ใต้เงาบัว ข้าขอไม่สบตาเจ้า
กลับสู่เมืองหลวง
เมืองหลวงแคว้นต้าเหิงในฤดูปลายใบไม้ผลิ — ดอกเหมยโรยเกลื่อนทางเดิน ศาลาไม้ไผ่ยังคงตั้งตระหง่านดั่งเดิม
เสียงล้อเกวียนเคลื่อนไปอย่างมั่นคง ท่ามกลางการต้อนรับของขุนนางฝ่ายใน
บนเกวียนคันหน้า ชายหนุ่มในชุดผ้าแพรสีหม่นหันหน้ามองออกไปยังประตูเมืองด้วยสายตาเรียบนิ่ง
เหวินลี่อัน
เมืองหลวงยังเหมือนเดิม แต่คนคงไม่เหมือนเดิมแล้วกระมัง •มอง
เจิ้นซู่หยาง
ข้าไม่ต้องการองครักษ์!!
จิ่นอี้เซวียน
แต่วังสั่งให้ข้ามาดูแลเจ้า
เจิ้นซู่หยาง
ข้าไม่ใช่คุณหนูไร้พลัง จะให้แม่ทัพมาตามประกบเดินตลาดด้วยเรอะ?
เจิ้นซู่หยางเบ้ปากอย่างไม่พอใจ ขณะยืนจ้องแม่ทัพหนุ่มตรงหน้าในลานจวน
จิ่นอี้เซวียน
หน้าที่ข้าไม่ใช่ทำให้เจ้าพอใจ แต่ทำให้เจ้าปลอดภัย
จิ่นอี้เซวียน
เจ้าควรดีใจที่ข้ายังยอมทนดูแลเจ้า ไม่ใช่เปิดประตูให้เจ้าออกไปรับลมจนตายคาเมือง!
ย้อนกลับไปที่จิ่นอี้เซวียนโดนสั่งให้ดูแลเจิ่นซู่หยาง
จิ่นอี้เซวียน
เจ้าคือเจิ้นซู่หยาง?
เจิ้นซู่หยาง
แล้วท่านเป็นใคร ถึงได้เดินเข้ามาในเรือนข้าเช่นนี้?
จิ่นอี้เซวียน
ข้าไม่ได้อยากมา แต่ข้าถูกสั่งให้มาเฝ้าเด็กไม่เอาถ่าน… ที่เอาแต่หายใจทิ้งไปวัน ๆ อย่างเจ้า
เจิ้นซู่หยาง
ถ้าเช่นนั้น กลับไปเสียเถอะ ท่านแม่ทัพ ข้าไม่ต้องการพี่เลี้ยง
นับแต่นั้นมา บ้านเจิ้นก็ร้อนยิ่งกว่าสนามรบ การทะเลาะกระทบกระทั่งเกิดขึ้นทุกวัน ซู่หยางไม่ยอมให้จิ่นอี้เซวียนควบคุมชีวิต ส่วนจิ่นอี้เซวียนก็ไม่อาจเข้าใจว่าทำไมเด็กหนุ่มหน้าตาอ่อนหวานผู้นี้ ถึงกล้าขัดใจเขาทุกครั้งที่สบโอกาส
แต่งเรื่องแรกเลย เป็นกำลังใจให้เราด้วยนะ☘️
Comments
@le_10
พอใจสุดๆ
2025-07-17
0