ยัยเปี๊ยกคาเร็นท์
เบริล
ข้าก็แค่...นักเดินทางธรรมดาๆน่ะ
ผมเปิดฉากเล่นงานพวกมันก่อนโดยเริ่มจากไอ้ชุดดำนี่ก่อนเลย ชุดมันดูเกะกะท่าจะล้มได้ง่ายกว่าใครพวกน่ะนะ
แต่เอาเข้าจริงผิดคาดว่ะ เห็นรุ่มร่ามแบบนี้หลบหมัดผมโคตรไว นี่ขนาดผมเรียนการต่อสู้มาพอตัวนะเนี่ย แสดงไอ้หมอนี่ก็คงไม่ธรรมดาเหมือนกัน
ใช่เจอสูสีกันแบบนี้สิถึงจะมัน นี่แหล่ะเรียกเหงื่อสุดๆเลย
หัวหน้าแก๊งอันธพาล
ยืนทำห่ากระไร เข้าไปช่วยนายสิวะ
ไอ้ตัวหัวหน้าสั่งลูกน้องที่ยืนอึ้งดูผมต่อสู้กับไอ้ชุดคลุม
เสียงหัวหน้าเรียกสติ พวกมันจึงเข้ามาช่วยลูกพี่ของมัน เอาล่ะผมเจอรุมแล้วไง
เบริล
เด็กๆพาพ่อแม่เจ้าหนีไปก่อน
เมื่อเห็นท่าไม่ค่อยดี เบริลจึงคิดจะให้ครอบครัวนั้นหนีตายไปก่อนส่วนตนจะถ่วงเวลาให้ไม่รู้จะสู้ได้นานขนาดไหน แต่ขอให้ครอบครัวนั้นหนีไปให้พ้นจากคนใจชั่วก็พอ
เด็กๆช่วยกันพยุงพ่อและแม่เพื่อจะหนีเข้าป่า
?
ไปจับพวกมันไว้อย่าให้หนีไปได้
ชายชุดคลุมหันไปสั่งลูกน้อง
ผมเสิร์ฟหน้าแข้งซ้ายใส่หลังไอ้คนหันไปสั่งลูกน้องโดยไม่สนใจศัแ ตรูอย่างผม จนมันเกือบหัวคะมำ
เบริล
สนใจทางนี้บ้างเป็นไร
ผมท้าทายพร้อมกวักมือเรียกมันเข้าหา
?
ได้ เจ้าได้ประลองกับข้าสมใจอยากแน่
มันพูดพร้อมตั้งหลักสู้ แม่งดูท่าคราวนี้มันจะเอาจริงแล้ว ขอโทษที่เตะเมื่อกี้ได้ไหมล่ะ อย่าทำกันเลย พลีสส
เบริล
มาเลย คันไม้คันมือเต็มทน
ปากสู้แต่ใจกร่างอะตอนนี้ แต่ตั้งการ์ดสู้แล้วนะ เอาวะสู้เขาเบริล วิชามวย วิชาต่อสู้อะไรก็งัดออกมา ว่าแต่ทั้งชีวิตข้าเรียนอะไรมาบ้างละเนี่ย คืนครูหมดแล้วสิ
เด็ก 1
พ่อ!! แม่!! ช่วยด้วย
เสียงพวกเด็กๆร้องขอความช่วยเหลือจากพ่อแม่ อะไรกันเด็กพวกนี้ออกจะตัวเล็กคล่องแคล่วกว่าพวกร่างยักษ์นี่ตั้งเยอะทำไมโดนจับง่ายๆเลย มันใช้มนต์อะไรกับเด็กพวกนี้หรือเปล่านะ
สองผัวเมียร่ำไห้จะเข้าไปชิงตัวลูกก็โดนดาบเวทย์ที่มันเรียกมาขวางหน้าเอาไว้ไม่ให้ถึงตัวเด็กๆได้ เด็กๆเองก็พากันร้องไห้จ้า ดิ้นพรวดพราดจะหลุดจากเชือกคล้องมือนักโทษให้ได้ แต่ยิ่งดิ้นมันก็ยิ่งรัดและยิ่งเจ็บขึ้นไปอีก จนข้อมือเด็กทั้งคู่เป็นรอยแดงปรากฎชัด
ผมตะโกนเรียก และกำลังจะเข้าไปช่วย แต่ก็ถูกมันขัดขวางไว้เสียก่อน มันใช้มนต์เรียกเวทย์ขึ้นมือก่อนยิงใส่ผมแบบไม่ยั้ง
เบริล
เสียใจด้วยหนาแต่ข้าหลบทัน
ต้องขอบคุณความไวและความเร็วซึ่งเป็นสกิลพิเศษที่ติดตัวผมมาตั้งแต่เด็กนะ เพราะมันช่วยให้ผมไม่ต้องถูกย่างสดจากไฟเวทย์ของไอ้ชุดคลุมนี้ได้
แอบตะหงิดใจแปลกๆแล้วดิ ถ้าใช้เวทย์ระดับกลางที่ตั้งสมาธิแล้วเรียกไฟเวทย์ขึ้นมือได้ไม่ถึงวินี่ จะเป็นแค่พวกรีดไถเงินชาวบ้านจริงเหรอ
คนแบบนี้ถ้าจะอยู่กับองค์กรมืดที่ใช้เวทย์ล่าเมืองอื่นเป็นอาณานิคมยังจะเหมาะสมกว่า อย่างต่ำแบบดูถูกดูถู๊กเลยนะ อย่างน้อยๆก็คงระดับองครักษ์องค์กรมืดนั่นแหล่ะ
มันเล่นงานผมกลับ แบบเข้าประชิดตัวกะคลุกวงในให้ผมแพ้ในตาเดียว
เพราะผิดคิวกันนิดหน่อยมือผมเลยไปโดนเป้าเจ้าตัวเข้าให้โดยบังเอิญ
ผมถามด้วยความสงสัยก่อนจะโดนศอกสวนกลับแต่ความไวของผมก็ยังชนะเสมอ
ผมล็อคเจ้าตัวไว้ ก่อนจะพลาดไปโดนบางอย่างที่นิ่มๆเข้า
ตอนแรกผมก็ไม่แน่ใจคิดว่าเป็นชิ้นส่วนของชุดหนา
ถึงรู้เลยว่าเต็มมือ ไม่ดิ ล้นเลย
เจ้าของชุดคลุมโกรธจัด ปลดตัวเองออกจากพันธนาการของเบริลที่ล็อคตัวเธอออก ก็เห็นอีกฝ่ายเอามือทั้งสองข้างขยำอะไรบางอย่างกลางอากาศ โดยไม่สนใจอีกฝ่าย
เบริลมัวแต่อึ้งจนโดนเตะก้านคอเข้าให้จนหมดสติสลบไปเลยในน็อคเดียว
นี่สินะ ดูมๆเป็นเหตุสังเกตได้
ขนาดสลบหน้าตาก็ยังยิ้มอย่างเป็นสุขราวกับได้ขึ้นสวรรค์เลย
คนโดนลวนลามกระทืบคนหมดสติไปสองทีก่อนจะออกคำสั่งกับลูกน้องต่อ
หัวหน้าแก๊งอันธพาล
นาย...เอ่อ...เมื่อครู่...
ลูกน้องอ้ำๆอึ้งๆที่จะถาม เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นมันชัดเจนเต็มสองตาเลยน่ะสิ ไอ้หมอนี่มันโชคดีจังน้า มาสู้ยังไงให้ได้กำไรขนาดนี้ นักลงทุนจริงๆ มีแต่ได้กับได้เลย
?
พวกมึงมิเห็นกระไรทั้งนั้นแหล่ะ
ดุลูกน้องพร้อมเรียกลูกไฟใหญ่ขึ้นมา
ถามเสียงดังจนลูกน้องก้มหน้าก้มตาเพราะกลัวตาย
แก๊งอันธพาล
มิ...มิเห็น มิเห็น...กระ....กระไรเลยขอรับ
แต่ละคำกว่าจะเปล่งเสียงตอบได้ช่างยากเย็นเหลือเกิน ตอนนี้ทั้งทีมดูติดอ่างกันไปหมด
?
ดี มิเห็นก็ดี ไป!! รีบพาเด็กไปกันได้แล้ว
เกิดมาจนป่านนี้ยังไม่เคยมีใครมาทำแบบนี้กับฉันเลยนะ
ไอ้เวรนี่เป็นใครกันน่าเป่าให้สมองกระจุยนัก
โว้ย!! ใครก็ได้พาออกไปจากตรงนี้ทีไม่ไหวแล้วคีพลุคโหดปราบลูกน้องก็จริงอะแต่ลึกๆแทบจะมุดหัวแทรกแผ่นดินหนีแล้วนะ
ผมค่อยๆลืมตาตื่น ก็พบว่าตัวเองอยู่ในห้องนอนของตัวบ้านซึ่งมีพ่อแม่เด็ก นั่งเฝ้าอยู่ใกล้ๆนั้น
เบริล
อือ...ปวดเนื้อปวดตัวไปหมด
กระดูกกระเดี้ยวผมไปหมดแล้วมั้งเนี่ย ระบมไปทั้งตัวเลย
ผู้เป็นพ่อที่นั่งคุยอยู่กับแม่เด็กๆเมื่อเห็นผมตื่นแล้วก็รีบถามทันที ลืมตาก็แปลว่าตื่นแล้วสิ ถามอะไรแปลกๆ
ผมค่อยๆพยุงตัวลุกขึ้นนั่งเพื่อคุยกับเจ้าของบ้าน
เบริล
พวกน้าช่วยข้าไว้หรือ
ผมมองดูร่องรอยการทำแผลบนตัว ก็ถือว่าหนักอยู่ คนพวกนี้คงจะเป็นคนช่วยผมและทำแผลให้ผมล่ะมั้ง ถ้าไม่งั้นจะเป็นใครไปได้กัน
แม่
เปล่า พวกเราแค่พาเจ้ามาพักฟื้น จักเอาปัญญาที่ไหนไปช่วยเจ้ากันเล่า
เออนั่นดิ ก็จริงแฮะ ครอบครัวนี้ก็เป็นแค่ครอบครัวธรรมดาๆไม่มีอาวุธ ไม่มีความรู้เรื่องการต่อสู้ ยิ่งเรื่องใช้เวทย์ด้วยแล้วตัดทิ้งไปได้เลย แล้วแบบนี้มันจะมีใครที่ไหนอีกที่ช่วยเรา หรือพวกมันยอมปล่อยง่ายๆเพราะขูดรีดไปก็ไม่ได้เงินสักมัลงั้นเหรอ มันจะง่ายไปไหม ตามวิสัยโจรไม่น่าจะปล่อยเหยื่อให้รอดออกมาง่ายๆขนาดนั้นนะ
เบริล
ถ้ามิใช่พวกเจ้า แล้วใครช่วยข้า
ผมเอ่ยถามสายตาก็มองดูรอบๆห้องไปด้วย เหมือนอะไรหายไป นั่นไงนึกออกแล้ว พวกเด็กๆล่ะ
เบริล
พวก...พวกเด็กๆล่ะ พวกเด็กๆไปไหน โดนจับตัวไปแล้วงั้นรึ
ผมถามหาคำตอบจากพวกเขา ก่อนจะลุกขึ้นจากเตียง ถึงจะเจ็บหนักก็ตามแต่เวลานี้ชีวิตเด็กๆมีค่ามากที่สุด หากเด็กๆถูกขายไปการที่ผมเข้ามาช่วยครอบครัวนี้ก็สูญเปล่าหมดน่ะสิ
พ่อ
เดี๋ยว จักไปไหนพ่อหนุ่ม
พ่อกับแม่เด็กร้องห้ามแต่ผมไม่ฟังอะไรทั้งนั้นแล้วครับ รีบเดินดุ่มๆไปที่ประตูไม้เก่าของห้องนอนเพื่อออกไปนอกบ้านอย่างเดียวเลย
ใครบางคนสกัดขาผมจนผมล้มลงที่หน้าประตูอย่างจังหัวเกือบฟาดขอบประตูแน่ะ
เบริล
โอ้ย! เจ็บๆๆ ใครบังอาจมาทำข้า
ผมร้องโอดโอยด้วยความเจ็บ สายตาก็มองหาผู้กระทำไปด้วยแต่ก็ไม่เห็นใคร ทั้งในบ้านที่ออกมาเมื่อครู่ ข้างๆบ้านก็ไม่เห็น หรือผีมันทำผม กลางวันแสกๆเนี่ยนะ
เค ถึงว่าทำไมไม่เห็นที่แท้ผมมองสูงไปนี่เอง ใครจะคิดล่ะว่าคนที่ทำจะเป็นเด็ก
แถมยังเป็นเด็กผู้หญิงที่พูดจากวนประสาทอีก พูดแบบไม่รู้จักเด็กรู้จักผู้ใหญ่เลย น่าเอาไม้เรียวฟาดก้นสักทีสองทีนัก
เบริล
อ้าว ท่านแม่เรอะ ทำไมท่านเตี้ยจัง เกิดกระไรขึ้นกับท่าน
เอาสิกวนมาก็กวนกลับ เด็กสาวตัวน้อย เอ่อ...ผมสูง185อะ ตัวน้องนิดเดียวไม่ถึงเอวผมด้วยซ้ำอย่างมากก็ถึงแค่เป้า คง140ได้มั้งคิดว่านะ ส่วนอายุก็น่าจะประมาณ 8-9ขวบได้ คิ้วบาง ผมยาวสีน้ำตาลเข้มถึงกลางหลัง แต่กลับใส่ชุดเครื่องแบบเหมือนทหารในวัง แถมกิริยาท่าทางการวางท่านั่นก็ดูเหมือนผู้ใหญ่มาก สงสัยพ่อแม่เป็นทหารละเลือกตามใจมั้งเนี้ยถึงได้แก่แดดแบบเนี้ย
คาเร็นท์
โว้ย!! ประชดไหมล่ะ
ตัวเล็กโวยใส่เบริลดูแล้วก็น่ารักเหมือนตุ๊กตานัก แต่ติดตรงที่ว่าเด็กเกิน เกินไปมาก เกินกว่าที่ผมจะมีเรื่องได้น่ะ
เบริล
แล้วใครใช้ให้เจ้ามาเล่นถึงแม่ข้าล่ะ ยัยเปี๊ยก
ผมกวนกลับ พร้อมตั้งชื่อให้ใหม่ด้วย ให้สมกับความแก่แดดของเธอ ที่เล่นอะไรไม่รู้จักกาลเทศะ
นี่ถ้าเป็นผู้ชายนะผมต่อยคว่ำแล้วไม่มีใครชอบหรอกที่มาเล่นถึงพ่อถึงแม่แบบนี้ แต่นี่เป็นเด็กผู้หญิงไงผมทำอะไรไม่ได้มาก เดี๋ยวจะโดนข้อครหาว่าเป็นผู้ใหญ่รังแกเด็กอีก
คาเร็นท์
เจ้าเรียกใครยัยเปี๊ยก
ยัยตัวเล็กที่ผมเรียกยัยเปี๊ยก โกรธฟึดฟัดควันออกหู ดูๆไปก็เอ็นดูเหมือนเด็กๆที่งอนพ่อแม่เวลาไม่ได้ดั่งใจ หรือพ่อแม่ไม่ซื้อของเล่นให้ตามต้องการนั่นแหล่ะ ถึงจะดูแก่แดดแต่เด็กยังไงก็คือเด็กอยู่ดี
เบริล
ก็แล้วข้าคุยอยู่กับใครล่ะ
แต่ถึงกระนั้นก็อย่าหวังว่าผมจะเลิกกวนง่ายๆ จะว่าไปแกล้งเด็กให้โกรธได้นี่ก็มีความสุขดีเหมือนกัน
เด็กสาวตัวน้อยชี้หน้าเบริล พร้อมพึมพำเหมือนร่ายเวทย์ โอ้โห...ทำเก่งซะด้วย
ถ้าตัวแค่นี้ร่ายเวทย์เก่ง ต้องฝึกมาตั้งแต่กี่ขวบกัน
ตั้งแต่สองขวบหรือตั้งแต่อยู่ในท้องแม่รึ เด็กกว่าจะเขียนออกอ่านได้ ไม่ดิแค่คำง่ายๆนี่ยังฝึกกันตั้งนานเลย แล้วกว่าจะมาเรียงประโยค เป็นประธาน กิริยา กรรมอีก ใช่ไหม
กี่ปีกว่าจะคุยสื่อสารกับผู้ใหญ่อย่างเรารู้เรื่อง แล้วคิดดูภาษาเวทย์คำยากๆทั้งนั้น เรียนก็ยาก ร่ายก็ยากหากร่ายผิด เกิดเรื่องขึ้นมาก็ซวยอีก ดีไม่ดีทำคนอื่นตายขึ้นมาทำไง แบบนั้นใครจะรับผิดชอบจริงไหม
เด็ก 1
พอเถิด พี่ชายพี่สาว อย่าทะเลาะกัน
เด็กชายที่ไม่รู้มาจากทางไหนวิ่งเข้ามาหาแทรกกลางคนทั้งสอง แล้วยืนมองคาเร็นท์สลับกับมองหน้าเบริล ห้ามปรามเต็มที่ไม่ให้ทั้งคู่ได้ทะเลาะกัน
เบริล
อ้าว...พวกเจ้ามิได้โดนจับตัวไปเรอะ
ผมถามเด็กทั้งคู่ ที่รอดปลอดภัยดี ไม่มีร่องรอยบาดแผลของอาวุธบนตัวแม้แต่น้อย จะว่าถูกจับแล้วพวกมันปล่อยก็คงเป็นไม่ได้ เพราะถ้าคิดแบบธุรกิจผลประโยชน์ใดอยู่ตรงหน้าแล้วไม่คว้าไว้ก็โง่เต็มที
จะว่าเด็กทั้งคู่หนีรอดมาได้ก็ยากไปไหม เด็กพวกนี้ตัวนิดเดียวไม่มีกำลังจะไปสู้กับคนนับสิบได้หรอก ถึงตัวจะเล็กว่องไวแค่ไหนก็ตาม สุดท้ายก็จะหมดแรงและจนตรอกถูกมันจับได้อยู่ดี
ไม่ว่าจะคิดหาเหตุผลกี่สิบทางก็ไม่พบความเป็นไปได้เลย
เอ๊ะ! หรือว่าปราฏิหาริย์จะมีจริงกัน ท่านมัลคาไดน์ดลบันดาลให้ทุกชีวีในอาณาจักรรอดพ้นงั้นรึ ถ้าทำได้ถึงเพียงนั้น
ท่านคงมีตาทิพย์หยั่งรู้เป็นแน่ ไม่งั้นท่านก็เป็นเทพีมิใช่คนอย่างที่เขาลือๆกัน
เอาเถอะใครจะว่ายังไงก็ช่างเพียงแค่เจ้าสองหน่อของบ้านชายป่ารอดมาได้ ผมก็เป็นสุขใจที่การยื่นมือเข้ามาช่วยของผมไม่สูญเปล่าแล้ว
ความสุขของคนเรามันแค่นี้จริงๆไม่ต้องหรูหรา ไม่ต้องซับซ้อน แค่ง่ายๆแบบนี้เลย นี่คือความสุขทางใจไงล่ะ สุขที่ได้ช่วย สุขที่ใจของเรา
เด็ก 2
พี่สาว...พี่สาวคาเร็นท์ช่วยเราไว้
ผมงง ใครอีกละนั่น ผู้หญิงที่ไหนจะมาเที่ยวเล่นกลางป่า แถมยังมีกระจิตกระใจมาช่วยคนตกทุกข์ได้ยากอีก ต้องเป็นผู้หญิงแบบไหนกันถึงอยู่กลางป่าได้ ถ้าไม่ใช่คนมีฝีมือ ไม่พวกนักเวทย์ไม่ก็พวกแม่มด หมอผี ปีศาจ ซาตาน อะไรเทือกนั้นแหล่ะ ผู้หญิงดีๆที่ไหนเขาจะเดินป่ากันจริงไหม
เด็กชายทั้งสองชี้ไปทางเด็กหญิงที่ผมเพิ่งจะเถียงกันไปเมื่อครู่
เบริล
ห๊ะ! ยัยนี่เนี่ยนะ ตลกล่ะ ตัวแค่เนี้ยน่ะรึจักสู้กับพวกนั้น
ผมไม่ได้ดูถูกนะ ถึงคำพูดจะบ่งบอกว่ายังงั้นก็เถอะแต่ผมแค่ประหลาดใจและไม่เชื่อกับหูตัวเองว่าสิ่งที่ได้ยินนั้นกับเด็กตัวเล็กข้างหน้านี่ มันจะเป็นไปได้อย่างไรกัน ตัวจิ๊ดเดียวเนี่ยนะจะช่วยเด็กพวกนี้ได้
คาเร็นท์
เฮอะ ไอ้คนที่นอนเป็นภาระอย่างเจ้าจักไปรู้กระไร นี่ถ้าข้ามามิทันเจ้าก็คงจักได้เป็นศพไปแล้ว
เอาละสิ ดูพูดเข้าถ้ามาไม่ทันผมคงเป็นศพงี้เหรอ ดูท่าจะมั่นใจเหลือเกินนะยัยเด็กนี่ เก่งมากเลยงั้นดิ
เบริลตบมือให้ คาเร็นท์มองหน้าเด็กๆงงราวกับจะถามว่าชายหนุ่มตบหาพระแสงอะไร
เบริล
ก็ตบมือให้แก่ความสามารถของเจ้า
คาเร็นท์ยิ้มนิดๆก่อนหุบยิ้มลงไปเมื่อ...
เบริล
สร้างเรื่องเก่ง เจ้าคิดว่าใครจักเชื่อเด็กอมมืออย่างเจ้ากัน
ใช่ที่ตบมือเมื่อกี้น่ะ ตบชมจริงแต่ชมในความเก่งที่สามารถสร้างเรื่องเป็นตุเป็นตะหลอกผู้ใหญ่ได้ แหม...เด็กเดี๋ยวนี้จินตนาการสุดจริงๆ
คาเร็นท์
เจ้านี่คงจักเป็นพวกที่คิดว่าตัวเองเหนือกว่าใครๆล่ะมั้ง ถึงมิรู้ว่าในโลกความเป็นจริง มันมีสิ่งที่เกินคาดอีกมาก ข้าว่าที่เด็กคงมิใช่ข้าแล้วล่ะ
คาเร็นท์มองผมหัวจรดเท้าเท้าจรดหัว
อื้ม สายตาเหยียดหยาม คิดว่าเป็นใครมาจากไหนถึงทำตัวแบบนี้กับคนอื่น เด็กบ้าไรเนี่ย ไม่ใช่แค่แก่แดดแล้วมั้งแต่คงไม่มีใครอบรมสั่งสอนเสียมากกว่า
เบริล
เจ้า!!! เจ้าเด็กมิสิ้นกลิ่นน้ำนม
เดือดสิครับ ผมนี่เดือดเลือดขึ้นหน้าเลย ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยมีใครมาดูถูกเหยียดหยามผมถึงเพียงนี้นะ
เบริล
นี่ถ้ามิใช่เด็ก แล้วก็เป็นผู้ชายอย่างข้าหนา ข้าต่อยเจ้าไปแล้ว
ที่บอกว่าต่อยออกจากใจไม่ใช่พูดเล่น แต่ดูหน้ายัยเด็กนิสัยเสียนี่สิยิ้มเยาะไม่กลัวสิ่งใดเลย คงคิดว่าผมคงไม่กล้าทำอะไรละมั้ง
ไม้เรียวอยู่ไหนวะ เอามาฟาดเด็กแถวนี้สักทีดินอกจากจะไม่กลัวแล้ว ยังจะแสดงท่าทางเยาะเย้ยยั่วโมโหกันอีก
👑
👑
👑
👑
👑
👑
👑
👑
👑
👑
👑
👑
👑
👑
👑
Comments