เหตุเกิด 3/4

“ขวัญเจ็บ...”

ฉันพยายามขยับถอยหนี แต่ยิ่งขยับส่วนนั้นก็ยิ่งดันเข้ามาลึกกว่าเดิม

“อยู่นิ่งๆ”

ไดมอนด์จับไหล่ฉันไว้แน่นไม่ยอมให้ฉันขยับตัวถอยหนีอีก

“ขวัญเจ็บจริงๆ นะ หยุดเถอะ...” ฉันไม่รู้จะบอกเขายังไงดี

รู้สึกเจ็บระบมที่ช่วงล่างมันชาไปทั้งหน้าขา

“เดี๋ยวก็หายแล้ว แป๊บเดียว”

ริมฝีปากหนาจูบซับน้ำตาไล่ลงมาที่แก้มเนียนไต่มาที่ซอกคอ ฉันคล่อยตามกับการทำที่แสนอ่อนโยนจนลืมความเจ็บกลางกายไปชั่วขณะ จังหวะนั้นเขาก็ดันแก่นกายเขามาจนเกือบสุด

“อ๊ะ..อื้อ”

ไดมอนด์ประกบจูบปิดปากฉันทันที ลิ้นร้ายตวัดเกี่ยวหยอกล้อลิ้นเล็กเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจให้ฉันกลับมาลุ่มหลงรสจูบจากเขาอีกครั้ง มือหนาลูบไล้ไปตามเรียวขาอย่างแสนวาบหวามจนร่างกายสั่นไหวเป็นระยะ ปากหนาลากไล่ลงมาจูบเม้มที่คอขาวเนียนสร้างรอยแดงแสดงความเป็นเจ้าของเอาไว้ทุกที่ที่สัมผัส

“หายเจ็บรึยัง”

ไดมอนด์จ้องมองดวงตาโตอย่างเร่าร้อน บ่งบอกว่าเขาต้องการร่างกายของฉันแค่ไหน ฉันพยักหน้าแทนคำตอบไม่กล้าสบตาเขา แค่นี้ก็อายจะแย่แล้ว

“มองตาฉัน ของขวัญ”

ฉันหันไปมองตามคำสั่งเขา

“ฉันชอบเธอ” คำสารภาพจากไดมอนด์ ฉันถึงกับนิ่งอึ้งไปชั่วขณะ ใบหน้าร้อนผ่าว ใจเริ่มเต้นแรงอีกครั้งพร้อมกับที่เขาเริ่มขยับสะโพกเข้าออกอย่างช้าๆ เน้นหนักๆ เหมือนต้องการจะตอกย้ำให้รู้ว่าฉันเป็นของเขาเพียงคนเดียว

“อ๊ะ...แรงไป” ฉันประท้วง

ถึงเขายังไม่เร่งจังหวะแต่ทุกครั้งที่ดันเข้ามามันหนักและเน้นจนฉันเริ่มจุกที่ท้องน้อย ฉันมองตามริมฝีปากหนากำลังครอบครองยอดอกที่แข็งเป็นไตสลับดูดดึงไปมา ข้างหนึ่งก็ถูกมือหนาบีบเคล้นหนักเบานิ้วโป้งกับนิ้วชี้บดขยี้จนฉันต้องแอ่นอกรับอย่างเสียวซ่าน ช่วงล่างเริ่มขยับเร็วขึ้น ถี่ขึ้น เรียวแขนเล็กโอบกอดร่างหนาไว้แน่นเพราะร่างกายเริ่มสั่นแรงไปตามจังหวะจากสะโพกหนา

“อ๊ะ...อ๊ะ ไดมอนด์” ฉันเผลอครางเรียกชื่อเขาออกมา

“เธอกำลังทำให้ฉันคลั่ง รู้ตัวรึเปล่า ของขวัญ”

ไดมอนด์พูดลอดไรฟันเหมือนกับข่มอารมณ์ตัวเองสุดฤทธิ์ จมูกโด่งและปากหนาซุกไซ้ซอกคอฉันอย่างบ้าคลั่ง ทั้งจูบทั้งเม้มอย่างหนักหน่วง ร่างกายฉันเริ่มเกร็งไปทั้งตัวเมื่อรู้สึกถึงบางอย่างในร่างกายกำลังจะถูกปลดปล่อยออกมา

“อ๊ะ/อ่า” ฉันรู้สึกโล่งตัวเบาหวิวไร้น้ำหนัก

ไดมอนด์ซบหน้าลงที่ลำคอของฉันเสียงหอบหายใจยกใหญ่ เหงื่อซึมตามร่างหนาเหมือนพึ่งไปวิ่งมาหมาดๆ

“ดะ ไดมอนด์” ฉันเรียกเสียงเขาเสียงสั่น

มือเล็กสะกิดไหล่หนาเบาๆ เมื่อเขาไม่ยอมออกไปจากตัวฉันสักที

“ครับ” เขาขานรับริมฝีปากชิดที่ลำคอฉันอยู่

ฉันเอียงคอหนีเล็กน้อย แต่ปากหนาก็ยังตามมากดจูบ

“ขวัญหนัก” ฉันบอกเขาเสียงเบาหวิว

“หนักอะไรเหรอ หนักตัวหรือหนักข้างล่าง”

ใบหน้าร้อนผ่าวลามมาถึงแก้มที่กำลังแดงเหมือนลูกตำลึงสุก

“อย่าแกล้งขวัญสิ” ฉันเอียงอายไม่กล้ามองสบตาเขา เพราะรับรู้ถึงลมหายใจอุ่นๆ เป่ารดอยู่ที่ต้นคอไม่ยอมห่าง

“อีกสักรอบดีไหม หื้อ... น่ารักขนาดนี้เนี้ย”

ไดมอนด์เริ่มจูบเม้มหนักๆ ที่เนินอก

“พะ พอแล้ว ขวัญไม่ไหวแล้วนะ” ฉันตีที่แผ่นหลังเขาเบาๆ เมื่อเขาเริ่มซุกไซ้ซอกคอและเนินอกอีกครั้ง

“ก็ได้ แต่มีข้อแม้นิดหน่อย” ไดมอนด์ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์

“อะไร” ฉันถามอย่างหวาดระแวง

“ฉันไม่ได้ใส่ถุง” ไดมอนด์พูดยิ้มๆ

“ห๊ะ! ทำไมล่ะ แล้วฉันจะ...” ฉันกำลังสติแตก ไดมอนด์ก็พูดขัดขึ้นมาก่อน

“ฉันยอมให้เธอกินยาคุ้มได้ แต่เธอต้องทำรอยคิสมาร์กให้ฉันก่อนถ้าไม่ทำก็ปล่อยท้องไปเลย” ไดมอนด์เอียงคอพูด เลียริมฝีปากตัวเองอย่างยั่วยวน

“นายก็ทำเองสิ” ฉันเบือนหน้าหนีด้วยความเขินอาย

“ใครเขาทำให้ตัวเองได้ล่ะ ขนาดเธอฉันยังทำให้เลย”

ฉันหันขวับมองหน้าเขาทันที

“นี่นายทำรอยไว้เหรอ คนบ้า..” ฉันใช่กำปั้นเล็กทุบลงที่กลางหลังเขาหนักๆ เพื่อระบายความเขิน

“อ๊ะ! ...” ฉันร้องครางลั่น เมื่อไดมอนด์แกล้งกดสะโพกขยับหนึ่งที

“ต่อดีไหม หื้ม...” ไดมอนด์พูดอย่างยียวน

คนเจ้าเล่ห์ ไม่ว่าจะยังไงฉันก็เสียเปรียบเขาอยู่ดี

“ฉันยอมแล้ว เลิกแกล้งฉันซะที” ฉันไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ตรงไหนแล้ว เขามันเจ้าเล่ห์ที่สุด ร่างหนาขยับออกจากตัวของฉัน รู้สึกเหมือนมีอะไรอุ่นๆ ไหลออกมาด้วย ฉันลุกนั่งพร้อมกับดึงผ้าห่มเข้ามากอดไว้ คราบเลือดที่เปื้อนติดอยู่บนที่นอนตอกย้ำว่าฉันไม่ใช่สาวบริสุทธิ์อีกต่อไป

“มานี่” ไดมอนด์สวมกอดจากด้านหลังแล้วยกตัวฉันให้ไปนั่งตักเขา ฉันหนีบขาไว้แน่นกลัวจะโดนส่วนนั้นเข้า

“ทำไมตัวเกร็ง กลัวเหรอ” ไดมอนด์ยิ้มอย่างล้อเลียน

ฉันหันไปทำหน้าง้อใส่เขาแทน

“เหลือเวลาอีกชั่วโมงหนึ่ง อีกสักรอบไหม” เขาพูดพร้อมกับหอมแก้มฉันหนักๆ

“ไดมอนด์” ฉันขึ่งตาใส่ ทำไมชอบแกล้งฉันอยู่เรือยเลย

“งั้นก็เริ่มสิ ก่อนที่ฉันจะเปลี่ยนใจ” คนเจ้าเล่ห์เอียงคอมาให้

ฉันหลับตาจุ๊บไปที่ลำคอหนาหนึ่งที

“ไม่ใช่แบบนี้ ถ้ายังเล่นอยู่ อย่าหาว่าไม่เตือนนะ” ไดมอนด์พูดเสียงดุ

ฉันรอบกลืนน้ำลายดัง เฮื้อก... เขาทำอย่างที่พูดแน่

“หลับตาก่อนสิ จ้องอยู่ได้”

ไดมอนด์กลับตาลงอย่างว่าง่าย พร้อมกับเอียงคอมาให้ ฉันยกมือเล็กขึ้นไปจับคอหนาไว้ เหมือนในหนังแวมไพร์ที่กำลังจะดูดเลือดมนุษย์ ฉันค่อยๆ เม้มที่ต้นคอเบาๆ ดูดดึงผิวเนื้อให้เกิดรอยแดง

“อื้ม...” เสียงไดมอนด์พึมพำอยู่ในลำคอ ทำให้ฉันได้ใจจับคอหนาพลิกมาอีกด้านใช้ริมฝีปากบางดูดดึงผิวเนื้อหนักๆ จนเกิดรอยแดงขึ้นมาและก็ทำแบบนั้นสร้างรอยอีกสามสี่จุด มือหนาเริ่มขยับมาวนหน้าท้องฉันเล่น

“นี่! อยากแกล้งสิ” ฉันพูดเสียงดุ พร้อมกับคว้ามือหนาไว้

“ไหนๆ ก็จะกินยาอยู่แล้ว ขออีกรอบนะ” ไดมอนด์ดันร่างฉันให้นอนลง มือเล็กรีบยันอกแกร่งไว้

“ตกลงกันแล้วนี่” ฉันท้วงเขา

“ใช่...ฉันตกลงยอมให้เธอกินยาคุ้มได้ แต่ไม่ได้ตกลงว่าจะไม่ทำอีกนิ”

ฉันอ้าปากหวอทันที เขามันเจ้าเล่ห์ที่สุด ไดมอนด์

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***