ใต้เงาบัว ข้าขอไม่สบตาเจ้า
เงาที่อยู่เบื้องหลัง
เวลายามค่ำ — ลมเย็นพัดผ่านตรอกซอกซอย
หลังจากที่จิ่นอี้เซวียนยอมให้เจิ้นซู่หยางช่วยดูแลชาวบ้านอย่างเงียบ ๆ ทั้งสองก็กลับมาตรอกแห่งเดิมอีกหลายครั้ง โดยมีทหารลับคอยติดตามอย่างระมัดระวังในเงามืด
จิ่นอี้เซวียน ยืนพิงกำแพง กอดอก มองเจิ้นซู่หยางแจกจ่ายยาและพูดคุยกับเด็ก ๆ ด้วยรอยยิ้ม
แต่บางสิ่งในอากาศวันนี้… มันไม่เหมือนเดิม
จิ่นอี้เซวียน
มีอะไรผิดปกติ…•หรี่ตา
ทันใดนั้น เด็กชายคนหนึ่งวิ่งเข้ามาหาซู่หยางโดยไม่พูดอะไร พร้อมกับยื่น “ของเล่นไม้” บางอย่าง
จิ่นอี้เซวียน
อ๊ะ เดี๋ยวสิ เจ้าเด็กนั่น… ข้าไม่เคยเห็นหน้าเขามาก่อน!
เขากำลังจะยื่นมือไปรับ แต่จิ่นอี้เซวียนพุ่งเข้ามาคว้าข้อมือเขาไว้ทัน
จิ่นอี้เซวียน
อย่าแตะมัน!
พรึ่บ!!
ของเล่นไม้นั้นระเบิดเป็นกลุ่มควันดำ กลิ่นเหม็นฉุนลอยตลบ
พรึบ!!” — กลุ่มชายสวมหน้ากากสามคนปรากฏตัวออกจากเงา
พวกมันกระโจนใส่จิ่นอี้เซวียนและซู่หยางทันที
???
เอาตัวเจ้าเด็กนั่นไป! อย่าให้มันรอด!!
เจิ้นซู่หยาง
พวกเจ้าเป็นใคร!?
จิ่นอี้เซวียน
อยู่ข้างหลังข้า! อย่าออกมาเด็ดขาด!!•ผลักซู่หยางให้ถอย
เสียงดาบปะทะกันดังสนั่นในตรอกแคบ จิ่นอี้เซวียนมือเปล่ารับดาบของคนร้ายสามคนไว้อย่างแม่นยำ เขาใช้เพียงท่อนแขนและความเร็วในการจัดการ
คิดจะลอบโจมตีต่อหน้าข้า? บ้าบิ่นเกินไปแล้ว…•เสียงเย็น
เขาหมุนตัวเตะโจรคนหนึ่งกระเด็นไปกระแทกกำแพง จากนั้นใช้ฝ่ามือฟาดเข้าที่อกของอีกคนจนล้มลง
แต่ทันใดนั้น คนร้ายคนสุดท้ายพุ่งมาด้านหลัง พุ่งดาบไปที่เจิ้นซู่หยาง—
จิ่นอี้เซวียน
ซู่หยาง ระวัง!•บัง
เสียงดาบเฉือนผ่านเสื้อผ้าของแม่ทัพ เลือดสีเข้มไหลซึมออกจากไหล่ข้างห
จิ่นอี้เซวียน
ข้าไม่เป็นไร… เจ้าต่างหากที่ต้องหนีไป!
เจิ้นซู่หยาง
ข้าไม่ทิ้งท่านไว้คนเดียว!
จังหวะที่คนร้ายเงื้อดาบขึ้นอีกครั้ง เสียงลูกดอกแหวกอากาศก็พุ่งเข้าปักกลางหลังของมัน
ลูกน้อง
แม่ทัพ! พวกเรามาช่วย!
เจิ้นซู่หยาง
ท่านเลือดออกมาก… ข้าจะไปตามหมอเดี๋ยวนี้!
จิ่นอี้เซวียน
ไม่ต้อง… เจ้าแค่… อยู่ตรงนี้ก็พอ…
เจิ้นซู่หยาง
ทำไมถึงยอมเอาตัวมาบังข้า…
จิ่นอี้เซวียน
เพราะข้า…ไม่อยากเห็นเจ้าเจ็บ… นับจากนี้ ข้าจะไม่ยอมให้ใครแตะต้องเจ้าอีก… ไม่ว่าในสนามรบหรือในเงาเมือง
Comments