ช่วงคาบสุดท้ายของวัน ผมนั่งเหม่ออยู่ริมหน้าต่าง ฝนตกปรอยๆ ข้างนอกทำให้บรรยากาศเงียบเหงา…แต่ในใจผมแม่งเหมือนพายุ
> "มึง…ดูเหมือนเขาโกรธนะ"
ชินกระซิบเบาๆ จากข้างๆ มือมันยื่นกระดาษข้อสอบมาให้ผมลอกเหมือนทุกที แต่เสียงมันดูกังวลกว่าเดิม
> "เขาไหน?" ผมถามไปแบบรู้คำตอบ
> "ก็ไอ้นที มันนั่งหลังสุดห้อง แต่แม่งจ้องกูแบบอยากเอาปากกามาเสียบลูกกระตากูอ่ะ…"
ผมหันไปมองหลังห้อง — ใช่ มันอยู่ตรงนั้น
นั่งไขว้ขา ลากสายตาเย็นชาผ่านช่องว่างระหว่างเด็กนักเรียนหลายคน
และจุดที่มันหยุดสายตา…คือ ‘ชิน’
> “มึงรู้ตัวมั้ยว่าโดนหวงอยู่”
ชินพูดต่อ
“กูรู้เลยว่าทำไมคนในห้องไม่กล้าคุยกับมึง…เพราะมึงอะ ‘ถูกครอบครอง’ แล้ว”
ผมยังไม่ทันตอบ
ปึก!
โต๊ะผมถูกกระชากออกด้านหลังแรงๆ
คนทั้งห้องสะดุ้ง
และใช่...นทีเดินเข้ามา ท่ามกลางสายตาคนทั้งห้องที่ทำเป็นเหมือนไม่เห็น
แต่ผมรู้…ทุกคนกลัวเขา
> “ออกมาคุยหน่อย”
เสียงมันนิ่งมาก แต่มือที่จับต้นคอผมบีบแน่น
ผมลุกออกไปอย่างจำใจ เดินตามมันไปทางหลังห้อง...ก่อนมันจะดันผมเข้าหลังประตูบานใหญ่ ปิดล็อกทันที
ผมกัดปากแน่น ไม่ตอบ
แต่นั่นแม่งยิ่งทำให้มันเดือด
มือหนาคว้าข้อมือผม กดตัวผมชนผนัง
> “กูถาม...”
เสียงมันกระซิบชิดหู
“มึงชอบให้มันมอง? หรืออยากให้กู...ทำให้ไม่มีใครกล้ามองอีกเลย?”
ริมฝีปากร้อนๆ แนบลงมาที่คอทันที
มันดูด...แรง
ตีตรา แบบไม่มีคำพูด
ผมดิ้น
> “ไอ้บ้า! ห้องเรียนนะ!”
“ดี จะได้ไม่มีใครกล้าใช้ห้องนี้อีกเวลามึงอยู่”
มือมันลูบเข้าใต้เสื้อผม นิ้วเย็นๆ แตะลงบนผิวกายแบบไม่ให้ตั้งตัว
และมันไม่หยุด...
> “กูอยากให้มึงจำ...ว่าแม้แต่ห้องเรียน มึงก็ยังหนีมือกูไม่ได้”
เสียงลมหายใจมันกระชั้นถี่ขึ้น
ผมตัวสั่นทั้งจากความโกรธ...และอีกบางอย่างที่ไม่กล้ายอมรับ
กลิ่นฝนจากนอกหน้าต่างผสมกับกลิ่นน้ำหอมของมันทำให้หัวหมุน
"นที…พอ…พอแล้ว…"
ผมครางเบาๆ พลางจับมือมันไว้
แต่มันไม่หยุด
กลับยิ่งกดแรงขึ้น
ใบหน้าของมันอยู่ห่างแค่ไม่กี่เซน
> “มึงยั่วกูเองนะเหนือ…”
“งั้นก็ต้องรับผิดชอบให้หมด”
___
[To be continued…]
“โอ๊ย...ไอ้เวร เจ็บ!”
> “สนุกมากใช่มั้ย”
“กับการยิ้มให้มัน ยื่นหน้าหามัน...หัวเราะกับมันเหมือนกูไม่มีตัวตน”
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments