ยัยเปี๊ยกคาเร็นท์

มัลคาไดน์
ภาคหลัก ภาคที่1
ราชันพันธ์เทพ
. . . . . . . . . .
Talk : เบริล
เบริล
เบริล
ข้าก็แค่...นักเดินทางธรรมดาๆน่ะ
ตุ๊บ!!!
ผมเปิดฉากเล่นงานพวกมันก่อนโดยเริ่มจากไอ้ชุดดำนี่ก่อนเลย ชุดมันดูเกะกะท่าจะล้มได้ง่ายกว่าใครพวกน่ะนะ 
แต่เอาเข้าจริงผิดคาดว่ะ เห็นรุ่มร่ามแบบนี้หลบหมัดผมโคตรไว นี่ขนาดผมเรียนการต่อสู้มาพอตัวนะเนี่ย แสดงไอ้หมอนี่ก็คงไม่ธรรมดาเหมือนกัน 
ใช่เจอสูสีกันแบบนี้สิถึงจะมัน นี่แหล่ะเรียกเหงื่อสุดๆเลย
หัวหน้าแก๊งอันธพาล
หัวหน้าแก๊งอันธพาล
ยืนทำห่ากระไร เข้าไปช่วยนายสิวะ
ไอ้ตัวหัวหน้าสั่งลูกน้องที่ยืนอึ้งดูผมต่อสู้กับไอ้ชุดคลุม 
แก๊งอันธพาล
แก๊งอันธพาล
ขอรับ
เสียงหัวหน้าเรียกสติ  พวกมันจึงเข้ามาช่วยลูกพี่ของมัน เอาล่ะผมเจอรุมแล้วไง 
เบริล
เบริล
เด็กๆพาพ่อแม่เจ้าหนีไปก่อน
เมื่อเห็นท่าไม่ค่อยดี เบริลจึงคิดจะให้ครอบครัวนั้นหนีตายไปก่อนส่วนตนจะถ่วงเวลาให้ไม่รู้จะสู้ได้นานขนาดไหน แต่ขอให้ครอบครัวนั้นหนีไปให้พ้นจากคนใจชั่วก็พอ 
เด็ก 1
เด็ก 1
ขอรับพี่ชาย
เด็กๆช่วยกันพยุงพ่อและแม่เพื่อจะหนีเข้าป่า
?
?
ไปจับพวกมันไว้อย่าให้หนีไปได้ 
ชายชุดคลุมหันไปสั่งลูกน้อง 
แก๊งอันธพาล
แก๊งอันธพาล
ขอรับ
ปั๊ก!!
ผมเสิร์ฟหน้าแข้งซ้ายใส่หลังไอ้คนหันไปสั่งลูกน้องโดยไม่สนใจศัแ ตรูอย่างผม จนมันเกือบหัวคะมำ 
เบริล
เบริล
สนใจทางนี้บ้างเป็นไร
ผมท้าทายพร้อมกวักมือเรียกมันเข้าหา 
?
?
ได้   เจ้าได้ประลองกับข้าสมใจอยากแน่
มันพูดพร้อมตั้งหลักสู้  แม่งดูท่าคราวนี้มันจะเอาจริงแล้ว ขอโทษที่เตะเมื่อกี้ได้ไหมล่ะ อย่าทำกันเลย พลีสส 
เบริล
เบริล
มาเลย คันไม้คันมือเต็มทน
ปากสู้แต่ใจกร่างอะตอนนี้  แต่ตั้งการ์ดสู้แล้วนะ เอาวะสู้เขาเบริล วิชามวย วิชาต่อสู้อะไรก็งัดออกมา ว่าแต่ทั้งชีวิตข้าเรียนอะไรมาบ้างละเนี่ย คืนครูหมดแล้วสิ
เด็ก 1
เด็ก 1
พ่อ!!  แม่!!  ช่วยด้วย
เด็ก 2
เด็ก 2
ช่วยด้วย!!
เสียงพวกเด็กๆร้องขอความช่วยเหลือจากพ่อแม่ อะไรกันเด็กพวกนี้ออกจะตัวเล็กคล่องแคล่วกว่าพวกร่างยักษ์นี่ตั้งเยอะทำไมโดนจับง่ายๆเลย มันใช้มนต์อะไรกับเด็กพวกนี้หรือเปล่านะ 
พ่อ
พ่อ
ลูกพ่อ
แม่
แม่
ไม่  อย่าเอาลูกข้าไป
สองผัวเมียร่ำไห้จะเข้าไปชิงตัวลูกก็โดนดาบเวทย์ที่มันเรียกมาขวางหน้าเอาไว้ไม่ให้ถึงตัวเด็กๆได้   เด็กๆเองก็พากันร้องไห้จ้า ดิ้นพรวดพราดจะหลุดจากเชือกคล้องมือนักโทษให้ได้  แต่ยิ่งดิ้นมันก็ยิ่งรัดและยิ่งเจ็บขึ้นไปอีก จนข้อมือเด็กทั้งคู่เป็นรอยแดงปรากฎชัด 
เบริล
เบริล
เด็กๆ
ผมตะโกนเรียก และกำลังจะเข้าไปช่วย แต่ก็ถูกมันขัดขวางไว้เสียก่อน มันใช้มนต์เรียกเวทย์ขึ้นมือก่อนยิงใส่ผมแบบไม่ยั้ง
เบริล
เบริล
เสียใจด้วยหนาแต่ข้าหลบทัน
ต้องขอบคุณความไวและความเร็วซึ่งเป็นสกิลพิเศษที่ติดตัวผมมาตั้งแต่เด็กนะ เพราะมันช่วยให้ผมไม่ต้องถูกย่างสดจากไฟเวทย์ของไอ้ชุดคลุมนี้ได้ 
แอบตะหงิดใจแปลกๆแล้วดิ  ถ้าใช้เวทย์ระดับกลางที่ตั้งสมาธิแล้วเรียกไฟเวทย์ขึ้นมือได้ไม่ถึงวินี่ จะเป็นแค่พวกรีดไถเงินชาวบ้านจริงเหรอ
คนแบบนี้ถ้าจะอยู่กับองค์กรมืดที่ใช้เวทย์ล่าเมืองอื่นเป็นอาณานิคมยังจะเหมาะสมกว่า  อย่างต่ำแบบดูถูกดูถู๊กเลยนะ อย่างน้อยๆก็คงระดับองครักษ์องค์กรมืดนั่นแหล่ะ 
?
?
มึง!!!
ปั๊ก!!
มันเล่นงานผมกลับ แบบเข้าประชิดตัวกะคลุกวงในให้ผมแพ้ในตาเดียว
ง่ายๆก็คือล้มช้างอะครับ 
เดี๋ยว ช้าง? 
ไม่มี
รัดไว้รึ
เพราะผิดคิวกันนิดหน่อยมือผมเลยไปโดนเป้าเจ้าตัวเข้าให้โดยบังเอิญ  
เบริล
เบริล
มิใช่ชายแท้?
ผมถามด้วยความสงสัยก่อนจะโดนศอกสวนกลับแต่ความไวของผมก็ยังชนะเสมอ
ผมล็อคเจ้าตัวไว้ ก่อนจะพลาดไปโดนบางอย่างที่นิ่มๆเข้า
ตอนแรกผมก็ไม่แน่ใจคิดว่าเป็นชิ้นส่วนของชุดหนา 
แต่พอลองบีบๆเค้นๆดู 
ถึงรู้เลยว่าเต็มมือ  ไม่ดิ ล้นเลย 
?
?
เจ้าคนบ้ากาม  ตายซะ!!!
เจ้าของชุดคลุมโกรธจัด ปลดตัวเองออกจากพันธนาการของเบริลที่ล็อคตัวเธอออก  ก็เห็นอีกฝ่ายเอามือทั้งสองข้างขยำอะไรบางอย่างกลางอากาศ  โดยไม่สนใจอีกฝ่าย
ฝุ๊บ!!
เบริลมัวแต่อึ้งจนโดนเตะก้านคอเข้าให้จนหมดสติสลบไปเลยในน็อคเดียว 
นี่สินะ ดูมๆเป็นเหตุสังเกตได้ 
ขนาดสลบหน้าตาก็ยังยิ้มอย่างเป็นสุขราวกับได้ขึ้นสวรรค์เลย 
ปั๊ก!
ปั๊ก!
คนโดนลวนลามกระทืบคนหมดสติไปสองทีก่อนจะออกคำสั่งกับลูกน้องต่อ
หัวหน้าแก๊งอันธพาล
หัวหน้าแก๊งอันธพาล
นาย...เอ่อ...เมื่อครู่...
ลูกน้องอ้ำๆอึ้งๆที่จะถาม เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นมันชัดเจนเต็มสองตาเลยน่ะสิ ไอ้หมอนี่มันโชคดีจังน้า มาสู้ยังไงให้ได้กำไรขนาดนี้ นักลงทุนจริงๆ มีแต่ได้กับได้เลย 
?
?
พวกมึงมิเห็นกระไรทั้งนั้นแหล่ะ
ดุลูกน้องพร้อมเรียกลูกไฟใหญ่ขึ้นมา
?
?
เห็นไหม!!!!
ถามเสียงดังจนลูกน้องก้มหน้าก้มตาเพราะกลัวตาย 
แก๊งอันธพาล
แก๊งอันธพาล
มิ...มิเห็น  มิเห็น...กระ....กระไรเลยขอรับ
แต่ละคำกว่าจะเปล่งเสียงตอบได้ช่างยากเย็นเหลือเกิน ตอนนี้ทั้งทีมดูติดอ่างกันไปหมด 
?
?
ดี  มิเห็นก็ดี   ไป!! รีบพาเด็กไปกันได้แล้ว
แก๊งอันธพาล
แก๊งอันธพาล
ขอ..ขอรับ
อายฉิบหายเลยเว้ย
เกิดมาจนป่านนี้ยังไม่เคยมีใครมาทำแบบนี้กับฉันเลยนะ
ไอ้เวรนี่เป็นใครกันน่าเป่าให้สมองกระจุยนัก 
โว้ย!! ใครก็ได้พาออกไปจากตรงนี้ทีไม่ไหวแล้วคีพลุคโหดปราบลูกน้องก็จริงอะแต่ลึกๆแทบจะมุดหัวแทรกแผ่นดินหนีแล้วนะ
3 ชม.ต่อมา
@บ้านของพวกเด็กๆ
NovelToon
ผมค่อยๆลืมตาตื่น ก็พบว่าตัวเองอยู่ในห้องนอนของตัวบ้านซึ่งมีพ่อแม่เด็ก นั่งเฝ้าอยู่ใกล้ๆนั้น 
เบริล
เบริล
อือ...ปวดเนื้อปวดตัวไปหมด
กระดูกกระเดี้ยวผมไปหมดแล้วมั้งเนี่ย ระบมไปทั้งตัวเลย 
พ่อ
พ่อ
ตื่นแล้วหรือพ่อหนุ่ม
ผู้เป็นพ่อที่นั่งคุยอยู่กับแม่เด็กๆเมื่อเห็นผมตื่นแล้วก็รีบถามทันที  ลืมตาก็แปลว่าตื่นแล้วสิ ถามอะไรแปลกๆ 
เบริล
เบริล
พะ...พวกน้า
ผมค่อยๆพยุงตัวลุกขึ้นนั่งเพื่อคุยกับเจ้าของบ้าน
เบริล
เบริล
พวกน้าช่วยข้าไว้หรือ
ผมมองดูร่องรอยการทำแผลบนตัว ก็ถือว่าหนักอยู่ คนพวกนี้คงจะเป็นคนช่วยผมและทำแผลให้ผมล่ะมั้ง ถ้าไม่งั้นจะเป็นใครไปได้กัน 
แม่
แม่
เปล่า พวกเราแค่พาเจ้ามาพักฟื้น จักเอาปัญญาที่ไหนไปช่วยเจ้ากันเล่า
เออนั่นดิ  ก็จริงแฮะ ครอบครัวนี้ก็เป็นแค่ครอบครัวธรรมดาๆไม่มีอาวุธ  ไม่มีความรู้เรื่องการต่อสู้  ยิ่งเรื่องใช้เวทย์ด้วยแล้วตัดทิ้งไปได้เลย แล้วแบบนี้มันจะมีใครที่ไหนอีกที่ช่วยเรา หรือพวกมันยอมปล่อยง่ายๆเพราะขูดรีดไปก็ไม่ได้เงินสักมัลงั้นเหรอ มันจะง่ายไปไหม ตามวิสัยโจรไม่น่าจะปล่อยเหยื่อให้รอดออกมาง่ายๆขนาดนั้นนะ 
เบริล
เบริล
ถ้ามิใช่พวกเจ้า แล้วใครช่วยข้า
ผมเอ่ยถามสายตาก็มองดูรอบๆห้องไปด้วย เหมือนอะไรหายไป นั่นไงนึกออกแล้ว พวกเด็กๆล่ะ
เบริล
เบริล
พวก...พวกเด็กๆล่ะ พวกเด็กๆไปไหน โดนจับตัวไปแล้วงั้นรึ
ผมถามหาคำตอบจากพวกเขา ก่อนจะลุกขึ้นจากเตียง ถึงจะเจ็บหนักก็ตามแต่เวลานี้ชีวิตเด็กๆมีค่ามากที่สุด หากเด็กๆถูกขายไปการที่ผมเข้ามาช่วยครอบครัวนี้ก็สูญเปล่าหมดน่ะสิ 
พ่อ
พ่อ
เดี๋ยว จักไปไหนพ่อหนุ่ม
เบริล
เบริล
ข้าจักไปตามหาเด็กๆ
พ่อ
พ่อ
ดะ...เดี๋ยว...
พ่อกับแม่เด็กร้องห้ามแต่ผมไม่ฟังอะไรทั้งนั้นแล้วครับ รีบเดินดุ่มๆไปที่ประตูไม้เก่าของห้องนอนเพื่อออกไปนอกบ้านอย่างเดียวเลย
ฝุ๊บ!!
โคร๊ม!!! 
ใครบางคนสกัดขาผมจนผมล้มลงที่หน้าประตูอย่างจังหัวเกือบฟาดขอบประตูแน่ะ 
เบริล
เบริล
โอ้ย!  เจ็บๆๆ  ใครบังอาจมาทำข้า
ผมร้องโอดโอยด้วยความเจ็บ สายตาก็มองหาผู้กระทำไปด้วยแต่ก็ไม่เห็นใคร  ทั้งในบ้านที่ออกมาเมื่อครู่ ข้างๆบ้านก็ไม่เห็น หรือผีมันทำผม กลางวันแสกๆเนี่ยนะ 
คาเร็นท์
คาเร็นท์
แม่เจ้ามั้ง
เค ถึงว่าทำไมไม่เห็นที่แท้ผมมองสูงไปนี่เอง ใครจะคิดล่ะว่าคนที่ทำจะเป็นเด็ก
แถมยังเป็นเด็กผู้หญิงที่พูดจากวนประสาทอีก พูดแบบไม่รู้จักเด็กรู้จักผู้ใหญ่เลย น่าเอาไม้เรียวฟาดก้นสักทีสองทีนัก 
เบริล
เบริล
อ้าว ท่านแม่เรอะ ทำไมท่านเตี้ยจัง เกิดกระไรขึ้นกับท่าน
เอาสิกวนมาก็กวนกลับ  เด็กสาวตัวน้อย เอ่อ...ผมสูง185อะ ตัวน้องนิดเดียวไม่ถึงเอวผมด้วยซ้ำอย่างมากก็ถึงแค่เป้า คง140ได้มั้งคิดว่านะ ส่วนอายุก็น่าจะประมาณ 8-9ขวบได้ คิ้วบาง ผมยาวสีน้ำตาลเข้มถึงกลางหลัง แต่กลับใส่ชุดเครื่องแบบเหมือนทหารในวัง แถมกิริยาท่าทางการวางท่านั่นก็ดูเหมือนผู้ใหญ่มาก สงสัยพ่อแม่เป็นทหารละเลือกตามใจมั้งเนี้ยถึงได้แก่แดดแบบเนี้ย 
คาเร็นท์
คาเร็นท์
โว้ย!! ประชดไหมล่ะ
ตัวเล็กโวยใส่เบริลดูแล้วก็น่ารักเหมือนตุ๊กตานัก แต่ติดตรงที่ว่าเด็กเกิน เกินไปมาก เกินกว่าที่ผมจะมีเรื่องได้น่ะ 
เบริล
เบริล
แล้วใครใช้ให้เจ้ามาเล่นถึงแม่ข้าล่ะ ยัยเปี๊ยก
ผมกวนกลับ พร้อมตั้งชื่อให้ใหม่ด้วย ให้สมกับความแก่แดดของเธอ ที่เล่นอะไรไม่รู้จักกาลเทศะ 
นี่ถ้าเป็นผู้ชายนะผมต่อยคว่ำแล้วไม่มีใครชอบหรอกที่มาเล่นถึงพ่อถึงแม่แบบนี้ แต่นี่เป็นเด็กผู้หญิงไงผมทำอะไรไม่ได้มาก เดี๋ยวจะโดนข้อครหาว่าเป็นผู้ใหญ่รังแกเด็กอีก
เบริล
เบริล
ยัยเปี๊ยก!
คาเร็นท์
คาเร็นท์
เจ้าเรียกใครยัยเปี๊ยก
ยัยตัวเล็กที่ผมเรียกยัยเปี๊ยก โกรธฟึดฟัดควันออกหู ดูๆไปก็เอ็นดูเหมือนเด็กๆที่งอนพ่อแม่เวลาไม่ได้ดั่งใจ หรือพ่อแม่ไม่ซื้อของเล่นให้ตามต้องการนั่นแหล่ะ ถึงจะดูแก่แดดแต่เด็กยังไงก็คือเด็กอยู่ดี
เบริล
เบริล
ก็แล้วข้าคุยอยู่กับใครล่ะ
แต่ถึงกระนั้นก็อย่าหวังว่าผมจะเลิกกวนง่ายๆ จะว่าไปแกล้งเด็กให้โกรธได้นี่ก็มีความสุขดีเหมือนกัน
คาเร็นท์
คาเร็นท์
หนอย!! เจ้า
เด็กสาวตัวน้อยชี้หน้าเบริล พร้อมพึมพำเหมือนร่ายเวทย์ โอ้โห...ทำเก่งซะด้วย
ถ้าตัวแค่นี้ร่ายเวทย์เก่ง ต้องฝึกมาตั้งแต่กี่ขวบกัน
ตั้งแต่สองขวบหรือตั้งแต่อยู่ในท้องแม่รึ เด็กกว่าจะเขียนออกอ่านได้ ไม่ดิแค่คำง่ายๆนี่ยังฝึกกันตั้งนานเลย แล้วกว่าจะมาเรียงประโยค เป็นประธาน กิริยา กรรมอีก ใช่ไหม
กี่ปีกว่าจะคุยสื่อสารกับผู้ใหญ่อย่างเรารู้เรื่อง แล้วคิดดูภาษาเวทย์คำยากๆทั้งนั้น เรียนก็ยาก ร่ายก็ยากหากร่ายผิด เกิดเรื่องขึ้นมาก็ซวยอีก ดีไม่ดีทำคนอื่นตายขึ้นมาทำไง แบบนั้นใครจะรับผิดชอบจริงไหม
เด็ก 1
เด็ก 1
พอเถิด พี่ชายพี่สาว อย่าทะเลาะกัน
เด็กชายที่ไม่รู้มาจากทางไหนวิ่งเข้ามาหาแทรกกลางคนทั้งสอง แล้วยืนมองคาเร็นท์สลับกับมองหน้าเบริล ห้ามปรามเต็มที่ไม่ให้ทั้งคู่ได้ทะเลาะกัน
เบริล
เบริล
อ้าว...พวกเจ้ามิได้โดนจับตัวไปเรอะ
ผมถามเด็กทั้งคู่ ที่รอดปลอดภัยดี ไม่มีร่องรอยบาดแผลของอาวุธบนตัวแม้แต่น้อย จะว่าถูกจับแล้วพวกมันปล่อยก็คงเป็นไม่ได้ เพราะถ้าคิดแบบธุรกิจผลประโยชน์ใดอยู่ตรงหน้าแล้วไม่คว้าไว้ก็โง่เต็มที
จะว่าเด็กทั้งคู่หนีรอดมาได้ก็ยากไปไหม เด็กพวกนี้ตัวนิดเดียวไม่มีกำลังจะไปสู้กับคนนับสิบได้หรอก ถึงตัวจะเล็กว่องไวแค่ไหนก็ตาม สุดท้ายก็จะหมดแรงและจนตรอกถูกมันจับได้อยู่ดี
ไม่ว่าจะคิดหาเหตุผลกี่สิบทางก็ไม่พบความเป็นไปได้เลย
เอ๊ะ! หรือว่าปราฏิหาริย์จะมีจริงกัน ท่านมัลคาไดน์ดลบันดาลให้ทุกชีวีในอาณาจักรรอดพ้นงั้นรึ ถ้าทำได้ถึงเพียงนั้น
ท่านคงมีตาทิพย์หยั่งรู้เป็นแน่ ไม่งั้นท่านก็เป็นเทพีมิใช่คนอย่างที่เขาลือๆกัน
เอาเถอะใครจะว่ายังไงก็ช่างเพียงแค่เจ้าสองหน่อของบ้านชายป่ารอดมาได้ ผมก็เป็นสุขใจที่การยื่นมือเข้ามาช่วยของผมไม่สูญเปล่าแล้ว
ความสุขของคนเรามันแค่นี้จริงๆไม่ต้องหรูหรา ไม่ต้องซับซ้อน แค่ง่ายๆแบบนี้เลย นี่คือความสุขทางใจไงล่ะ สุขที่ได้ช่วย สุขที่ใจของเรา
เด็กๆส่ายหัว
เด็ก 2
เด็ก 2
พี่สาว...พี่สาวคาเร็นท์ช่วยเราไว้
เด็ก 1
เด็ก 1
ใช่ๆ พี่สาวเก่งมาก
เบริล
เบริล
ใคร ? คาเร็นท์ 
ผมงง ใครอีกละนั่น ผู้หญิงที่ไหนจะมาเที่ยวเล่นกลางป่า แถมยังมีกระจิตกระใจมาช่วยคนตกทุกข์ได้ยากอีก ต้องเป็นผู้หญิงแบบไหนกันถึงอยู่กลางป่าได้ ถ้าไม่ใช่คนมีฝีมือ ไม่พวกนักเวทย์ไม่ก็พวกแม่มด หมอผี ปีศาจ ซาตาน อะไรเทือกนั้นแหล่ะ ผู้หญิงดีๆที่ไหนเขาจะเดินป่ากันจริงไหม
เด็ก 2
เด็ก 2
นี่ๆ...พี่สาวล่ะ
เด็กชายทั้งสองชี้ไปทางเด็กหญิงที่ผมเพิ่งจะเถียงกันไปเมื่อครู่
เบริล
เบริล
ห๊ะ! ยัยนี่เนี่ยนะ ตลกล่ะ ตัวแค่เนี้ยน่ะรึจักสู้กับพวกนั้น
ผมไม่ได้ดูถูกนะ ถึงคำพูดจะบ่งบอกว่ายังงั้นก็เถอะแต่ผมแค่ประหลาดใจและไม่เชื่อกับหูตัวเองว่าสิ่งที่ได้ยินนั้นกับเด็กตัวเล็กข้างหน้านี่ มันจะเป็นไปได้อย่างไรกัน ตัวจิ๊ดเดียวเนี่ยนะจะช่วยเด็กพวกนี้ได้
คาเร็นท์
คาเร็นท์
เฮอะ ไอ้คนที่นอนเป็นภาระอย่างเจ้าจักไปรู้กระไร นี่ถ้าข้ามามิทันเจ้าก็คงจักได้เป็นศพไปแล้ว
เอาละสิ ดูพูดเข้าถ้ามาไม่ทันผมคงเป็นศพงี้เหรอ ดูท่าจะมั่นใจเหลือเกินนะยัยเด็กนี่ เก่งมากเลยงั้นดิ
แป๊ะๆๆๆ
เบริลตบมือให้ คาเร็นท์มองหน้าเด็กๆงงราวกับจะถามว่าชายหนุ่มตบหาพระแสงอะไร
คาเร็นท์
คาเร็นท์
อันใด เพื่อ!!
เบริล
เบริล
ก็ตบมือให้แก่ความสามารถของเจ้า
คาเร็นท์ยิ้มนิดๆก่อนหุบยิ้มลงไปเมื่อ...
เบริล
เบริล
สร้างเรื่องเก่ง เจ้าคิดว่าใครจักเชื่อเด็กอมมืออย่างเจ้ากัน
ใช่ที่ตบมือเมื่อกี้น่ะ ตบชมจริงแต่ชมในความเก่งที่สามารถสร้างเรื่องเป็นตุเป็นตะหลอกผู้ใหญ่ได้ แหม...เด็กเดี๋ยวนี้จินตนาการสุดจริงๆ
คาเร็นท์
คาเร็นท์
เจ้านี่คงจักเป็นพวกที่คิดว่าตัวเองเหนือกว่าใครๆล่ะมั้ง ถึงมิรู้ว่าในโลกความเป็นจริง มันมีสิ่งที่เกินคาดอีกมาก ข้าว่าที่เด็กคงมิใช่ข้าแล้วล่ะ
ได้ทีก็เป็นชุดเลยนะ
คาเร็นท์
คาเร็นท์
แต่คงจะเป็น....
คาเร็นท์มองผมหัวจรดเท้าเท้าจรดหัว
คาเร็นท์
คาเร็นท์
เจ้ามากกว่า
อื้ม สายตาเหยียดหยาม คิดว่าเป็นใครมาจากไหนถึงทำตัวแบบนี้กับคนอื่น เด็กบ้าไรเนี่ย ไม่ใช่แค่แก่แดดแล้วมั้งแต่คงไม่มีใครอบรมสั่งสอนเสียมากกว่า
เบริล
เบริล
เจ้า!!!  เจ้าเด็กมิสิ้นกลิ่นน้ำนม
เดือดสิครับ ผมนี่เดือดเลือดขึ้นหน้าเลย ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยมีใครมาดูถูกเหยียดหยามผมถึงเพียงนี้นะ
เบริล
เบริล
นี่ถ้ามิใช่เด็ก แล้วก็เป็นผู้ชายอย่างข้าหนา ข้าต่อยเจ้าไปแล้ว
ที่บอกว่าต่อยออกจากใจไม่ใช่พูดเล่น แต่ดูหน้ายัยเด็กนิสัยเสียนี่สิยิ้มเยาะไม่กลัวสิ่งใดเลย คงคิดว่าผมคงไม่กล้าทำอะไรละมั้ง 
คาเร็นท์
คาเร็นท์
หรา...น่ากลัวแท้
ไม้เรียวอยู่ไหนวะ เอามาฟาดเด็กแถวนี้สักทีดินอกจากจะไม่กลัวแล้ว ยังจะแสดงท่าทางเยาะเย้ยยั่วโมโหกันอีก 
👑 👑 👑 👑 👑 👑 👑 👑 👑 👑 👑 👑 👑 👑 👑
The end
@มัลคาไดน์
เลือกตอน
1 ข้าก็แค่นักเดินทาง
2 ยัยเปี๊ยกคาเร็นท์
3 ร่วมวงกินข้าว
4 หุ่นยนต์มังกร
5 เจ้าสวยมาก
6 ข้าเนี่ยนะ ดึงเจ้าไปกอด
7 โจเซฟ
8 เข้าเมือง
9 เหมาสี่ไปเลย (NC)
10 คิงคลีเชียล
11 ชั้นใต้ดิน
12 นางเรียกเราว่า "มนุษย์"
13 อักษรโบราณ
14 เจ้าต้องไปกับพวกเรา
15 เกือบจูบ
16 ออกเดินทาง
17 ทหารรับจ้าง
18 ธรรมเนียมที่เปลี่ยนไป
19 พวกเราหลงกลมันแล้ว
20 ฝึกเลี้ยงลูกกันรึ
21 นางตายรึยัง
22 อะไรอยู่ในน้ำ
23 ก็สาวหมัดเลยสิ
24 เอ็มม่าร์หายตัวไป
25 น้ำตกมรกต
26 ก็แค่จูบช่วยชีวิต
27 สหายอกหัก
28 ขอพร้อมทำทุกอย่าง (End SS1)
29 SS 2 (1) ข้านามว่าชาร์โด้
30 SS 2 (2) Infinite crystals
31 SS 2 (3) มิเชลล์หวงน้องสาว
32 SS 2 (4) นางฟ้าคาร่า
33 SS 2 (5) คาส
34 SS 2 (6) ข้าอยากมีลูก
35 SS 2 (7) หยุดไม่อยู่ NC
36 SS 2 (8) ขอเพียงเจ้าเรียกแม่
37 SS 2 (9) วันแรกของการทำงาน
38 SS 2 (10) พักกลางวัน
39 SS 2 (11) ข้าเกลียดไอ้ชาร์โด้
40 SS 2 (12) ข้าไม่อยากกลับบ้าน
41 SS 2 (13) พ่อของยูม่าร์
42 SS 2 (14) หุ่นรบ
43 SS 2 (15) ข้าเตือนท่านแล้ว (NC)
44 SS 2 (16) วุ่นทั้งทีมเพราะเจ้าตัวเดียว
45 SS 2 (17) อันตรายรอบด้าน
46 SS 2 (18) เรื่องจริงใช่ไหม
เลือกตอน

อัพเดทถึงตอนที่ 46

1
ข้าก็แค่นักเดินทาง
2
ยัยเปี๊ยกคาเร็นท์
3
ร่วมวงกินข้าว
4
หุ่นยนต์มังกร
5
เจ้าสวยมาก
6
ข้าเนี่ยนะ ดึงเจ้าไปกอด
7
โจเซฟ
8
เข้าเมือง
9
เหมาสี่ไปเลย (NC)
10
คิงคลีเชียล
11
ชั้นใต้ดิน
12
นางเรียกเราว่า "มนุษย์"
13
อักษรโบราณ
14
เจ้าต้องไปกับพวกเรา
15
เกือบจูบ
16
ออกเดินทาง
17
ทหารรับจ้าง
18
ธรรมเนียมที่เปลี่ยนไป
19
พวกเราหลงกลมันแล้ว
20
ฝึกเลี้ยงลูกกันรึ
21
นางตายรึยัง
22
อะไรอยู่ในน้ำ
23
ก็สาวหมัดเลยสิ
24
เอ็มม่าร์หายตัวไป
25
น้ำตกมรกต
26
ก็แค่จูบช่วยชีวิต
27
สหายอกหัก
28
ขอพร้อมทำทุกอย่าง (End SS1)
29
SS 2 (1) ข้านามว่าชาร์โด้
30
SS 2 (2) Infinite crystals
31
SS 2 (3) มิเชลล์หวงน้องสาว
32
SS 2 (4) นางฟ้าคาร่า
33
SS 2 (5) คาส
34
SS 2 (6) ข้าอยากมีลูก
35
SS 2 (7) หยุดไม่อยู่ NC
36
SS 2 (8) ขอเพียงเจ้าเรียกแม่
37
SS 2 (9) วันแรกของการทำงาน
38
SS 2 (10) พักกลางวัน
39
SS 2 (11) ข้าเกลียดไอ้ชาร์โด้
40
SS 2 (12) ข้าไม่อยากกลับบ้าน
41
SS 2 (13) พ่อของยูม่าร์
42
SS 2 (14) หุ่นรบ
43
SS 2 (15) ข้าเตือนท่านแล้ว (NC)
44
SS 2 (16) วุ่นทั้งทีมเพราะเจ้าตัวเดียว
45
SS 2 (17) อันตรายรอบด้าน
46
SS 2 (18) เรื่องจริงใช่ไหม

กกาวน์โหลดทันที

ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
กกาวน์โหลดทันที

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ
NovelToon
เปิดประตูต่างภพ
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!