ข้าก็แค่นักเดินทาง
เสียงเจ้าม้าสีน้ำตาลร้องพร้อมยกขาหน้าขึ้นหลังจากที่ชายแก่ผู้เป็นนายบังคับให้มันหยุด
ชายชราเรียกชายหนุ่มเจ้าของร่างที่นอนหลับสนิทเอาหมวกผ้ากระสอบสีน้ำตาลปิดบังใบหน้าจากแสงแดดยามเที่ยงอยู่หลังรถม้าของเขา
คนหลับสนิทยังคงนิ่งไม่ได้ยินเสียงเรียกใดๆจนเจ้าของรถต้องเรียกอีกเป็นครั้งที่สอง แต่ผลก็เหมือนเดิม เงียบกริบเขายังคงนอนไม่ไหวติงจนชายแก่ต้องตะโกนเรียกให้ตื่น เจ้าของร่างที่ถูกรบกวนสะดุ้งก่อนเอาสิ่งที่ปกปิดใบหน้าออก แล้วหาวไปหนึ่งที
คนโดยสารรถม้าถามด้วยน้ำเสียงงัวเงีย
ชายหนุ่มกวาดสายตามองโดยรอบก็เห็นแต่วิวทิวทัศน์จากธรรมชาติในหุบเขาเท่านั้นไม่มีป้าย หรืออะไรที่บ่งบอกได้เลยว่าอยู่แห่งหนตำบลใด
คนขับรถม้า
บ๊ะ!! แล้วบอกให้ข้ามาส่งเจ้าที่ใดเล่า
มือคล้ำดำเต็มไปด้วยรอยกระอันเหี่ยวย่นของชายชราวัยหกสิบปีปลายๆตบหน้าขาตัวเองฉาดใหญ่ บ่งบอกถึงความรำคาญในความกวนของชายหนุ่มหน้าทะเล้น แต่ทั้งนี้ก็ไม่ได้นึกโกรธแค้นใดๆที่แสดงออกไปก็เพราะตามประสาคนแก่เท่านั้น
เบริล
555 หยอกน่ะลุง ทำเป็นโมโหไปได้
ชายหนุ่มหัวเราะชอบใจที่ยั่วโมโหคนแก่ได้
เจ้าของรถม้าแบมือตรงหน้าชายหนุ่ม มีความหมายเดียวของคนทำงานนั่นคือขอค่าโดยสาร แต่คนจะเล่นก็ขอแกล้งก่อนจากไปสักหน่อยเขายื่นมือให้ชายแก่
เจ้าของรถสะบัดมือเด็กหนุ่มที่กวนไปเรื่อยทิ้ง
เบริล
เอ้า ก็ลุงขอมือข้ามิใช่รึ
ตอบกลับแบบกวนๆ ใส่อีกหนึ่งแมต
คนขับรถม้า
ขอมือบ้ากระไรเล่า ที่ข้าแบมือแบบนี้น่ะนะ....
คนแก่เริ่มโวยเพราะไม่พอใจกับความกวนที่ไม่รู้เวล่ำเวลารบกวนการทำมาหากิน แต่เด็กหนุ่มก็พูดสวนขึ้นมาก่อนที่แกจะบ่นอะไรให้ฟังอีก
เบริล
เงินใช่ไหม รู้แล้วล่ะน่า
คนขับรถม้า
รู้แล้วก็รีบจ่ายมาเสีย
เบริล
อย่าเร่งดิลุง กำลังหาอยู่เนี่ย
ว่าพลางล้วงหาเศษเงินในตัวไปด้วย
คนขับรถม้า
เร็วๆ พ่อหนุ่ม ข้ายังต้องเดินทางอีกไกล
ในที่สุดก็หาเจอ นึกว่าจะไม่มีเงินจ่ายค่ารถม้าเสียแล้ว คนโดยสารนับเงินเหรียญและแบงค์ที่มีติดตัวอยู่ในใจ
เจ้าของรถเห็นอีกฝ่ายนับอย่างตั้งใจก็กะจะบอกราคาเสียตรงนั้นเลย จะได้รีบเก็บค่าโดยสารแล้วไปให้พ้นๆจากคนกวน
นิ้วเรียวจุ๊ปากขัดจังหวะคนถามเป็นครั้งที่สอง
เบริล
มิต้องพูดข้ามิอยากรู้ แต่ข้ามีติดตัวเพียงนี้เอาไปก่อนแล้วกัน
เหรียญและแบงค์ที่นับได้จำนวนหนึ่งเมื่อครู่ถูกส่งให้เจ้าของรถ
คนขับรถม้า
โหย...นี่มันมิน้อยเกินไปหรือ
เงินที่ชายหนุ่มให้มาเป็นเหรียญเซน นับได้สามเซนมัล กับแบงค์มัลอีกหนึ่งใบ ซึ่งน้อยกว่าค่ารถที่เขาตั้งใจจะเก็บจากชายหนุ่มตั้งครึ่งหนึ่ง
คนขับรถม้า
เอาสิ เรื่องกระไรจักมิเอา
ดูท่านักเดินทางผู้นี้ทั้งเนื้อทั้งตัวจะมีอยู่แค่นี้จริงๆถึงจะขาดทุนไปบ้างแต่ก็ยังดีกว่าไม่ได้สักมัลละวะ
ว่าด้วยเรื่องเงินตราในเรื่องมัลคาไดน์ "เงินสกุลมัล"
มัลคาไดน์ถือเป็นเมืองหนึ่งของประเทศการ์เรียล ก่อตั้งโดยราชวงศ์กาเบรียลน่าเมื่อหลายร้อยปีก่อน ซึ่งปกครองโดยระบอบประชาธิปไตย แบบประธานาธิบดี
แล้วตำแหน่งKingหรือราชาในมัลคาไดน์ล่ะ คืออะไร เกี่ยวอะไรกับราชวงศ์ไหม หรือเป็นเชื้อกษัตริย์เหมือนกันหรือเปล่า คำตอบคือไม่ใช่ แต่ทั้งนี้ในอดีตมัลคาไดน์หญิงสาวผู้งดงามราวเทพีได้ช่วยชีวิตราชาของการ์เบรียลน่าไว้ ราชาองค์นั้นทราบซึ้งใจเป็นอย่างมาก แต่ไม่ว่าจะตอบแทนด้วยสิ่งใดหญิงสาวก็ไม่รับไว้ จึงได้ยื่นข้อเสนอระหว่างกันว่าจะให้ตระกูลมัลคาไดน์เป็นพันธมิตรต่อราชวงศ์ มัลคาไดน์จึงได้เป็นQueenรุ่นที่ 1 โดยไม่มีผู้ใดคัดค้าน
ตำแหน่งQueenหรือ Kingแห่งมัลคาไดน์เทียบเท่ากับยศของกษัตริย์แห่งกาเบรียลน่า แต่ปัจจุบันยศเหล่านี้ถูกใช้เรียกผู้ที่ขึ้นเป็นผู้นำแห่งตระกูลมัลคาไดน์เท่านั้น (เนื่องด้วยคำสั่งของรุ่น 1 ที่กลัวลูกหลานจะหลงในอำนาจ ก่อนหายตัวไปจึงได้สั่งยกเลิกยศเทียบนี้แล้วแทนที่ด้วยประมุขตระกูลเท่านั้น)
ระบบเงินตรามัลคาไดน์ สาเหตุที่ใช้หน่วยมัล ก็ไม่ใช่อะไรเป็นเพราะมัลคาไดน์อีกนั่นแหล่ะ ตระกูลมหาอำนาจมีธุรกิจในการครอบครองมากมายเรียกได้ว่าเกินครึ่งโลกนี้ นอกจากนี้ยังเป็นพันธมิตรกับราชวงศ์อีก และได้รับความเชื่อมั่นขนาดนั้นก็ไม่แปลกที่สกุลเงินจะใช้มัล ซึ่งย่อมากจากชื่อมัลคาไดน์เช่นกัน
สกุลเงินมัล 1 มัลมีค่าเท่ากับ 50บาท เหรียญและธนบัตรที่ใช้ในมัลคาไดน์
1. เหรียญเซนมัล (เหรียญสตางค์) ได้แก่
1.1 เหรียญ 1 เซนมัล = 0.50 บาท
1.2 เหรียญ 2 เซนมัล = 1 บาท
1.3 เหรียญ 5 เซนมัล = 2.50 บาท
1.4 เหรียญ 10 เซนมัล = 5 บาท
1.5 เหรียญ 50 เซนมัล = 25 บาท
2. ธนบัตรมัล ได้แก่
2.1 แบงค์ 1 มัล = 50 บาท
2.2 แบงค์ 2 มัล = 100 บาท
2.3 แบงค์ 5 มัล = 250 บาท
2.4 แบงค์ 10 มัล = 500 บาท
2.5 แบงค์ 20 มัล = 1,000 บาท
2.6 แบงค์ 50 มัล = 2,500บาท
2.7 แบงค์ 100 มัล = 5,000บาท
2.8 แบงค์ 200 มัล = 10,000 บาท
2.9 แบงค์ 500 มัล = 25,000 บาท
2.10 แบงค์ 1,000 มัล = 50,000 บาท
2.11 แบงค์ 2,000 มัล = 100,000บาท
2.12 แบงค์ 5,000 มัล = 250,000 บาท
2.13 แบงค์ 10,000 มัล = 500,000 บาท
2.14 แบงค์ 20,000 มัล = 1,000,000บาท
2.15 แบงค์ 50,000 มัล = 2,500,000บาท
เบริล
โด่ ข้าก็นึกว่าจักมิเอา เอาตั้งแต่แรกก็จบแล้ว
ชายหนุ่มแอบบ่นในความลีลาของคนแก่ก็รู้อยู่หรอกว่าเดินทางมาไกลควรจะจ่ายค่าจ้างแกให้สมกับค่าเหนื่อยหน่อย แกแก่แล้วเดินทางข้ามเขาเป็นสิบๆลูกคนเดียวน่าสงสารแก แต่จะทำยังไงได้ทั้งเนื้อทั้งตัวเขามีอยู่แค่นี้จริงๆนี่น่า
คนขับรถม้า
ไปๆ ลงไปได้แล้ว
ลุงคนขับไล่ชายหนุ่มลงจากรถ ไหนๆก็ได้เงินแล้วถึงจะน้อยนิดแต่ต้องเดินทางอีกไกล เวลาเป็นเงินเป็นทองทั้งนั้น
เบริล
ได้เงินแล้ว ไล่กันเลยหนา
เด็กหนุ่มว่าพลางเก็บสัมภาระแล้วกระโดดลงจากรถม้าก่อนหันมาเตรียมจะร่ำลาก็พบว่าลุงกำลังนับเหรียญและแบงค์ที่ให้ไปซ้ำอีกรอบ
เบริล
ติดใจกระไรในเงินข้าเรอะ
คนขับรถม้า
ก็เผื่อเป็นเงินปลอมขึ้นมาข้าจักทำอย่างไร
เบริล
โห จะปลอมได้อย่างไรเล่า หน้าออกจะรูปงามก็ป่านนี้ เหมือนพวกนักต้มตุ่นนักเรอะ
ว่าแล้วก็เก๊กหล่อให้ดูสักหน่อย
คนขับรถม้า
นี่เจ้า มิมีกระจกส่องเรอะ
คนขับรถม้า
เปล่า เอาเป็นว่าข้าไม่ติดใจกระไรแล้วหนา
เบริล
ดีแล้วลุง คิดมากไปประเดี๋ยวหัวระเบิดเอาหนา
คำพูดกำกวมของชายหนุ่มมันฟังดูเหมือนแช่งแปลกๆจนเจ้าของรถหันมอง
เบริล
กระไรลุง ไยคิดมากเล่า รีบๆไปเถิดประเดี๋ยวจักมืดค่ำเสียก่อน
ลุงคนขับรถม้าเงยหน้ามองท้องฟ้าซึ่งดวงอาทิตย์ในตอนนี้เกือบจะตรงศีรษะอยู่แล้ว หากไม่เร่งคงถึงที่หมายมืดค่ำอย่างเด็กหนุ่มว่าเป็นแน่
ลุงเรียกชายหนุ่มก่อนล้วงหาของในหีบหลังรถม้า
ชายหนุ่มมองม้วนกระดาษเก่าๆสีน้ำตาลขอบขาดแนววินเทจคล้ายๆของโจรสลัดหรือของพวกเด็กอาร์ตที่เขาเอาจุ่มกาแฟแล้วปล่อยให้แห้งนั่นแหล่ะ
เบริล
กระไร ให้ข้าด้วยเหตุใด
ถึงจะงงๆว่าคืออะไรแต่ในเมื่อลุงตั้งใจให้เขาก็จะรับเอาไว้เช่นกัน
คนขับรถม้า
เชื่อข้าเถิดว่ามันจักเป็นประโยชน์ต่อเจ้า
อะไรวะเนี้ย ปริศนาอะไรอีก กระดาษก็ไม่บอกว่ากระดาษอะไร เห็นข้าเป็นนักสืบรึ ข้าเนี่ยเก่งสุดก็เรื่องกวนตีนคนไปวันๆนั่นแหล่ะ
คนขับรถม้า
ข้าต้องไปแล้วเดินทางปลอดภัย พ่อหนุ่ม
ทั้งคู่อวยพรซึ่งกันและกันก่อนเจ้าม้าจะถูกบังคับให้ออกวิ่งอีกครั้ง
บุรุษหนุ่มค่อยๆคลี่ม้วนกระดาษเก่าออก
เขาตกใจอยู่ไม่น้อยเหตุใดสิ่งที่เขาคิดถึงได้มาอย่างกับชายคนนี้อ่านใจคนได้งั้นแหล่ะ บังเอิญเกินไปไหมเนี่ย
ตื่นเต้นกับของที่ได้อยู่ไม่นานก็ต้องมาไล่ดูรายละเอียดอีกว่าเป็นแผนที่ของอะไร ใช้เวลาอยู่ไม่นานก็ได้รู้ว่าแผนที่นั้น....
เบริล
ทะ...ที่นี่มันเมืองที่เรากำลังจะเดินทางไปนี่น่า
ผมขนลุกไปหมดแล้วเนี่ย นี่แกเป็นนักดูดวงหรือเปล่าถึงรู้ว่าเราจะเดินทางไปที่ใด
อ่านมาตั้งตอนหนึ่งแล้วคุณคงสงสัยใช่ไหมละว่า ไอ้กวนส้นบาทานี่มันเป็นใคร
ผมเบริล เป็นคนจากทางหมู่บ้านที่ไกลแสนไกล ผมมาที่นี่เพื่อตามหาผู้หญิงคนหนึ่งผู้หญิงคนนี้มีชื่อว่ามัลคาไดน์ ชื่อเดียวกันกับเมืองที่ผมจะไป ว่ากันว่าคนผู้นี้มีพลังดุจเทพสามารถดลบันดาลให้เกิดสิ่งมหัศจรรย์ต่างๆได้ ผมจึงดั้นด้นมาที่นี่เพื่อที่จะได้พบคนผู้นั้นสักครั้งหนึ่งในชีวิต
เสียงท้องร้องชนิดแบบถ้าใครยืนห่างสักห้าเมตรยังได้ยินเสียงท้องผมอะ
เบริลเงยหน้าขึ้นมองทิศทางของดวงอาทิตย์ที่ครานี้ตั้งฉากกับวัตถุในพื้นโลก จนเด็กหนุ่มมองไม่เห็นเงาของตนเอง
เบริล
เที่ยงแล้วรึ ถึงว่าท้องร้องเทียว
ท่ามกลางธรรมชาติอันงดงามรายล้อมไปด้วยภูเขาไร้บ้านคนแบบนี้ผมจะหาแหล่งอาหารได้ยังไง มองไปทางไหนก็ว่างเปล่าไปหมดแม้แต่ผลไม้ป่าแถวนี้ยังไม่มีสักลูกให้กินเลย
ผมนำแผนที่ออกมาดูอีกครั้งก็เห็นว่าไม่ไกลจากนี้เป็นหมู่บ้านคน จึงได้คิดที่จะเดินตามทางนั้นไป แต่ผ่านไปเกือบครึ่งชั่วโมงก็ยังไม่เห็นบ้านคนสักที นี่ตาลุงนั่นเอาคืนผมใช่ไหมเนี่ย เอ๊ะ! หรือผมดูทิศแผนที่ผิดกัน
ระหว่างที่ผมกำลังเถียงกับตัวเองอยู่นั้นก็ได้ยินเสียงคนกำลังต่อสู้กันดังอยู่ไม่ไกล ผมจึงเก็บแผนที่เข้ากระเป๋าและค่อยๆเดินตามเสียงนั้นไปจนไปโผล่ที่ป่าหลังบ้านของชาวบ้านหลังหนึ่ง
เหตุการณ์ที่ผมเห็นคือมีชายฉกรรจ์นับได้ราวๆ สิบคนกำลังรุมทำร้ายครอบครัวหนึ่งอยู่ซึ่งผมเดาว่าน่าจะเป็นเจ้าของบ้านหลังนี้ มันทำร้ายผู้เป็นพ่อจนร้องโอดโอยเพราะความเจ็บปวด ในขณะที่เด็กชายสองคนก็กระจองอแงร้องไห้พร้อมด่าทอพวกคนเลวไปในคราวเดียวกัน ยิ่งมันทำร้ายหัวหน้าครอบครัวมากเท่าไหร่คำหยาบก็หลุดออกมาจากปากเด็กๆมากขึ้นเท่านั้น จนหนึ่งในนั้นแทบจะทนไม่ไหวอยากสั่งสอนเด็กปากดีให้รู้สึกกลัวขึ้นมาบ้างจะได้สงบปากสงบคำเสียที
แก๊งอันธพาล
ปากดีนักหรือมึง
ไอ้ชายโฉดง้างมือยักษ์ที่ใหญ่กว่าหน้าเด็กเตรียมจะลงโทษเด็กปากมาก แต่พ่อของเด็กที่ระบมช้ำไปทั้งเบ้าหน้าก็ร้องห้ามไว้เสียก่อน
พ่อ
อย่า...อย่าทำกระไรลูกข้า
ผู้เป็นพ่อดึงขากางเกงไอ้ชั่วไว้ไม่ให้เข้าใกล้ลูกเขา ถึงแม้ตัวจะนอนอยู่ที่พื้นก็ตาม
ผู้เป็นแม่เห็นท่าไม่ดี จึงรีบเรียกลูกๆเข้ามาซบอกเพราะอย่างไรเสียอยู่ในอ้อมกอดแม่ก็คงอุ่นใจไปเปราะหนึ่ง ถึงจะแค่รู้สึกก็เหอะ
เด็กๆรีบเข้าไปหาแม่ กอดผู้เป็นแม่ไว้แน่นจนคนแอบมองอดสงสารพวกเขาไม่ได้
หัวหน้าแก๊งอันธพาล
ถ้ามิอยากเจ็บตัวไปมากกว่านี้รีบจ่ายเงินมา
ชายผู้แต่งตัวต่างจากคนอื่น คงเป็นหัวหน้าพวกมันอีกทีขู่เจ้าของบ้าน
ผู้เป็นพ่อซึ่งนอนอยู่กับพื้นตอบกลับพวกมันเสียงค่อนข้างเบาเพราะบอบช้ำไปทั้งตัว
แก๊งอันธพาล
ห๊ะ มึงพูดว่ากระไร
ผมว่ามันได้ยินแหล่ะแต่แกล้งไม่ได้ยิน แล้วถามซ้ำอีก ยังไงก็จะรีดไถเอาจากครอบครัวนี้ให้ได้เลยใช่ไหม
แม่
เรามิมีจริงๆ ช่วงนี้เศรษฐกิจมิค่อยสู้ดี ขายของมิได้ ลำพังแค่ซื้อข้าวกินก็แทบจักมิเหลือแล้ว แล้วเราจักเอาเงินที่ใดไปใช้หนี้เล่า
ผู้เป็นแม่บอกถึงเหตุผลที่ไม่สามารถจ่ายชำระหนี้ให้แก่พวกมันได้ มันไม่ได้มีความเมตตาสงสารแม้แต่น้อย ประดุจว่าไม่รู้แหล่ะ ติดก็ต้องใช้ไม่มีข้อยกเว้น
หัวหน้าแก๊งอันธพาล
แล้วอย่างไร มันใช่ปัญหาของพวกกูเรอะ
มันไม่รู้สึกรู้สาอะไรจริงๆ นอกจากเงินชีวิตอื่นก็ไร้ค่าหมดเลยสินะ นี่มันยุคที่คนมีเงินคือพระเจ้ากันแล้วเหรอ
เด็ก 1
แน่ล่ะ พวกมึงมัน....
แม่ของเด็กรีบห้ามปรามไว้ก่อนที่ลูกๆของเธอจะพูดอะไรที่เคืองหูพวกมันออกไป
?
ถ้ามิมีเงินใช้ ก็เอาเด็กไปแทนสิ ปากดีแบบนี้คงขายได้กำไรงามเทียวล่ะ
ไอ้ชุดคลุมปิดหูปิดตายาวลากดินนี่มันใครอีกวะ แล้วใส่บ้าอะไรของมันอากาศหนาวมากมั้ง เป็นลมขึ้นมาจะสมน้ำหน้าให้
แค่คำว่าขายคำเดียวก็ทำเอาเด็กๆขวัญหนีดีฟ่อพูดหรือเถียงอะไรพวกมันไม่ออกทั้งนั้นได้แต่นั่งตัวสั่นให้ผู้เป็นแม่ปลอบ
แม่
ไม่ ลูกๆข้าข้ามิยอมเด็ดขาด
แววตานักสู้ของผู้ที่ขึ้นชื่อว่าแม่ถึงก่อนหน้านี้จะกลัวมันมากแต่เพื่อลูกๆของเธอ หากใครหน้าไหนมันกล้าเธอก็จะสู้อย่างสุดกำลังเหมือนกัน
พ่อ
เราขอเวลาหน่อยเถิดท่าน เดี๋ยวเราจักรีบหามาใช้คืน
ผู้เป็นพ่อพูดพร้อมกับค่อยๆยันตัวลุกขึ้นนั่งต่อรองกับพวกมัน ไม่รู้มันจะฟังไหมแต่ถ้าฟังก็ถือว่าเป็นผลดีอย่างน้อยๆครอบครัวก็ปลอดภัยไปอีกสักพัก
ปล่อยไว้ไม่ได้แล้ว เลือดคนดีมันสูบฉีด แบบนี้ผมต้องออกไปเป็นฮีโร่ปกป้องคนโดนรังแกสักหน่อยแล้ว
เบริล
ให้ตายดิ อุตส่าห์ตั้งใจฟังซะนานนึกว่าจักมีกระไรสนุกๆให้ทำ ที่ไหนได้เจ้าหนี้กับลูกหนี้เคลียร์หนี้สินกันนี่เอง เสียเวลาจริงๆ
เป็นไงล่ะเดินออกจากป่าพร้อมคำพูดเท่ๆแบบเนี้ยยังไงงานนี้ก็เด่น รู้ตัวเองหล่อมากเลยตอนนี้ นี่ถ้ามีสาวๆยืนมองตรงนี้คงกรี๊ดกราดในความเหล่ท่อ เอ๊ย! หล่อเท่ของผมกันไปแล้วแน่ๆ แหม เรานี่มันเทพบุตรชัดๆเลย
เด็ก 1
พี่ชาย ช่วยครอบครัวข้าด้วย
เด็กๆยิ้มออกเมื่อเห็นความหวังเพียงหนึ่งเดียวของพวกเขา นี่เด็กๆกำลังขอความช่วยเหลือจากผมอยู่ผมต้องช่วยเขาให้พ้นจากพวกเวรนี่ให้ได้
ไอ้ชุดคลุมดำไม่สนฤดูกาล ถามผมที่เข้ามายุ่งกับเรื่องที่ไม่ใช่เรื่องของตนเอง
ปลดกระเป๋าสัมภาระขนาดเกือบยี่สิบกิโลออก เพื่อให้คล่องตัวในการเคลื่อนไหว
👑
👑
👑
👑
👑
👑
👑
👑
👑
👑
👑
👑
👑
👑
👑
Comments
dida
ฝากนิยายของไรท์ด้วยเน้อออ
2025-06-14
2