บรรพจารย์ที่รักของข้า ผสานค่ายกลทำลายวิญญาณ

กูตู๋ถิงเฟิง

สัตว์ปีศาจร้ายกาจจริงๆ

กูตู๋ถิงเฟิง

ข้าขอหยั่งเชิงฝีมือแกหน่อย

ข่งเหยียน

เจ้าเด็กบ้า

ข่งเหยียน

สัตว์ร้ายตัวนี้มีพิษรุนแรงยิ่งกว่าอะไร

ข่งเหยียน

ขนาดข้ายังต่อกรไม่ได้แล้วเจ้าจะชนะมันได้อย่างไร

ลั่วเซวียน(น.อ)

อาจารย์ นี่มันสัตว์ปีศาจอะไรกัน

ลั่วเซวียน(น.อ)

เก่งกาจเพียงนี้

สวีหยาง(พ.อ)

อสูรวิญญาณ

สวีหยาง(พ.อ)

แต่ที่เก่งกาจไม่ใช่มัน

สวีหยาง(พ.อ)

เป็นตัวแปรที่ทำให้มันกลายพันธุ์ซึ่งก็คือโอสถพิษบรรพกาลที่อยู่ในตัว

ข่งเหยียน

เกิดอะไรขึ้น ทำไมเราถึงรู้สึกเหมือนถูก

ข่งเหยียน

คนระดับฝึกลมปราณมองทะลุยังไงก็ไม่รู้

ลั่วหลิงซี

โอสถพิษบรรพกาลหรือว่ามันคือ

ลั่วหลิงซี

โอสถที่ประมุขสำนักเทียนเฟิงเป็นผู้หลอมขึ้นเมื่อหลายปีก่อน

สวีหยาง(พ.อ)

ถูกแล้ว

สวีหยาง(พ.อ)

น้องสาวของข่งหลิงประมุขสำนักเทียนเฟิง

สวีหยาง(พ.อ)

เกิดมาพร้อมกายพิษไม่เป็นที่ยอมรับของคนในตระกูล

สวีหยาง(พ.อ)

โอสถพิษนั่น ก็คือยาที่ใช้สะกดพิษในร่างกายของนาง

ข่งเหยียน

//กำหมัด

สวีหยาง(พ.อ)

เจ้าก็คือน้องสาวของข่งหลิงสินะ

ข่งเหยียน

ห๊ะ//มองสวีหยาง

หลิงชิงซู

ห๊า

อวี๋ซานเหนียง

ห๊า

ลั่วหลิงซี

ห๊า

ลั่วเซวียน(น.อ)

//มองข่งเหยียน

ข่งเหยียน

เจ้าเป็นใครกันแน่

ข่งเหยียน

เหตุใดถึงรู้ดีไปเสียหมด

กูตู๋ถิงเฟิง

ห๊าาา//กระเด็นออกมา

กูตู๋ถิงเฟิง

อาจารย์ สัตว์ปีศาจตัวนี้มีแต่พิษเต็มไปหมด

กูตู๋ถิงเฟิง

ข้าเข้าประชิดตัวมันไม่ได้เลย

ข่งเหยียน

พวกเจ้าไปกันก่อนข้าข้าคงต้านอยู่ได้แค่พักเดียว

สวีหยาง(พ.อ)

//วาปออกไป

ลั่วเซวียน(น.อ)

ห๊ะ//จะจับตัวสวีหยาง

ข่งเหยียน

เร็วเข้าสิ

ข่งเหยียน

ทำไมมีแค่5คนล่ะ

ข่งเหยียน

คนระดับฝึกลมปราณนั่นไปไหนแล้ว

ข่งเหยียน

หมดกันๆ ตอนแรกคิดจะแกล้งพวกเขาเล่นถึงได้พามาที่นี่

ข่งเหยียน

ใครจะรู้ว่ามันจะปรากฏตัวเร็วขนาดนี้

ข่งเหยียน

แย่แล้ว ไม่ทันแล้ว//ปิดตา

ข่งเหยียน

คนระดับฝึกลมปราณจะถูกกลืนเข้าไปแล้ว

ลั่วหลิงซี

แม่นาง เจ้าปิดตาอยู่แบบนั้นก็มองไม่เห็นท่าทีเจ๋งๆของอาจารย์น่ะสิ

ข่งเหยียน

ท่าทีอะไรกัน

ข่งเหยียน

เดี๋ยวก็เหลือแต่ซาก...

ข่งเหยียน

ห๊ะ!อะไรกัน

กูตู๋ถิงเฟิง

เป็นไงๆ//แปะมือกับลั่วหลิงซี

ข่งเหยียน

สะกดอสูรวิญญาณด้วยค่ายกลเวทงั้นหรอ

ข่งเหยียน

อักขระค่ายกลแปลกๆ

ข่งเหยียน

แม้แต่ข้าก็ไม่เคยเห็นมาก่อน

สวีหยาง(พ.อ)

ตรวนพันปี

สวีหยาง(พ.อ)

กะแล้วเชียว

สวีหยาง(พ.อ)

โอสถพิษหมื่นปีหลอมรวมเป็นหนึ่งกับมุกปีศาจแล้ว

สวีหยาง(พ.อ)

หากไม่แยกออกจากกันฤทธิ์โอสถพิษจะค่อยๆกลายเป็นพลังของปีศาจ

สวีหยาง(พ.อ)

กลัวแต่มุกปราณนี้คงไร้ค่าแล้ว

สวีหยาง(พ.อ)

กระบี่ที่หนึ่ง

ลมพัดแรง

ลั่วหลิงซี

จะปลิวแล้ว

ลั่วเซวียน(น.อ)

จับพี่ไว้

สวีหยาง(พ.อ)

ทลายพิษ

ลั่วเซวียน(น.อ)

สร้างเกราะป้องกัน

ลั่วหลิงซี

อื้อ//สร้างเกราะ

อวี๋ซานเหนียง

//สร้างเกราะ

หลิงชิงซู

//สร้างเกราะ

ข่งเหยียน

ห๊ะ!!

กูตู๋ถิงเฟิง

//จับมาข่งเหยียน

กูตู๋ถิงเฟิง

แม่นาง หลบดีๆล่ะ//สร้างเกราะ

ข่งเหยียน

อ้ากก//กระเด็นไปชนหิน

ข่งเหยียน

ชาติก่อนข้าคงติดหนี้แค้นเขาละมั้ง

สวีหยาง(พ.อ)

กระบี่ที่2สะบั้นลม

ลั่วเซวียน(น.อ)

อาจารย์ นี่...

กูตู๋ถิงเฟิง

อาจารย์ค่ายกลเวทกับกระบี่เท่นี่สุดๆไปเลย

กูตู๋ถิงเฟิง

เมื่อไหร่จะสอนข้าบ้าง

สวีหยาง(พ.อ)

เจ้าหลบพ้นฝ่ามือข้าเมื่อไหร่ค่อยว่ากัน

ลั่วเซวียน(น.อ)

หึๆๆ//เดินตามสวีหยาง

สวีหยาง(พ.อ)

เมื่อกินมุกปีศาจแล้วตบะของเจ้าน่าจะพัฒนาได้ถึงระดับปราณพิสุทธิ์ขั้นต้น

สวีหยาง(พ.อ)

ส่วนโอสถพิษหลังกินเข้าไปปราณพิษในร่างก็จะแพร่กระจายออกเหมือนกับคนปกติไม่ผิด

สวีหยาง(พ.อ)

พี่ชายเจ้าคงยินดีด้วย

ข่งเหยียน

เจ้ารู้จักพี่ชายข้าแถมยังรู้จักชาติกำเนิดของข้า

ข่งเหยียน

เจ้าเป็นใครกันแน่

สวีหยาง(พ.อ)

สูตรปรุงโอสถพิษนี้เป็นของข้า

สวีหยาง(พ.อ)

กล่าวเช่นนี้เจ้าเข้าใจหรือยัง

ข่งเหยียน

ทะ..ท่าน..ท่านคือบรรพ ..

ข่งเหยียน

ข่งหลิงมิทราบว่าท่านคือบรรพจารย์

ข่งเหยียน

แถมยังคิดกลั่นแกล้งท่านล่วงเกินเบี้องสูง

ข่งเหยียน

ขอบรรพจารย์ทำโทษ

สวีหยาง(พ.อ)

ข้ามีเรื่องสำคัญอยากจะถามเจ้า

สวีหยาง(พ.อ)

หนึ่งหมื่นปีก่อนเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่

ข่งเหยียน

บรรพจารย์ข้าก็ไม่รู้เหมือนกัน

ข่งเหยียน

ข้าเพียงจำได้ว่าเมื่อตอนนั้นฟากฟ้าแดงฉาน

ข่งเหยียน

พี่ชายเร่งรีบพาข้าไปผนึกไว้ใว้ในห้องลับ

ข่งเหยียน

บอกกับข้าว่า เมื่อตื่นขึ้นมาอีกหน

ข่งเหยียน

ทุกอย่างก็จะเรียบร้อยดีเองเพียงแต่หลายเดือนก่อนข้าตื่นขึ้นมา

ข่งเหยียน

ไม่เพียงทุกอย่างรอบๆตัวเปลี่ยนไปแต่พี่ชายก็หายตัวไปอีก

ข่งเหยียน

โอสถพิศที่เขาปรุงให้ข้า

กูตู๋ถิงเฟิง

ก็ถูกอสูรวิญญาณกลืนไปเช่นไรก็ไม่รู้

กูตู๋ถิงเฟิง

ข้าสู้มันไม่ได้ เลยอยู่ฝึกบำเพ็ญกลางป่าพิษนี้คนเดียว

สวีหยาง(พ.อ)

ฟากฟ้าแดงฉานเหมือนกับที่ลั่วเซวียนเล่า

ณ สำนักเทียนหลัน

กูตู๋ถิงเฟิง

พวกเรากลับมาแล้ว

ลั่วหลิงซี

พวกเรากลับมาแล้ว

ศิษย์(สำนักเทียนหลัน)

ขอน้องต้อนรับท่านบรรพจารย์

ลั่วหลิงซี

พวกนี้คือของที่เราได้มาจากแดนลี้ลับ

ศิษย์(สำนักเทียนหลัน)

สมบัติเยอะแยะเลย

ศิษย์(สำนักเทียนหลัน)

ศิษย์พี่ถิงเฟิงพวกท่านได้รับอาวุธวิเศษและมุกทองพวกนี้มาได้ยังไง

ศิษย์(สำนักเทียนหลัน)

แดนลี้ลับไม่ใช่มีแต่ยาวิเศษกับอสูรวิเศษหรือ

กูตู๋ถิงเฟิง

พวกนั้นอาจารย์เขาปล้น...

กูตู๋ถิงเฟิง

//ล้ม

กูตู๋ถิงเฟิง

พวกนักบำเพ็ญในแดนลี้ลับยกให้อาจารย์เขาด้วยความเคารพน่ะ

กูตู๋ถิงเฟิง

พวกเขานับถือฝีมืออาจารย์จนแทบจะก้มกราบอยู่แล้ว

สวีหยาง(พ.อ)

ออกมา!

ต.ป.ก(ชาย)

//ตกลงมา

ลั่วหลิงซี

เจ้าเป็นใครมาอยู่ที่สำนักเทียนหลันเราได้ยังไง

ต.ป.ก(ชาย)

เคล็ดวิชาอำพันตนของข้าแม้แต่ระดับเนตรทิพย์ยังไม่รู้ตัว

ต.ป.ก(ชาย)

แต่เจ้าระดับฝึกลมปราณนี้รู้ได้อย่างไร

ต.ป.ก(ชาย)

ไม่ได้กันล่ะหัวหน้าจางส่งข้ามาสืบข่าวของสำนักเทียนหลัน

ต.ป.ก(ชาย)

เกรงแต่คงไม่สำเร็จ

กูตู๋ถิงเฟิง

ศิษย์พี่ข้าถามเจ้าอยู่นะ

ต.ป.ก(ชาย)

//หายตัว

กูตู๋ถิงเฟิง

หายไปเฉยเลย

สวีหยาง(พ.อ)

อยู่ตรงนั้น

ต.ป.ก(ชาย)

อ้าก ขาของข้า

ลั่วเซวียน(น.อ)

//โจมตี

ต.ป.ก(ชาย)

อ้ากก

สวีหยาง(พ.อ)

ถิงเฟิง เอาเขาไปโยนไว้บนถนนเมืองฉีโจว

สวีหยาง(พ.อ)

ไม่ว่าใครจะอยู่เบื้องหลังเขาก็ให้รู้อย่างชัดเจนว่า

สวีหยาง(พ.อ)

สำนักเทียนหลันไม่ใช่ที่ที่เขาจะมาแหยมด้วย

กูตู๋ถิงเฟิง

ขอรับ อาจารย์

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ