ใต้เงาบัว ข้าขอไม่สบตาเจ้า
เงาที่อยู่ในสำนัก
หลังเหตุการณ์ลอบทำร้ายในตรอกแคบ ซู่หยางพาแม่ทัพจิ่นกลับเรือนรองด้วยตัวเอง ท่ามกลางความตกตะลึงของเหล่าคนในจวน บาดแผลที่ไหล่ของแม่ทัพถูกพันไว้อย่างแน่นหนา แต่เขากลับนั่งนิ่งไม่บ่นแม้สักคำ
ในห้องหนังสือยามดึก ซู่หยางยืนพิงหน้าต่าง มือข้างหนึ่งกอดอก อีกข้างถือรายงานจากทหารลับ
เจิ้นซู่หยาง
พวกมันไม่ใช่แค่โจรกระจอกแน่… เสื้อผ้า การเคลื่อนไหว แม้แต่ระเบิดควันนั้น… มันต้องถูกเตรียมมาจากใครสักคนที่มีเส้นสาย…
จิ่นอี้เซวียน
ข้าคิดเช่นเดียวกัน พวกมันฝึกมาดีเกินไป… ทั้งยังรู้เวลาที่เจ้าจะออกจากจวนอย่างแม่นยำ•นั่งพิงพนักเก้าอี้, น้ำเสียงราบเรียบ
เจิ้นซู่หยาง
ท่านหมายถึง… มีคนใน?
จิ่นอี้เซวียน
ในจวนของเจ้า หรืออาจจะ… ในวังหลวงเอง
ซู่หยางชะงัก
เขาหันกลับมาเผชิญหน้าแม่ทัพ แววตาวูบไหว
เจิ้นซู่หยาง
แต่…ข้าไม่ได้มีศัตรูถึงขั้นนั้น… คนเดียวที่น่าจะถูกรังเกียจคือพ่อของข้า
จิ่นอี้เซวียน
และเจ้า…คือจุดอ่อนของเขา คนที่เกลียดเสนาบดีจะไม่ทำร้ายเขาตรง ๆ แต่จะเริ่มจากคนที่เขาห่วงใยมากที่สุด
เจิ้นซู่หยาง
ข้าเป็นแค่ลูกชายที่ไม่ได้เรื่อง… ใครจะต้องลำบากเพื่อลอบฆ่าข้าว
จิ่นอี้เซวียน
อย่าดูถูกค่าของตัวเอง เจ้าอาจไม่เห็น… แต่เสนาบดีเจิ้นถึงกับวางแม่ทัพเช่นข้ามาไว้ข้างเจ้าโดยตรง เจ้า…ไม่ใช่แค่บุตรชายธรรมดา•เสียงเข้ม
ซู่หยางนิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนจะเอ่ยเสียงเบา
เจิ้นซู่หยาง
หากเป็นเช่นนั้น ข้าก็ไม่อาจอยู่นิ่งอีกต่อไป
จิ่นอี้เซวียน
เจ้าคิดจะทำอะไร
เจิ้นซู่หยาง
ข้าจะช่วยท่านสืบ… ว่าใครอยู่เบื้องหลังเรื่องนี้•มองตรง สายตามุ่งมั่น
จิ่นอี้เซวียน
เจ้าจะช่วยข้า? ทั้งที่ยังไม่กล้าจับดาบด้วยซ้ำ?•เลิกคิ้ว
เจิ้นซู่หยาง
ข้าอาจจับดาบไม่เก่ง… แต่ข้ารู้วิธีหาคำตอบในเงาเมืองมากกว่าท่าน•ยิ้มบางๆ
วันรุ่งขึ้น – โรงน้ำชา “ฝูอวิ๋น” ในตลาดใต้เมือง
ที่นี่คือแหล่งข่าวลือ ข่าวลับ และเงินใต้โต๊ะ ทั้งราชสำนักและกลุ่มโจรต่างแวะเวียนมาแลกเปลี่ยนข่าวสาร เจิ้นซู่หยางเดินเข้าไปอย่างคุ้นเคย ทิ้งจิ่นอี้เซวียนไว้ที่หน้าร้าน
จิ่นอี้เซวียน
เจ้าหนีข้าเข้าไปในที่แบบนี้คนเดียวอีกแล้วเรอะ…•กอดอก
ไม่นานนัก ซู่หยางกลับออกมาพร้อมซองกระดาษสีดำ
เจิ้นซู่หยาง
นี่คือรายชื่อโรงตีเหล็กลับ… ที่พวกมันสั่งทำ ‘เข็มเหล็กชุบน้ำยาอำพรางกลิ่น’ ใช้ในระเบิดควัน•ยื่นให้
จิ่นอี้เซวียน
หืม… โรงตีเหล็กทางเหนือสามแห่ง แต่ละแห่งมีผู้สนับสนุนต่างกัน… และหนึ่งในนั้นขึ้นตรงต่อ—•รับมา
ทั้งสองสบตากันอย่างเคร่งเครียด
Comments