เขาเรียกมันว่าความรัก (แต่กูว่าโรคจิต)

ห้องเรียนใหม่กับสายตาที่ตามติด EP1

เสียงระฆังดังก้องทั่วโรงเรียน นักเรียนต่างรีบเดินเข้าห้องเรียนด้วยความเคยชิน ยกเว้น “ไอ้เหนือ” เด็กใหม่หัวแข็ง ที่เดินเข้าห้องด้วยสีหน้านิ่งสนิทแต่สายตาเต็มไปด้วยความกวนประสาท

“โห่...หล่อจัง เด็กใหม่?” เสียงผู้หญิงในห้องดังขึ้นทันทีที่ร่างสูงของเหนือปรากฏตัว เขาสูง ผิวขาว ดวงตาคมแต่มีรอยยิ้มกวนเบาๆ

เหนือไม่ได้ตอบอะไร นอกจากเดินไปนั่งแถวหลังสุดของห้อง…ติดกับหน้าต่าง ตำแหน่งที่ใครคนหนึ่ง "เคยนั่งอยู่"

เสียงฝีเท้าเงียบกริบดังขึ้นจากหน้าห้อง เด็กชายอีกคนเดินเข้ามาในห้องเงียบๆ โดยไม่มีใครกล้าทัก

“แม่ง...มันมาแล้ว” เสียงกระซิบกระซาบของเพื่อนในห้องเริ่ม

เขาคนนั้นชื่อ “นที” — เด็กหนุ่มผิวแทน ใบหน้าเรียบนิ่ง ดวงตาไร้ความรู้สึก แต่กลับเยือกเย็นจนน่าขนลุก เขาไม่ค่อยพูด ไม่ค่อยสุงสิงกับใคร และไม่เคยสนใจใคร…

จนกระทั่งวันนี้

ดวงตาไร้อารมณ์ของนทีหยุดนิ่งที่ร่างของเด็กใหม่ที่นั่งแทนที่เขา

“นั่นที่กู” เสียงนทีพูดนิ่งๆ แต่น้ำเสียงกดต่ำจนน่าหวาดกลัว

เหนือเงยหน้าขึ้น ดวงตากวนๆ ประสานกับแววตานิ่งเรียบ

“แล้วไง? ของมึงเหรอ มีชื่อมึงติดไว้ที่เก้าอี้หรือไง?” น้ำเสียงไม่สะทกสะท้านของเหนือทำให้ทั้งห้องเงียบสนิท

นทีไม่ได้พูดอะไรต่อ เขาเพียงแค่เดินไปนั่งที่ว่างด้านข้างแทน ดวงตาไม่ละไปจากเหนือแม้แต่วินาทีเดียว

___

คืนนั้น

เสียงแจ้งเตือนโทรศัพท์ดังขึ้นต่อเนื่อง

IG: nt___

ส่งข้อความถึงคุณ

> “เลิกนั่งตรงนั้น”