บรรพจารย์ที่รักของข้า พบสหายเก่าที่แดนลี้ลับ

กูตู๋ถิงเฟิง

อาจารย์นี่คือกุญแจของแดนลี้ลับ

กูตู๋ถิงเฟิง

แม้แต่โรงประมูลก็ไม่มี

กูตู๋ถิงเฟิง

พอมีมันเราก็เข้าแดนลี้ลับได้ล่วงหน้า

กูตู๋ถิงเฟิง

ของวิเศษในนั้นก็หยิบตามสบายได้

หลิงชิงซู

ยอดไปเลย

สวีหยาง(พ.อ)

กุญแจนี่เข้าแดนลี้ลับได้แค่เท่านั้นแต่ทำอะไรกฎข้อห้ามข้างในไม่ได้เลยสักนิด

กูตู๋ถิงเฟิง

อย่างนั้นหรอ

ลั่วหลิงซี

ว่าแต่อาจารย์ทำไมท่านถึงดูเยอะขนาดนี้

สวีหยาง(พ.อ)

ดารี้ลับนั้นที่จริงเป็นสำนักศิษย์ของข้าคนหนึ่งสร้างเอาไว้

สวีหยาง(พ.อ)

หากข้าอยากไปก็เข้าไปได้ตลอดเวลา

ลั่วหลิงซี

อะไรนะแดนลี้ลับเป็นของศิษย์อาจารย์

กูตู๋ถิงเฟิง

ผู้ทรงอนุภาพเมื่อหมื่นปีก่อนในตำนานเป็นสิทธิ์ของท่านหรือเนี่ย

กูตู๋ถิงเฟิง

//แตะมือลั่วหลิงซี

ลั่วหลิงซี

//แตะกลับ

สวีหยาง(พ.อ)

เพียงแต่เกิดอะไรขึ้นในหมื่นปีนั้นกันแน่

สวีหยาง(พ.อ)

ทำไมสำนักเทียนเฟิงถึงหายไปแล้วกลายเป็นแดนลี้ลับนะ

ลั่วเซวียน(น.อ)

อาจารย์เมื่อพูดแบบนี้แล้วก็แปลกจริงๆตอนนี้บันทึกที่เก่าแก่ที่สุดที่อยู่ในตำราก็คือแดนฝึกบำเพ็ญเมื่อ 1,000 ปีก่อน

ลั่วเซวียน(น.อ)

เรื่องเมื่อหมื่นปีก่อนไม่มีบันทึกไว้เลย

หลิงชิงซู

แต่ตอนที่ข้าเพิ่งมาได้ยินศิษย์พี่พูดว่าเหมือนปีก่อนเกิดภัยพิบัติขึ้นครั้งหนึ่ง

หลิงชิงซู

แต่ไม่มีใครรู้ว่าตกลงมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่

สวีหยาง(พ.อ)

(ภัยพิบัติแบบไหนถึงทำให้ทั่วทั้งแดนฝึกบำเพ็ญเพียรแทบจะไม่เหลือการสืบสานไว้เลย)

สวีหยาง(พ.อ)

(ไม่รู้ว่าสำนักใหญ่ๆในอดีตตอนนี้ยังเหลืออยู่อีกกี่สำนัก)

สวีหยาง(พ.อ)

ลั่วเซวียนข้ามีเคล็ดวิชาขลุ่ยที่เหมาะกับเจ้า

สวีหยาง(พ.อ)

ก่อนไปเดินลี้ลับเจ้าต้องฝึกให้สำเร็จน่ะ

ลั่วเซวียน(น.อ)

ครับ ขอบคุณอาจารย์

สวีหยาง(พ.อ)

เจ้าด้วยชิงซู

หลิงชิงซู

ขอบคุณบรรพจารย์

ลั่วหลิงซี

อาจารย์

สวีหยาง(พ.อ)

//ยื่นให้

กูตู๋ถิงเฟิง

เอ่อ นี่ๆ//ชี้ตัวเอง

สวีหยาง(พ.อ)

//ส่ายหัว

กูตู๋ถิงเฟิง

ห๊ะ เอ่ออ //เกาหัว

ต.ป.ก(ชาย)

ใช่ๆลงไปอีกหน่อย

อวี๋ซานเหนียง

ห๊ะอืม//ยิ้ม

ต.ป.ก(ชาย)

อวี๋ซานเหนียงเมื่อไหร่จะมาปรนนิบัติข้าบ้างข้าอยากกินเจ้ามานานแล้วนะ

ต.ป.ก(ชาย)

รอได้บัวหิมะวิญญาณน้ำแข็งในแดนลี้ลับทุกอย่างย่อมคุยกันได้

ต.ป.ก(ชาย)

ได้เลยถ้าเรื่องนั้นสำเร็จพวกเราพี่น้องก็จะ...

อวี๋ซานเหนียง

วางใจเถอะต้องมีอะไรดีๆให้พวกเจ้าแน่นอน

ลั่วเซวียน(น.อ)

//มองขลุ่ย

สวีหยาง(พ.อ)

จริงสิจะได้คุยนี้มาจากไหนหรอ

ลั่วเซวียน(น.อ)

เรื่องนี้ถ้าเขาเก็บเป็นความลับชั่วคราวไว้ถ้ามีโอกาสก็จะบอกท่านเองนะ

สวีหยาง(พ.อ)

เอาที่สบายใจ//ยิ้ม

ลั่วเซวียน(น.อ)

จริงสิอาจารย์เคล็ดวิชาที่ท่านให้มาเข้าฝึกแล้วนะ

สวีหยาง(พ.อ)

เป็นยังไงบ้างล่ะดีขึ้นมั๊ย

ลั่วเซวียน(น.อ)

เป็นวิชาที่เหมาะกับข้ามาก

สวีหยาง(พ.อ)

เสียงขลุ่ยเจ้าก็เพราะนี่ถ้าว่างๆเป่าให้ข้าฟังบ้างก็ได้นะ

ลั่วเซวียน(น.อ)

(ครั้งแรกเลยที่มีคนชมว่าเสียงขลุ่ยข้าเพราะ)

สวีหยาง(พ.อ)

ว่ายังไงล่ะ

ลั่วเซวียน(น.อ)

คะ ครับ//ยิ้ม

กูตู๋ถิงเฟิง

เคล็ดวิชากระบี่นี้จะดุดันอำมหิตไปแล้ว

ลั่วหลิงซี

ถิงเฟิงเจ้าแพ้แล้ว

กูตู๋ถิงเฟิง

ข้าไม่ได้แพ้นะแต่ทวนของข้าไม่ดีต่างหาก

กูตู๋ถิงเฟิง

ถ้าข้ามีทวนดีๆสักเล่มล่ะก็ศิษย์พี่ต้องไม่ใช่คู่ต่อสู้ของข้าแน่แล้วก็เจ้าด้วย

ลั่วหลิงซี

ข้าก็ศิษย์พี่เจ้าเหมือนกันนะ

สวีหยาง(พ.อ)

รับไว้

กูตู๋ถิงเฟิง

ห๊ะ//รับทวนที่สวีหยางให้

กูตู๋ถิงเฟิง

อาจารย์ทวนนี้เจ๋งไปเลย

สวีหยาง(พ.อ)

ไอ้หนูระดับดวงจิตคนหนึ่งมอบให้ข้าเมื่อไม่กี่หมื่นปีก่อน

สวีหยาง(พ.อ)

ไม่ใช่ของดีอะไร

ลั่วเซวียน(น.อ)

อาจารย์เริ่มสายแล้วนะ

สวีหยาง(พ.อ)

อา อื้ม

สวีหยาง(พ.อ)

สายมากแล้วเราไปไดอารี่รับได้แล้ว

ณ หน้าทางเข้าประตูแดนลี้ลับ

ต.ป.ก(ชาย)

เจ้าเสียเงินซื้อกุญแจแดรี่รับดอกนี้ไปเท่าไหร่นะ

ต.ป.ก(ชาย)

ขายสมบัติหมดตัวถึงซื้อได้

สวีหยาง(พ.อ)

ลั่วเซวียนถือดาบข้าไว้แล้วก็จะสามารถเข้าแดนลี้ลับได้

สวีหยาง(พ.อ)

เพราะว่ามีกลิ่นอายข้าอยู่

ลั่วเซวียน(น.อ)

//รับไว้

เป็นไปตามเนื้อเรื่อง

กูตู๋ถิงเฟิง

พวกเจ้าไม่มีวันรู้หรอกว่าอาจารย์ข้าร้ายกาจแค่ไหน

ลั่วเซวียน(น.อ)

ใครกล้าพูดจาจาบจ้วงอีกข้าจะตัดลิ้นมันซะ

สวีหยาง(พ.อ)

ใจเย็นๆ//แตะไหล่

ลั่วเซวียน(น.อ)

อาจารย์

สวีหยาง(พ.อ)

ถูกต้องข้าอยู่แค่ระดับฝึกลมปราณแล้วก็บินไม่ได้

สวีหยาง(พ.อ)

แต่ข้ากระโดดได้

สวีหยาง(พ.อ)

ลั่วเซวียน

ลั่วเซวียน(น.อ)

//เรียกดาบสวีหยางออกมา

ลั่วเซวียน(น.อ)

//จับแขนลั่วหลิงซี

ลั่วเซวียน(น.อ)

หนักมาก//กำลังร่วง

สวีหยาง(พ.อ)

หืม//พลัก 2 คนเข้าไปในแดนลี้ลับ

ลั่วเซวียน(น.อ)

//ส่งหลิงซีให้

ลั่วหลิงซี

พี่

สวีหยาง(พ.อ)

//จับแขนหลิงซีจับเอวลั่วเซวียนเข้าไปในแดนลี้ลับ

ลั่วเซวียน(น.อ)

อาจารย์

สวีหยาง(พ.อ)

ดาบที่ข้าให้ไปมันคงหนักสินะ

ณ แดนลี้ลับ

ลั่วเซวียน(น.อ)

(ดอกไม้นี้สวยมากเลยมี 2 อันด้วยสีสวยมากกลิ่นก็หอม)

ลั่วเซวียน(น.อ)

อาจารย์ท่านคิดว่าดอกไม้อันนี้งามหรือไม่

สวีหยาง(พ.อ)

//มองลั่วเซวียน

สวีหยาง(พ.อ)

งาม

ลั่วเซวียน(น.อ)

ข้าเห็นตรงนั้นมีอีกดอกนึงเดี๋ยวเข้าไปเอาให้นะ//กำลังเดินไปหยิบ

ต.ป.ก(ชาย)

//เหยียบดอกไม้

ลั่วเซวียน(น.อ)

อะ ห๊ะ

ต.ป.ก(ชาย)

ต้นไม้นี้ข้าเป็นคนปลูก

ลั่วเซวียน(น.อ)

//เอาขลุ่ยฟาดฟันออกไป

ต.ป.ก(ชาย)

อ้ากก

ลั่วเซวียน(น.อ)

เจ้าจะมาแย่งดอกไม้ของข้าหรือ

สวีหยาง(พ.อ)

ที่แท้สหายเก่าตามมาออกมาเถอะ

ลั่วเซวียน(น.อ)

เป็นเจ้า!

สวีหยาง(พ.อ)

//จับไหล่

อวี๋ซานเหนียง

เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับข้านะเต้าหู้ 2 คนนี้เพราะเห็นคนก็ปล้นข้อห้ามไม่อยู่นี่นา

ลั่วเซวียน(น.อ)

//เอาขลุ่ยขึ้นเหนือหัว

อวี๋ซานเหนียง

อย่าตีข้ากระเด็นนะ

อวี๋ซานเหนียง

ซานเหนียงสืบรู้มาว่าที่นี่มีบัวหิมะวิญญาณน้ำแข็งอยู่ต้นนึง

อวี๋ซานเหนียง

แต่มีสัตว์ปีศาจเฝ้าอยู่

อวี๋ซานเหนียง

ถ้าท่านสนใจซานเหนียงยินดีพาไป

ลั่วเซวียน(น.อ)

อาจารย์บัวหิมะวิญญาณน้ำแข็งนั่นเป็นของวิเศษระดับฟ้าเชียวน่ะจะพลาดโอกาสไม่ได้

สวีหยาง(พ.อ)

ได้ นำทาง

ณ ที่แห่งหนึ่งไม่รู้ที่ไหน

ต.ป.ก(ชาย)

อย่า หย่าเข้ามานะ

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ