เหตุเกิด 2/4

ไดมอนด์ปล่อยมือข้างหนึ่งออกจากเอวฉัน มือหนาเคลื่อนเข้ามาใต้กระโปรงตัวสั้นซึ่งฉันไม่มีทางต่อต้านได้เลยเพราะยังนั่งคร่อมตักเขาอยู่

“หยุ....”

ริมฝีปากหนาประกบปิดปากบางของฉันทันที มือหนาล้วงล่ำของมาทักทายสิ่งสงวนอย่างง่ายดาย นิ้วเรียวยาววนเล่นอยู่ตรงกลางกายสาว ฉันจิกเล็บลงที่ลำคอหวังให้เขาเจ็บจะได้หยุดการกระทำที่แสนน่าอายนี้ แต่ว่ายิ่งฉันทำเขาเจ็บเขาก็ยิ่งจูบฉันหนักขึ้น แขนที่รัดเอวอยู่ ยิ่งรัดแน่นเข้าไปอีก

“อื้อ....” ฉันประท้วงเสียงอยู่ในลำคอ เมื่อเขาไม่ยอมหยุดฉันก็เพิ่มแรงจิกเล็บลงไปอีกทำให้นิ้วเรียวยาวที่อยู่ใต้กระโปรงรั้งกางเกงแพนตี้ตัวจิ้วไปด้านข้างแทรกอีกนิ้วเข้ามากลางกายสาว

“อื้อ..” ฉันร้องครางอยู่ในลำคอ เมื่อนิ้วเรียวเริ่มขยับเข้าออกอย่างช้าๆ นิ้วหัวแม่มือขยี้กับจุดเสียวกลางกายสร้างความเสียวซ่านอย่างไม่เคยรู้สึกมาก่อน

“อ๊ะ..” ฉันร้องครางออกมา เมื่อเขาถอนริมฝีปากออกเปลี่ยนมาซุกไซ้ซอกคอแทน

“อ๊อย..” รู้สึกเจ็บจี๊ดที่ลำคอ เมื่อริมฝีปากหนาเม้มดูดแรงทำให้ระบบหายใจติดขัด

ไดมอนด์เริ่มเร่งจังหวะนิ้วเร็วขึ้น ร่างกายผวาเป็นระยะๆ แขนเล็กกอดรอบคอหนาไว้แน่น ฉันซบหน้าลงกับอกแกร่ง กัดฝังเขี้ยวลงที่ลำคอหนาหวังระบายความอึดอัดจากช่วงล่างที่โดนเขาล่วงล้ำอย่างจาบจ้วง

“อ๊ะ...อ๊ะ...” ฉันกลั้นเสียงตัวเองไม่ได้แล้ว มันรู้สึกอึดอัดไปหมด ช่วงล่างก็เผลอโยกตามจังหวะนิ้วของเขาอย่างลืมอาย ร่างกายบิดเร่ากระตุกถี่สติเริ่มพร่าเลือนจางหายเหมือนก้อนเมฆที่กำลังกระจายตัวออกจากกลุ่ม

“ตอดแรงดีจัง” คำชมจากปากหนา ทำให้ใบหน้าฉันเห่อแดงเนื้อตัวร้อนรุ่มเหมือนนั่งอยู่ใกล้แสงแดดจ้า

เขาถอนนิ้วเรียวยาวออกแล้วยกขึ้นมาเลียชิมนิ้วที่เปื้อนไปด้วยหยาดน้ำใส เขาทำเหมือนกับว่ามันเป็นของหวานเลิศรสแสนหายาก พอได้เจอเป็นต้องชิมอย่างอดใจไม่ได้

“หวานจัง” ใบหน้าฉันร้อนผ่าวลามถึงใบหู สายตาเร่าร้อนของเขาจ้องมองอย่างมีเลศนัยน์

ความรู้สึกตอนนี้มันทั้งอาย ทั้งตกใจแล้วก็กลัวคนตรงหน้า สิ่งที่เขาทำมันสร้างความรู้สึกบางอย่างทิ้งไว้ ตัวฉันเริ่มสั่นเทิ่มหนาวๆ ร้อนๆ ยังไงก็ไม่รู้

“ไดมอนด์...” ฉันดันอกเขาไว้เมื่อเขาจูบลงหนักๆ ที่ลำคอ

“หื้ม....” ไดมอนด์ครางเสียงหวาน

ฉันเริ่มจะคล่อยตามแล้วนะ ทำไมต้องทำเสียงหวานด้วย

“ฉันกลัว..” ฉันบอกตามความจริง

“ไม่ต้องกลัว ฉันจะไม่รุนแรงจะทำเบาๆ” ไดมอนด์กระซิบบอก

“ไม่ได้นะ อย่าทำ” ฉันต้องห้ามเขาไว้ ก่อนที่จะไม่มีสติห้าม

“ทำไม” ปากถาม แต่หน้ากับจมูกซุกไซ้ซอกคอไม่หยุด

“เดี๋ยวคนอื่นเห็น แล้วนายต้องไปเล่นคอนเสิร์ตด้วย” ฉันพยายามควบคุมตัวเองสุดๆ

“อีกตั้งสองชั่วโมงกว่าคอนเสิร์ตจะเริ่ม ยังพอมีเวลา” เขาไม่ฟังฉันเลย

“แต่....”

ไดมอนด์หยุดไซ้ซอกคอจ้องหน้าฉันอย่างหงุดหงิด เขาหยิบโทรศัพท์ที่วางอยู่บนโต๊ะแล้วกดโทรออก

“ห้ามใครมารบกวนผม จนกว่าจะถึงเวลาขึ้นเวที ผมจะนอน”

พูดจบเขาก็วางสายทันที แบบนี้ก็ได้เหรอ

“คงจะทำบ่อยล่ะสิ” ฉันอดแขวะเขาไม่ได้ เมื่อนึกถึงเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ ตรงนี้บนตักเขาที่ไม่ใช่ฉัน

“เปล่าสักหน่อย” เขาปฏิเสธหน้าตาเฉย

“ขาดไม่ได้เลยนะ” เจอกันทีไรก็อยู่กับผู้หญิงตลอดไม่เคยขาดมือเลย

“ของมันต้องได้” ตอบได้น่าโมโหมาก

“เมื่อไรจะเลิกสักที” ฉันเริ่มหงุดหงิดแล้วนะ ไม่เคยเถียงเขาได้เลย

“อยากให้เลิก ก็เอาตัวเธอมาแลกสิ” ไดมอนด์พูด

หน้าฉันชาวาบเนื้อตัวร้อนรุ่มคลายคนเป็นไข้หนัก

“ต้องได้ใช่ไหม” ฉันถามอย่างหวาดระแวง

“ใช่” แล้วเขาก็ตอบแบบไม่ต้องคิด

ไดมอนด์ส่งสายตาออดอ้อนมาให้ มือหนาเลือนเข้ามาในเสื้อตัวบางลูบไล้ไปตามแผ่นหลังวนมาหยุดที่ตะขอบราแล้วเขาก็ปลดมันออกเพียงมือเดียว

“แล้วแต่นาย...” ฉันเผลอตอบรับดังคลายคนละเมอ หวั่นไหวไปกับสัมผัสจากมือหนา

เขาอ่อนโยนเสียจนฉันไม่กล้าขัดใจ กลัวว่าถ้าขัดใจขึ้นมาเดี๋ยวจะอารมณ์ร้ายใส่อีก

“พูดเองนะ”

ไดมอนด์อุ้มฉันลุกออกจากเก้าอี้เดินเข้ามาด้านหลังกระจกบานใหญ่ ซึ่งมีที่นอนปิกนิกปูไว้อยู่แล้ว

“ไม่เอา” ฉันพูดเสียงแข็ง

ไดมอนด์ทำหน้างงอย่างไม่เข้าใจ

“ฉันเคลียร์แล้วไง กลัวอะไรอีก” ไดมอนด์เริ่มอารมณ์เสียซะแล้ว

“ฉันไม่ได้ห้ามเพราะเรื่องนั้น” ฉันเผลอหงุดหงิดใส่เขาเหมือนกัน

“แล้ว....” ไดมอนด์ขมวดคิ้วอย่างสงสัย

“ฉันไม่อยากทับที่ใคร” พูดจบก็เบือนหน้าหนีทันที

“หมายความว่าไง”

“ก่อนหน้าฉัน นายทำอะไรกับใครในเต็นนี้ล่ะ” พูดแล้วก็นึกฉุนขึ้นอย่างน่าโมโห

คนอย่างเขาไม่เคยพอเลยจริงๆ

“ฉันกับยัยนั่นไม่ได้ทำอะไรอย่างที่เธอคิดหรอกนะ” เขาพูดจริงใช่ไหม เชื่อได้รึเปล่า

“ไม่เชื่อ”

“ของขวัญ” น้ำเสียงของเขาดูอ่อนลง ฉันหันหน้ากลับมามอง

“ฉันอยากทำกับเธอนะ”

เหมือนต้องมนต์สะกด เมื่อได้สบตากับเขาดวงตาสีน้ำตาลอ่อนจ้องมองอย่างออดอ้อน เหมือนเด็กน้อยอ้อนผู้ใหญ่เพราะอยากได้ของเล่นที่โปรดปราน แล้วฉันจะกล้าขัดใจเขาไหมล่ะ

ริมฝีปากหนาทาบทับริมฝีปากบาง ลิ้นชื้นแทรกกรีบปากบางเข้ามาตวัดดึงดูดลิ้นเล็กอย่างเชี่ยวชาญ มือหนาค่อยๆ ดึงเสื้อตัวบางของฉันขึ้นมากองอยู่เนินอก บราที่ไม่ได้เกาะเกี่ยวกันไว้ก็หลุดออกเผยให้เห็นก้อนเนื้อนิ่มขนาดพอดีมือ ริมฝีปากหนาเลือนลงมาครอบครองยอดอกที่แข็งเป็นไต มืออีกข้างก็บีบเคล้นคลึงอย่างเอาใจ สองมือเล็กทึ้งเรือนผมสีดำต้องการระบายความสยิวจากลิ้นชื้นที่กำลังเขี่ยยอดอกสลับกับดูดดื่ม ร่างบางกระตุกเป็นระยะ ความรู้สึกเจ็บปนเสียวชวนให้อารมณ์ในตอนนี้ เริ่มมีความต้องการบางอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน มือหนาดึงเสื้อตัวบางออกทางศีรษะ ร่างกายฉันก็ให้ความร่วมมือด้วยการขยับตัวให้เขาถอดได้ง่ายขึ้น ความรู้สึกอายตอนนี้คงไม่มีแล้ว เหลือเพียงความเสียวซ่านอยู่ภายใน ไดมอนด์ถอดเสื้อตัวเองออกเผยให้เห็นรอยสักบนตัวอย่างชัดเจน

“ไม่ต้องจ้องขนาดนั้น ได้กินฉันแน่” ไดมอนด์พูด

ฉันพลิกตัวนอนตะแคงหนีไปอีกทาง เมื่อเขาถอดกางเกงยีนออกพร้อมกับบล็อกเซอร์

“อายฉันบ้างก็ได้นะ” ฉันเลยแอบแขวะเล็กน้อย

“จะอายทำไม เพราะมันกำลังจะเป็นของเธอ ของขวัญ” ยิ่งเขาพูดแบบนี้ ฉันยิ่งไม่กล้าหันไปมองใหญ่ รู้สึกถึงแรงหยุบของที่นอนด้านหลังมือหนาเอื้อมมือมาจากด้านหลังกอบกุมก้อนเนื้อนิ่มเคล้นคลึงปลุกอารมณ์บางอย่างที่กำลังก่อตัวอยู่ภายใน ริมฝีปากหนาพรมจูบไปทั่วกลางหลังสร้างความสยิวให้ฉันไม่หยุด มือหนาเลือนลงมาลูบไล้หน้าท้องแบนราบลงมายังเนินเนื้อสาว นิ้วเรียวกรีดแทรกเข้ามาทักทายส่วนสงวนกลางกายอีกครั้ง

“อ๊ะ...อุ๊บ..” ฉันยกมือปิดปากตัวเองไว้ เมื่อเผลอร้องเสียงน่าเกลียดออกมาและเหมือนเขาจงใจแกล้งฉันด้วยการเร่งจังหวะนิ้วเร็วขึ้น

“อ๊ะ..อ๊า” ฉันกลั้นเสียงไม่อยู่ รู้สึกวูบวาบไปทั้งตัว

ไดมอนด์จับไหล่มนให้พลิกมากลับมามองสบตากับดวงตาสีน้ำตาลอ่อน ในใจไหวสั่นร่างกายอ่อนแรงไร้การต่อต้านใดใด นี่ฉันใจง่ายไปรึเปล่านะ

“เธอเป็นของฉันคนเดียว ของขวัญ”

ริมฝีปากหนาโฉบลงมาประกบริมฝีปากบางบดจูบอย่างเร่าร้อนลิ้นร้ายกวาดทั่วโพรงปากควานหาความหวานปานน้ำผึ้ง ฉันไม่อาจต้านทานเขาได้เลยเขาทำให้ฉันลุ่มหลงยากที่จะถอนตัว

“อ๊ะ..โอ๊ย...” ฉันนิ่วหน้าทันที เมื่อมีบางอย่างกำลังดุนดันเข้ามาสร้างความเจ็บปวดกลางกายเหมือนส่วนนั้นกำลังจะฉีกขาดเสียให้ได้ น้ำตาไหลซึมออกมาตามหางตา

“อย่า..เกร็ง..อ่า..” เขาดุฉันเสียงสั่นเหมือนทรมาน

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***