Drunk Bodyguard บอดี้การ์ดเมารัก

บทที่ 1

เสียงเพลงจากแชนเดอเลียร์ฮอลล์ของโรงแรมหรูดังคลอไปกับเสียงหัวเราะของผู้คนในชุดสูทหรู กลิ่นแอลกอฮอล์ผสมกับน้ำหอมชั้นดีลอยอวลทั่วทั้งงานเลี้ยง เวย์นิกซ์ สวมสูทสีดำสนิท ยืนถือแก้วไวน์ขาวไว้ในมือ กำลังพูดคุยกับเพื่อนมาเฟียวงในอีกสองสามคนอย่างไม่เร่งรีบ

"ปีนี้ผลประกอบการของพวกนายก็ยังดีเหมือนเดิมสินะ"

เขาพูดเรียบ ๆ ดวงตาคมกริบแม้จะมีรอยยิ้มมุมปากแต่สิ่งหนึ่งที่เขาไม่ละเลยคือ...สายตาเลื่อนไปมองบอดี้การ์ดที่ยืนพิงเสาตรงมุมห้องเป็นระยะ

ไคม์...

ชายหนุ่มผมสีเข้ม ใบหน้าเย็นชา ดวงตานิ่ง แต่ลึกลงไปนั้นแฝงความเงียบงันที่เวย์นิกซ์อ่านไม่เคยขาดไคม์เป็นมือขวาของเขา เป็นคนที่เวย์นิกซ์ไว้ใจที่สุด...และไคม์ก็มีฝีมือที่เก่งกาจ

เวย์นิกซ์หันกลับไปสนทนาโดยไม่รู้เลยว่าตอนนี้บอดี้การ์ดเงียบขรึมของเขา...กำลังเมา

ไคม์มองไปรอบ ๆ อย่างเบื่อหน่ายเมื่อชายในชุดเสิร์ฟเดินผ่านตรงหน้า เขาก็เอ่ยเบาๆ

ดื่มนิดหน่อยคงไม่เป็นไรหรอกมั่ง

“ขอแก้วหนึ่ง”

เหล้าสีอำพันถูกส่งมา ไคม์ยกดื่มในรวดเดียวมันอุ่นคอ และ...รู้สึกดีอย่างประหลาด

"อีกสักแก้วก็ไม่เป็นไร"

เขาคิด...และก็ได้อีกแก้ว แล้วอีกแก้ว และอีก...

......................

30 นาทีต่อมา ห้องน้ำด้านหลังห้องจัดเลี้ยง เสียงอาเจียนดังสะท้อนก้องภายในห้องน้ำไคม์กอดชักโครกแน่น ร่างทรุดฮวบกับพื้น ใบหน้าแดงซ่านจากฤทธิ์แอลกอฮอล์

เขาหัวเราะเบา ๆ กับตัวเองทั้งที่น้ำตาคลอ...ไม่สมกับเป็นบอดี้การ์ดเลย ไคม์...

ร่างของเขาทรุดตัวลงช้าๆ ...และไม่ได้ตื่นขึ้นอีก

......................