหรือ

ลั่วเซวียน(น.อ)

//อุ้มหลิงชิงซู

กูตู๋ถิงเฟิง

อาจารย์ ศิษย์พี่

เติ้งเสวียน

//หันไปมอง

ลั่วเซวียน(น.อ)

เดี๋ยวข้าจัดการเรื่องตรงนั้นเองท่านไม่ต้องห่วงหรอก

สวีหยาง(พ.อ)

อื้ม

เติ้งเสวียน

สมคำร่ำลือบรรพจารย์ระดับฝึกลมปราณ

เติ้งเสวียน

คนอย่างเจ้าแค่ข้าจ้องตานิดหน่อยเจ้าก็กลัวจนฉี่แทบราดแล้ว

ข่งเหยียน

พี่ชิงซู

ลั่วเซวียน(น.อ)

ไม่ต้องห่วง ข้าป้อนโอสถวิเศษที่อาจารย์ให้มารักษานางแล้ว

ลั่วเซวียน(น.อ)

ส่วนเม็ดนี้เจ้าก็ให้ซานเหนียงกินด้วยแล้วกัน

เติ้งเสวียน

กินโอสถวิเศษจะไปมีประโยชน์อะไร

เติ้งเสวียน

สุดท้ายก็ต้องตายอยู่ในกำมือฆ่าอยู่ดี

ลั่วเซวียน(น.อ)

//มอง

เติ้งเสวียน

เกิด..เกิดอะไรขึ้น

สวีหยาง(พ.อ)

ข้าจัดการเองดีกว่าเปลืองแรงเจ้าเปล่าๆ

ลั่วเซวียน(น.อ)

อื้อ

สวีหยาง(พ.อ)

ทำร้ายศิษย์ของข้า

สวีหยาง(พ.อ)

เหยียดหยามเทียนหลันของข้า

เติ้งเสวียน

อ้ากกกก

สวีหยาง(พ.อ)

กล่าววาจาสามหาว

สวีหยาง(พ.อ)

ดูหมิ่นศิษย์ข้า

สวีหยาง(พ.อ)

ฆ่า

เติ้งเสวียน

อ้ากกก//ร่างกายระเบิด

กูตู๋ถิงเฟิง

โห

สวีหยาง(พ.อ)

สู้ได้ไม่เลว

กูตู๋ถิงเฟิง

อะ ฮึๆ//ดีใจ

กูตู๋ถิงเฟิง

อาจารย์ท่านจะไปไหนต่อหรือ

สวีหยาง(พ.อ)

ฆ่าคน

ลั่วเซวียน(น.อ)

ให้ข้าไปด้วยหรือเปล่า

สวีหยาง(พ.อ)

//หันมายิ้ม

สวีหยาง(พ.อ)

ไม่ต้องหรอกเปลืองแรงเจ้าเปล่าๆ

ลั่วเซวียน(น.อ)

อ..อื้ม

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ